Η ΔΥΝΑΜΗ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ «ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ»
Πολ ΚούντενετςΌταν ήμουν πολύ μικρός, ο πατέρας μου συνήθιζε να καλεί έναν πολύ ειδικό συνεργό για να με ενθαρρύνει να φάω τα άστοχα υπολείμματα στο πιάτο μου.
Ο «Μικρός Άνθρωπος», όπως ήταν γνωστός, εμφανιζόταν από το πουθενά, περιπλανιόταν γύρω από το τραπέζι, με έβαζε σε φιλική συζήτηση και προσπαθούσε να με πείσει για τη σκοπιμότητα των μπουκιών που είχα απορρίψει.
Δεν έμοιαζε πολύ με άντρα – δεν είμαι καν σίγουρος πού έπρεπε να είναι το κεφάλι του και τα «πόδια» και το «σώμα» του ήταν σταθερά συνδεδεμένα με το χέρι του πατέρα μου, όπως δεν μπορώ να μην είχα παρατηρήσει.
Ωστόσο, ήμουν ευτυχής να τον αντιμετωπίσω ως «προσωπικότητα» από μόνος του και υποθέτω από τις τακτικές εμφανίσεις του ότι ανταποκρίθηκα πιο θετικά στις διατροφικές συμβουλές του παρά σε αυτές που πρόσφεραν οι γονείς μου.
Βλέπω το ίδιο φαινόμενο στην πράξη όταν οι άνθρωποι επικεντρώνονται πάρα πολύ σε «προσωπικότητες» στην παγκόσμια σκηνή, είτε πρόκειται για τον Τραμπ, τον Πούτιν ή τον Ζελένσκι.
Ταιριάζει μια χαρά στους κυβερνήτες μας όταν όλα τα μάτια είναι στραμμένα στα «Ανθρωπάκια» στο Θέαμά τους και όχι στο χέρι χειραγώγησης πίσω από τα παρασκήνια.
Χρησιμοποιούν αυτή την τεχνική εδώ και πολύ καιρό – από την κορυφή του κεφαλιού μου θα αναφέρω τον Μπαράκ Ομπάμα, τον Τόνι Μπλερ, τη Μάργκαρετ Θάτσερ, τον Ουίνστον Τσώρτσιλ, τον Αδόλφο Χίτλερ και τον Βλαντιμίρ Λένιν, αλλά υπήρξαν πολλά περισσότερα από αυτό.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να δίνουμε καμία προσοχή στα λόγια και τις δραστηριότητες των προσωπικοτήτων, αλλά πρέπει να κατανοήσουμε τι είναι και να έχουμε πάντα κατά νου το ευρύτερο πλαίσιο στο οποίο λειτουργούν.
Πάρτε για παράδειγμα τον Μπιλ Γκέιτς.
Πάρτε τον οπουδήποτε θέλετε - στην άλλη άκρη του γαλαξία, κατά προτίμηση.
Πολλά έχουν γραφτεί και ειπωθεί για την προσωπική του ιστορία και το οικογενειακό του υπόβαθρο - θα συνιστούσα το βίντεο ντοκιμαντέρ του James Corbett του 2020 από αυτή την άποψη. [1]
Ο οργανισμός στον οποίο δανείζει το όνομά του – πρώην Ίδρυμα Μπιλ και Μελίντα Γκέιτς και τώρα, ελλείψει της Μελίντα, απλό παλιό Ίδρυμα Γκέιτς – είναι προφανώς μια σημαντική οντότητα στο παγκοσμιοποιημένο σύστημα.
Το όνομά του εμφανίζεται ξανά και ξανά στην έρευνά μου και για να εξερευνήσω όλες τις δραστηριότητες και τις συνδέσεις του θα χρειαζόταν περισσότερος χρόνος από ό, τι είμαι πρόθυμος να περάσω στο διαδίκτυο, καθώς η ηλιόλουστη ύπαιθρος γνέφει.
Έτσι, αντ 'αυτού, σκέφτηκα να κάνω μια συντόμευση προσπαθώντας να καταλάβω τι κρύβεται πίσω από τον Little Man Bill μεγεθύνοντας το άτομο που διευθύνει πραγματικά το «φιλανθρωπικό» σώμα με το οποίο ταυτίζεται.
Νομίζω ότι είναι δίκαιο να πούμε ότι ο διευθύνων σύμβουλος του Ιδρύματος Gates, Mark Suzman (φωτογραφία) δεν είναι γνωστό όνομα - τη στιγμή της γραφής, δεν έχει καν σελίδα στη Wikipedia.
Διαθέτει, ωστόσο, ένα προφίλ στον ιστότοπο της Παγκόσμιας Τράπεζας, το οποίο μας λέει ήδη κάτι για το τι αντιπροσωπεύει. [2]
Αυτό μας πληροφορεί ότι κατάγεται από τη Νότια Αφρική και, μετά την αποφοίτησή του από το Πανεπιστήμιο Harvard των ΗΠΑ, απέκτησε διδακτορικό στις διεθνείς σχέσεις από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, όπου ήταν υπότροφος Rhodes.
Το Χάρβαρντ και η Οξφόρδη είναι τα αγαπημένα ιδρύματα για το παγκόσμιο κατεστημένο, πολλά από τα κορυφαία φώτα του οποίου αποδεικνύονται ότι ήταν υπότροφοι του Ρόουντς.
Πράγματι, το Wikispooks περιγράφει το ακαδημαϊκό πρόγραμμα ως «ένα βαθύ κρατικό δίκτυο στρατολόγησης». [3]
Είναι, φυσικά, το όνομά του από τον Cecil Rhodes, τον διαβόητο Βρετανό ιμπεριαλιστή που περιγράφεται από τους συγγραφείς Gerry Docherty και Jim Macgregor ως «εγγενώς συνδεδεμένος με τον ισχυρό Οίκο των Rothschild». [4]
Μετά από αυτή τη φάση μύησης, ο Σούζμαν βρήκε δουλειά ως ανταποκριτής για τους Financial Times, την εσωτερική εφημερίδα του City του Λονδίνου, που τώρα συμπτωματικά χρηματοδοτείται από το Ίδρυμα Γκέιτς.
Εκεί, μαθαίνουμε από την ιστοσελίδα της Παγκόσμιας Τράπεζας, ανέφερε από το Γιοχάνεσμπουργκ, το Λονδίνο και την Ουάσιγκτον για «θέματα που κυμαίνονται από τον Λευκό Οίκο και τη διεθνή εμπορική πολιτική έως τη μεταρρύθμιση της κοινωνικής πρόνοιας».
Επόμενος σταθμός για τον Σούζμαν, το 2000, ήταν τα Ηνωμένα Έθνη, αυτό το πολύ σημαντικό εργαλείο για την κατασκευή αντιδημοκρατικής παγκόσμιας διακυβέρνησης.
Εργάστηκε ιδιαίτερα για τους Αναπτυξιακούς Στόχους της Χιλιετίας, τον προκάτοχο των Ηνωμένων Οικονομικών Σταθμών του ΟΗΕ στο μακροπρόθεσμο σχέδιο της εγκληματοκρατίας για τεχνο-ολοκληρωτική παγκόσμια κυριαρχία.
Το 2007 ο Σούζμαν μεταφέρθηκε εντός της συνολικής παγκοσμιοποιητικής οντότητας – η οποία παράλογα μας λένε ότι δεν υπάρχει στην πραγματικότητα – για να γίνει διευθυντής της παγκόσμιας αναπτυξιακής πολιτικής στο Ίδρυμα Γκέιτς.
Σε αυτόν τον ρόλο, και ως διευθύνων σύμβουλος, συνέχισε την ίδια ύπουλη βιομηχανική-ιμπεριαλιστική αποστολή, όπως αποκάλυψε η ετήσια επιστολή του για το 2023. [5]
Εδώ, επέμεινε ότι παρόλο που ο Μπιλ και η Μελίντα εμφανίστηκαν, ως δισεκατομμυριούχοι, να είναι πολύ ισχυροί, αυτοί και το Ίδρυμά τους δεν «έθεσαν την ατζέντα του κόσμου».
Ο Suzman συνέχισε: «Ως ίδρυμα, ανταποκρινόμαστε σε αυτό. Καθοδηγούμαστε από τους Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης, ένα σύνολο συγκεκριμένων, μετρήσιμων δεσμεύσεων που αναλαμβάνει κάθε χώρα στα Ηνωμένα Έθνη προς τους πολίτες της.
«Αυτό σημαίνει ότι θα αναζητήσουμε ακόμη πιο αποτελεσματικούς τρόπους για να επιταχύνουμε την καινοτομία και να προωθήσουμε τη δράση προς τους παγκόσμιους στόχους».
Αν και αυτό δεν φαίνεται να είναι κάτι που θέλει να δημοσιοποιήσει, ο Σούζμαν περιλαμβάνεται από τη Wikipedia στον κατάλογο των αξιοσημείωτων μελών του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων (CFR). [6]
Έγραψα για αυτήν την οργάνωση στο δοκίμιό μου του 2022 «Ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας: η Μεγάλη Επαναφορά του 1914-1918». [7]
Ιδρύθηκε ως η αμερικανική αδελφή οργάνωση του Ινστιτούτου Διεθνών Υποθέσεων, επίσης γνωστή ως Chatham House, η οποία ήταν ένα όργανο της ευθυγραμμισμένης με τους Rothschild ομάδας Milner.
Επιβεβαίωσα τις συνεχιζόμενες σιω-ιμπεριαλιστικές συμμαχίες του Chatham House σε ένα άρθρο του 2024 με τίτλο «Εξουσία και διαφθορά: η ιμπεριαλιστική μαφία δημόσιου-ιδιωτικού τομέα». [8]
Το CFR δημιουργήθηκε με χρηματοδότηση από την JP Morgan, ένα βασικό μέτωπο Rothschild στις ΗΠΑ.
Ο ιστορικός Carroll Quigley σχολιάζει ότι η τράπεζα Morgan δεν έκανε ποτέ καμία πραγματική προσπάθεια να αποκρύψει τη θέση της σχετικά με το CFR και οι δημοσιευμένοι κατάλογοι αξιωματικών και διευθυντών του CFR «ήταν πάντα φορτωμένοι με συνεργάτες, συνεργάτες και υπαλλήλους της JP Morgan and Company». [9]
Μετά από όλα αυτά, είναι σχεδόν αυτονόητο ότι ο Σούζμαν συμμετέχει στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, του οποίου την έντονα σιωνιστική γεύση εξέθεσα νωρίτερα φέτος. [10][11]
Υπάρχει μια ωραία φωτογραφία του στο Νταβός το 2023, φορώντας το σήμα του UNSDG "globalist arsehole". [12]
Ο Σούζμαν (κέντρο) στέκεται δίπλα στον Ndidi Nwuneli (στα κόκκινα), διαχειριστή του σιω-ιμπεριαλιστικού Ιδρύματος Ροκφέλερ και πρόεδρο/διευθύνοντα σύμβουλο της χρηματοδοτούμενης από τον Γκέιτς εκστρατείας ONE, την οποία έχω περιγράψει ως «μηχανισμό προπαγάνδας και άσκησης πίεσης για τη βιομηχανική-ιμπεριαλιστική ατζέντα της παγκόσμιας μαφίας». [13]
Δεν θα επαναλάβω όλα όσα έγραψα γι 'αυτήν στο The Single Global Mafia, αλλά, όπως και η Suzman, συνδέεται επίσης με την αποικιοκρατία Rhodes-Rothschild στην Αφρική.
Αυτό δεν προκαλεί έκπληξη, δεδομένου ότι και οι δύο είναι σαφώς μέρος της ομάδας διαχείρισης της σιω-ιμπεριαλιστικής βιομηχανικής μαφίας.
Ξεχάστε τις φιγούρες και τις πολυδιαφημισμένες γελοιότητες τους!
Αυτό στο οποίο πρέπει όλοι να επικεντρωθούμε είναι η απαράδεκτη ύπαρξη, οι δραστηριότητες και η παγκόσμια κυριαρχία αυτής της εντελώς κακής οντότητας.
[4] Gerry Docherty και Jim Macgregor, Hidden History: The Secret Origins of the First World War (Εδιμβούργο &; Λονδίνο: Mainstream Publishing, 2013), σ. 31.
[9] Carroll Quigley, The Anglo-American Establishment: From Rhodes to Cliveden (Dauphin Publications Inc, 2013), σ. 191-92.
Συναξάρι (βίοι Οσίων της Εκκλησίας) 6η Μαρτίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρουσιάζει ο Αγιορείτης Ιερομόναχος, Γρηγόριος ο Σιμωνοπετρίτης.
https://www.youtube.com/watch?v=J6tP9XJ6qHs