Η ΦΡΙΚΩΔΙΑ ΤΗΣ ΟΔΗΣΣΟΥ ΚΑΙ Ο ΝΑΤΟΪΚΟΣ ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΙΣΜΟΣ
Γράφει ο Λεωνίδας Αποσκίτης
Ἡ εἰκονιζόμενη κυρία (αὐτὴ μὲ τὴν ὑψωμένη γροθιὰ) μαθαίνουμε ὅτι ὀνομάζεται Εὐγενία Κράϊτσμαν καὶ εἶναι μία ἐκ τῶν ἐπικεφαλῆς τῆς οὐκρανικῆς νεοφεμινιστικῆς ὀργάνωσης «Φεμέν», παγκοσμίως γνωστῆς γιὰ τὴν διοργάνωση γυμνόστηθων ἐκδηλώσεων διαμαρτυρίας· μέθοδο ποὺ ὀνομάζει «σεξτρεμισμὸ» καὶ ἡ ὁποία ἀποσκοπεῖ στὴν ἀπελευθέρωση τῶν γυναικῶν ἀπὸ τὸν «σεξισμὸ» καὶ στὴν καταπολέμηση τῆς «ὁμοφοβίας», ἀλλὰ ἡ ὀργάνωση παρεμβαίνει καὶ σὲ ποικίλα ἄλλα κοινωνικά, ἐθνικὰ καὶ διεθνῆ ζητήματα.
Στὴν προκειμένη περίπτωση ἡ φωτογραφιζόμενη ἐκπρόσωπος τῆς «Φεμὲν» δὲν διαμαρτύρεται, ἀλλὰ ἐκφράζει ὁλοφάνερα τὴν εὐαρέσκειά της γιὰ τὸ γεγονός ποὺ εἰκονίζεται στὸ βάθος.
Τὸ γεγονὸς αὐτὸ ἔλαβε χώρα στὶς 2 Μαΐου 2014, στὴν Ὀδησσό, λίγους μῆνες μετὰ τὴν ἀμερικανοκίνητη «πορτοκαλὶ ἐπανάσταση» τῆς «Εὐρωμαϊντὰν» τοῦ Κιέβου, μὲ τὴν ὁποία ἐγκαθιδρύθηκε πραξικοπηματικὰ τὸ σημερινὸ οὐκρανικὸ καθεστώς.
Ἐκείνη τὴν ἀποφράδα ἡμέρα οἱ Οὐκρανοὶ ἐθνικιστὲς ἔκαψαν ζωντανοὺς περὶ τοὺς 300 ρωσσόφωνους, οἱ ὁποῖοι προηγουμένως διαμαρτύρονταν εἰρηνικὰ γιὰ τὴν νομοθετικὴ κατάργηση τῆς ρωσσικῆς γλώσσας.
Ἡ «οὐκρανικὴ ἀντίσταση», διέλυσε βίαια τὴν διαμαρτυρία τους καὶ ἐκεῖνοι κυνηγημένοι κατέφυγαν στὸ Μέγαρο τῶν Συνδικάτων (τὸ φλεγόμενο κτήριο τῆς φωτογραφίας), στὸ ὁποῖο οἱ ἡρωικῶς μαχόμενοι Οὐκρανοὶ ἐθνικιστὲς (δηλαδὴ οἱ ΝΑΤΟνεοναζὶ τοῦ καθεστῶτος τοῦ Κιέβου) ἄρχισαν νὰ ρίχνουν βόμβες μολότωφ.
Ὅσοι ἀπὸ τοὺς ἐγκλωβισμένους δὲν κάηκαν ζωντανοί, πήδηξαν ἀπὸ τὸ κτήριο, λιντζαρίστηκαν μέχρι θανάτου ἤ ἐκτελέστηκαν ἀπὸ τὸν μαινόμενο ὄχλο.
Ἡ εἰκονιζόμενη Οὐκρανὴ νεοφεμινίστρια ὄχι μόνο δὲν φαίνεται νὰ πτοεῖται ἀπὸ τὴν φρικωδία ποὺ ἐκτυλίσσεται μπροστὰ στὰ μάτια της ἀπὸ τοὺς αὐτουργούς της (τοὺς ὁποίους «κανονικὰ» θὰ ἤθελε νὰ δεῖ ἡ ἴδια στὴν πυρά, προτοῦ «κανονικὰ» τὴν ρίξουν οἱ ἴδιοι), ἀλλὰ ἐπιχαίρει τὰ μέγιστα ὑψώνοντας μάλιστα καὶ τὴν γροθιά της, μιᾶς καὶ τὸ νὰ καῖς ἀμάχους ἐγκλωβισμένους εἶναι πράξη κορυφαίας γενναιότητας.
Ἡ φωτογραφία αὐτὴ δὲν ἀποτυπώνει μόνο τὴν ἀγριότητα τοῦ καθεστῶτος τοῦ Κιέβου ἀπέναντι στοὺς ρωσσόφωνους, ποὺ μέχρι τὴν σωστικὴ ρωσσικὴ εἰσβολή, εἶχε ὡς θύματα δεκατέσσερις χιλιάδες ἀμάχους, ἐνῶ σήμερα παριστάνει τὸ θύμα τοῦ «ρωσσικοῦ ἰμπεριαλισμοῦ», ὅταν ἡ Ρωσσία ἀποφάσισε -ἐπιτέλους- νὰ παρέμβει ὕστερα ἀπὸ ὀκτὼ χρόνια πραγματικοῦ ξεσαλώματος τῶν Οὐκρανῶν ἐθνικιστῶν ἐναντίον τῶν ρωσσόφωνων.
Ἀποτυπώνει καὶ τὸν ἀπίθανο συνδυασμὸ ἑτερόκλητων δυνάμεων ποὺ συνασπίζονται ὑπὸ τὴν αἰγίδα τοῦ ΝΑΤΟ σὲ αὐτὸν τὸν κυριολεκτικὰ μεταμοντέρνο πόλεμο, ὅπου ὅλα συνδυάζονται μὲ ὅλα ἐναντίον τῆς Ρωσσίας ὡς ἀνδρείκελα τῆς ἀμερικανικοῦ ἰμπεριαλισμοῦ: ἕνα παρδαλὸ μέτωπο νεοφιλελευθέρων, νεοναζί, "ἀντιρατσιστῶν", λευκῶν φυλετιστῶν, ἀντιφάδων, νεοφασιστῶν, ἀκτιβιστῶν τῆς «ἀνοικτῆς κοινωνίας», σκληροπυρηνικῶν ἐθνικιστῶν, ἀεθνιστῶν παγκοσμιστῶν, ὑπέρμαχων τοῦ ἀπαραβίαστου τῶν συνόρων, ὀπαδῶν τῶν ἀνοικτῶν συνόρων, ὑποστηρικτῶν τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, ὑπέρμαχων τῆς φιλελεύθερης δημοκρατίας, θιασωτῶν τοῦ αὐταρχικοῦ κράτους, γιὰ νὰ μὴν μιλήσουμε γιὰ τὴν πλήρη ρευστοποίηση τοῦ παλαιοῦ διπόλου δεξιῶν καὶ ἀριστερῶν.
Γιὰ τοὺς εὐαισθητούληδες ἀμερικανόδουλους οὐκρανολάγνους αὐτὸ τὸ περιστατικὸ ἰδιάζουσας ἀγριότητας, ποὺ δείχνει καὶ τὸ πραγματικὸ πρόσωπο τῆς «οὐκρανικῆς ἀντίστασης», δὲν ὑπάρχει γιὰ τὴν ἄκρως ἐπιλεκτική τους μνήμη.
Ὅπως δὲν ὑπάρχουν καὶ τὰ δεκατέσσερις χιλιάδες θύματα, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ ἑκατοντάδες παιδιά, ποὺ ἦταν ὁ φονικὸς καρπὸς τῆς ἀγαπημένης τους «οὐκρανικῆς ἀντίστασης», στὴν ὁποία ἐκφράζουν τὴν ἀμέριστη συμπαράστασή τους καὶ τῆς πλέκουν τὸ ἐγκώμιο.
Δεδομένου ὅτι οἱ δυνάμεις ποὺ πρωτοστάτησαν στὴν νεολιθικὴ φρικωδία τῆς Ὀδησσοῦ σήμερα πολεμοῦν (καὶ) στὴν Μαριούπολη (πρόκειται γιὰ τὸ διαβόητο NATOνεοναζιστικὸ σύνταγμα «Ἀζόφ», τὴν παρουσία τοῦ ὁποίου διάφοροι ΝΑΤΟπατριῶτες προσπαθοῦν νὰ ὑποβαθμίσουν -«ἔλα μωρέ, πεντακόσια ἄτομα εἶναι»- ὑποβαθμίζοντας τὴν εὐφυία τῶν ἀναγνωστῶν τους) μπορεῖτε νὰ καταλάβετε τί εἶναι ἱκανὲς νὰ κάνουν.
Πράγμα τὸ ὁποῖο μᾶς ἐνδιαφέρει ἰδιαιτέρως, ἀφοῦ στὴν Μαριούπολη βρίσκονται χιλιάδες Ἕλληνες, γιὰ τοὺς ὁποίους εἶναι γνωστὸς ὁ φιλορωσσισμός τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου