HAARETZ: «ΑΡΚΕΤΟΙ ΥΠΟΥΡΓΟΙ ΝΕΤΑΝΙΑΧΟΥ ΥΠΕΡ ΑΝΕΓΕΡΣΗΣ Γ’ ΝΑΟΥ»! ΜΕΣΣΙΑΝΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΕΠΙΧΟΡΗΓΟΥΝΤΑΙ ΓΙΑ ΑΝΕΓΕΡΣΗ Γ΄ ΝΑΟΥ ΑΠΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟ-ΕΒΡΑΙΟΥΣ, ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣΙΩΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΙΣΡΑΗΛΙΝΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ!
haaretz: αρκετοί Υπουργοί Νετανιάχου υπέρ ανέγερσης Γ’ Ναού! Μεσσιανικές οργανώσεις επιχορηγούνται για ανέγερση Γ Ναού από Αμερικανο-Εβραίους, Χριστιανοσιωνιστές και ισραηλινή κυβέρνηση! Αναβολή.
Η κόκκινη δαμάλα κρίθηκε ακατάλληλη!! Σίγουρα έπαιξε ρόλο και η γεωπολιτική αναδιάταξη μετά την επίθεση Ιράν και την αναγγελία του περί κατοχής ατομικής βόμβας..
”Υπουργοί της κυβέρνησης του Ισραήλ υποστηρίζουν Ισραηλινούς εξτρεμιστές που θέλουν να ανοικοδομήσουν τον Γ’ Ναό.. Μεσσιανικές οργανώσεις επιχορηγούνται για προετοιμασία οργάνωση ανέγερσης Γ Ναού από Αμερικανο-Εβραίους, Χριστιανοσιωνιστές και την ισραηλινή κυβέρνηση!
Αρκετοί υπουργοί του Νετανιάχου ήταν, τουλάχιστον, προσκείμενοι αν όχι πλήρη μέλη του Κινήματος του Ναού που επιδιώκει διακαώς την ανοικοδόμηση του Τρίτου Ναού του Σολομώντα που σηματοδοτεί σύμφωνα με Ιουδαιστική Εσχατολογία την Έλευση του ”Μεσσία” δηλ. του Αντίχριστου.
Η ενδεδειγμένη κόκκινη δαμάλα δεν βρέθηκε θεωρήθηκε ακατάλληλη και είναι εκ νέου στην αναζήτηση πήρε αναβολή η θυσία της.. Τα κόκκινα δαμάλια είχε φέρει από το Τέξας Προτεστάντης χριστιανοσιωνιστής!
Ονειρεύονται την ανοικοδόμηση του Ναού, την εκ νέου καθιέρωση των θυσιών ζώων και ένα εβραϊκό θρησκευτικό μονοπώλιο σε έναν από τους πιο αμφιλεγόμενους, εμπρηστικούς τόπους του κόσμου, το Όρος του Ναού/Τζαμί Αλ Άκσα. Κάποτε περιθωριακό κίνημα, οι ακτιβιστές του τώρα υποστηρίζονται από τον Itamar Ben-Gvir και άλλους ακροδεξιούς εξτρεμιστές στην κυβέρνηση του Netanyahu.
Αυτή είναι η ιστορία του Temple Movement
Έφτασε την περασμένη εβδομάδα, ακριβώς σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα – ένα ετήσιο φυλλάδιο που διαφημίζει «μια ζωντανή πρόβα της θυσίας του Πάσχα».
Θα μπορούσε κανείς να υποθέσει ότι οι άντρες που εμφανίζονται στο φυλλάδιο ντυμένοι με αρχαία θρησκευτικά ενδύματα είναι το αποτέλεσμα της τεχνητής νοημοσύνης που δημιούργησε κάποιος στην αναζήτηση των «σύγχρονων αρχιερέων», αλλά είναι εντελώς αληθινοί.”haaretz 24/4/24
Προερχόμενοι από τις πιο ακραίες φατρίες του Κινήματος του Ναού, ο όρος-ομπρέλα για τις διάφορες ομάδες που μοιράζονται τον στόχο της ανάκτησης της εβραϊκής κυριαρχίας στο Όρος του Ναού στην Ιερουσαλήμ, οι άνδρες της φωτογραφίας έχουν περάσει χρόνια μελετώντας τις βιβλικές οδηγίες για την προετοιμασία του ειδικού Πάσχα προσφορά στον Ιερό Ναό – που υπήρχε για τελευταία φορά το έτος 70.
Η πρόβα θυσίας τους προορίζεται .., εάν το όνειρό τους για την ανοικοδόμηση του Ναού γίνει ποτέ πραγματικότητα.
Η εκδήλωση που διαφημιζόταν στο φυλλάδιο υποσχόταν να πραγματοποιηθεί έξω από την Ιερουσαλήμ, στο Mitzpeh Yericho, έναν υπερθρησκευτικό οικισμό στη Δυτική Όχθη, και όχι στο Όρος του Ναού.
Όμως, μια άλλη ομάδα ακτιβιστών του Ναού προσκολλήθηκε σε ένα πιο φιλόδοξο σχέδιο και συνελήφθη τη Δευτέρα επειδή προσπάθησε να θυσιάσει μια κατσίκα στο Όρος του Ναού στην Ιερουσαλήμ.
Όταν αφέθηκαν ελεύθεροι λίγο μετά τη σύλληψη, χαιρέτισαν για την παρέμβαση του Υπουργού Εθνικής Ασφάλειας του Ισραήλ Itamar Ben-Gvir για λογαριασμό τους.
Είναι η εκδήλωση Mitzpe Jerico ένδειξη ότι επιτέλους επικράτησαν πιο μετριοπαθείς φωνές από το κίνημα; Ή μήπως η σκληροδεξιά κυβέρνηση του Ισραήλ ενθάρρυνε μόνο τους ακτιβιστές να προσπαθήσουν να ανατρέψουν τη σιωπηρή κατανόηση που εμποδίζει την απρόθυμη ανοχή των Εβραίων και των
Μουσουλμάνων για την παρουσία του άλλου στο Όρος του Ναού να μετατραπεί σε έναν ολοκληρωτικό πόλεμο;
Παρακάτω είναι μια ματιά στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του διαρκώς αναπτυσσόμενου Κινήματος του Ναού και την προσπάθειά του να διεκδικήσει την πλήρη ιδιοκτησία ενός από τα πιο ιερά και ως εκ τούτου αμφιλεγόμενα οικόπεδα ακινήτων στον κόσμο.
Τα πρώτα 30 χρόνια: Status quo και κοσμικός εθνικισμός
Το 1967, μόλις εβδομάδες αφότου οι ισραηλινές δυνάμεις κατέλαβαν το συγκρότημα Temple Mount/Al-Aqsa Τζαμί ως μέρος της νίκης τους στον Πόλεμο των Έξι Ημερών, ο τότε υπουργός Άμυνας Moshe Dayan, ο οποίος επέβλεπε προσωπικά την κατάληψη της Ανατολικής Ιερουσαλήμ, ανακοίνωσε ότι Ισραηλινοί στρατιώτες θα εκκενώσουν την περιοχή του Ναού και θα παρέδιδαν την επίβλεψη στο διορισμένο από την Ιορδανία Waqf, ένα μουσουλμανικό θρησκευτικό ίδρυμα.
Έδωσε επίσης εντολή να εκδιώξουν όσους Εβραίους πιστούς προσπαθούσαν να προσευχηθούν στο Όρος. Η απόφαση του Dayan αναφέρεται συχνά ως η πρώτη διατύπωση του status quo του Όρους του Ναού, η άτυπη και εύθραυστη συμφωνία που δηλώνει ότι οι μουσουλμάνοι θα προσεύχονται στο τέμενος Al-Aqsa και στο Dome of the Rock, και οι Εβραίοι στο Δυτικό Τείχος, το τμήμα του ο τοίχος του Δεύτερου Ναού που σώζεται σήμερα.
Στεκόμενος στο Δυτικό Τείχος, ο Νταγιάν διακήρυξε: “Στους Άραβες γείτονές μας απλώνουμε, ειδικά αυτή την ώρα, το χέρι της ειρήνης. Στα μέλη των άλλων θρησκειών, Χριστιανούς και Μουσουλμάνους, υπόσχομαι πιστά ότι η πλήρη ελευθερία τους και όλα τα θρησκευτικά τους δικαιώματα θα διατηρηθούν δεν ήρθαμε στην Ιερουσαλήμ για να κατακτήσουμε τους ιερούς τόπους των άλλων».
Σύμφωνα με τον Tomer Persico, ερευνητή στο Ινστιτούτο Shalom Hartman και υπότροφο του Rubinstein στο Πανεπιστήμιο Reichman, ο Dayan κατάφερε να αποφύγει τη σοβαρή εβραϊκή απώθηση επειδή ακόμη και μετά την ανακατάληψη του Όρους, υπήρχε πολύ μικρή ζήτηση για να ξαναχρησιμοποιηθεί η τοποθεσία. .
«Οι θρησκευόμενοι Σιωνιστές ενδιαφέρθηκαν για τον Ναό ως ένα μελλοντικό ουτοπικό ιδανικό», λέει ο Persico. «Δεν πίστευαν καν ότι οι Εβραίοι θα είχαν πρόσβαση στο Όρος του Ναού σε αυτό το σημείο».
Και προσθέτει: «Υπήρχαν τότε οι κοσμικοί σοσιαλιστές που όχι μόνο δεν τραβήχτηκαν από τον Ναό, αλλά απεχθάνονταν ενεργά τη θρησκευτική σύνδεση με την ανάβαση στο Όρος».
Η οποία άφησε μόνο μια μικρή ομάδα – τους δεξιούς κοσμικούς ρεβιζιονιστές σιωνιστές. Ανάμεσά τους ήταν και ένας άντρας ονόματι Γκέρσομ Σάλομον. Ολόκληρο το Κίνημα του Ναού μπορεί να ανιχνεύσει τις ρίζες του σε αυτόν.
ΤΟ "ΟΡΑΜΑ" ΠΟΥ ΔΕΧΘΗΚΕ ΕΝΑΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΣ ΓΑ ΤΗΝ ΑΝΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ Γ΄ ΝΑΟΥ
Το 1958, συμμετέχοντας σε πόλεμο με τον συριακό στρατό στα Υψίπεδα του Γκολάν, ο Salomon τραυματίστηκε σοβαρά όταν ένα ισραηλινό τανκ πέρασε κατά λάθος το πόδι του. Μετά την ανάρρωσή του, ο Salomon, αν και εντελώς κοσμικός, ισχυρίστηκε ότι είχε λάβει θεϊκή παρέμβαση την ημέρα που τραυματίστηκε.
Η οδηγία: Οδηγήστε την ανοικοδόμηση του Ναού. Έτσι δημιούργησε το Temple Mount Faithful, το οποίο δήλωσε ότι θα παρέμβει στις διαπραγματεύσεις μεταξύ των Εβραίων ηγετών και των Waqf σχετικά με την πρόσβαση και την ιδιοκτησία του Όρους.
Η ΔΙΑΣΠΑΣΗ
Τα πιο σημαντικά κέρδη του κινήματος των τελευταίων τριών δεκαετιών συνέβησαν γενικά ως αντίδραση στις εξελίξεις στην ειρηνευτική διαδικασία – ένας φόβος ότι οι Εβραίοι μπορεί να χάσουν την πρόσβαση στους ιερούς τόπους. Κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του ’70 και του ’80, το τότε σαφώς μη ορθόδοξο Temple Mount Faithful ήταν η κύρια ομάδα που υποστήριξε την κατάληψη ολόκληρου του συγκροτήματος από τους Εβραίους.
Αλλά οι αυξανόμενες εντάσεις με τα πιο θρησκευτικά στοιχεία της ομάδας οδήγησαν τελικά σε διάσπαση το 1987, με τα υπερορθόδοξα μέλη να αποχωρούν για να σχηματίσουν μια νέα ομάδα, το Κίνημα για την Ίδρυση του Ναού.
Ο Eran Tzidkiyahu, λέκτορας στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ και ερευνητής στο Forum for Regional Thinking, χωρίζει την ιστορία του Κινήματος του Ναού σε δύο διακριτές περιόδους περίπου 30 ετών η καθεμία.
«Τα πρώτα 30 χρόνια ήταν στατικά, δεν επιτεύχθηκαν πολλά και τα κίνητρά τους ήταν πολύ πιο εθνικιστικά», λέει ο Tzidkiyahu. «Ενώ τα τελευταία 30 χρόνια, καθώς έχουν σχηματιστεί πάνω από 25 ξεχωριστές οργανώσεις, υπήρξε μια αργή αλλά συνεχής πορεία προς την αλλαγή του status quo».
Τα επόμενα 30 χρόνια: Από το περιθώριο στα mainstream
Σύμφωνα με τον Tzidkiyahu και τον Persico, τα σημαντικότερα κέρδη του κινήματος των τελευταίων τριών δεκαετιών συνέβησαν γενικά ως αντίδραση στις εξελίξεις στην ειρηνευτική διαδικασία, ειδικά όταν πρόκειται για αποχώρηση από τη γη. “Μπορούμε να το εντοπίσουμε μέχρι το Ισραήλ που εγκατέλειψε το Σινά [το 1982]”, λέει ο Tzidkiyahu, “όταν το εβραϊκό παρακράτος επιχείρησε και απέτυχε να ανατινάξει τον Θόλο του Βράχου.
Αλλά το βλέπουμε πραγματικά σημαντικά μετά τις Συμφωνίες του Όσλο στο τη δεκαετία του ’90». Οι συμφωνίες δημιούργησαν ένα πλαίσιο για ειρηνευτικές συνομιλίες μεταξύ του Ισραήλ και της PLO, συμπεριλαμβανομένης της παλαιστινιακής αυτοδιοίκησης στη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας.
Πριν από τις συμφωνίες, η συντριπτική πλειονότητα των Ορθοδόξων και υπερορθοδόξων ηγετών, συμπεριλαμβανομένου του Αρχιραβινάτου, υποστήριξαν την απαγόρευση του εβραϊκού νόμου για την είσοδο στην περιοχή του Ναού χωρίς να «καθαριστούν από τη μόλυνση της επαφής με τον αποθανόντα», ένα τελετουργικό εξαγνισμού. αυτό δεν είναι πλέον δυνατό.
Ο Yehudah Glick «άρχισε να χρησιμοποιεί φράσεις όπως «ανθρώπινα δικαιώματα» και «ελευθερία λατρείας». Κατάλαβαν ότι χρειαζόταν να υπάρχουν ομόκεντροι κύκλοι υποστήριξης», λέει ο Eran Tzidkiyahu του Εβραϊκού Πανεπιστημίου.
Αλλά μετά το Όσλο, όταν οι θρησκευόμενοι Σιωνιστές άρχισαν να φοβούνται ότι από τις διαπραγματεύσεις με τους Παλαιστίνιους θα μπορούσαν να τους χάσουν την πρόσβαση στους εβραϊκούς ιερούς τόπους, ο αέρας άρχισε να αλλάζει. Το 1996, το Κίνημα για την Ανανέωση του Ναού, μια από τις οργανώσεις υπό την ομπρέλα του Κινήματος του Ναού, βρήκε σύμμαχο στην Επιτροπή Ραβίνων Yesha, η οποία έκρινε ότι η ανάβαση στο Όρος επιτρέπεται.
«Μέχρι το 1997», σημειώνει ο Tzidkiyahu, «οι ραβίνοι Yesha είχαν εκδώσει το δικό τους ανεξάρτητο διάταγμα που υποχρέωνε τους Εβραίους να ανέβουν στο Όρος του Ναού, σε πείσμα της απόφασης του Αρχιραβινάτου».
Το επόμενο μεγάλο άλμα σε αυτό που ο Tzidkiyahu αποκαλεί «mainstream-ization» του Κινήματος του Ναού συνέβη το 2005, όταν ο τότε πρωθυπουργός Αριέλ Σαρόν ανακοίνωσε το σχέδιό του να αποσυρθεί μονομερώς από τη Γάζα. Ήταν περίπου εκείνη την εποχή που ένας νεαρός, χαρισματικός ραβίνος ονόματι Yehudah Glick ήρθε στη σκηνή.
Yehudah Glick, ο άνθρωπος που άλλαξε ένα κίνημα
Όταν το Ισραήλ εγκατέλειψε τη Γάζα, ο αμερικανικής καταγωγής Glick, ένας χαμηλόβαθμος κυβερνητικός αξιωματούχος, παραιτήθηκε αμέσως σε ένδειξη διαμαρτυρίας, στρέφοντας την προσοχή του σε μια σκοτεινή ομάδα δεξιών εποίκων που ονομάζεται Ινστιτούτο Temple. Έξυπνος, παθιασμένος με άπταιστα εβραϊκά και αγγλικά όταν ο Glick έφυγε από το ινστιτούτο το 2009, είχε γίνει το πρόσωπο του Temple Movement. Παραμένει ένα από τα πιο επιφανή μέλη του.
«Ο Γκλικ άλλαξε τη γλώσσα του κινήματος», λέει ο Tzidkiyahu. «Άρχισε να μιλάει με όρους φιλελεύθερων αξιών, χρησιμοποιώντας φράσεις όπως «ανθρώπινα δικαιώματα» και «ελευθερία λατρείας».
Η διασημότητά του παρέμεινε σε μεγάλο βαθμό στο σπίτι μέχρι τον Οκτώβριο του 2014, όταν πυροβολήθηκε από έναν Παλαιστίνιο μετά από μια ομιλία στην Ιερουσαλήμ υπέρ της εβραϊκής λατρείας στο Όρος του Ναού. Ο Glick παρέμεινε σε κρίσιμη κατάσταση για εβδομάδες πριν αναρρώσει.
Ο πυροβολισμός σηματοδότησε μια σημαντική καμπή τόσο για τον Glick όσο και για το κίνημα. Ενώ προηγουμένως, οι Ισραηλινοί ήταν γενικά απορριπτικοί για εξτρεμιστές όπως ο Glick και τις προκλήσεις τους σε έναν αμφιλεγόμενο ιερό τόπο, τώρα τον θεωρούσαν θύμα βίας από την Παλαιστίνη.
Η αστυνομία λίγο πολύ κοιτάζει από την άλλη πλευρά, όπως και το Waqf. Αν αναγνώριζαν αυτό που για αυτούς είναι μια δραματική αλλαγή στο status quo, θα ήταν σαν να παραδέχονταν την ήττα.
Ο Glick και άλλοι ηγέτες συνειδητοποίησαν γρήγορα ότι για να μεταβεί πραγματικά ο ακτιβισμός από το Temple Mount στο mainstream χρειάζονταν μπότες στο έδαφος. «Κατανόησαν ότι χρειαζόταν να υπάρχουν ομόκεντροι κύκλοι υποστήριξης», λέει ο Tzidkiyahu.
«Ήταν ένας πυρήνας αφοσιωμένων ακτιβιστών, μετά μια μεγαλύτερη ομάδα αξιοσέβαστων ραβίνων και νομοθέτων που συγχωρούσαν τις δραστηριότητές τους – και το πιο σημαντικό, μια ευρύτερη βάση ανθρώπων που είτε ήθελαν να ανέβουν στο Όρος του Ναού είτε υποστήριζαν το δικαίωμα άλλων να το κάνουν. “
Σύμφωνα με τον Tzidkiyahu, για την επόμενη δεκαετία περίπου, οι ακτιβιστές του Temple Mount επικέντρωσαν τις προσπάθειές τους για να διασφαλίσουν ότι οποιαδήποτε επίσκεψη στην τοποθεσία θα ήταν αδιαμφισβήτητη. «Έκαναν πολλή δουλειά σε συντονισμό με την αστυνομία», λέει. «Ήθελαν να σιγουρευτούν ότι όταν ο κόσμος θα ανέβαινε, ειδικά για πρώτη φορά, δεν θα υπήρχαν συλλήψεις, ούτε φωνές».
Επίσης κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, το Κίνημα του Ναού άρχισε να αποκτά νομιμότητα στην Κνεσέτ. “Μερικές φορές παραβλέπεται, αλλά λίγο πριν ο Glick δώσει την ομιλία του πριν τον πυροβολήσουν, η Miri Regev, η οποία ήταν στο ίδιο συνέδριο, έδωσε μια παρόμοια ομιλία”, λέει ο Tzidkiyahu, αναφερόμενος στην υπουργό Πολιτισμού εκείνη την εποχή, μια αξιόλογο πολιτικό της Likud. .
Και προσθέτει: “Εκείνη την εποχή,είναι επίσης [ο τότε Υπουργό Δημόσιας Ασφάλειας] Gilad Erdan που προσπαθεί να αντιστρέψει τις πολιτικές ασφαλείας του Όρους του Ναού που περιορίζουν την εβραϊκή λατρεία. Και μετά, φυσικά, υπήρχε ο ίδιος ο Glick”, ο οποίος ήταν βουλευτής του Likud από 2016 έως 2019.
2015: Οι καρποί των κόπων τους
Γύρω στο 2015, «για πρώτη φορά, αξιωματούχοι ασφαλείας άρχισαν να εφαρμόζουν συλλογικούς περιορισμούς στους μουσουλμάνους με βάση, για παράδειγμα, την ηλικία ή το φύλο», λέει ο Tzidkiyahu. «Και άρχισαν να επιβάλλουν σαρωτικούς περιορισμούς στην πρόσβαση των μουσουλμάνων στο συγκρότημα, σε αντίθεση με τις εκτιμήσεις ασφαλείας για συγκεκριμένες καταστάσεις».
Και καθώς γινόταν όλο και πιο δύσκολο για τους Μουσουλμάνους να εισέλθουν στο συγκρότημα, γινόταν πιο εύκολο για τους Εβραίους. Ο δημοσιογράφος της Haaretz, Nir Hasson, καλύπτει το Όρος του Ναού και τους ακτιβιστές του εδώ και χρόνια.
Σημειώνει ότι το 2017, δύο αστυνομικοί σκοτώθηκαν από αραβο-ισραηλινούς επιτιθέμενους στο Όρος. «Αυτό ήταν μια σημαντική καμπή όσον αφορά το πώς η αστυνομία αντιμετώπισε τόσο τους Εβραίους όσο και τους Μουσουλμάνους πιστούς», λέει ο Hasson.
Ως αποτέλεσμα των δολοφονιών, οι ισραηλινές αρχές τοποθέτησαν ανιχνευτές μετάλλων στις εισόδους του Όρους ως μέτρο ασφαλείας. Για τους μουσουλμάνους πιστούς, αυτό παραβίασε το status quo, οδηγώντας σε ταραχές μέσα και γύρω από την Παλιά Πόλη και κάλεσμα του Waqf να μποϊκοτάρει την προσευχή στο συγκρότημα μέχρι να αφαιρεθούν οι ανιχνευτές μετάλλων.
Οι Παλαιστίνιοι, ειδικά εκείνοι από την Ανατολική Ιερουσαλήμ, καθιέρωσαν ως μέρος της ταυτότητάς τους το καθήκον να προστατεύουν το Al-Aqsa από τους απίστους.
Αφαιρέθηκαν – δύο εβδομάδες αργότερα.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, μερικοί Εβραίοι εκμεταλλεύτηκαν την κατάσταση στο Όρος που ήταν λιγότερο επισκέψιμο για να αρχίσουν να προσεύχονται ήσυχα εκεί. “Ήταν ένα μικρό παράθυρο. Αλλά μόλις ξεκίνησαν, έγινε δύσκολο να αντιστραφεί. Έτσι λειτουργεί το status quo”, λέει ο Hasson.
«Στη συνέχεια, πριν από περίπου τρία χρόνια, η αστυνομία άρχισε πραγματικά να αφήνει Εβραίους πιστούς να προσεύχονται. Όχι με ψάλτες, ούτε με τελετουργικά αντικείμενα όπως ένα βιβλίο προσευχής, αλλά νωρίς το πρωί, στη νοτιοανατολική γωνία του συγκροτήματος, μπορείτε να βρείτε Εβραίους ανθρώπους να προσεύχονται εκεί».
Ήταν απλώς μια άρρητη ανοχή δεν έγινε καμία αλλαγή στο νόμο. «Η αστυνομία λίγο πολύ κοιτάζει από την άλλη πλευρά, όπως και το Waqf», λέει ο Hasson. “Εάν αναγνώριζαν αυτό που για αυτούς είναι μια δραματική αλλαγή στο status quo, θα ήταν σαν να παραδέχονται την ήττα. Γι’ αυτό προτιμούν να το αγνοήσουν”.
Οι εξτρεμιστές των ακραίων
Το Κίνημα του Ναού περιέχει τώρα θύλακες εξτρεμιστών για τους οποίους η προσευχή στο Όρος δεν είναι σχεδόν αρκετή. Έχουν βάλει το βλέμμα τους σε έναν υψηλότερο στόχο: την ανοικοδόμηση του Ναού.
Μετά την καταστροφή του Πρώτου Ναού το 586 π.Χ. και του Δεύτερου Ναού το 70 Κ.Χ., οι εβραϊκές ελπίδες για ανοικοδόμηση της δομής εκφράστηκαν ως μέρος μιας λαχτάρας για μια μελλοντική Μεσσιανική Εποχή. (σσ Αντιχρίστου) Ο Τρίτος Ναός θα ήταν το κεντρικό σύμβολο της λύτρωσης και της θεϊκής παρουσίας.
Αλλά οι πιο φανατικές ομάδες στο Κίνημα του Ναού – το Κίνημα για την Ίδρυση του Ναού, για παράδειγμα – στοχεύουν να αντιστρέψουν τη σειρά των γεγονότων. Ελπίζουν να ξεκινήσουν τη Μεσσιανική Εποχή με την ανοικοδόμηση του Ναού με βάση τις προδιαγραφές που ορίζονται στην Τορά και τα επακόλουθα ραβινικά έργα.
Επιχορηγούνται για προετοιμασία οργάνωση ανέγερσης Γ Ναού από Αμερικανο-Εβραίους, Χριστιανοσιωνιστές και την ισραηλινή κυβέρνηση!
Αυτές οι ομάδες εστιάζουν μεγάλο μέρος των προσπαθειών τους στην αναδημιουργία όλων των υλικών στοιχείων ώστε ένας Τρίτος Ναός να είναι λειτουργικός. Αυτή η προσπάθεια έχει λάβει γενναιόδωρη υποστήριξη από μια διαδοχή Αμερικανο-Εβραίων –και πιο πρόσφατα– Χριστιανοσιωνιστών χορηγών, πέρα από τη χρηματοδότηση από την ισραηλινή κυβέρνηση.
Κάθε χρόνο, τα μέλη αυτών των ομάδων προσπαθούν επίσης να μετατρέψουν τις πρόβες θυσίας τους σε πραγματικότητα φέρνοντας ένα κατσίκι στο Όρος για τελετουργική σφαγή. Το 2022, η ομάδα Επιστρέφοντας στο Όρος πρόσφερε ένα χρηματικό έπαθλο για όποιον μετέφερε λαθραία ένα αρνί στην τοποθεσία και έκανε την παραδοσιακή ιεροτελεστία του Πάσχα.
Αλλά κανείς δεν έχει περάσει από τους φρουρούς στην Πύλη Μουγκράμπι που οδηγεί στο Όρος. Όταν οι άνθρωποι πιάνονται, είτε συλλαμβάνονται είτε αποκλείονται από το Όρος του Ναού ισόβια ή και τα δύο.
Η Κόκκινη δαμάλα
Και ένα ακόμη πράγμα βρίσκεται ανάμεσα σε αυτές τις παρυφές και έναν Τρίτο Ναό: Χρειάζονται μια εντελώς απαλλαγμένη από ψεγάδια κόκκινη δαμαλίδα με όχι περισσότερες από δύο μη κόκκινες τρίχες στο σώμα της.
Επιπλέον, πρέπει να είναι άνω των 3 ετών και να μην έχει γεννήσει ποτέ ή να μην έχει αρμεχτεί ή να μην έχει ζυγιστεί. Οι στάχτες της είναι το άπιαστο συστατικό για το τελετουργικό εξαγνισμού που κανείς δεν έχει κάνει εδώ και 2.000 χρόνια.
Η αναζήτηση για μια τέτοια κόκκινη δαμαλίδα περιελάμβανε μια αποτυχημένη προσπάθεια εξωσωματικής γονιμοποίησης το 2015. Αλλά κατά τη διάρκεια της περιόδου τοκετού του 2020, πέντε πολλά υποσχόμενες υποψήφιες βρέθηκαν στο Τέξας από τον Byron Stinson, έναν ευαγγελικό Χριστιανό που συμμετείχε στην έρευνα. (σσ Ιδού μια ακόμη αδιάσειστη εμπλοκή του Προτεσταντισμού χριστιανοσιωνισμού που δουλεύει για Αντίχριστο)
Η πανδημία COVID-19, η οποία μείωσε τον αριθμό των αγροτών που εργάζονταν, επέτρεψε κατά λάθος σε αυτές τις δαμαλίδες να παραμείνουν απαρατήρητες. Οι πέντε αγελάδες έφτασαν στο Ισραήλ αλλά δεν πληρούσαν τα πρότυπα των ραβινικών αρχών από το Temple Institute και η έρευνα για την Ιερή Αγελάδα συνεχίζεται.
Παλαιστινιακή απάντηση
Σύμφωνα με το Persico, η σχέση των Παλαιστινίων με το Χαράμ αλ-Σαρίφ, όπως αποκαλούν το Όρος του Ναού, χρονολογείται από τον 12ο αιώνα, όταν ο μουσουλμάνος ηγέτης Saladin, ένας Κούρδος, ανακατέλαβε την Ιερουσαλήμ από τους Σταυροφόρους.
Στη συνέχεια έφερε ανθρώπους από το Μαρόκο και το Κουρδιστάν για να εγκατασταθούν γύρω από το Χαράμ αλ-Σαρίφ στην περιοχή που είναι γνωστή ως γειτονιά Μουγκράμπι.
«Από εκείνο το σημείο, οι Παλαιστίνιοι, ειδικά εκείνοι από την Ανατολική Ιερουσαλήμ, καθιέρωσαν ως μέρος της ταυτότητάς τους το καθήκον να προστατεύουν το Al-Aqsa από τους άπιστους», λέει ο Persico.
“Και αυτός είναι ο λόγος που ακόμη και η παραμικρή αλλαγή στο status quo μπορεί να προκαλέσει τέτοιες βίαιες διαμαρτυρίες. Επειδή ακόμη και σήμερα, αυτές οι κινήσεις θεωρούνται ως άμεση επίθεση όχι μόνο στη θρησκεία τους, αλλά στην εθνική τους ταυτότητα.”
Ο Persico υποστηρίζει ότι η σχέση των Παλαιστινίων με το status quo είναι κατά κάποιο τρόπο μια κατοπτρική εικόνα των Εβραίων. «Συζητείται πολύ λιγότερο», λέει. “Αλλά οι Παλαιστίνιοι έχουν κάνει επίσης ορισμένες εισβολές σε αλλαγές στο status quo υπέρ τους. Ωστόσο, υπάρχει μια επίμονη αίσθηση μεταξύ των Παλαιστινίων ότι χάνουν συνεχώς έδαφος.”
Το 2017, ο Tzidkiyahu είπε στη Haaretz για μια άλλη κρίσιμη πτυχή της παλαιστινιακής σύνδεσης με το Haram al-Sharif. “Είναι το μόνο μέρος όπου υπάρχει ένας ορισμένος βαθμός ελευθερίας και ανεξαρτησίας για τους Παλαιστίνιους”, είπε, “επειδή είναι το μέρος όπου η ισραηλινή κυριαρχία είναι στην πιο ατελή της και η ισραηλινή κατοχή είναι λιγότερο παρούσα…
Αυτό ακριβώς είναι οι Παλαιστίνιοι νιώθουν ότι χάνουν – όχι μόνο το εθνικό τους σύμβολο, αλλά και την προσωπική τους έκταση ελευθερίας, με την οποία συνδέονται όχι μόνο σε θρησκευτικό, αλλά και σε ατομικό επίπεδο».
Οι ακτιβιστές του Temple Movement θεωρούσαν πάντα την ισραηλινή κυβέρνηση ως εμπόδιο στην πορεία τους προς την εβραϊκή κυριαρχία στο Όρος του Ναού.
Αλλά αυτό άλλαξε το 2022, όταν ο πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου σχημάτισε την πιο ακροδεξιά κυβέρνηση στην ιστορία του Ισραήλ, συμπεριλαμβανομένων αρκετών υπουργών που ήταν, τουλάχιστον,προσκείμενοι αν όχι πλήρη μέλη του Κινήματος του Ναού.
Κανείς δεν ταιριάζει περισσότερο σε αυτήν την περιγραφή από τον υπουργό Εθνικής Ασφάλειας Itamar Ben-Gvir, του οποίου η σύζυγος Ayala είναι ενεργό μέλος του Temple Movement.
Από τότε που ανέβηκε στην εξουσία, ο Μπεν-Γκβίρ επιδίωξε ακατάπαυστα μια φιλοεβραϊκή ατζέντα σχετικά με το Όρος, επισκεπτόμενος την τοποθεσία αρκετές φορές και ζητώντας σαρωτικές αλλαγές στο status quo, με μόνο τον Νετανιάχου να στέκεται εμπόδιο στο δρόμο του.
Από τη μία πλευρά, όπως ανέφερε ο Hasson, ο Νετανιάχου, ίσως παραδόξως, έκανε αρκετά καλή δουλειά κρατώντας τον Ben-Gvir και άλλους φονταμενταλιστές του Temple υπό έλεγχο. «Έχει πραγματικά μακρά ιστορία να διατηρεί τα πράγματα ήρεμα», λέει ο Hasson. «Και φέτος, όλα τα βλέμματα ήταν στραμμένα στον Νετανιάχου το Ραμαζάνι».
Ο Ben-Gvir ήθελε να επιβάλει όρια στα οποία θα επιτρέπεται στους μουσουλμάνους να προσεύχονται στο Al-Aqsa κατά τη διάρκεια του ιερού μήνα των μουσουλμάνων, κάτι που οι αξιωματούχοι ασφαλείας προειδοποίησαν ότι θα οδηγούσε σε καταστροφή. «Τελικά, ο Νετανιάχου δεν ενέδωσε στις απαιτήσεις του Μπεν-Γκβίρ και είχαμε ένα από τα πιο ήσυχα Ραμαζάνι εδώ και χρόνια», λέει ο Χάσον.
Αλλά αυτά τα μικρά κέρδη έχουν χωνευθεί από τη μεγαλύτερη αποστολή του υπουργού Ασφαλείας. Ο Μπεν-Γκβίρ είναι «ένας πράκτορας του χάους», όπως το θέτει ο Τζιντκιγιάχου. «Αυξάνεται στο να δημιουργεί όσο το δυνατόν περισσότερο δράμα»..
Ο Ben-Gvir δεν ανεβαίνει απλά ήσυχα στο Όρος του Ναού, ένα σημείο που έθιξαν και οι τρεις ειδικοί που πήραν συνέντευξη για αυτό το άρθρο. «Το ανακοινώνει δυνατά με τις πιο ρατσιστικές, εμπρηστικές δηλώσεις», λέει ο Tzidkiyahu. «Και με τον έλεγχο που έχει στην αστυνομία, είναι άμεσα υπεύθυνος για την επιείκεια που παρέχεται στους Εβραίους που προσπαθούν να προσευχηθούν στο Όρος του Ναού».
Και έτσι, ενθαρρυμένοι από την ευρεία υποστήριξη των όχι απαραίτητα θρησκευόμενων Ισραηλινών, ο αυξανόμενος αριθμός Εβραίων που επισκέπτονται το Όρος – 30.000 μόνο πέρυσι – πολιτικές επιδοκιμασίες και αξιωματούχοι ασφαλείας που επιτρέπουν αυθάδειες παραβιάσεις των κανόνων, το χάσμα μεταξύ του σκοτεινού status quo και των πραγματικών γεγονότων στο το Όρος διευρύνεται. Και οι εξτρεμιστές του Temple Movement δεν φαίνεται να τα παρατάνε.
«Ο πραγματικός μου φόβος είναι κάτι που έχουμε ξαναδεί», λέει ο Persico. «Ανησυχώ ότι εάν μια νέα ειρηνευτική διαδικασία σημειώσει πρόοδο, είτε με τους Παλαιστίνιους να γίνουν πολίτες του Ισραήλ είτε με μια λύση δύο κρατών, οι εξτρεμιστές στο Κίνημα του Ναού θα κάνουν αυτό που έκαναν πάντα κάθε φορά που υπάρχει ένα βήμα προς την ειρήνη: προσπάθεια εκτροχιασμού με κάθε μέσο αναγκαίο»
Υπουργοί της κυβέρνησης του Ισραήλ υποστηρίζουν Ισραηλινούς εξτρεμιστές που θέλουν να ανοικοδομήσουν τον Γ’ Ναό.. Μεσσιανικές οργανώσεις επιχορηγούνται για προετοιμασία οργάνωση ανέγερσης Γ Ναού από Αμερικανο-Εβραίους, Χριστιανοσιωνιστές και την ισραηλινή κυβέρνηση!
Αρκετοί υπουργοί του Νετανιάχου ήταν, τουλάχιστον, προσκείμενοι αν όχι πλήρη μέλη του Κινήματος του Ναού που επειδιώκει διακαως την ανοικοδόμηση του Τρίτου Ναού του Σολομώντα που σηματοδοτεί σύμφωνα με Ιουδαιστική Εσχατολογία την Έλευση του ”Μεσσία” δηλ. του Αντίχριστου.
Η ενδεδειγμένη κόκκινη δαμάλα δεν βρέθηκε θεωρήθηκε ακατάλληλη και είναι εκ νέου στην αναζήτηση πήρε αναβολή η θυσία της.. Τα κόκκινα δαμάλια είχε φέρει από το Τέξας Προτεστάντης χριστιανοσιωνιστής! (haaretz 24/4/24)
Κι ενώ τα μεγάλα Ισραηλινά ΜΜΕ αναφέρουν συχνά πυκνά πλέον ότι υπουργοί του Νετανιάχου εργάζονται για υλοποίηση ανέγερσης Γ Ναού που σηματοδοτεί έλευση ”Μεσσία” δηλ. Αντίχριστου και πολιτικές προσωπικότητας πρώτης γραμμής όπως ο τ. Πρωθυπουργός o Εhud Barak προειδοποιούν: ”η στρατηγική των μεσσιανιστών Υπουργών Νετανιάχου είναι η κλιμάκωση ώστε να επιταχυνθεί η έλευση ”Μεσσία”/Αντίχριστου”!
H Ελλάδα ως κράτος έχει ταυτιστεί με κυβέρνηση Νετανιάχου και επιλογές του και η Ορθόδοξη Εκκλησία κάνει ότι δεν την αφορά απεμπολώντας την εσχατολογία της την πιο κρίσιμη στιγμή..
Όλες οι αναφορές από Τορά για θυσία κόκκινου δαμαλιού που θα σημάνει ανέγερση Τρίτου Ναού και έλευση ”Μεσσία” Αντίχριστου! Εν αναμονή της ζωοθυσίας. Όλο το προβλεπόμενο τελετουργικό και τι σηματοδοτεί!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου