Ο ΠΑΠΑΣ ΤΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΛΕΕΙ ΟΤΙ Ο ΦΟΒΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΡΩΝΑΪΟ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΟΣ
Gerd Gigerenzer,o διακεκριμένος Καθηγητής Ψυχολογίας και διευθυντής του Harding Center for Risk Competence: δυσανάλογος ο φόβος για covid19.
Οι ερευνητές κινδύνου βρίσκουν υπερβολικό το φόβο που ενσπείρετε αναφορικά με τον Coronavirus...
Ο διακεκριμένος Καθηγητής Ψυχολογίας και ερευνητής κινδύνου Γερμανός Gerd Gigerenzer έχει μια εξήγηση γι αυτό το φόβο του ιού.
Ο καθηγητής Gerd Gigerenzer είναι διευθυντής του Harding Center for Risk Competence, Καθηγητής στο Ινστιτούτο Max-Planck στο Βερολίνο.. Είναι επίσης συγγραφέας του βιβλίου (“Κίνδυνος, πώς να πάρεις τις σωστές αποφάσεις”) και μάλιστα αναφέρεται και ως ο “Πάπας του Κινδύνου”.
Είναι οι κίνδυνοι σοκ που φοβόμαστε: κινδύνους που σκοτώνουν πολλούς ανθρώπους σε σύντομο χρονικό διάστημα. Μια αεροπορική συντριβή, μια τρομοκρατική επίθεση, μια πανδημία.
Ο καθηγητής Gerd Gigerenzer: «Αυτό που χρειαζόμαστε είναι ένας λογικός τρόπος αντιμετώπισης της αβεβαιότητας. Κανείς δεν ξέρει πού συμβαίνει αυτό με τον νέο ιό corona », λέει ο Gigerenzer. Αλλά το αντιδράς υπερβολικά εξαιτίας του αυτό ακριβώς είναι το λάθος…
Ο Gigerenzer έχει διερευνήσει τις συνέπειες αυτού του φόβου από άλλους κινδύνους σοκ, για παράδειγμα μετά την τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου 2001. Πολλοί Αμερικανοί αποφάσισαν να μην ταξιδέψουν αεροπορικώς ως αποτέλεσμα της επίθεσης. Το αποτέλεσμα: μια τεράστια οικονομική ύφεση σε ολόκληρη τη βιομηχανία. Και: σημαντικά περισσότεροι θάνατοι.
Αυτός είναι ένας από τους μεγαλύτερους κινδύνους, λέει ο Gigerenzer: ότι οι πολιτικοί πιέζονται να δράσουν. Και ότι αντιδρούν υπερβολικά για να μην κατηγορούνται για αδράνεια. «Αυτό που χρειαζόμαστε είναι ένας λογικός τρόπος αντιμετώπισης της αβεβαιότητας.
Κανείς δεν ξέρει πού συμβαίνει αυτό με τον νέο ιό corona », λέει ο Gigerenzer. Αλλά το ν΄αντιδράς υπερβολικά εξαιτίας του αυτό ακριβώς είναι το λάθος.
Κανείς δεν ξέρει πού συμβαίνει αυτό με τον νέο ιό corona », λέει ο Gigerenzer. Αλλά το ν΄αντιδράς υπερβολικά εξαιτίας του αυτό ακριβώς είναι το λάθος.
Γιατί αυτό που δεν μας σκοτώνει μας κάνει να πανικοβληθούμε…
Ο φετινός κορονοϊός COVID-19 δεν θα είναι ο τελευταίος. Ως πρώτο βήμα προς την αντιμετώπιση των επιδημιών που πρέπει να γίνουν, πρέπει να βελτιώσουμε τον αλφαβητισμό σε θέματα κινδύνου και να μάθουμε να ζούμε με αβεβαιότητα, αντί να αφήσουμε τον εαυτό μας να κρατηθεί αιχμάλωτος από αυτόν.
Κανείς δεν ξέρει πού ή πόσο γρήγορα θα εξαπλωθεί ένας νέος ιός. Δεν μπορούμε να υπολογίσουμε τους κινδύνους με αξιοπιστία, και θα γνωρίζουμε μόνο εκ των υστέρων εάν υπερεκτιμήσαμε ή υποτιμήσαμε την κατάσταση.
Δεδομένης αυτής της αβεβαιότητας, ο τρόπος με τον οποίο ανταποκρινόμαστε σε μια ιογενή εκδήλωση είναι εξίσου κρίσιμος με τη φύση του παθογόνου παράγοντα. Και το πώς θα ανταποκριθούμε στον COVID-19 θα πρέπει να καθοδηγείται από αυτό που έχουμε αποκομίσει από προηγούμενες ιικές επιδημίες.
Δεδομένης αυτής της αβεβαιότητας, ο τρόπος με τον οποίο ανταποκρινόμαστε σε μια ιογενή εκδήλωση είναι εξίσου κρίσιμος με τη φύση του παθογόνου παράγοντα. Και το πώς θα ανταποκριθούμε στον COVID-19 θα πρέπει να καθοδηγείται από αυτό που έχουμε αποκομίσει από προηγούμενες ιικές επιδημίες.
Η επιδημία γρίπης των χοίρων το 2009 σκότωσε εκατοντάδες χιλιάδες, κυρίως στην Αφρική και τη Νοτιοανατολική Ασία. Αλλά στην Ευρώπη, όπου η απειλή ήταν συγκριτικά μικρή, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ενημέρωναν καθημερινά για τον αριθμό των θανάτων και τον αριθμό των ύποπτων περιπτώσεων.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο, η κυβέρνηση προέβλεψε ότι έως και 65.000 πολίτες θα μπορούσαν να πεθάνουν από την ασθένεια. Στο τέλος, όμως λιγότεροι από 500 πέθαναν.
Προφανώς, μια τέτοια καθημερινή λογιστική θανάτων προκάλεσε φόβο και οδήγησε τους πολιτικούς να λάβουν βιαστικές,κακές αποφάσεις – όπως η αποθήκευση φαρμάκων – χωρίς να εξετάσουν τα αποδεικτικά στοιχεία.
Όλα τα μάτια επικεντρώθηκαν στον νέο, άγνωστο ιό και όχι στην προστασία των ανθρώπων από πιο θανατηφόρες απειλές, όπως η εποχική γρίπη, η οποία το 2009 σκότωσε συγκριτικά περισσότερους ανθρώπους από τη γρίπη των χοίρων…..
Όλα τα μάτια επικεντρώθηκαν στον νέο, άγνωστο ιό και όχι στην προστασία των ανθρώπων από πιο θανατηφόρες απειλές, όπως η εποχική γρίπη, η οποία το 2009 σκότωσε συγκριτικά περισσότερους ανθρώπους από τη γρίπη των χοίρων…..
Ομοίως, εκατομμύρια άνθρωποι, ιδίως στις αναπτυσσόμενες χώρες, πεθαίνουν κάθε χρόνο από την ελονοσία και τη φυματίωση. Και μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι νοσοκομειακές λοιμώξεις σκοτώνουν περίπου 99.000 ασθενείς ετησίως. Ωστόσο, αυτοί οι δύσμοιροι άνθρωποι δεν έτυχαν καμίας προσοχή.
Γιατί είμαστε πιο φοβισμένοι από αυτό που είναι λιγότερο πιθανό να μας σκοτώσει;
Η ψυχολογική αρχή που μας κάνει να φοβόμαστε τη γρίπη των χοίρων, τη γρίπη των πτηνών ή το COVID-19, αλλά όχι τη κοινή γρίπη καλείται φόβος για τρομερούς κινδύνους. Είναι εύκολο να προκληθεί φόβος για συμβάντα στα οποία πολλοί άνθρωποι πεθαίνουν σε σύντομο χρονικό διάστημα, όπως συντριβές αεροπλάνων ή επιδημίες…
Εξετάστε τον παραδειγματικό «ιό» της χιλιετίας: την τρομοκρατία. Μετά τα τραυματικά γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, πολλοί Αμερικανοί σταμάτησαν να πετούν και αντ ‘αυτού να οδηγούν.
Εκτιμάται ότι κατά τους 12 μήνες που ακολούθησαν τις επιθέσεις, άλλα 1.500 άτομα έχασαν τη ζωή τους στο δρόμο προσπαθώντας παράλληλα να αποφύγουν τον κίνδυνο πτήσεων – πολύ περισσότερο από τον συνολικό αριθμό των επιβατών που πέθαναν στα τέσσερα αεροσκάφη…….
Εκτιμάται ότι κατά τους 12 μήνες που ακολούθησαν τις επιθέσεις, άλλα 1.500 άτομα έχασαν τη ζωή τους στο δρόμο προσπαθώντας παράλληλα να αποφύγουν τον κίνδυνο πτήσεων – πολύ περισσότερο από τον συνολικό αριθμό των επιβατών που πέθαναν στα τέσσερα αεροσκάφη…….
Δεν είναι μόνο τους τρομοκράτες που φοβόμαστε δυσανάλογα. Το 2009, η αιγυπτιακή κυβέρνηση διέταξε να σφαγούν όλοι οι χοίροι στη χώρα, παρόλο που δεν είχαν αναφερθεί ακόμη κρούσματα γρίπης των χοίρων. Η κυβέρνηση απλώς εκμεταλλεύτηκε τον φόβο του κινδύνου για να διώξει τη μικρή χριστιανική μειονότητα της Αιγύπτου.
Σήμερα, οι ασιατικές μειονότητες στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη καταβάλλουν το τίμημα για το COVID-19. Οι πολίτες της ασιατικής καταγωγής αντιμετωπίζονται με καχυποψία και τα κινέζικα εστιατόρια από το Βερολίνο στο Σαν Φρανσίσκο αναφέρουν μείωση της δραστηριότητας κατά 50% ή περισσότερο καθώς οι πελάτες τους αποφεύγουν.
Και, φυσικά, τα μέσα ενημέρωσης έχουν ένα μερίδιο στο ότι χτυπούν σειρήνες συναγερμού για να μας κρατά κολλημένους στις ιστοσελίδες, τις πλατφόρμες, τα προγράμματα και τα podcasts τους.
Και, φυσικά, τα μέσα ενημέρωσης έχουν ένα μερίδιο στο ότι χτυπούν σειρήνες συναγερμού για να μας κρατά κολλημένους στις ιστοσελίδες, τις πλατφόρμες, τα προγράμματα και τα podcasts τους.
Ευτυχώς, ο δυσανάλογος φόβος των πραγμάτων που είναι απίθανο να μας σκοτώσουν δεν είναι καλωδιομένος στο μυαλό μας. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η ανάγνωση κινδύνου είναι τόσο σημαντική.
Πρέπει να διδαχθούμε τα μαθηματικά της αβεβαιότητας, που σημαίνει στατιστική σκέψη. Ακριβώς όπως η δυνατότητα ανάγνωσης επιτρέπει στους ανθρώπους να κατανοούν τα κείμενα, έτσι και η στατιστική σκέψη μας επιτρέπει να κατανοήσουμε και να διαχειριστούμε τους κινδύνους που αντιμετωπίζουμε
Πρέπει να διδαχθούμε τα μαθηματικά της αβεβαιότητας, που σημαίνει στατιστική σκέψη. Ακριβώς όπως η δυνατότητα ανάγνωσης επιτρέπει στους ανθρώπους να κατανοούν τα κείμενα, έτσι και η στατιστική σκέψη μας επιτρέπει να κατανοήσουμε και να διαχειριστούμε τους κινδύνους που αντιμετωπίζουμε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου