ΑΠΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΧΡΙΣΤΙAΝΟΙ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΟΚΡΑΤΕΣ...
Γ΄Στάση των Χαιρετισμών χθες…Δεν έγινε ποτέ…Στάση Αποστασίας...
Η Ορθόδοξη Εκκλησία ακολούθησε την δογματική πρακτική του Προτεσταντισμού της μη τιμής στην Θεοτόκο. Το σύστημα σχέσεων Εκκλησίας-Πολιτείας διολίσθησε από αυτό της ομοταξίας και της νόμω κρατούσης Πολιτείας στο πολιτειοκρατικό σύστημα που είναι κατεξοχήν προτεσταντικό.
Γ΄Στάση των Χαιρετισμών χθες…Δεν έγινε ποτέ..….οι εκκλησίες σε όλη την επικράτεια στις συνοικίες στις γειτονιές στις πόλεις και στα χωριά δεν πραγματοποίησαν την Ακολουθία των Χαιρετισμών….Στάση Αποστασίας…
Οι εκκλησίες απαρνήθηκαν την Μητέρα του Χριστού εξομοιούμενες, ευθυγραμμμιζόμενες στην δογματική πρακτική του Προτεσταντισμού της μη τιμής στην Παναγία, Θεοτόκο, Μητέρα του Χριστού, γιατί τις διέταξε ο ”Καίσαρας” συντονιζόμενος με το προτεσταντικό πλανητικό κέντρο των ΗΠΑ παραβιάζοντας έμπρακτα την καθολική αρχή :(Απόδοτε ουν) τα Καίσαρος Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ….Υπάρχει μια σύγχιση θεσμών;;
Σε θεσμικό επίπεδο τα συστήματα των σχέσεων Πολιτείας-Εκκλησίας προσέλαβαν ιστορικά όλη σχεδόν την ποικιλία και τις αποχρώσεις που μπορεί να προσλάβει λογικά μια διπολική σχέση. Από την πολιτειοκρατία ή καισαροπαπισμό μέχρι τον ιεροκρατισμό ή παποκαισαρισμό ή τον απόλυτο χωρισμό τους…
Στην εξέλιξη των συστημάτων των σχέσεων των 2 θεσμών φαίνεται ότι σήμερα και μετά τις τελευταίες εξελίξεις παρατηρείται μια σιωπηρή μετάβαση-διολίσθηση στην Ελλάδα τουλάχιστον από το σύστημα της ομοταξίας και της της νόμω κρατούσης Πολιτείας στο πολιτειοκρατικό σύστημα που είναι ένα κατεξοχήν προτεσταντικό σύστημα…
”Το πολιτειοκρατικό σύστημα. Σύμφωνα με το σύστημα αυτό, το οποίο επίσης διαμορφώθηκε στην Δυτική Ευρώπη από τον 14ο αιώνα και μετά, στον προτεσταντικό κυρίως χώρο…η Εκκλησία υποτάσσεται στην Πολιτεία με την έννοια ότι στο πρόσωπο του ανώτατου πολιτειακού άρχοντα συγκεντρώνεται τόσο η πολιτειακή όσο και η εκκλησιαστική εξουσία.
Στο σύστημα αυτό η Εκκλησία είναι υποχρεωμένη να υφίσταται τις παρεμβάσεις της πολιτικής εξουσίας της χώρας που τη φιλοξενεί…Για την Ορθοδοξία τα συστήματα αυτά είναι απορριπτέα, αφού με αυτά η Εκκλησία μεταβάλλεται τελικώς σε μια εκκοσμικευμένη μορφή εξουσίας, ανοιχτής στην αντιπαράθεση των κοινωνικών εταίρων και στην αντιπαλότητα των πολιτικών κομμάτων, κατά κανόνα ευκαιριακή.”
Και ακόμα χειρότερα η Εκκλησία σήμερα φαίνεται ότι όχι μόνο υποτάχθηκε αλλά αφομοιώθηκε από το Κράτος/Πολιτεία, αφού οι ταγοί τους αποφασίζουν με όρους κρατισμού και όχι πνευματικούς ως όφειλαν..
Αντίθετα σύμφωνα με το σύστημα της ομοταξίας, το οποίο εμφανίστηκε κατά την περίοδο της μετάβασης από το πολιτειοκρατικό σύστημα στο σύστημα της νόμω κρατούσης Πολιτείας, ούτε η Εκκλησία ασκεί εξουσία πάνω στην Πολιτεία ούτε η Πολιτεία πάνω στην Εκκλησία, αλλά οι δυο οργανισμοί θεωρούνται νομικώς ισότιμοι.
Από θεολογική πλευρά το σύστημα της ομοταξίας είναι πράγματι το πλησιέστερο μετά το σύστημα της συναλληλίας προς τις θεμελιώδεις αρχές της Καινής Διαθήκης, ωστόσο μειονεκτεί έναντι εκείνου, αφού η έκβαση των σχέσεων Κράτους – Εκκλησίας εξαρτάται κάθε φορά από τη διάθεση των εκπροσώπων της Πολιτείας, οι οποίοι μπορεί a priori να μην είναι ευνοϊκά διατεθημένοι προς το Ευαγγέλιο.
Το σύστημα της νόμω κρατούσης Πολιτείας, το οποίο διαμορφώθηκε στην Καθολική κυρίως Ευρώπη υπό την επίδραση των αρχών της Γαλλικής Επανάστασης και του αγώνα των διαφωτιστών για ανεξιθρησκεία και ισοπολιτεία.
Έτσι Εκκλησία και Πολιτεία έπαψαν πια να θεωρούνται ως δυο όψεις του ίδιου νομίσματος που από κοινού σκοπούσαν στην προαγωγή του ανθρώπινου βίου και επεχείρησαν να αυτονομηθούν...
Σύμφωνα με το σύστημα αυτό η Εκκλησία διακρίνεται σαφώς από την Πολιτεία, όμως απολαμβάνει κάποια προκαθορισμένα προνόμια, καθώς και την ιδιαίτερη προστασία της Πολιτείας.
Η προστασία αυτή εκδηλώνεται συνήθως: α. με την ανακήρυξη κάποιας θρησκείας ως επικρατούσας θρησκείας, β. με την άσκηση εποπτείας στη διοίκηση της Εκκλησίας, χωρίς, ωστόσο, να επιτρέπεται η οποιαδήποτε επέμβαση στη λατρεία ή στο δόγμα και γ. με την ηθική και υλική ενίσχυση της Εκκλησίας.”
Όσο για την Κοινωνιολογία αυτή ορίζει το σύστημα της υποταγής της Εκκλησίας στην Πολιτεία ως Βαρβαρότητα και το αντίθετο ως Αγγελισμό.
”Χαίρε, των Αθηναίων τας πλοκάς διασπώσα”…..καθώς αναστέλλεται η προστασία της θρησκευτικής ελευθερίας ( ‘Αρθρο 13: Kάθε γνωστή θρησκεία είναι ελεύθερη και τα σχετικά με τη λατρεία της τελούνται ανεμπόδιστα υπό την προστασία των νόμων) που είναι πυλώνας του Συντάγματος…..
-Οι παραπομπές είναι από το δοκίμιο ”Οι σχέσεις εξουσίας- Εκκλησίας υπό το φως της φιλοσοφίας της θρησκείας” του Δρ. Φιλοσοφίας Παναγιώτη Ν. Πανταζάκου,καθηγητή στη Φιλοσοφική Σχολή του Εθν. και Καποδ. Πανεπιστημίου Αθηνών.
Εμπεριέχεται στον τόμο Ζω δε ουκέτι εγώ ζή δε εν εμοί Χριστός, αφιέρωμα στον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής κ. Δημήτριο, έκδ. Α. Ν. Σάκκουλα, Αθήνα 2002, σσ. 715 – 730.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου