«ΑΥΤΟΙ ΚΑΠΟΤΕ ΗΤΑΝ ΔΙΚΟΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΜΕ ΠΡΟΔΩΣΑΝ»
Κοινοποιεί ο Γεωκών
Στην Κωνσταντινούπολη θα ετοιμαστεί το Ουράνιο τραπέζι, και εκεί, σε αυτό το Ουράνιο τραπέζι θα τους δείτε όλους.
Σε μια τράπεζα που στρώνετε στο σπίτι σας τους καλεσμένους σας δεν τους βλέπετε όλους ;
Αφού σας έχω καλέσει Εγώ Ο Ίδιος, δεν θα τους δείτε όλους ; δεν θα δείτε τους αγαπημένους σας ;
Δεν θα έρθετε στο αγαπημένο σας για τους αγαπημένους σας; βάλτε την λογική για να καταλάβετε αυτές τις δυο λέξεις, αγαπημένο και αγαπημένους, μην γίνεστε στενά στην σκέψη και λογισμοί στην καρδιά, γιατί τα λέω λογισμοί ; για να μην πω με «ψυχρή καρδιά».
Η παραβολή με τον τοίχο : εσείς οι άνθρωποι βλέπετε ένα τοίχο μεγάλο, και βλέπετε μια σκάλα, και ανεβαίνετε με πολύ κέφι μέχρι την μισή, μετά λέτε ωχ την άλλη μισή πως θα την ξεπεράσω, έτσι είναι και με αυτά, όταν θα δείτε μπροστά σας τα αγαπημένα πρόσωπα την ώρα που χρειάζεται για να ετοιμαστεί το μεγάλο τραπέζι Του Ουράνιου Πατέρα και τον ερχομό τον Δικό Μου, γιατί σας φαίνετε περίεργο ότι, ναι, πράγματι, πρόσωπα, Άγια πρόσωπα, Άγιες ψυχές, και άλλοι, και άλλοι, θα τους δείτε μπροστά σας όταν θα έρθει η ώρα.
Γιατί σας φαίνεται περίεργο αυτό το κομμάτι, όταν έγινε η Ανάσταση Μου, έγινε μεγάλος σεισμός, βγήκαν οι Προφήτες και γνωστά πρόσωπα επί της γης , άνοιξαν τα μνήματα, έτσι δεν λέει η Καινή Διαθήκη; δεν την διαβάσατε; έχετε διαβάσει την Αποκάλυψη; έχετε διαβάσει τις πράξεις των Αποστόλων; Να πράττετε όπως αυτοί
Ξέρετε παιδιά μου σ’αυτην την εποχή, ποσό απέχει Ο Ουρανός με την Γη; γιατί προσπαθείτε να γίνετε τελείως γήινοι; και να ξεχάσετε μέσα από την ψυχή σας την Ουράνια δέσμευση που έχετε με τον Ουράνιο Πατέρα; Αυτό το κομμάτι της ψυχής που είναι Δικό Του, εσείς δεν το καλλιεργήσατε, αφήσατε την ψυχή σας έρημη όπως ένας κακός γεωργός που του δώσανε ένα μεγάλο χωράφι, το ποιο πλούσιο το ποιο έφορο, το ποιο όμορφο, και η από αμέλεια η από τεμπελιά η ακόμα και από κακία, δεν το όργωσε το χωράφι, δεν το καλλιέργησε, δεν έδωσε σημασία.
Αυτό κάνετε και εσείς, τώρα παιδιά μου, αυτήν την εποχή δεν καλλιεργείτε την ψυχή σας, δεν φυτεύετε σε αυτήν τον Λογον Του Θεού, δεν παίρνετε από τον ωραιότερο σπόρο που έρχεται από Τον Ουράνιο Πατέρα… ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΥΙΟΥ ΤΟΥ… να τον σπείρετε στην ψυχή σας, να ανθήσει πρώτα μέσα σας, να το καλλιεργήσετε και να το διαδώσετε ως πολύτιμη πέτρα.
Λέτε εσείς, βρήκαμε μια πολύτιμη πέτρα ένα μαργαριτάρι, λέτε και μαργαριτάρια τα ψίχουλα που πέφτουν από το Άγιο Δισκάριο στην Αγία Τράπεζα όταν κάνετε την Θεια Λειτουργία, λέτε μαργαριτάρια, εσείς το λέτε, τότε τον Λόγο του Κυρίου σας τον Λόγο του Ουράνιου Πατέρα γιατί δεν το φυλάτε ως μαργαριτάρι και μαργαριτάρια, και να τα διαδώσετε, να τα δώσετε, να τα χαρίσετε.
Νομίζετε αν θα πάρετε τώρα 2 τσουβάλια τρόφιμα και να τα δώσετε, και θα πάτε με έπαρση και θα ευφρανθείτε με τα καμώματα σας ότι κάνατε ελεημοσύνη, σε ποιον; χορτάσατε την σάρκα η την ψυχή ; υπάρχουν δυο ελεημοσύνες που πρέπει να είναι σε μια, η ελεημοσύνη του Λόγου Του Θεού, για να χορτάσουν οι ψυχές, και ταυτόχρονα η ελεημοσύνη με τα τρόφιμα για να χορτάσουν και τα στομάχια.
Εσείς παίρνετε την ποιο ελαφριά ελεημοσύνη και λέτε, από το υστέρημα μου Κύριε τα έδωσα, είναι άλλο κομμάτι αυτό αν είναι υστέρημα η αν είναι περίσσεμα.
Τα δώσατε και ξεχάσατε την μεγαλύτερη ελεημοσύνη, αυτό που οι ψυχές σήμερα πεινάνε, αυτό που δεν αφήνουν να το πάρουν οι ψυχές, αυτό που οι ψυχές περιμένουν να ακούσουν, ΤΟΝ ΛΟΓΟΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, θα έρθει η ώρα…η, ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΖΕΙΤΕ ( τώρα ) ΤΙΣ ΩΡΕΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ΤΟΥ ΥΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ…
ΤΟΝ ΠΡΟΔΟΣΑΝ…
Με πόση υποκρισία πηγαίνετε στον νιπτήρα και λέτε νίπτω τα χείρας μου από τις ΚΕΦΑΛΕΣ ΜΟΥ (αρχιερείς) δήθεν.
Δεν είναι κεφαλες πλέον, αλλά από κεφαλες δεν ξέρω, αλλά τι είναι ; Πτέρνες; Δάχτυλα; Ολόκληρη πατούσα ; Αλλά τι πατούσα όμως;
Παιδιά μου είναι πατούσες που δεν αφήνουν ίχνη επί της γης γιατί δεν έχουν βάρος πλέον, χασανε την βαρύτητα τους την βαρύτητα της ψυχής, την βαρύτητα του ΛΟΓΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΤΗΝ ΒΑΡΥΤΗΤΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΙΟΥ ΠΑΤΕΡΑ και μεινανε άδειοι μέσα τους, άβουλοι και κακομοίρηδες μέσα σε ένα γυάλινο κουτί που τους βλέπει ο κόσμος και το ποίμνιο ως ένα μπιμπελό.
ΚΑΠΟΤΕ ΘΑ ΓΡΑΨΟΥΝΕ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΥΤΙ «ΚΑΠΟΤΕ ΑΥΤΟΙ ΗΤΑΝ ΙΕΡΕΙΣ»
ΚΑΙ ΕΓΩ ΘΑ ΓΡΑΨΩ ΕΠΑΝΩ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ« ΑΥΤΟΙ ΚΑΠΟΤΕ ΗΤΑΝ ΔΙΚΟΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΜΕ ΠΡΟΔΩΣΑΝ»
ΑΜΗΝ ΛΕΓΩ ΥΜΙΝ
ΣΧΟΛΙΟ Γεωκών: Το μήνυμα ήταν ηχητικό, και το κατέγραψα στο PC για να το δημοσιεύσω, αν διαπιστώσετε κάποια λάθη, απολογούμαι, αλλά έκανα ότι μπορούσα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου