ΚΟΡΩΝΟΪΟΣ-ΓΡΑΜΜΑΤΑ Η ΤΥΧΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ
ΘΥΜΗΣΟΥ: ΤΟ ΚΕΡΜΑ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΗ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ!
Γράφει η Έλενα Καράμπελα, καθηγήτρια Γαλλικής Φιλολογίας
Έφθασε η μεγάλη ώρα
Η κομβική στιγμή στην σύγχρονη Ιστορία ήταν η μέρα που κοιμηθήκαμε με «δημοκρατία» και ξυπνήσαμε με «δικτατορία». Η αποκαλούμενη πανδημία μάς βρήκε εντελώς ανέτοιμους.
Νέα ήθη και έθιμα αναδείχτηκαν μέσα από αυτή τη συνθήκη και όλα δήθεν «για το καλό μας». Μεμιάς χάσαμε όσα είχαμε, και ξεχάσαμε όσα ξέραμε.
Ένα νεοφιλελεύθερο καθεστώς αναδύθηκε μπροστά μας, που προσβλέπει στην υπερσυγκέντρωση της εξουσίας του πλούτου, στην απόλυτη ψηφιοποίηση κάθε έκφανσης της ανθρώπινης δραστηριότητας και κατά συνέπεια στην ολοκληρωτική επιτήρηση των ανθρώπων και των κοινωνιών.
Από το κανονικό στο παρά φύσιν
Η κοινωνία μας μεταμορφώθηκε σε μια διαστρέβλωση, δηλαδή παραμορφώθηκε.
Η νέα κανονικότητα μας οδήγησε στη νέα παρανοϊκότητα.
Το κράτος μας κατάντησε παρακράτος.
Οι νόμοι του Συντάγματός μας παρερμηνεύτηκαν και εξυπηρετούν πλέον την παρανομία.
Η πληροφόρηση μετατράπηκε σε παραπληροφόρηση.
Η παιδεία αντικαταστήθηκε από την παραπαιδεία, το εμπόριο από το παραεμπόριο.
Η σωφροσύνη έδωσε τη θέση της στην παραφροσύνη και η νόηση στην παρανόηση.
Η Εθνική μας Κυριαρχία παραδόθηκε στα ξένα κέντρα εξουσίας.
Η Εθνική μας ταυτότητα παραποιήθηκε, η Ιστορίας μας παραχαράχτηκε.
Το αυτεξούσιό μας παρεμποδίστηκε, η ιδιωτικότητά μας παραβιάστηκε.
Οι Έλληνες παραγκωνίστηκαν από τους μετανάστες και έγιναν παρείσακτοι στην ίδια τους τη χώρα.
Μια ατελείωτη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, με εκατοντάδες κάμερες να παρακολουθούν σε κανονικό χρόνο κάθε κίνησή μας.
Ο λύκος μεταμφιέσθηκε σε πρόβατο, σήκωσε το λάβαρο της μοντερνοποίησης και του εκσυγχρονισμού με την 4η τεχνολογική επανάσταση, και υποσχέθηκε ασφάλεια, άνεση και ευκολία, αρκεί ο άνθρωπος να αποκτήσει γραμμικό κωδικό και να μετατραπεί σε προϊόν.
Και εμείς μένουμε…
Ασφαλείς σε ένα περιβάλλον γενικευμένης ανασφάλειας.
Προοδευτικοί σε ένα περιβάλλον γενικευμένης οπισθοδρόμησης.
Ειρηνικοί σε ένα περιβάλλον γενικευμένης εχθροπάθειας.
Επαναστατικοί σε ένα περιβάλλον γενικευμένης υποδούλωσης.
Ορθολογικοί σε ένα περιβάλλον γενικευμένου παραλογισμού.
Επιστημονικοί σε ένα περιβάλλον γενικευμένου δογματισμού.
Ελεύθεροι σε ένα περιβάλλον γενικευμένης ανελευθερίας.
Έχουμε δημοκρατία χωρίς δημοκρατικούς θεσμούς. Είμαστε ελεύθεροι να είμαστε σκλάβοι. Έχουμε γνώμη, αρκεί να υποτάσσεται στους γενικούς όρους και τις προϋποθέσεις που επιβάλλει η κοινότητα.
Τις περισσότερες φορές όμως, επειδή άνθρωποι είμαστε και λάθη κάνουμε, για τη δική μας προστασία η αστυνομία σκέψης διενεργεί συνεχείς ελέγχους περιεχομένου, ώστε να διασφαλίσει ότι η εφαρμογή υπακούει στις κυβερνητικές οδηγίες. Σαφώς και έχουμε το δικαίωμα έκφρασης, φτάνει να μην παρεκκλίνουμε από το κυβερνητικό αφήγημα.
Την ίδια λογική ακολουθεί και η κριτική σκέψη: Είναι καλοδεχούμενη υπό την προϋπόθεση ότι δεν ξεφεύγει από τα όρια που της έχουν επιβληθεί.
Οι αντιφάσεις της αναδυόμενης νέας κουλτούρας είναι εκκωφαντικές. Η πρόοδος την οποία επικαλούνται επιτυγχάνεται διαμέσου της καταστροφής της μέχρι τώρα προόδου. Η μεγάλη επανεκκίνηση προϋποθέτει την ολική κατάρρευση.
Η cancel culture, ελληνιστί: κουλτούρα της ακύρωσης, επιζητά την ολική απόρριψη του κοινωνικού μας ιστού, που δαιμονοποιείται τώρα πια για όλα τα άσχημα του δυτικού πολιτισμού.
Έτσι, τα δύο φύλα του αρσενικού και θηλυκού έγιναν 64, τόσα ψηφίστηκαν από τη Βουλή, για να επιβάλουν επίσημα πλέον την ατζέντα των ΛΟΑΚΤΙ, και όσοι τολμήσουν να εναντιωθούν σε αυτό, θεωρούνται αυτομάτως ρατσιστές και ομοφοβικοί.
Στο όνομα της ισότητας και της αποδοχής της διαφορετικότητας, επιχειρείται η αποδόμηση των ξεκάθαρων εννοιών, αξιών και αρχών, με περιορισμούς στη γλώσσα, στη σκέψη, στη φιλοσοφία, στην επιστήμη και στην ιστορία. Διαλύεται ο θεσμός της οικογένειας, ενώ ο καθοριστικός ρόλος της μητέρας και του πατέρα για την ανατροφή των παιδιών περνά στον γονέα 1 και στον γονέα 2.
Η μεγάλη επανεκκίνηση υπόσχεται την ποθούμενη ευδαιμονία σύμφωνα με την ρήση «δεν θα σας ανήκει τίποτα και θα είστε χαρούμενοι». Και αυτό γιατί θα έχουμε λιγότερες ευθύνες και έγνοιες.
Οι «σωτήρες μας» φρόντισαν με την υπερφορολόγηση των ακινήτων, με την υπερτιμολόγηση των δημοσίων αγαθών του νερού, του ηλεκτρικού ρεύματος, και στο μέλλον, μάλλον, και του νερού, να μας πείσουν ότι η ιδιοκτησία είναι ένα επιπλέον βάρος στην πλάτη μας, άρα «για το καλό μας» πρέπει να απαλλαγούμε από αυτήν.
Κατά τον ίδιο τρόπο δημιούργησαν ανυπόφορες εργασιακές συνθήκες, οπότε, όταν θα γίνει η αντικατάσταση του εργαζομένου από την τεχνητή νοημοσύνη, αυτός θα νιώσει ανακούφιση που απαλλάχθηκε από ένα δυσβάσταχτο καθήκον μέσα σε ένα κακοποιητικό περιβάλλον.
Άλλωστε, τα επιδόματα και τα καλάθια της ζητιανιάς τον έχουν προετοιμάσει για το επόμενο στάδιο της εξαθλίωσης.
Τα έντομα και τα σκουλήκια, πλούσια σε πρωτεΐνες και χαμηλά λιπαρά, είναι έτοιμα και σε λίγο θα του σερβίρονται στο πιάτο. Θα του επιβληθούν περιορισμοί, αρχικά στη μετακίνηση λόγω ακρίβειας και σε δεύτερο χρόνο λόγω της επιβάρυνσης που θα υφίσταται το περιβάλλον από τη φυσική του παρουσία.
Το πιστοποιητικό του αποτυπώματος του άνθρακα που θα αποκτήσει θα προσδιορίζει ποσοτικά τις επιπτώσεις κάθε δραστηριότητάς του στο περιβάλλον και θα τιμωρείται ή θα επικροτείται ανάλογα με τις επιλογές του.
Είναι χαρακτηριστική επίσης η στάση μας σήμερα απέναντι στο θάνατο, καθώς προσπαθούμε εναγωνίως να παρατείνουμε τη ζωή με κάθε είδους ιατρικές πράξεις ή διασυνδέοντας τους ανθρώπους με τις μηχανές.
Προσπαθούμε τελικά να καταργήσουμε το θάνατο, του οποίου όμως η επίγνωση αποτέλεσε το κίνητρο της εξέλιξής μας. Πιστέψαμε μέσα στην αλαζονεία μας ότι μπορούμε να ξεπεράσουμε την πεπερασμένη φύση μας, να υπερβούμε τον άγραφο θεϊκό νόμο.
Και αυτό είναι ένα ζήτημα που δεν πρέπει να ξεχνάμε, γιατί χωρίς την ύπαρξη και επίγνωση του θανάτου, τίποτα ανθρώπινο δεν έχει σημασία, νόημα ή σκοπό.
Το κρίσιμο συμπέρασμα είναι ότι συνειδησιακά διαμορφώνεται ένα νέο είδος ανθρώπου που φαίνεται να είναι το ιδανικό μοντέλο «πολίτη» για τον δυστοπικό κόσμο που έχει ξημερώσει.
Ένας «πολίτης» χωρίς φύλο, χωρίς σταθερή ταυτότητα, χωρίς συνεκτικούς κοινωνικούς δεσμούς, χωρίς καμία συνέχεια και συνέπεια στο χώρο και στο χρόνο, επομένως και χωρίς καμία ιστορική μνήμη. Ένα άτομο χωρίς όραμα, πλήρως κατακερματισμένο, απολύτως χειραγωγήσιμο.
Η παγκοσμιοποίηση μέσω του Διαδικτύου με τη συνεχιζόμενη συζήτηση περί ψευδών ειδήσεων, την αυξανόμενη λογοκρισία, τις μαζικές ηλεκτρονικές παρακολουθήσεις από τα κέντρα εξουσίας, τη συλλογή των προσωπικών δεδομένων για τη δημιουργία των ατομικών ψυχολογικών μας προφίλ προς όφελος των μεγάλων ιδιωτικών εταιρειών αποτελεί ήδη μια καμουφλαρισμένη δικτατορία.
Οι κυβερνήσεις ελπίζουν ότι η ατζέντα της μεγάλης επανεκκίνησης του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ θα τους προσφέρει ένα πλαίσιο για την οικονομική «επανεκκίνηση» του μη βιώσιμου δημόσιου χρέους τους και των μη χρηματοδοτούμενων υποχρεώσεών τους.
Για να το καταφέρουν, προχωρούν λοιπόν στο γκρέμισμα όσων συνιστούν την κοινή κληρονομιά μας. Καταστρέφουν τα πάντα με ένα νέο καταχρηστικό δικαιωματισμό που οδηγεί σε μια διχαστική και ακατανόητη νέα γλώσσα, «πολιτικής ορθότητας».
Η απόπειρα αποδόμησης των βασικών συστατικών που συγκροτούν ιστορικά την ανθρώπινη σκέψη και τον ανθρώπινο ψυχισμό μας οδήγησε στην ηθική, πνευματική και κοινωνική χρεωκοπία.
Η παραβίαση της ηθικής τάξης, η απόπειρα ανατροπής της κοινωνικής ισορροπίας και γενικότερα το γκρέμισμα των θεμελίων του κόσμου αυτού θα οδηγήσει τελικά στην πτώση των επικυρίαρχων. Αποτελεί ύβρη που θα επιφέρει την οργή και εκδίκηση, την τιμωρία και τη συντριβή, εν τέλει τη νέμεση.
Στο τελευταίο του βιβλίο «Ένας σχεδόν τέλειος ένοχος. Κατασκευάζοντας τον λευκό ως αποδιοπομπαίο τράγο» (μτφ.: Ανδ. Παππάς, εκδ. Πατάκη, Αθήνα 2022), ο Γάλλος διανοητής Πασκάλ Μπρυκνέρ, ως εκπρόσωπος του παλαιού κόσμου, όπως συστήνεται, αντιλαμβάνεται την παρούσα ιστορική συγκυρία ως «διολίσθηση από τον προοδευτισμό στον σκοταδισμό».
Πόσο πιθανό είναι άραγε να εισέλθει η ανθρωπότητα στο σκοτάδι; Και πόσο πιθανό είναι σε αυτή την περίπτωση να μπορέσει να ξαναβγεί στο φως, όπως έχει συμβεί και άλλες φορές στο παρελθόν; Μπορούμε άραγε να είμαστε βέβαιοι ότι τα πράγματα θα ακολουθήσουν αυτή ή κάποια άλλη σειρά;
Ακροβατώντας
Ζούμε σε έναν κόσμο όπου επικρατεί η πόλωση και η αντίθεση, και εμείς είμαστε οι σχοινοβάτες που καλούμαστε να ισορροπήσουμε νιώθοντας τον ίλιγγο από το κενό κάτω από τα πόδια μας. Βαθιά μέσα μας ξέρουμε ότι η ηλιαχτίδα μιας νέας αρχής μάς περιμένει στην απέναντι όχθη.
Πρέπει να νικήσουμε όμως το σκοτάδι για να βρούμε το φως. Υπάρχει ελπίδα, μόνο που είναι το αποτέλεσμα γενναιότητας, ανθεκτικότητας, θάρρους και πίστης. Ας αναλάβουμε την προσωπική μας ευθύνη και ας κάνουμε αυτό που μας αναλογεί. Τίποτα δεν έχει κριθεί ακόμα.
Κορωνοϊός-γράμματα η τύχη της ανθρωπότητας αλλά το κέρμα είναι ακόμη στον αέρα.
Οι δικές μας σκέψεις, οι δικές μας δονήσεις, οι δικές μας ενέργειες θα το κατευθύνουν προς τη σωστή πλευρά.
Ας προετοιμάσουμε τον εαυτό μας ψυχικά και πνευματικά για τη μεγάλη στιγμή. Πλησιάζει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου