ΟΙ ΙΕΡΑΡΧΕΣ ΠΡΟ ΤΩΝ ΕΥΘΥΝΩΝ ΤΟΥΣ! ΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΑΠΟΤΡΕΨΟΥΝ ΤΟ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟ ΤΕΡΑΤΟΥΡΓΗΜΑ

ΔΕΝ ΣΥΜΒΙΒΑΖΟΝΤΑΙ!!!

ΠΟΙΜΕΝΑΡΧΕΣ ΜΑΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Γράφει ο Νικήτας Αποστόλου

Την Τρίτη 23η Ιανουαρίου στην Αθήνα θα συνέλθετε σε σύνοδο οι εντός της Ελληνικής Επικράτειας 82 Επίσκοποι της Εκκλησίας του Χριστού για να εκφέρετε γνώμη για ένα νομοσχέδιο που δεν έχει δοθεί στην δημοσιότητα αλλά από τα ΜΜΕ η κοινωνία μας έχει πληροφορηθεί ότι στοχεύει, την συμβίωση των ομοφυλόφιλων ζευγαριών να την θεσμοθετήσει ως γάμο και να αναγνωρίσει στα ζεύγη αυτά δικαίωμα “τεκνοθεσίας”.

Σύμφωνα με το άρθρο 2 του Νόμου 590/1977 "Περί του Καταστατικού Χάρτου της Εκκλησίας της Ελλάδος", ο οποίος είναι νόμος που εκδόθηκε σε εκτέλεση του άρθρου 3 του Συντάγματος, οφείλει η Πολιτεία να συνεργάζεται με την η Εκκλησία, για θέματα κοινού ενδιαφέροντος, και μάλιστα ρητά αναφέρονται στο άρθρο αυτό τα θέματα “ της χριστιανικής αγωγής της νεότητος” και της “εξυψώσεως του θεσμού του γάμου και της οικογένειας”. 

Επίσης ο ανωτέρω νόμος στο άρθρο 4 αναγνωρίζει ως αρμοδιότητα της Ιεραρχίας να μελετά και να αποφασίζει για τα μέτρα που πρέπει να λαμβάνονται για “την κατά Χριστόν” ζωή του Ιερού Κλήρου και του Χριστεπώνυμου Λαού.

Το ότι το σχέδιο νόμου δεν κοινοποιήθηκε μέχρι σήμερα επίσημα στην Εκκλησία της Ελλάδος δεν συνιστά μόνο παράληψη οφειλομένης εκ του νόμου ενεργείας του Πρωθυπουργού, αλλά και αποτελεί ένδειξη περιφρονήσεως προς το σώμα των Επισκόπων της Εκκλησίας.

Αλήθεια για ποιο κείμενο θα συζητήσετε για να εκφέρετε γνώμη, αφού δεν σας έχει αποσταλεί;

Είναι φανερό και από το ανωτέρω ζήτημα και από πολλά άλλα, που κατά καιρούς αναφύονται, ότι υπάρχει το ζωτικό θέμα επαναρρύθμισης των σχέσεων Κράτους και Εκκλησίας.

Κάθε μέρα αλλά ιδίως σήμερα τα γεγονότα το βοούν και βεβαιώνουν την σχιζοφρένεια της υφισταμένης νομικής ρύθμισης των σχέσεων Εκκλησίας και Πολιτείας, που οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι με τον ανωτέρω νόμο ορίζεται ότι τα νομικά πρόσωπα της Εκκλησίας “είναι Νομικά πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου. Αυτό συνιστά μέγα λάθος για τους εξής λόγους.

Η Εκκλησία είναι έργο του Χριστού και θα υπάρχει ως την συντέλεια των αιώνων, ενώ τα ΝΠΔΔ δημιουργούνται από το Κράτος, με την έκδοση νόμων ή διαταγμάτων, και κατά τον ίδιο τρόπο μπορούν να καταργηθούν οποτεδήποτε.

Όλα τα ΝΠΔΔ αποσκοπούν στην υλοποίηση έργου που καθορίζεται από το κράτος , ενώ η Εκκλησία έχει σκοπό από την ίδρυσή της να «θεραπεύσει» τον άνθρωπο και να τον οδηγήσει, μέσα από την κάθαρση, προς την τελείωση- ολοκλήρωση την “θέωση”.

Στα ΝΠΔΔ το κράτος μεταβιβάζει ένα μέρος της πρωτογενούς εξουσίας του και ταυτοχρόνως υπαγάγει αυτά στον διαρκή έλεγχο του, ενώ η Εκκλησία λειτουργεί με την πειθώ και την διακονία και όχι με τον εξαναγκασμό και την βία της εξουσίας όπως το κράτος.

Όταν οι Ποιμένες της Εκκλησίας λειτουργούν ως όργανα ΝΠΔΔ αυτό συντελεί στην “εκκοσμίκευση” της Εκκλησίας, ιδίως όταν ενεργούν στο χώρο της οικονομίας.

Το νομικό καθεστώς του ΝΠΔΔ επιβάλλει τελείως απαράδεκτες για την Εκκλησία ενέργειες που σέρνουν εκόντες ή άκοντες όλα τα μέλη της Εκκλησίας και σε δράσεις αντίθετες στο Ευαγγέλιο.

ΔΕΝ ΣΥΜΒΙΒΑΖΟΝΤΑΙ η συνύπαρξη όργανο του "Καίσαρα" ως Προϊστάμενος ΝΠΔΔ και Επίσκοπος της Εκκλησίας !!!(Ματθ. Κεφ. Δ 8-11), (Λουκάς Κεφ. Δ 5-8& ΚΒ 25-27) & (Μαρκ. Ι 42-45).

Νικήτας Αποστόλου