ΘΑ ΑΝΤΙΤΑΧΘΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΣΤΗΝ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΑΘΛΙΩΝ ΝΕΟΤΑΞΙΤΩΝ;

ΟΙ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΙ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΣΤΗ «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ» ΔΥΣΗ ΠΡΕΠΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΝΑ ΜΑΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΟΥΝ…

Γράφει ο Γεώργιος Βλάχος

Ως πολίτες με δημοκρατικές ευαισθησίες οφείλουμε να αντιδράσουμε. Μέσα από διάφορες οργανώσεις πρέπει να αγωνιστούμε για την κατάργηση όλων των νόμων ή οδηγιών που παραβιάζουν την ελευθερία λόγου. Αν δεν το πράξουμε, θα είμαστε υπεύθυνοι και υπόλογοι για την απώλειά της

Η ελευθερία λόγου (έκφρασης και τύπου) είναι κατοχυρωμένη στο άρθρο 14 του Συντάγματός μας.

Περιέχεται επίσης στην Οικουμενική Διακήρυξη Δικαιωμάτων του Ανθρώπου η οποία υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, στις 10 Δεκεμβρίου 1948. Τα άρθρα 18 και 19 αναφέρουν:

Άρθρο 18 : Κάθε άτομο έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της σκέψης, της συνείδησης και της θρησκείας….

Άρθρο 19 : Καθένας έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της γνώμης και της έκφρασης, που σημαίνει το δικαίωμα να μην υφίσταται δυσμενείς συνέπειες για τις γνώμες του και το δικαίωμα να αναζητεί, να παίρνει και να διαδίδει πληροφορίες και ιδέες, με οποιοδήποτε μέσο έκφρασης, και από όλο τον κόσμο.

Δεν θα κρίνω την κατάσταση της ελευθερίας λόγου στα αυταρχικά ή δικτατορικά καθεστώτα που υπάρχουν σήμερα. Δεν θα χρειαστεί, διότι τα καθεστώτα αυτά λόγω του αυταρχισμού που τα διέπει, δεν επιτρέπουν πραγματική ελευθερία λόγου και την περιορίζουν. 

Θα θίξω όμως την κατάσταση ελευ-θερίας λόγου στις ‘’Δημοκρατικές χώρες’’ της Δύσης, οι οποίες καυχιούνται ότι τη σέβονται. Ισχύει όμως αυτό ; Δυστυχώς όχι, διότι ήδη έχουν ψηφιστεί νομοσχέδια και έχουν δοθεί οδηγίες σε αρκετές χώρες της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης, τα οποία πράγματι την περιορίζουν.

Πρακτικές, οι οποίες περιορίζουν την ελευθερία λόγου :

1. Ο αυταρχικός χαρακτηρισμός του «αντισημίτη», για όποιον τολμάει να κατακρίνει Εβραίους ή την κυβέρνηση του Ισραήλ

Όταν κάποιος προβαίνει σε εγκληματικές ενέργειες κατά των Εβραίων, χαρακτηρίζεται ως «αντισημίτης» και διώκεται. Αυτό είναι αποδεκτό. 

Οι Εβραίοι όμως δεν ικανοποιούνται σ’ αυτό, κι έχουν το θράσος να χαρακτηρίζουν ‘’αντισημίτες’’ όσους κατακρίνουν τους ίδιους ή τις απάνθρωπες ενέργειες της κυβέρνησής τους εναντίον άλλων. 

Αντισημίτης όμως, πρέπει να χαρακτηρίζεται μόνο αυτός που διαπράττει εναντίον τους εγκληματικές ενέργειες. Η κριτική και μόνο, εναντίον κάποιων Εβραίων ή της κυβέρνησης του Ισραήλ, δεν μπορεί να χαρακτηρίζεται ‘’αντισημιτική’’. 

Με τη λογική αυτή, όσοι Έλληνες είναι εναντίον της ελληνικής κυβέρνησης και την κατακρίνουν, πρέπει να χαρακτηρίζονται ‘’ανθέλληνες’’ και να διώκονται. ΄Ολη αυτή η συμπεριφορά του ‘’αντισημιτισμού’’ εκ μέρους των Εβραίων, δη-λώνει έναν απαράδεκτο αυταρχισμό. 

Υποκείμεθα σε καθεστώς λογοκρισίας και στέρησης ελευθερίας λόγου, επειδή χάνουμε το δημοκρατικό δικαίωμα να τους κρίνουμε. Επιπλέον, βλέπουμε μία επιλεκτική προστασία υπέρ του λαού τους, η οποία δεν χρειάζεται.

2. Η επιβολή του «αντιρατσιστικού νόμου» στη χώρα μας και σε άλλες χώρες

Ο αντιρατσιστικός νόμος που ψηφίστηκε στη χώρα μας, αντί να ασχολείται μόνο με το μίσος που εκδηλώνουν κάποιοι για όσους είναι άλλης φυλής (ράτσας), ασχολείται και με άλλα θέματα τα οποία δεν έχουν καμία σχέση με το ρατσισμό.

Έτσι, διώκει όσους τολμούν να κατακρίνουν τους ομοφυλόφιλους. Είναι ή δεν είναι κατάφωρη παραβίαση της ελευθερίας λόγου, όταν κάποιος έχοντας μεγάλη ηθική ευαισθησία δεν μπορεί να ανεχθεί τις παρελάσεις αίσχους των ομοφυλόφιλων, το θράσος που έχουν να παντρεύονται μεταξύ τους ή το ακραίο θράσος τους να υιοθετούν παιδιά και θέλει να τους κατακρίνει δημόσια; 

Ήδη, ορισμένοι αρχιερείς που τόλμησαν να κατακρίνουν τους ομοφυλόφιλους και την ομοφυλοφιλία ως αμάρτημα, σύμφωνα με την ορθοδοξία μας, υπέστησαν διωγμούς. Εδώ, διακρίνεται μία κατάφωρα άδικη συμπεριφορά του νόμου, να μην μπορεί κάποιος να κατακρίνει δημόσια μία ομάδα ανθρώπων. 

Είναι εξοργιστικό, ένα καθεστώς να προστατεύει αυτή την ομάδα ανθρώπων και να διώκει όσους την κατακρίνουν. Η παρέμβαση στην ελευθερία λόγου, φαίνεται ξεκάθαρα.

3. Ο «νέος τρόπος ομιλίας» (πολιτική ορθότητα) που προσπαθεί να επιβάλλει η Νέα Παγκόσμια Τάξη

α) Πρόσφατα, η Ευρωπαϊκή Ένωση εξέδωσε εγχειρίδιο με οδηγίες, τις οποίες οι δημοσιογράφοι των τηλεοπτικών σταθμών οφείλουν να τηρούν. Οι δημοσιογράφοι, δεν πρέπει να χρησιμοποιούν τις λέξεις ‘’παράνομοι μετανάστες’’ αλλά ‘’παράτυποι μετανάστες’’. Να χρησιμοποιούν τον όρο ‘’πρόσφυγες’’ και όχι ‘’μετανάστες’’. 

Σύμφωνα όμως με τη Σύμβαση της Γενεύης η οποία υπογράφηκε στις 28 Ιουλίου του 1951 και επικυρώθηκε από τη χώρα μας με το Ν.Δ. 3989/1959, όταν έχουμε μία εμπόλεμη χώρα, πρόσφυγες είναι μόνο αυτοί που καταφεύγουν στις διπλανές χώρες που συνορεύουν με την εμπόλεμη. Παράδειγμα, για να γίνει κατανοητό. 

Οι χώρες που συνορεύουν με τη Συρία, είναι: Τουρκία, Ιράκ, Λίβανος, Ισραήλ και Ιορδανία. ΄Αρα, μόνο όσοι Σύριοι καταφύγουν σ΄αυτές τις χώρες θεωρούνται πρόσφυγες. Οπότε, στη χώρα μας, και οι Σύριοι και όλοι οι υπόλοιποι που έρχονται εδώ, είναι μετανάστες και όχι πρόσφυγες.

β) ‘’Η πολιτική ορθότητα’’ άρχισε να γίνεται προκλητική και να αγγίζει τα όρια της παράνοιας. Το ακόλουθο παράδειγμα, είναι χαρακτηριστικό: Επειδή μία πολύ μικρή μειοψηφία (οι ομάδες ομοφυλόφιλων, ανδρών και γυναικών), θέλουν να υιοθετούν παιδιά αλλά τους δυσκολεύει ο χαρακτηρισμός ‘’πατέρας’’ και ‘’μητέρα’’, πίεσαν και κατάφεραν στα επίσημα έγγραφα να μην αναγράφεται ο χαρακτηρισμός ‘’πατέρας’’ και ‘’μητέρα’’, αλλά ‘’γονέας 1’’ και γονέας 2’’. Ήδη, η εφαρμογή αυτή έχει ψηφιστεί σε διάφορες χώρες, και αναμένεται και στη δική μας.

γ) Άρθρο από τον ιστότοπο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ, στις 19 Δεκεμβρίου 2015. ‘’Αυτό απαγο-ρεύεται να το πεις! Η σουηδική δημόσια τηλεόραση επιβάλλει νέο εγχειρίδιο γλώσσας στους δημοσιογράφους’’. 

‘’Η δημόσια τηλεόραση Σουηδίας, αποκάλυψε ένα νέο εγχειρίδιο γλώσσας που αποσκοπεί στο να διασφαλίσει ότι οι δημοσιογράφοι θα μιλούν με ‘’πολιτικά ορθό’’ τρόπο, συχνά μέχρι παραλογισμού, όπως αναφέρει η σουηδική ιστοσελίδα Fria Tider. 

Κάνοντας αναφορά σε εσωτερικά έγγραφα της εταιρείας που προετοιμάστηκαν προσφάτως εκ μέρους της Χάνα Στγιάρνε, που είναι γενική διευθύντρια της εταιρείας, η εφημερίδα εξηγεί ότι οι δημοσιογράφοι παροτρύνονται να χρη-σιμοποιούν ή να αποφεύγουν ορισμένες λέξεις ή φράσεις. 

Για παράδειγμα, σύμφωνα με τις νέες κατευθυντήριες γραμμές, όλοι οι μετανάστες, συμπεριλαμβανομένων και των υπόπτων ως τρομο-κρατών οι οποίοι έχουν λάβει σουηδική υπηκοότητα, πρέπει να αποκαλούνται απλώς ‘’Σουηδοί’’, ενώ εκείνοι που έχουν κατηγορηθεί για ρατσισμό τώρα ουσιαστικά δεν έχουν δικαίωμα να αντικρούσουν τις κατηγορίες…’’

δ) ΄Αρθρο από τον ιστότοπο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ: Bρετανία : Αθεϊστές και χριστιανοί συμμα-χούν κατά ενός νέου οργουελιανού νόμου, ο οποίος θα απαγορεύει κάθε ‘’εξτρεμιστικό λόγο’’.

‘’Οι αθεϊστές της Εθνικής Κοσμικής Κοινωνίας (National Secular Society – NSS) και οι χριστιανοί του Χριστιανικού Ινστιτούτου, δύο οργανώσεις με συχνά διαμετρικά αντίθετα συμφέροντα, έχουν τους ίδιους φόβους για ένα νέο σχέδιο νόμου που αφορά την καταπολέμηση της τρομοκρατίας. 

Σύμφωνα με το νόμο αυτό, όποιος επικρίνει το νόμο της Σαρίας ή το ‘’γάμο’’ των ομοφυλόφιλων θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ‘’εξτρεμιστής’’, αναφέρει η βρετανική εφημερίδα Τέλεγκραφ. 

Η υπουργός Εσωτερικών Τερέζα Μέι, παρουσίασε το σχέδιο τον περασμένο μήνα για τις λεγόμενες Εντολές Εξτρεμιστικής Αναστάτωσης, που θα επιτρέπει στους δικαστές να απαγορεύουν ανθρώπους που θεωρούνται εξτρεμιστές να μιλούν δημόσια σε εκπομπές, να διαμαρτύρονται σε ορισμένους χώρους ή ακόμα και να αποστέλλουν μηνύματα στο Φέισμπουκ ή το Tουίτερ, χωρίς άδεια. 

Ο Kιθ Γούντ, διευθυντής της Εθνικής Κοσμικής Κοινωνίας δήλωσε ότι, οι ‘’κοσμικοί’’ ίσως θα πρέπει να σκέφτονται δύο φορές πριν επικρίνουν το Χριστιανισμό ή το Ισλάμ. Ισχυρίστηκε ότι, οι κοσμικοί κινδυνεύουν να χαρακτηριστούν ισλαμοφοβικοί και ρατσιστές λόγω της εκστρατείας τους εναντίον της εδραίωσης του νόμου της Σαρίας, στο Ηνωμένο Βασίλειο….

4. Η λογοκρισία στο διαδίκτυο, από τις διαδικτυακές εταιρείες (Google, Youtube, Facebook, Twitter)

Την τελευταία δεκαετία, μηνύματα, άρθρα ή βίντεο τα οποία δεν είναι αρεστά στο παγκόσμιο κατεστημένο, κατεβαίνουν από τις ανωτέρω διαδικτυακές εταιρείες. Η πρακτική αυτή αυξάνεται όλο και περισσότερο και θα πρέπει να μας προβληματίσει.

Άρθρο το οποίο επιβεβαιώνει τη λογοκρισία στο διαδίκτυο: Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο εισάγει τη λογοκρισία στο Διαδίκτυο’’. ‘’Αν η ιστοσελίδα ξαφνικά κλείσει, θα ξέρετε για ποιο λόγο. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο εισάγει τη λογοκρισία στο Διαδίκτυο. 

Ποιος ξέρει αν θα ξαναϊδωθούμε. Με μια απόφαση, ορόσημο, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο όρισε τις τηλεφωνικές εταιρίες και τους φορείς καλωδιακής τηλεόρασης στην Ευρώπη σαν ανώτατους λογοκριτές του Διαδικτύου. Εταιρίες και φορείς θα πρέπει να απενεργοποιούν παράνομα περιεχόμενα. 

Το τι είναι παράνομο το καθορίζουν τα κράτη δια Νόμου ή σύμφωνα με τις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επιπλέον ο κάθε πληροφοριοδότης (στα ελληνικά ρουφιάνος), μπορεί να αναγκάσει το μπλοκάρισμα μιας ιστοσελίδας. 

Με την απόφαση αυτή, οι τηλεφωνικές εταιρίες και οι φορείς καλωδιακής τηλεόρασης γίνονται καθαροί εκτελεστές κάθε είδους καταγγελίας και συκοφαντίας στο Διαδίκτυο. Με τη βοήθεια των κατάλληλων νόμων μπορούν να γίνουν θεματοφύλακες της δημόσιας ηθικής και αυτό θα σήμανε το τέλος της ουδετερότητας του διαδικτύου. 

Οι συνήθως κρατικές τηλεφωνικές εταιρίες έχουν τώρα το δικαίωμα να μπλοκάρουν οποιοδήποτε περιεχόμενο που παραβιάζει ένα νόμο του κράτους. Ιδιαίτερα οι ιστοσελίδες που ασκούν κριτική είναι για τους κυβερνώντες ένα αγκάθι στο μάτι. 

Μπορούν τώρα εύκολα να θεωρηθούν ως τρομοκράτες ή παραβάτες των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας…’’

Όλες οι παραπάνω πρακτικές παραβιάζουν πράγματι την ελευθερία λόγου και θα πρέπει να μας προβληματίσουν. Ως πολίτες με δημοκρατικές ευαισθησίες οφείλουμε να αντιδράσουμε. 

Μέσα από διάφορες οργανώσεις πρέπει να αγωνιστούμε για την κατάργηση όλων των νόμων ή οδηγιών που παραβιάζουν την ελευθερία λόγου. Αν δεν το πράξουμε, θα είμαστε υπεύθυνοι και υπόλογοι για την απώλειά της.

ΠΗΓΗ