ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΞΕΣΗΚΩΝΟΜΑΣΤΕ ΩΡΕ ΕΛΛΗΝΕΣ;

Ο ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΑΣ

Γράφει ο Βασίλης Βιλιάρδος

Όταν ανταλλάσσει ένας πολιτικός χρήματα με ψυχές για να παραμείνει στη θέση του, πρέπει να είναι σίγουρος πως ο λαός που εκπροσωπεί είναι εντελώς ανόητος – αφού αλλιώς θα φοβόταν την τιμωρία για το αποτρόπαιο έγκλημα του.

Άποψη

Ορίζεται αλήθεια η συλλογική ηλιθιότητα; Είναι αυτή που συμπεραίνεται από το ότι, με το ίδιο πείραμα (=μνημόνια) και με τα ίδια συστατικά (=τις κυβερνήσεις που μετά το 2009 υπέγραψαν η μία μετά την άλλη τη δολοφονία της Ελλάδας), περιμένουν οι Έλληνες διαφορετικά αποτελέσματα; 

Ή μήπως το γεγονός ότι, έναντι δανείων ύψους 250 δις € που θα επιστραφούν έντοκα πίσω, έχουμε υποστεί ήδη ζημίες άνω του 1 τρις €; Ορίζεται από την παράδοση του δημοσίου και ιδιωτικού μας πλούτου αμαχητί στους Γερμανούς που θα καταλάβουμε πόσο άξιζε μόνο όταν τον χάσουμε; 

Από τη μεγαλύτερη ληστεία όλων των εποχών που συντελείται μπροστά στα μάτια μας χωρίς να αντιδρούμε; Υπενθυμίζω εδώ ξανά τα παρακάτω, μήπως επιτέλους καταλάβουμε τι συμβαίνει:

«Περισσότερα από 100.000 κρατικά ακίνητα, όλες οι ΔΕΚΟ, το ΤΑΙΠΕΔ με τις συμμετοχές του και το ΤΧΣ αποτελούν τα περιουσιακά στοιχεία του Υπερταμείου, τα οποία θα «αξιοποιηθούν» με το νομοσχέδιο, θα πουληθούν δηλαδή ή θα ενοικιαστούν.

 Όπως έχει ανακοινωθεί, για τρία χρόνια τα έσοδα από τις αποκρατικοποιήσεις θα διοχετεύονται εξ ολοκλήρου στους δανειστές, ενώ στη συνέχεια το 50% θα πηγαίνει στο ελληνικό Δημόσιο και το υπόλοιπο 50% θα χρησιμοποιείται για τη μείωση του δημόσιου χρέους.

Μετά την ολοκλήρωση των πρώτων μεταφορών στο Υπερταμείο με πολλές ή λιγότερες εκκρεμότητες (Ελληνικό, Αφάντου, ΔΕΣΦΑ, Αστέρας, κ.λπ.), σταδιακά ακολουθούν και οι επόμενες, απαλλοτριώσεις στη λίστα του ΤΑΙΠΕΔ (Ταμείο Αξιοποίησης της Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου). Το Υπερταμείο, έχοντας την μορφή και τη δομή συμμετοχικής εταιρείας θα αφομοιώσει όλες τις υφιστάμενες δομές των ΤΧΣ, ΤΑΙΠΕΔ και ΕΤΑΔ.

Στον ίδιο φορέα περιέρχονται οι μετοχές του κράτους σε ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΛΠΕ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΔΕΠΑ, ΟΛΘ, «Ελ. Βενιζέλος», ΤΡΑΙΝΟΣΕ και ΕΓΝΑΤΙΑ, ακίνητα και εκτάσεις του δημοσίου, ανεξαρτήτως του σημερινού καθεστώτος ιδιοκτησίας, όλα τα Ολυμπιακά Ακίνητα μαζί με τις εγκαταστάσεις που τα περιβάλλουν, ενώ στην τελική λίστα των περιουσιακών στοιχείων θα προστίθενται και νέα.

Γενικότερα στον Υπερταμείο περνούν όλες οι εκτάσεις του δημοσίου και χιλιάδες ακίνητα ανεξαρτήτως του σημερινού καθεστώτος ιδιοκτησίας – δηλαδή σε ποιόν φορέα του δημοσίου ανήκουν μέχρι τώρα. 

Στη λίστα της μεγαλύτερης ληστείας στην παγκόσμια ιστορία εν καιρώ ειρήνης, περιέρχονται τα πακέτα των μετοχών που ελέγχει το ΤΑΙΠΕΔ και το Ελληνικό Δημόσιο στην ΔΕΗ (με προτεινόμενη πώληση του 17 % των μετοχών της επιχείρησης) και τον ΟΤΕ (συνολικά ένα 10 % ανήκει στο Ελληνικό Δημόσιο και φορείς του)

Επίσης, τα υπερβολικά κερδοφόρα και στρατηγικής σημασίας Ελληνικά Πετρέλαια (35 % των οποίων ανήκει στο ΤΑΙΠΕΔ), της ΕΥΔΑΠ (με πώληση του 11 % των μετοχών), της ΕΥΑΘ (με προτεινόμενη λύση την πώληση του 23 % από το 74 % των μετοχών), τηςν ΔΕΠΑ (65 % ανήκει στο ΤΑΙΠΕΔ και το άλλο 35 % στα ΕΛΠΕ), των ΕΛΤΑ (το ΤΑΙΠΕΔ ελέγχει το 90 % των δικαιωμάτων ψήφου), του ΟΛΘ, του αεροδρομίου Ελευθέριος Βενιζέλος (πωλείται το 30 % του ΤΑΙΠΕΔ), της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, της ΕΕΣΣΤΥ και της Εγνατίας οδού – επίσης, μεταβιβάζονται οι ιδιοκτησίες στις μαρίνες με συμβάσεις παραχώρησης 40 ετών, τα μικρά εμπορικά και τουριστικά περιφερειακά λιμάνια και αεροδρόμια κλπ.

Επί πλέον, στο Υπερταμείο μεταβιβάζονται 10.119 δημόσια ακίνητα, αρχαιολογικοί χώροι, μουσεία, οικίες ιστορικών προσωπικοτήτων, εμβληματικά ιστορικά κτίρια., σχολεία, δικαστικά μέγαρα, πλατείες, δρόμοι, ποδοσφαιρικά και αθλητικά γήπεδα, πάρκα, παιδικές χαρές, βρεφονηπιακοί σταθμοί, ΚΑΠΗ, γηροκομεία, κτίρια ΑΜΕΑ, πρεσβείες στο εξωτερικό, βιβλιοθήκες, λαϊκές αγορές, νοσοκομεία, κτίρια υπουργείων, δημόσιων φορέων, Νομαρχιών, περιφερειών, αστυνομίας, πυροσβεστικής, στρατιωτικών, ναυτικών και αεροπορικών σχολών, φυλακές, αλυκές, λατομεία, στάδια, γυμναστήρια, κολυμβητήρια, τελωνεία, παλαιά βυρσοδεψεία, καπναποθήκες, στρατόπεδα, στρατιωτικά αεροδρόμια, νοσοκομεία, εκκλησίες, νεκροταφεία, αιγιαλίτιδες και παραθαλάσσιες ζώνες, δασικές εκτάσεις, , γεωτεμάχια, αγροτεμάχια κλπ.

Μεταξύ πολλών άλλων, στη λίστα συμπεριλαμβάνονται ενδεικτικά, ο Λευκός Πύργος, το Καυτατζόγλειο στάδιο, το Γεντι Κουλέ, η Ροτόντα, το Νοσοκομείο «Γ. Γεννηματάς» στη Θεσσαλονίκης, η Κνωσός, τα Νεώρια, το Παγκρήτιο στάδιο στο Ηράκλειο της Κρήτης, το στρατόπεδο Μαρκοπούλου, οι Ιταλικοί Στρατώνες, το Φρούριο Φίρμας, το Ναυτικό και Αρχαιολογικό Μουσείο στα Χανιά, η έκταση του Ασύρματου στον Άγιο Δημήτριο Αττικής, το Ζάππειο Μέγαρο, η κατοικία του Καποδίστρια στην Κέρκυρα, το ιστορικό σπίτι Σοφιανόπουλου στην Αλεξανδρούπολη και πολλά-πολλά άλλα. Στην ίδια λίστα προγραμματίζεται να περιέλθει και η μισή εκκλησιαστική περιουσία – με τη σύσταση κοινής εταιρείας με μερίδιο κατά 50%, της εκκλησίας και του κράτους.

Εκπρόσωποι των δανειστών φρόντισαν να «πείσουν» τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο πριν συναντήσει τον Πρωθυπουργό για τον σκοπό αυτό. Όσο και αν ακούγεται εξωφρενικό, δεν αποκλείεται τελικά ακόμα και τα έσοδα από την Ακρόπολη, από το νησί της Δήλου, από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο και από όλους τους κορυφαίους αρχαιολογικούς χώρους, μουσεία, αρχαία θέατρα κλπ., να εισπράττονται από Υπερταμείο – με δεδομένη την επίσημη ανακοίνωση του στις αρχές του 2018 όπου αναφέρεται ξεκάθαρα ότι:

“Κατόπιν της ψήφισης του νόμου 4512/2018, το Διοικητικό Συμβούλιο της Ελληνικής Εταιρείας Συμμετοχών και Περιουσίας ανακοινώνει την επίσημη μεταβίβαση των συμμετοχών του Ελληνικού Δημοσίου στο δυναμικό της“. Εν προκειμένω, είναι προφανές ότι, εναπόκειται στη διακριτική ευχέρεια των ξένων δανειστών, να συμπεριλάβουν οτιδήποτε έχει αφορά δημόσιο περιουσιακό στοιχείο«.

Περαιτέρω, πληροφορήθηκα από τον πρώην επιθεωρητή δημόσιας διοίκησης κατά τη διάρκεια μίας ραδιοφωνικής συνομιλίας μου ότι, «ανακάλυψε» μόνος του 11.000 κληροδοτήματα αμύθητης αξίας (μεταξύ άλλων τα 3/4 της Σταδίου και της Πανεπιστημίου), για τα οποία δεν ενδιαφέρεται κανείς – εκτός φυσικά από τους Γερμανούς που γνωρίζουν πολύ καλά την αξία τους, έχοντας συνειδητοποιήσει πως η Ελλάδα είναι κυριολεκτικά ένα Eldorado. 

Εάν δε συμπεριλάβει κανείς τα ενεργειακά της αποθέματα και την εξαιρετικά πλεονεκτική γεωπολιτική της θέση, θα καταλάβει πως η αξία της είναι κυριολεκτικά αμύθητη – οπότε θα συμπεράνει πως εμείς οι Έλληνες δεν είμαστε μόνο ο υπαρκτός ορισμός της συλλογικής ανοησίας, αλλά κάτι πολύ χειρότερο χωρίς καμία διάθεση υπερβολής.

Πόσο μάλλον όταν συνεχίζουμε να πιστεύουμε πως είμαστε εμείς οι υπαίτιοι της χρεοκοπίας της χώρας μας – παρά το ότι έχω τεκμηριώσει άπειρες φορές πως δεν ισχύει σε καμία περίπτωση κάτι τέτοιο. 

Ότι δεν ζήσαμε ποτέ πάνω από τις δυνατότητες μας, αφού κάτι τέτοιο είναι εκ των πραγμάτων αδύνατον, πως τα ελλείμματα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών μας ήταν πλασματικά, ότι οδηγηθήκαμε σκόπιμα στο ΔΝΤ, πως η υπογραφή του PSI ήταν το μεγαλύτερο «έγκλημα και προδοσία» στην παγκόσμια ιστορία, ότι η συμπεριφορά της σημερινής κυβέρνησης δεν ήταν λιγότερο ενδοτική κοκ.

Όσον αφορά τις λύσεις που αναζητούνται, αν και έχω προτείνει δεκάδες από το ξεκίνημα της κρίσης (η οποία δεν ήταν καν κρίση, αλλά η αφετηρία της κατάκτησης της Ελλάδας με τη βοήθεια οικονομικών όπλων), υπάρχουν ακόμη και σήμερα κάποιες – παρά το ότι βρισκόμαστε στην άκρη του γκρεμού. Προϋποθέτουν βέβαια την εκδίωξη των κατακτητών με κάθε τρόπο και με κάθε κόστος, μεταξύ άλλων δε τα εξής τέσσερα βασικά βήματα:

(1) Την άσκηση ποινικών διώξεων εναντίων όλων των βασικών υπευθύνων του εγκλήματος εναντίον της χώρας – πρόεδροι, πρωθυπουργοί, υπουργοί και υφυπουργοί των κυβερνήσεων μετά το 2009.

(2) Την προσφυγή στο ευρωπαϊκό δικαστήριο εναντίον όλων των παράνομων δανειακών συμβάσεων (μεταξύ άλλων για να αρθούν οι όποιες εμπράγματες εγγυήσεις με ακίνητη περιουσία) και των μνημονίων που τις συνοδεύουν – παράλληλα με το σταμάτημα όλων των ιδιωτικοποιήσεων, έως ότου ανακτήσουν την πραγματική τους αξία οι δημόσιες επιχειρήσεις (οι κοινωφελείς και οι στρατηγικές δεν πρέπει να πουλιούνται ποτέ), καθώς επίσης των νέων μέτρων που σχεδιάζεται να επιβληθούν.

(3) Την αγωγή αποζημίωσης εναντίον της Τρόικα για τις ζημίες που προκάλεσε στην Ελλάδα – αφού διενεργηθεί μία πραγματογνωμοσύνη από ανεξάρτητους ξένους οικονομολόγους-εμπειρογνώμονες, για να διαπιστωθεί το πραγματικό μέγεθος της καταστροφής.

 Εν προκειμένω, οποιοδήποτε ποσόν επιδικαζόταν, θα χρησιμοποιούταν για τον περιορισμό του δημοσίου χρέους, με τον συμψηφισμό του – ενώ θα έπρεπε να συσταθεί μία ειδική επιτροπή για να ασχοληθεί μόνο με αυτό το θέμα, στελεχωμένη με τους καλύτερους Έλληνες επιστήμονες, καθώς επίσης πλαισιωμένη με εξειδικευμένες διεθνείς οικονομικές και νομικές εταιρείες.

(4) Τη σύσταση μίας δεύτερης επιτροπής για τη διεκδίκηση των χρημάτων που μας οφείλει η Γερμανία από το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και τα οποία θα έπρεπε να πληρωθούν μετά από τυχόν ένωση της, όπως είχε συμφωνηθεί τότε. Τα χρήματα αυτά, τα οποία κατά τους ίδιους τους Γερμανούς επιστήμονες είναι της τάξης των 180 δις €, θα έπρεπε επίσης να χρησιμοποιηθούν για τη μείωση του δημοσίου χρέους, συμψηφιζόμενα μαζί του.

Επίλογος

Ολοκληρώνοντας, εάν με ρωτούσε κανείς πόσο ελπίζω ότι θα δρομολογηθούν τα παραπάνω, θα απαντούσα καθόλου – αφού είναι αδύνατον ο κλέφτης (=οι κυβερνήσεις-υποχείρια των Γερμανών) να τιμωρήσει τον ίδιο του τον εαυτό, πόσο μάλλον όταν οι δικαστές (=ο ελληνικός λαός) που τον κρίνουν είναι σε τέτοιο βαθμό χειραγωγημένοι, ώστε να πιστεύουν πως είναι οι ίδιοι ένοχοι για το έγκλημα και πρέπει να πληρώσουν!

Πρόκειται λοιπόν για μία ακόμη απόδειξη της συλλογικής ηλιθιότητας ενός λαού που αδυνατεί ή δεν θέλει να ξυπνήσει – φοβούμενος να αντικρίσει κατάματα την πραγματικότητα. Ενός λαού που αδιαφορεί για την εξορία των παιδιών του, για την αλλοίωση του πληθυσμού της χώρας του, για την απώλεια της εθνικής του κυριαρχίας, για την κατάρρευση του βιοτικού του επιπέδου, για την υφαρπαγή των περιουσιακών του στοιχείων, για την υποδούλωση του από τους Γερμανούς κοκ. – απλά και μόνο επειδή είναι τόσο δειλός, ώστε να φοβάται να αγωνιστεί για τα δικαιώματα του, με τη δικαιολογία πως δεν υπάρχει κάποιος ηγέτης για να τον οδηγήσει ή κάποιο κόμμα για να εμπιστευθεί (ενώ όταν υπάρχει, το κατακρίνει ατεκμηρίωτα μέχρι θανάτου, για να δικαιολογήσει τη δειλία του).

Έχουν όμως αλήθεια ηγέτη τα κίτρινα γιλέκα στη Γαλλία; Υπάρχουν κομματικές επιλογές εκεί, όταν οι πολιτικές παρατάξεις είτε υποτάσσονται στη Γερμανία, όπως ο κ. Macron, είτε κατατρέχονται, σπιλώνονται και εξουδετερώνονται από τα ΜΜΕ όταν δεν σκύβουν το κεφάλι; Ρητορικό φυσικά το ερώτημα, αφού είναι γνωστή η αντίδραση των Ελλήνων: καινούργιες δικαιολογίες για τα αδικαιολόγητα.

ΠΗΓΗ