ΘΕΙΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΟΥ ΖΩΗΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΤΟΙΜΑΣΕ ΑΛΛΑ ΕΜΕΙΣ ΤΗΝ ΑΠΑΡΝΟΥΜΕΘΑ ΜΕΝΟΝΤΑΣ ΣΤΑ ΠΡΟΣΚΑΙΡΑ ΑΓΑΘΑ (ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΤΗΣ ΣΤΕΡΕΑΣ)

Η ΑΣΥΛΛΗΠΤΗ ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΗΣ ΟΥΡΑΝΙΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ

ΜΕΓΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ

ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΚΕΠΕ, ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ

   +++   

Πάρε το στυλό να γράψεις, Λόγο, Ρήμα, Άγιο Ιερό, 
ΠΝΕΥΜΑ ΑΓΙΟ κατευθύνει το Ουράνιο γραπτό. 
 Δεν είναι έργο ανθρώπινο, φτωχής μιας διανοίας,
συντάσσει και ορθοτομεί ΤΡΙΑΔΑ Η ΑΓΙΑ.

 Κι εσύ ψυχή που αμφισβητείς, εν αυτή τη αληθεία,
ταπείνωσε το πνεύμα σου σε Εμένα τον ΜΕΣΣΙΑ.
 

Ήτο  γραμμένο από παλιά σε κάποια προφητεία,

 πως στην εσχάτη εποχή θα δίδω νουθεσία

 σε αγραμμάτους μαθητάς, Ρήματα Άγια Θεία.

Το θέμα το σημερινό είν’ μείζονος ουσίας, 
θε να αναληθεί σαφώς εδώ,
Η ΟΥΡΑΝΙΑ ΕΥΤΥΧΙΑ.

Όλα αυτής της γης σας μηδαμινή πορεία,
ΕΑΝ δεν νιώσετε εσείς, αν δεν αγωνιστείτε,
εις Βασιλεία Άνωθεν κάποτε να βρεθείτε.

  Οι πιο πολλοί όμως, δυστυχώς, διά αυτήν αδιαφορούνε,
 γελάνε αυτοί ειρωνικά, το βάθος προσπερνούνε.
  Για μόρια τώρα ηδονής, εδώ της αμαρτίας,
χάνονται Θεία ιδανικά ΑΙΩΝΙΑΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ.

  Ο ΚΥΡΙΟΣ ΣΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣ, σας άφησα σημεία,
 μα δεν τα αξιοποίησες,
αμαρτωλή, ανθρώπινη καρδία. 

 Απέβαλες ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ και προχωρείς αφόβως,
στης απωλείας τα κενά, στου σατανά το δρόμο.
  Βλέπεις τριγύρω ΘΑΥΜΑΤΑ και μύριες αποδείξεις,
 δεν πείθεσαι, δεν κάμπτεσαι, δεν θα ΜΕΤΑΝΟΗΣΕΙΣ;

  Σε ανέχομαι, σε καρτερώ Ο ΟΥΡΑΝΙΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ,
 να ‘ρθεις σε επίγνωση εσύ και να ‘ρθεις προς Εμένα.
  Έχω θείο παράδεισο για σένα ετοιμάσει,
οίκημα Άγιο και Χρυσό παιδί μου σου ‘χω φτιάξει.

  Αιώνια να χαίρεσαι, αιώνια να αγάλλεσαι,
μα εσύ εξακολουθείς πύργους με άμμο
 εδώ στη γη να φτιάχνεις.

  Σε ελκύει πρόσκαιρη ηδονή, απατηλής ουσίας
και χάνεις, άνθρωπε της γης, ΑΙΩΝΙΑ ΒΡΑΒΕΙΑ.
  Πετάς το καθ’ ομοίωση, που σου ‘χω Εγώ χαρίσει,
 πίνεις νερό το γήινο απ’ του εχθρού τη βρύση.

  Αρνείσαι τα Ουράνια, τα άφθαρτα μεγαλεία,
χάνοντας έτσι τέκνο μου, εσύ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ.
  Δίνεις χαρά στον πονηρό, ξεχνώντας τη θυσία,
 που έκανα στον Γολγοθά για σένα Ο ΜΕΣΣΙΑΣ.

  Χρόνια Εγώ περίμενα τη μεταμέλεια σου,
μα ατσάλι, πέτρα έγινε άνθρωπε η καρδιά σου.
  Τα απατηλά και πρόσκαιρα σε πλάνεψαν εδώ
 και έχασες για πάντα αιώνιο θησαυρό.

  Έγινες Άσωτος Υιός τώρα της αμαρτίας,
 με τα χαρούπια τρέφεσαι, ανθρώπινη καρδία.
  Σου δίδω Εγώ μηνύματα και Θεϊκά σημεία,
 μα δυστυχώς αρνείσαι Θεία Κληρονομία.

  Παράδεισο ετοίμασα για σένα ευτυχίας,
 μα μόνος σου εδιάλεξες οδό της απωλείας.

ΑΜΗΝ

+++