Η ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΛΙΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗ: ΚΟΣΚΙΝΟ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ!

 Η ΕΥΓΟΝΙΚΗ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΗΣΥΧΑ. ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΥΤΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ;

ΒΙΝΤΕΟ

Δεν μπορούμε να επιλέξουμε ποιο από τα γονίδιά μας θα μεταβιβάσουμε. Κάθε σύλληψη είναι μια ζαριά. Αλλά αυτό θα μπορούσε να αλλάξει με την αναδυόμενη τεχνολογία που ονομάζεται «προεμφυτευτικός γενετικός έλεγχος για πολυγονιδιακές διαταραχές».

Μια τεχνολογία που επιτρέπει στους γονείς που μπορούν να αντέξουν οικονομικά το κόστος της διαδικασίας να επιλέξουν ποια έμβρυα θα πρέπει να επιτρέπεται να επιβιώσουν με βάση τα επιθυμητά χαρακτηριστικά τους. Στους ανθρώπους, η επιλεκτική αναπαραγωγή ονομάζεται ευγονική.

Θα μπορούσε αυτό το νέο κίνημα ευγονικής να οδηγήσει τελικά σε μια νέα φυλή ελιτίστικων ανθρώπων που είναι αρκετά γενετικά διακριτοί από τους υπόλοιπους ώστε οι δύο πληθυσμοί να μην είναι πλέον αρκετά γενετικά παρόμοιοι για να διασταυρωθούν;

Το παρακάτω είναι παραφρασμένο από το άρθρο «Η ήσυχη επιστροφή της ευγονικής» που γράφτηκε από τη Louise Perry και δημοσιεύθηκε από το The Spectator.

Ο έλεγχος ενός εμβρύου ή εμβρύου είναι ήδη κοινός. Οι εξετάσεις για το προγεννητικό σύνδρομο Down, για παράδειγμα, είναι τόσο διαδεδομένες που σε ορισμένες σκανδιναβικές χώρες, σχεδόν το 100% των γυναικών επιλέγουν να διακόψουν την κύηση ενός εμβρύου που έχει διαγνωστεί με την πάθηση ή – εάν χρησιμοποιούν εξωσωματική γονιμοποίηση – να μην εμφυτεύσουν το προσβεβλημένο έμβρυο. 

Το αποτέλεσμα είναι μια ορατή αλλαγή σε αυτούς τους πληθυσμούς: απλά δεν υπάρχουν άλλοι άνθρωποι με Down στους δρόμους της Ισλανδίας και της Δανίας.

Μέχρι τώρα, αυτές οι προγεννητικές εξετάσεις ήταν διαθέσιμες μόνο για ορισμένες παθήσεις.

Ο προεμφυτευτικός γενετικός έλεγχος για πολυγονιδιακές διαταραχές ("PGT-P"), εφεξής "πολυγονιδιακός έλεγχος", είναι ένας γενετικός έλεγχος που έχει σχεδιαστεί για τον έλεγχο πολλαπλών γονιδίων που σχετίζονται με μια πολυγονιδιακή διαταραχή, η οποία είναι μια κατάσταση που προκαλείται από την αλληλεπίδραση πολλαπλών γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων. 

Αυτή η δοκιμή εκτελείται συνήθως σε έμβρυα που δημιουργούνται μέσω εξωσωματικής γονιμοποίησης ("IVF") και στοχεύει στον εντοπισμό εμβρύων με χαμηλότερο κίνδυνο ανάπτυξης πολυγονιδιακής διαταραχής.

Ο πολυγονιδιακός έλεγχος επιτρέπει στους γονείς να πάρουν μια παρτίδα εμβρύων που έχουν συλληφθεί μέσω εξωσωματικής γονιμοποίησης, να συντάξουν μια έκθεση για το καθένα, με βάση τους γενετικούς παράγοντες κινδύνου τους, και στη συνέχεια να χρησιμοποιήσουν αυτές τις αναφορές για να αποφασίσουν ποιο έμβρυο θα εμφυτεύσουν.

Τέτοιες αναφορές δίνουν μια πολύ πλήρη εικόνα του ενήλικα που θα μπορούσε να γίνει το έμβρυο, συμπεριλαμβανομένης της ευπάθειας του σε έναν τεράστιο αριθμό ασθενειών - καρδιακές παθήσεις, διαβήτης, καρκίνος - και τα πιθανά σωματικά και ψυχολογικά χαρακτηριστικά του: ύψος, χρώμα μαλλιών, αθλητική ικανότητα, ευσυνειδησία, αλτρουισμός, νοημοσύνη.

Ο κατάλογος είναι μακρύς και ηθικά γεμάτος. Ο πολυγονιδιακός έλεγχος επιτρέπει στους γονείς να επιλέξουν τα καλύτερα παιδιά, σύμφωνα με τις δικές τους προτιμήσεις, αφαιρώντας σχεδόν εξ ολοκλήρου το ρόλο της τύχης στο φυσιολογικό γενετικό λαχείο.

Ο ίδιος ο έλεγχος είναι δαπανηρός, αλλά όχι απαγορευτικά - πιθανώς στην περιοχή των 7.000-12.000 λιρών, που είναι λιγότερο από ένα χρόνο ημερήσιας φροντίδας πλήρους απασχόλησης στο Λονδίνο. Εξίσου δαπανηρή, και πολύ πιο επαχθής σωματικά για τη μητέρα, είναι η διαδικασία εξωσωματικής γονιμοποίησης.

Αλλά σκεφτείτε τι προσφέρεται: την ευκαιρία να προσφέρετε στα παιδιά σας την καλύτερη δυνατή ευκαιρία στη ζωή. Γιατί το είδος των γονέων της ανώτερης μεσαίας τάξης που δεν σκέφτονται καθόλου να δαπανήσουν τεράστια ποσά για την εκπαίδευση των παιδιών τους να μην επιλέξουν τον πολυγονιδιακό έλεγχο; Το στοίχημά μου είναι ότι θα το κάνουν, και σύντομα.

Ένα νέο κίνημα ευγονικής γεννιέται

Εάν η λέξη «ευγονική» έχει έρθει στο μυαλό διαβάζοντας αυτό, δεν είστε μόνοι. Αυτό για το οποίο μιλάμε εδώ μπορεί να γίνει καλύτερα κατανοητό ως ένα νέο είδος ευγονικής.

Το παρακάτω βίντεο δεν συμπεριλήφθηκε στο άρθρο του The Spectator. Μπορείτε να βρείτε την απομαγνητοφώνηση του παραπάνω βίντεο ΕΔΩ

Retro Report: Γενετικός Έλεγχος | Έλεγχος της κληρονομικότητας, 15 Οκτωβρίου 2018 (11 λεπτά)

Ενεργοποιήστε την αυτόματη μετάφραση κάνοντας κλικ:

 Στο πρώτο κάτω δεξιά εικονίδιο (Υποτίτλοι ή Subtitles)

 Μετά στο δεύτερο (ρυθμίσεις)

 Επιλέγετε Υπότιτλοι ή Subtitles (κλικ) και στην συνέχεια

   Αυτόματη μετάφραση ή Auto translate (κλικ), 

Ελληνικά ή Greek (κλικ).

Η ευγονική είναι μια επιστήμη που, μέσα στη ζωντανή μνήμη, έχει χρησιμοποιηθεί για να δικαιολογήσει πολλές κακές πράξεις. Η φρίκη που αισθάνονται οι περισσότεροι σύγχρονοι άνθρωποι όταν ακούν τη λέξη δικαιολογείται από τις φρικαλεότητες που συνδέονται με το πρώτο κίνημα. 

Τα προγράμματα εξόντωσης των Ναζί, για παράδειγμα, ήταν άμεσα εμπνευσμένα από το κίνημα ευγονικής της Αγγλόσφαιρας, αν μη τι άλλο από τα προγράμματα που επιτρέπονται από την αμερικανική νομοθεσία ευγονικής που είδε περισσότερα από 64.000 άτομα να στειρώνονται βίαια μεταξύ 1907 και 1963, δυσανάλογα Αφροαμερικανίδες και αυτόχθονες γυναίκες.

Ο θεμελιώδης ισχυρισμός πίσω από το πρώτο κίνημα ευγονικής στη βικτωριανή και εδουαρδιανή εποχή είναι ότι η γενετική μας κληρονομιά επηρεάζει – συχνά σε μεγάλο βαθμό – όχι μόνο τα φυσικά αλλά και τα ψυχολογικά χαρακτηριστικά μας. Επομένως, είναι δυνατόν να χειραγωγηθούν τα χαρακτηριστικά ενός πληθυσμού ενθαρρύνοντας ή αποθαρρύνοντας την αναπαραγωγή ορισμένων γονιδίων – κάτι που ιστορικά σήμαινε, στην πράξη, την αναπαραγωγή ορισμένων ανθρώπων.

Όλα καταλήγουν στα γονίδια; Η ανθρώπινη συμπεριφορά, προσωπικότητα και ανάπτυξη διαμορφώνεται κυρίως από γενετικούς (φύση) ή περιβαλλοντικούς παράγοντες (ανατροφή). Στο αρχαίο ερώτημα «φύση ή ανατροφή», μακράν η πιο δικαιολογημένη επιστημονική απάντηση είναι και τα δύο – η αλληλεπίδραση μεταξύ φύσης και ανατροφής είναι ζωτικής σημασίας για τη διαμόρφωση του ποιοι είμαστε και πώς συμπεριφερόμαστε.

Μια τεχνολογία που χρησιμοποίησαν οι πρώτοι ευγονιστές ήταν η άμβλωση. Όταν ήρθε η κριτική της ευγονικής, ήταν κυρίως από τους Καθολικούς, εν μέρει επειδή οι περισσότεροι ευγονιστές υποστήριξαν σθεναρά τη χρήση τόσο του ελέγχου των γεννήσεων όσο και της άμβλωσης για την προώθηση των στόχων τους.

Σήμερα, η πρακτική της άμβλωσης εμβρύων που ενδέχεται να επηρεαστούν από το σύνδρομο Down είναι ευγονιστική.

Μια άλλη σύγχρονη μορφή ευγονικής παρατηρείται σε ορισμένα ομοφυλόφιλα ζευγάρια που επιλέγουν να έχουν παιδιά. Όπως γράφει ο Fleischman: «Οι ομοφυλόφιλοι άνδρες και λεσβίες γυναίκες στις ΗΠΑ χρησιμοποιούν συχνά δότες γαμετών από τράπεζες ωαρίων και σπέρματος για να αποκτήσουν παιδιά σε μια διαδικασία που είναι διαφανής ευγονική ...

 Οι οργανισμοί που προσλαμβάνουν δότες ωαρίων και σπέρματος δεν προσλαμβάνουν μόνο για γονιμότητα, αλλά ελέγχουν επίσης την ψυχική και σωματική υγεία, το ύψος, την εκπαίδευση και το ποινικό μητρώο - επειδή αυτό θέλουν και περιμένουν οι πελάτες τους.

Είναι αναπόφευκτο ότι τα προγράμματα ευγονικής θα χρησιμοποιηθούν για να δικαιολογήσουν κακές πράξεις; Μήπως η ευρέως διαδεδομένη πεποίθηση ότι ορισμένα γονίδια είναι καλύτερα ή χειρότερα από άλλα οδηγεί στο ευρέως διαδεδομένο συμπέρασμα ότι μερικοί άνθρωποι είναι καλύτεροι ή χειρότεροι από άλλους; Και αυτό το συμπέρασμα οδηγεί πάντα σε κάποια πολύ σκοτεινά μέρη;

Πρόκειται να το μάθουμε. Η νέα ευγονική θα είναι σύντομα μαζί μας, αν και δεν θα περιγράφει τον εαυτό της ως τέτοια. Θα περιγραφεί με ευφημισμούς όπως «γενετική ενίσχυση» ή «γενετική υγεία».

Και σε αντίθεση με το πρώτο κίνημα ευγονικής – το οποίο προσπάθησε να αξιοποιήσει τη δύναμη του κράτους για να καθορίσει ποιος πρέπει και ποιος δεν πρέπει να ενθαρρύνεται (ή να απαγορεύεται) να αναπαράγεται – η νέα εκδοχή δεν θα ασχοληθεί ιδιαίτερα με την κυβερνητική πολιτική. 

Αντίθετα, θα πάρει κυρίως τη μορφή ιδιωτών που θα επιλέξουν ήσυχα νέες εμπορικές υπηρεσίες όπως ο πολυγονιδιακός έλεγχος - και, στο μέλλον, πιο ριζοσπαστική βιοτεχνολογία. 

Αυτά τα άτομα συνήθως ξοδεύουν μεγάλα χρηματικά ποσά σε αυτές τις υπηρεσίες, επειδή θα έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι τα κοινωνικά επιθυμητά χαρακτηριστικά όπως η νοημοσύνη και η ομορφιά επηρεάζονται σε μεγάλο βαθμό από τη γενετική.

Ορισμένες χώρες μπορεί κάλλιστα να επιδοτούν τον πολυγονιδιακό έλεγχο. Το Ισραήλ προσφέρει ήδη στους πολίτες του δωρεάν υπηρεσίες εξωσωματικής γονιμοποίησης και η Κίνα ανακοίνωσε πρόσφατα την πρόθεσή της να κάνει το ίδιο. 

Οι νόμοι που επιτρέπουν ή ενθαρρύνουν τη χρήση αυτών των βιοτεχνολογικών υπηρεσιών μπορούν να περιγραφούν με ακρίβεια ως ευγονικοί νόμοι, αν και όχι αυτοί που έχουν γραφτεί με σκοπό τη χειραγώγηση της γονιδιακής δεξαμενής σε κλίμακα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η τεχνολογία έχει προκλήσεις και περιορισμούς εκτός από το κόστος. Στο πλαίσιο των πολυγονιδιακών διαταραχών, για παράδειγμα, εξακολουθεί να υπάρχει περιορισμένη κατανόηση των γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων που συμβάλλουν στις διαταραχές, γεγονός που μπορεί να δυσχεράνει τον εντοπισμό όλων των σχετικών γονιδίων. 

Και υπάρχει κίνδυνος ψευδώς αρνητικών (έμβρυα που ταξινομούνται λανθασμένα ως ανεπηρέαστα) και ψευδώς θετικών (έμβρυα που ταξινομούνται λανθασμένα ως προσβεβλημένα).

Ευγονιστές τότε και ευγονιστές τώρα

Αυτό που συχνά ξεχνάμε για το πρώτο κίνημα ευγονικής είναι το πόσο εξαιρετικά επιδραστικό ήταν στην εποχή του, ιδιαίτερα μεταξύ των αυτοπροσδιοριζόμενων «προοδευτικών» ανώτερων μεσαίων τάξεων της Βρετανίας και της Αμερικής. 

Και ακόμη και μετά τη γνωστοποίηση των ναζιστικών θηριωδιών, χρειάστηκαν μερικές δεκαετίες για να πέσει εντελώς η λέξη «ευγονική» (η Αμερικανική Εταιρεία Ευγονικής δεν άλλαξε το όνομά της μέχρι το 1973).

Η καλύτερη σύγχρονη σύγκριση είναι ίσως το περιβαλλοντικό κίνημα. Όπως και ο περιβαλλοντισμός, η ευγονική εγκρίθηκε από τις πιο έγκυρες επιστημονικές ενώσεις και περιοδικά. Όπως και ο περιβαλλοντισμός, βρήκε παθιασμένους υποστηρικτές μεταξύ των διασημοτήτων και των κοινωνικά συνειδητών μεσαίων τάξεων.

Δεν ήταν δημοφιλές μόνο μεταξύ των συντηρητικών της σφήκας. Οι μαύροι προοδευτικοί Kelly Miller και W.E.B. Dubois ήταν ευγονιστές, για παράδειγμα, όπως και μερικοί από τους κορυφαίους σοσιαλιστές της εποχής. 

Για τον μεταρρυθμιστή του Φαβιανού Σίντνεϊ Γουέμπ, το πρώτο κίνημα ευγονικής συνδυάστηκε τέλεια με την περίφημη εντολή του να «παρέμβει! Επεμβαίνω! Παρεμβαίνετε!» Η διαμόρφωση ενός υγιέστερου και ευφυέστερου πληθυσμού θεωρήθηκε όχι μόνο ενάρετος σκοπός, αλλά καθήκον.

Ηθικές επιπτώσεις του νέου κινήματος ευγονικής

Ο Jonathan Anomaly είναι ένας από τους λίγους φιλοσόφους που σκέφτονται σοβαρά τις ηθικές επιπτώσεις. Στο βιβλίο του 2020, «Creating Future People», διερεύνησε τα πολλά πρακτικά και ηθικά προβλήματα που μπορεί να προκύψουν από την ευρεία χρήση του πολυγονιδιακού ελέγχου, συμπεριλαμβανομένου του κινδύνου αυτού που οι εξελικτικοί βιολόγοι αποκαλούν «ειδογένεση»: δηλαδή, μια ομάδα που γίνεται τόσο γενετικά διακριτή από τα υπόλοιπα είδη της που οι δύο πληθυσμοί δεν είναι πλέον γενετικά αρκετά παρόμοιοι για να διασταυρωθούν.

Όσο περίεργο κι αν ακούγεται αυτό, η ανεξέλεγκτη χρήση του πολυγονιδιακού ελέγχου από μια ελίτ ομάδα θα μπορούσε να οδηγήσει σε ένα τέτοιο αποτέλεσμα. 

Οι κοινωνικές και πολιτικές διαφορές μεταξύ των δύο ανθρώπινων ειδών θα γίνονταν τότε τόσο τεράστιες που η διάσπαση των πολιτευμάτων θα ήταν πιθανή, με τους γενετικά ενισχυμένους ανθρώπους να σχηματίζουν τελικά τα δικά τους εθνικά κράτη που αποκλείουν τους μη ενισχυμένους ανθρώπους.

ΠΗΓΗ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ