ΙΕΡΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΕΝΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΣΕ ΚΑΘΕ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ (ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΤΗΣ ΣΤΕΡΕΑΣ)

ΕΝΙΩΣΕΣ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ ΜΟΥ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ; ΜΗΠΩΣ ΜΟΝΟ ΣΤΑ ΡΕΒΕΓΙΟΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ;

ΜΕΓΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ

ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΚΕΠΕ, ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ

+++

 Γράψε στο γραπτό λόγο Θεϊκό, 

Εγώ χάριν Θείας Οικονομίας
σε εσάς τεκνία μου το χορηγώ.
 Εσύ ψυχή που γράφεις, δούλος,
μαθητής που ο ΚΥΡΙΟΣ χρησιμοποιώ.

Σε κάθε Ιερά Λειτουργία γεννιέμαι,
 θυσιάζομαι, ανασταίνομαι διά εσάς,
 προσφέρομαι στην ΑΓΙΑ ΤΡΑΠΕΖΑ
διά τα μετανοημένα πιστά μου παιδιά.

 Σας δίδω με έλεος, με αγάπη τελεία
 ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.
 Σας σβήνω τας αμαρτίας
όταν υπάρχει εξομολόγηση με αυτογνωσία.

 Σας συγχωρώ όσο κι αν είστε αμαρτωλοί,
μόλις μου πείτε ΗΜΑΡΤΟΝ ΜΕ ΣΥΝΤΡΙΒΗ.
 Σας βάζω στο ποίμνιο μου,
ΝΑΙ ΩΣ ΚΥΡΙΟΣ ΑΓΑΠΩ ΤΟΝ ΠΙΣΤΟ ΛΑΟ ΜΟΥ.

 Σε κάθε Θεία Λειτουργία, το ξαναλέω,
Εγώ για σένα άνθρωπε γεννιέμαι,
προσφέρομαι με ανιδιοτέλεια για σένα,
εσύ τί κάνεις, σε ρωτώ, για Μένα;

 Απάντησε μου ευθέως ψυχή
γιατί απ’ την πνευματική συνέπεια
 που έχεις στη ζωή σου,
εξαρτάται παιδί μου η σωτηρία
|ή η απώλεια της αθάνατης ψυχής σου.

 Είναι θέμα ζωής ή θανάτου, μείζον,
ουσιαστικό που είτε το πιστεύεις είτε όχι,
θα το βρεις μπροστά σου τεκνίο μου αγαπητό.

 Τότε θα νιώσεις γιατί τώρα σου δίδω ετούτα
τα ΕΚ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΑΓΙΟΥ ΑΓΙΑ ΡΗΤΑ ΜΟΥ,
όχι, δεν είναι αυτά ανθρώπινα καρδιά μου.

 Σας ανοίγω την ουράνια μου βρύση
μήπως έστω και κάποια ψυχή,
απ’ τον ύπνο τον πνευματικό της ξυπνήσει.

 Ο καιρός έσχατος εστί, η νέα χρονιά ανατρεπτική.
 Θα γενούν πολλά, έτοιμοι ζητώ να ‘στε εσείς,
 ουχί σε κοσμική κραιπάλη, σε αμαρτίας γραμμή.

 Ετοιμαστείτε, καθαριστείτε,
μην ωσάν τις πέντε μωρές παρθένες
έξωθεν του ουρανίου μου νυμφώνος κι εσείς βρεθείτε.

 Με πόνο βαθύ σας λέω, ο Γεννηθής Λυτρωτής,
πως πλείστοι πολλοί δεν έπιασαν δυστυχώς
το νόημα της ενανθρώπισης μου.

 Το πέρασαν τυπικά,
μόνο για τα εδώ, τα κοσμικά.
Ούτε μετάνοια, ούτε εξομολόγηση,
ούτε Θεία Κοινωνία, ούτε εκκλησία.

 Πόσο λυπάμαι Ο ΚΥΡΙΟΣ αυτούς,
χάνουν ωσάν άφρονες 
Θείους, Ουράνιους, Αιώνιους θησαυρούς.

 Αξιολύπητοι είναι αυτοί,
δεν ξέρουν τον σκοπό της ουσίας
δια την οποία τώρα εν τη γη ζουν.

 Εμμένουν κάτω στην λάσπη
της αμαρτίας, στον πηλό,
έχασαν τον αιώνιο πνευματικό τους προορισμό.

ΑΜΗΝ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ

 +++

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕΙ. ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΙΤΕΡΑ ΑΛΛΑ Η ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.