ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΑΣ
Ο Ελληνισμός σήμερα βρίσκεται αντιμέτωπος με σοβαρούς κινδύνους, οι οποίοι απειλούν όχι μόνο την εθνική του υπόσταση, αλλά και την ίδια του την επιβίωση.
Οι παράγοντες που συνθέτουν αυτούς τους κινδύνους είναι πολλοί και ποικιλόμορφοι, με τρεις από αυτούς να ξεχωρίζουν για την ένταση και τη σημασία τους: η εγχώρια Κομματοκρατία, ο Ισλαμικός εποικισμός και ο Τουρκικός αναθεωρητισμός.
Η εγχώρια Κομματοκρατία αποτελεί έναν από τους πιο επικίνδυνους εσωτερικούς κινδύνους, καθώς η πολιτική εξουσία στη χώρα, αντί να λειτουργεί προς το συμφέρον του ελληνικού λαού και της εθνικής του συνοχής, συχνά περιορίζεται σε μικροπολιτικές σκοπιμότητες και συμφέροντα που εξυπηρετούν τη διατήρηση της κομματικής εξουσίας.
Η επαγγελματική πολιτική τάξη, ή αλλιώς η κομματοκρατία, έχει οδηγήσει σε μία επικίνδυνη απομάκρυνση από τα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας, ενώ η αναξιοκρατία, η διαφθορά και η εξάρτηση από εξωτερικά συμφέροντα ενισχύουν την αδυναμία της χώρας να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τις προκλήσεις της εποχής.
Ο Ισλαμικός εποικισμός είναι μια εξωτερική απειλή που τα τελευταία χρόνια εντείνεται, καθώς οι πληθυσμιακές ροές από χώρες με ισλαμική πλειοψηφία, κυρίως από τη Μέση Ανατολή και την Αφρική, συνεχίζουν να εισβάλλουν στην Ελλάδα.
Αυτές οι ροές, πέρα από την πίεση που ασκούν στους εθνικούς πόρους και την κοινωνική συνοχή, φέρνουν και μια πολιτισμική αλλοίωση που απειλεί την εθνική ταυτότητα του Ελληνισμού.
Ο Ισλαμικός εποικισμός συνδέεται άμεσα με την αλλοίωση των δημογραφικών δεδομένων, καθώς και με την ανάπτυξη ενός παράλληλου πολιτιστικού και θρησκευτικού κόσμου, που μπορεί να οδηγήσει σε σύγκρουση αξιών και να αποδυναμώσει τις παραδοσιακές κοινωνικές δομές της χώρας.
Ο Τουρκικός αναθεωρητισμός αποτελεί έναν εξωτερικό και επικίνδυνο πολιτικό κίνδυνο για τον Ελληνισμό, καθώς η Τουρκία, κάτω από την ηγεσία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ακολουθεί μια επιθετική εξωτερική πολιτική που στοχεύει στην αναθεώρηση των συνόρων και στην αμφισβήτηση της κυριαρχίας της Ελλάδας, ιδιαίτερα στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο.
Η συνεχιζόμενη στρατηγική της Τουρκίας για τη διεκδίκηση εδαφών, η αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάνης και η προσπάθεια να ανακτήσει επιρροή σε περιοχές που θεωρούνται ιστορικά μέρος του Οθωμανικού κράτους, δημιουργούν μια απειλή για την εθνική ασφάλεια και την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας.
Πάμε να τα δούμε αναλυτικά:
Κομματοκρατία
Η Κομματοκρατία αναφέρεται στην πολιτική κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην Ελλάδα μετά τη μεταπολίτευση, όπου η πολιτική εξουσία έχει ελέγξει και κατευθύνει το κράτος μέσω των κομμάτων και των πολιτικών προσώπων, δημιουργώντας ένα σύστημα που προστατεύει τα συμφέροντα των κομματικών και πολιτικών ελίτ.
Το σύστημα αυτό βασίζεται σε μηχανισμούς διαφθοράς και αλληλοεξυπηρετήσεων, με τα κόμματα και οι πολιτικοί να διατηρούν την εξουσία μέσω παρεμβάσεων στον νόμο και στο Σύνταγμα, εκμεταλλευόμενοι τις δημόσιες θέσεις και το δημόσιο χρήμα για προσωπικό ή κομματικό όφελος.
Η Κομματοκρατία έχει επιτρέψει τη δημιουργία ενός κλειστού πολιτικού συστήματος, όπου οι ίδιοι άνθρωποι και οι οικογένειες που διατηρούν πολιτική επιρροή εναλλάσσονται στην εξουσία, χωρίς ουσιαστικές αλλαγές ή ανανέωση.
Αντί να υπηρετούν το εθνικό συμφέρον, τα κόμματα και οι πολιτικοί εξυπηρετούν τα προσωπικά και κομματικά τους συμφέροντα, με αποτέλεσμα την παρακμή του πολιτικού συστήματος και τη δυσλειτουργία του κράτους.
Η πολιτική σκηνή χαρακτηρίζεται από:Αρχηγοκεντρικότητα, όπου οι πολιτικοί αρχηγοί ελέγχουν πλήρως τα κόμματά τους και καθορίζουν την πολιτική κατεύθυνση χωρίς ουσιαστική αντιπολίτευση ή διαφωνία εντός των κομμάτων.
Εξωτερικός έλεγχος, καθώς τα κόμματα και οι πολιτικοί συχνά εξυπηρετούν συμφέροντα ξένων δυνάμεων, αντί να προασπίζονται τα συμφέροντα της χώρας.
Οικονομική εκμετάλλευση, όπου το κράτος και οι δημόσιοι πόροι γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης από τα κόμματα, με άμεσο αποτέλεσμα την κακοδιαχείριση και την υπερχρέωση του δημοσίου.
Αδιαφάνεια και ατιμωρησία, καθώς οι πολιτικοί μπορούν να παραβιάζουν τους νόμους χωρίς να τιμωρούνται, ενώ προστατεύονται από αμνηστία ή διατάξεις που τους επιτρέπουν να παραμένουν ατιμώρητοι.
Οι κυβερνήσεις, υπό το σύστημα της Κομματοκρατίας, διαχειρίζονται την εξουσία με τρόπο που εξυπηρετεί τη δική τους επιβίωση στην πολιτική σκηνή και όχι το συμφέρον της χώρας ή των πολιτών.
Οι πολιτικοί και τα κόμματα χειραγωγούν τους θεσμούς, ελέγχουν τα ΜΜΕ, τη δημόσια διοίκηση, τις ένοπλες δυνάμεις, τα σώματα ασφαλείας και τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, διατηρώντας τον έλεγχο των μηχανισμών εξουσίας.
Η Κομματοκρατία έχει διεισδύσει βαθιά σε κάθε τομέα της κοινωνίας, δημιουργώντας καρκινώδη φαινόμενα με παράλογα προνόμια για τους πολιτικούς και τα κόμματα.
Η κατάργηση της Κομματοκρατίας αποτελεί, επομένως, αναγκαία προϋπόθεση για τη σωτηρία του Ελληνισμού και την αποκατάσταση της δημοκρατικής και λειτουργικής διακυβέρνησης.
Προβλέπεται να υλοποιηθούν οι εξής αλλαγές:Αναθεώρηση του Συντάγματος για την κατάργηση των άρθρων που επιτρέπουν την υπερβολική επιρροή των κομμάτων στην κρατική λειτουργία και κοινωνία.
Κατάργηση όλων των συναφών νόμων που παρέχουν στα κόμματα και τους πολιτικούς την εξουσία να καταχρώνται τη δημόσια εξουσία και το δημόσιο χρήμα.
Μείωση της κρατικής επιχορήγησης προς τα κόμματα και περιορισμός των μισθών των βουλευτών, προκειμένου να μειωθεί η οικονομική επιβάρυνση του ελληνικού λαού και να εξασφαλιστεί μεγαλύτερη διαφάνεια.
Εξονυχιστικός έλεγχος των οικονομικών των κομμάτων και αυστηρά μέτρα κατά των πολιτικών που έχουν δημιουργήσει οικονομικές ατασθαλίες ή έχουν χρέη προς το δημόσιο και τις τράπεζες.
Δίκες και ευθύνες για τους πολιτικούς, προκειμένου να λογοδοτήσουν για τις καταστροφικές συνέπειες της πολιτικής τους κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών, συμπεριλαμβανομένων των συμφωνιών των μνημονίων και των ευθυνών τους απέναντι στους πολίτες και τη χώρα.
Η απαλλαγή από την Κομματοκρατία είναι θεμελιώδης για την ανασυγκρότηση του πολιτικού και κοινωνικού ιστού της Ελλάδας, καθώς και για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των πολιτών στους θεσμούς και τη δημοκρατία.
Ισλαμικός εποικισμός
Η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας από την αρχή της εποχής Ερντογάν έχει εξελιχθεί σε ένα πολύπλοκο και πολυδιάστατο σύστημα στρατηγικών επιλογών, το οποίο περιλαμβάνει τρεις βασικούς άξονες.
Ο πρώτος άξονας αφορά την επιδίωξη της ισορροπίας μεταξύ ανεξαρτησίας και ασφάλειας, μέσω των σχέσεων της Τουρκίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ, προκειμένου να εξασφαλίσει τη σταθερότητα και την αναγνώριση της θέσης της στην παγκόσμια πολιτική σκηνή.
Ο δεύτερος άξονας επικεντρώνεται στην αποκόμιση του μέγιστου δυνατού οφέλους από τις σχέσεις της Τουρκίας με τις γειτονικές χώρες, με την Ελλάδα να καταλαμβάνει την πρωτοκαθεδρία μεταξύ αυτών.
Ο τρίτος άξονας σχετίζεται με το περιφερειακό και παγκόσμιο όραμα της Τουρκίας, το οποίο βασίζεται σε μια στρατηγική προσανατολισμένη στην Ευρώπη, με παράλληλα ανοίγματα και επιρροές στην Ασία και την Αφρική, ιδιαίτερα μέσω των τουρκόφωνων και ισλαμικών πληθυσμών.
Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, η Τουρκία έχει προσθέσει έναν τέταρτο, σημαντικό άξονα στην εξωτερική της πολιτική: τον τουρκικό αναθεωρητισμό. Αυτή η νέα προσέγγιση στοχεύει στη διεύρυνση της επιρροής της Τουρκίας στην περιοχή και στην ενίσχυση της θέσης της ως περιφερειακής δύναμης.
Παραδείγματα αυτής της πολιτικής περιλαμβάνουν την επίμονη επιδίωξη της Τουρκίας να τροποποιήσει τη Συνθήκη της Λωζάνης, την στρατιωτική επέμβαση στη Συρία, την παρουσία της στην περιοχή του Ιράκ, την εμπλοκή της στη Λιβύη, τη στρατηγική της «Γαλάζια Πατρίδα» (Mavi Vatan) στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο, καθώς και την υποστήριξη των μουσουλμανικών κοινοτήτων στα Βαλκάνια.
Η Τουρκία του Ερντογάν, εκμεταλλευόμενη την αυξανόμενη ισλαμοποίηση της Ευρώπης, ενισχυμένης από την αδράνεια και την αφέλεια των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, καθώς και την υποστήριξη των φερέφωνων της Νέας Παγκόσμιας Τάξης, έχει εδραιώσει εντός της χώρας της ένα μοντέλο σοβινιστικού και ρατσιστικού κράτους-έθνους.
Αυτή η νέα τουρκική κοινωνία, βασισμένη σε νεο-εθνικιστικά και ισλαμικά πρότυπα, παρουσιάζει μια παράδοξη συνύπαρξη παραδοσιακού οθωμανικού στοιχείου και σύγχρονων πολιτικών πρακτικών, με την τουρκική κυβέρνηση να υποστηρίζει με μεγάλα χρηματικά ποσά το θρησκευτικό Ισλάμ ως βασικό πυλώνα της εσωτερικής πολιτικής της.
Ο τουρκικός αναθεωρητισμός, σε συνδυασμό με την επιδίωξη για συγχώνευση του κεμαλισμού με τον ισλαμισμό, συνιστά θεμελιώδη στρατηγική επιλογή του Ερντογάν για την αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, κάτι που αποτελεί το προσωπικό του όνειρο και στόχο.
Συνοψίζοντας, η Τουρκία έχει διαμορφώσει ένα σαφές όραμα για το μέλλον της: να καταστεί μια Μεγάλη Δύναμη στο διεθνές σύστημα ισχύος, με στόχο να περάσει από τη σημερινή της κατάσταση ως Περιφερειακή Δύναμη σε μια θέση καθολικής αναγνώρισης και επιρροής.
Πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί αυτή η στρατηγική της Τουρκίας; Η απάντηση βρίσκεται σε μια σοβαρή και επιθετική εξωτερική πολιτική, στηριγμένη σε ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις. Επιπλέον, η επέκταση των εθνικών χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια και η αντίστοιχη επέκταση του εθνικού εναέριου χώρου θα πρέπει να προχωρήσουν, με στόχο να διαγραφεί οριστικά το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» των Τούρκων.
Εξίσου σημαντική είναι η καταγγελία της Τουρκίας σε όλα τα διεθνή φόρα, αρχικά για την παράνομη κατοχή της Βόρειας Κύπρου και στη συνέχεια για τις στρατιωτικές επεμβάσεις της σε Συρία, Ιράκ και Λιβύη.
Η χρήση του βέτο σε κάθε τουρκικό ζήτημα στα διεθνή όργανα και η απαίτηση για την άρση του παράνομου «casus belli» που έχει θεσπίσει η Τουρκία από το 1995 αποτελούν κρίσιμα βήματα προς την αντιμετώπιση αυτής της επιθετικής στρατηγικής.
Παρά ταύτα, η πολιτική αδράνεια και οι φοβικές αντιδράσεις των ελληνικών κυβερνήσεων παραμένουν εμπόδιο στη σωστή αντίδραση απέναντι στις τουρκικές προκλήσεις.
Τουρκικός αναθεωρητισμός
Τα τελευταία χρόνια, στο πλαίσιο της εγκαθίδρυσης της Νέας Παγκόσμιας Τάξης, η οποία στοχεύει στην ενοποίηση και «πολτοποίηση» των εθνών, επιχειρείται μία χωρίς προηγούμενο αλλοίωση της πληθυσμιακής σύνθεσης της Ελλάδας.
Ειδικότερα, με την εφαρμογή της πολιτικής των «ανοικτών συνόρων», εισέρχονται στη χώρα μας εκατοντάδες χιλιάδες παράνομοι μετανάστες, κυρίως μουσουλμάνοι, από πάνω από 70 χώρες του κόσμου, οι οποίοι εγκαθίστανται μόνιμα και επωφελούνται από δωρεάν υπηρεσίες και επιδόματα.
Τα επιδόματα που καταβάλλονται σε αυτούς τους μετανάστες πληρώνονται από τον ήδη φτωχοποιημένο ελληνικό λαό, ενισχύοντας την επιθυμία τους για μόνιμη παραμονή στη χώρα και ταυτόχρονα προκαλούν την αποστολή μεγάλων χρηματικών ποσών στις χώρες καταγωγής τους, χωρίς να φορολογούνται.
Το φαινόμενο αυτό δεν συνδέεται με προσφυγικές ροές λόγω πολέμων ή μεταναστευτικές ροές για αναζήτηση εργασίας, αλλά με έναν οργανωμένο ισλαμικό εποικισμό, ο οποίος απειλεί να διαλύσει την κοινωνική συνοχή της Ελλάδας, η οποία αποτελεί έναν από τους βασικούς πυλώνες ισχύος του έθνους.
Τα καταστρεπτικά αποτελέσματα αυτής της διαδικασίας αναμένονται να φανούν στο άμεσο μέλλον.
Η ανεξέλεγκτη εισροή και μόνιμη εγκατάσταση μεγάλου αριθμού μεταναστών, των οποίων η προέλευση είναι συχνά ασαφής, αποτελεί ένα μέσο του πολύμορφου υβριδικού πολέμου που διεξάγει η Τουρκία εναντίον της Ελλάδας.
Αυτή η κατάσταση συνιστά μία στρατιωτική απειλή, ιδιαίτερα για την άμυνα των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, ενώ ταυτόχρονα αποτελεί απειλή για την εσωτερική ασφάλεια, τόσο στις πόλεις όσο και στην επαρχία.
Κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει την πιθανότητα οι μετανάστες αυτοί να οργανώσουν παραστρατιωτική δράση κατά πολιτικών και στρατιωτικών στόχων, να χρησιμοποιήσουν αυτοσχέδια και συμβατικά όπλα, να συμμετάσχουν σε μαζικές διαδηλώσεις ή να προκαλέσουν εμπρησμούς και καταστροφές, θέτοντας σε κίνδυνο βασικές υποδομές όπως οι συγκοινωνίες, η ύδρευση και η ηλεκτροδότηση, ενώ υπάρχει και ο κίνδυνος κυβερνοεπιθέσεων.
Για την αντιμετώπιση αυτής της κρίσιμης κατάστασης, είναι απαραίτητο να ληφθούν άμεσα συγκεκριμένα μέτρα, τα οποία περιλαμβάνουν τα εξής:Άμεσο κλείσιμο των συνόρων (χερσαίων και θαλασσίων) με συντονισμένες ενέργειες των Σωμάτων Ασφαλείας (Ελληνική Αστυνομία, Λιμενικό Σώμα) και των Ενόπλων Δυνάμεων, προκειμένου να αποκλειστεί η είσοδος παράνομων μεταναστών στη χώρα.
Οι μετανάστες που ενδέχεται να διασχίσουν τα σύνορα παράνομα θα πρέπει να μεταφέρονται σε ακατοίκητα νησιά ή κλειστές δομές στην ηπειρωτική χώρα μέχρι την απέλασή τους.
Καταγγελία της Συνθήκης «Δουβλίνο ΙΙΙ» και άλλων διεθνών συμφωνιών που εξαναγκάζουν την Ελλάδα να υποδέχεται και να εγκλωβίζει μεγάλο αριθμό παράνομων μεταναστών.
Άμεση απαγόρευση της λειτουργίας όλων των ελληνικών και ξένων ΜΚΟ που ασχολούνται με το μεταναστευτικό ζήτημα και συμβάλλουν στην παράνομη είσοδο και εγκατάσταση μεταναστών στη χώρα.
Θεσμοθέτηση της διακίνησης μεταναστών ως ιδιώνυμου εγκλήματος, με αυστηρές ποινές για όσους διακινούν παράνομους μετανάστες.
Αποστολή των παράνομων μεταναστών που δεν προέρχονται από εμπόλεμες ζώνες στις χώρες καταγωγής τους, μέσω διακρατικών συμφωνιών.
Απαγόρευση της χορήγησης αδειών παραμονής και επιδομάτων σε όσους εισέρχονται παράνομα στη χώρα, καθώς και φορολόγηση των χρημάτων που στέλνουν στο εξωτερικό.
Σεβασμός της εθνικής, ιστορικής και θρησκευτικής παράδοσης της Ελλάδας από τους μετανάστες που είναι νόμιμα εγκατεστημένοι, με διαδικασίες απέλασης για όσους δεν σέβονται τα πολιτισμικά και θρησκευτικά δεδομένα της χώρας.
Επανεξέταση όλων των αθρόων ελληνοποιήσεων και αφαίρεση των ιθαγενειών που έχουν παραχωρηθεί παρανόμως. Εισαγωγή νέου νόμου περί ιθαγένειας που θα διαχωρίζει τη ιθαγένεια από την υπηκοότητα, δίνοντας περιορισμένα πολιτικά δικαιώματα στους νέους υπηκόους.
Οργάνωση παλλαϊκής άμυνας με κατάλληλη εκπαίδευση του προσωπικού και φύλαξη των κρίσιμων υποδομών της χώρας.
Προετοιμασία για εφαρμογή του άρθρου 48 του Συντάγματος (περί άμεσης απειλής της εθνικής ασφάλειας) και του νόμου 566/77 για την κήρυξη της χώρας σε κατάσταση πολιορκίας, ώστε να αντιμετωπιστούν οι εξωτερικές και εσωτερικές απειλές που τίθενται από την ανεξέλεγκτη μετανάστευση.
Αυτά τα μέτρα είναι απαραίτητα για την προστασία της εθνικής κυριαρχίας και ασφάλειας, και για την αποφυγή της περαιτέρω διάλυσης της κοινωνικής και πολιτικής συνοχής της Ελλάδας.
Συμπέρασμα
Για να επιβιώσει ο Ελληνισμός απέναντι στους προαναφερόμενους κινδύνους αλλά και σε κάθε άλλη πρόκληση της εποχής μας, απαιτείται να αποκτήσει και να θεσμοθετήσει ένα μακρόπνοο όραμα, σχεδιάζοντας εθνικές επιδιώξεις και εθνική στρατηγική για την επίτευξη αυτών και επιπλέον ορθή δόμηση-οργάνωση του κράτους, εθνική παιδεία, κοινωνική δικαιοσύνη, ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις, ισχυρή οικονομία και πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, με ευφυή ισοβαρή ή και ετεροβαρή ενεργητική ουδετερότητα.
Κι όλα αυτά επιβάλλεται να αρχίσουν άμεσα, τώρα! Η Ιστορία δεν μας παρέχει επιπλέον χρόνο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου