ΓΙΑ ΤΟ ΟΤΙ Η ΠΛΑΝΗ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ ΣΕ ΑΜΕΛΕΙΑ
Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως
Γιατί να πλανηθεί ο πρώτος άνθρωπος; Γιατί με την πρώτη δοκιμασία που ήρθε, ηττήθηκε αμέσως το ηθικό του αυτεξούσιο; Μήπως δεν ήταν αρκετά ισχυρός για να αντισταθεί και να υπομείνει την δοκιμασία;
Όχι βέβαια! Διότι ο Θεός ουδέποτε παραχωρεί να πειρασθεί ο άνθρωπος παραπάνω από τη δύναμή του. Η δικαιοσύνη του Θεού δεν επιτρέπει τέτοια δοκιμασία. Η δοκιμασία είναι ανάλογη με τη δύναμη και την αντίσταση.
Αλλά τότε, γιατί νικήθηκε; Ο λόγος της ήττας βρίσκεται μέσα στον άνθρωπο∙ διότι αν και υπήρχε μέσα του η δύναμη της αντίστασης, δεν έκανε χρήση αυτής. Και ποιο ήταν το αίτιο αυτής της παράλειψης; Η αμέλεια! Η αμέλεια προς το καθήκον.
Ο άνθρωπος είχε καθήκον να ανυψώνεται προς τον Θεό ∙ να οδηγεί τον νου του μόνο προς Εκείνον και όχι να αναζητά την ευχαρίστηση στις απολαύσεις των δημιουργημάτων.
Η προσήλωσή του στα γήινα επέφερε την αμέλεια του καθήκοντος προς τον Θεό και προς τον εαυτό του. Εξαιτίας της αμέλειας απομακρύνθηκε από τον Θεό, χάνοντας έτσι μεγάλο μέρος από τη θεία δύναμη που τον ενίσχυε∙ γι’ αυτό νικήθηκε και έπεσε στην αμαρτία.
Αν ο Αδάμ δεν είχε ήδη απομακρυνθεί από τον Θεό, δεν θα τον νικούσε ο εχθρός καθότι θα τον ενίσχυε η θεία δύναμη. Η ενατένιση προς το απαγορευμένο ξύλο ήταν ένδειξη της προσήλωσής του στην ύλη.
Τότε κοιτάζει κάποιος προς την ύλη, όταν έχει αποσύρει την ματιά του από τον Θεό. Το γεγονός ότι εξερευνούσαν την ωραιότητα των καρπών του απαγορευμένου δένδρου , ήταν σημάδι των γήινων φρονημάτων τους.
Από τη στιγμή που προσέβλεψαν σ’ αυτό, η πτώση του Αδάμ ήταν γεγονός που επρόκειτο να συντελεσθεί. Ο Διάβολος προέτρεψε τον άνθρωπο, τη στιγμή που ήταν ήδη κάτω από το δέντρο και λαχταρούσε τους καρπούς του. Αν δεν έβλεπε προς το δέντρο, δεν θα νικιόταν από τον Διάβολο (σ.σ. αν ο σημερινός άνθρωπος έσπαγε τις τηλεοράσεις, δε θα νικιόταν από τα παπαγαλάκια της τηλεκόλασης, δε θα φορούσε φίμωτρα και δε θα εμβολιαζόταν).
Η ενατένιση επέφερε την πτώση. Παρατηρούμε λοιπόν ότι αιτία της πτώσης δεν ήταν η ηθική του αδυναμία ή κάποια άλλη ατέλεια, αλλά η αμέλεια στο υψηλό του καθήκον, στο καθήκον του να λατρεύει τον Θεό και να ατενίζει μόνο προς Αυτόν.
Για τον λόγο αυτό και ο Κύριος παραγγέλλει πολλές φορές προς τους μαθητές του: «μένετε άγρυπνοι και προσεύχεστε, για να μη σας νικήσει ο πειρασμός» ( Μτ. κστ΄41 ) ∙ διότι ενόσω γρηγορούν και προσεύχονται, ο νους τους προσηλώνεται στον Θεό κι έτσι τα εκτοξευόμενα βέλη του πονηρού δεν μπορούν να προσβάλλουν τους λογισμούς.
Επιτυγχάνουν δε ξαφνικά, αιφνιδιαστικά, βαριά τραύματα, αμέσως μόλις βρουν τον νου και τη σκέψη διασκορπισμένα στη κτίση. Αληθινά, τότε πειραζόμαστε, όταν αισθανθούμε την προσβολή. Την αισθανόμαστε μάλιστα όταν η προσοχή μας στραφεί προς αυτή, όταν υπάρξει δηλαδή συγκατάθεση. Γι’ αυτό είπε ο Κύριος: «ἵνα μὴ εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν».
Δηλαδή να μη δεχθούμε τις προσβολές, αφού όσο τις αποκρούουμε δεν εισερχόμαστε στον πειρασμό. Άρα ο Αδάμ μπήκε σε πειρασμό γιατί δέχτηκε και συγκατάνευσε στις προσβολές. Αμαρτάνουμε λοιπόν γιατί έχουμε προδιάθεση στην αμαρτία η οποία γεννιέται από την αμέλειά μας στο να λατρεύουμε τον Θεό.
Εδώ λοιπόν εντοπίζονται η παράβαση του ηθικού νόμου , τα διάφορα αμαρτήματα, η απομάκρυνση από τον Θεό, το τείχος της έχθρας που ορθώνεται μεταξύ Θεού και ανθρώπου, τα πολλά βάσανα που μας καταθλίβουν και η πολλή μας κακοδαιμονία.
Πηγή: «Το γνώθι σαυτόν
ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ»
ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΠΕΝΤΑΠΟΛΕΩΣ
Μας το έστειλε ο Ηλίας Σκουντριάνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου