Οίμος-Αθήνα: ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΣΗΜΕΡΑ, 51 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ, ΔΕΝ ΕΜΠΝΕΕΙ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΑΛΛΑ ΘΑ ΘΕΛΑΜΕ ΝΑ ΞΑΝΑΖΗΣΕΙ...

Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2024

ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΣΗΜΕΡΑ, 51 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ, ΔΕΝ ΕΜΠΝΕΕΙ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΑΛΛΑ ΘΑ ΘΕΛΑΜΕ ΝΑ ΞΑΝΑΖΗΣΕΙ...

Η ΧΟΥΝΤΑ ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ! ΜΙΑ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΣΑΝ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΕΠΙΒΑΛΕΤΑΙ ΝΑ ΞΑΝΑΓΙΝΕΙ ΜΕ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΟΡΜΗ!!!

ΒΙΝΤΕΟ

ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΜΑΣ ΤΗΣ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ ΤΟΥ 2012 ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ

ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΖΕΙ!

Πού ακριβώς; Στις καρδιές μας; Στη φαντασία μας; Μήπως στη ζωή μας; Ασφαλώς όχι! Το Πολυτεχνείο όπως και κάθε σκίρτημα αυτοθυσίας, έχει πεθάνει μέσα μας.

Ακούστε τον Δημήτρη Παπαχρήστο σας παρακαλώ για λίγο...

Και τώρα πέστε μου: Έχουμε εμείς αυτό το φρόνημα;

Φωνάξαμε εμείς ποτέ έτσι απέναντι στα ΜΑΤ;

Έχουμε την ίδια αγάπη με εκείνους για τα εθνικά σύμβολα;

Στο πολυτεχνείο φωλιάζει ο φόβος όπως σε όλη τη χώρα, οι νόμοι για τις συγκεντρώσεις και για την έκφραση των απόψεων εξασφαλίζουν ότι δεν θα επαναληφθεί ένα Πολυτεχνείο κατά της σημερινής μασκαρεμένης και γιαυτό χειρότερης χούντας.

Κι όμως! Άν δεν ξυπνήσουμε από τον λήθαργο της ήδη χαμένης ευζωίας μας, αν δεν σκοτώσουμε μέσα μας την απληστία του τραπεζίτη, αν δεν ξαναβρούμε το νήμα της χαμένης μας αυτοθυσίας, αν δεν νικήσουμε τον φόβο (το σύγχρονο υπερόπλο της εξουσίας) δεν πρόκειται να λευτερωθούμε.

Αδέλφια, ο εχθρός, για τους πολλούς φαντάζει αόρατος, κρυμμένος πίσω από αόριστα ονόματα "αγορές", "bigfarma", "πανδημία","great restart" και είναι πιο επικίνδυνος από τότε!

Εξαχρειώνει αξιοπρέπειες! Αγοράζει συνειδήσεις! Τρώει ψυχές!

Απέναντι σ΄αυτό τον ύπουλο εχθρό, μπορεί να σταθεί μόνο ένα ξεχασμένο σύνθημα του Πολυτεχνειου:

Αυτό το σύνθημα σήμερα είναι ευχολόγιο...

Με κυβέρνηση που διχάζει τον λαό σε εμβολιασμένους και "αρνητές" πρέπει να διανύσουμε όλο το φάσμα του φόβου για να ενωθούμε...

Κι είναι ευχολόγιο ακόμα γιατί, όλοι θέλουν την ενότητα μόνο κάτω από την δική τους καθοδήγηση! Να γιατί τόσες πολλές προσπάθειες να ενωθούν τα κινήματα απέτυχαν!

Φυσικά και υπάρχουν οι κινηματοδιαλυτικοί παράγοντες και ξεφυτρώνουν κι άλλοι πληρωμένοι, αλλά δεν θα μπορούσαν να κάνουν τίποτε αυτοί, αν εμείς θέλαμε την ενότητα πάση θυσία, μπαίνοντας δεύτεροι και τρίτοι και τελευταίοι στην ιεραρχία του αγώνα! Αν νικούσαμε τον φόβο...

Τόσα χρόνια δεν μπορέσαμε να οργανώσουμε μια Εθνοσυνέλευση!

Παντού διχόνοια, παντού έριδες, παντού τάσεις επιβολής!

Πού η αυτοθυσία των παιδιών του Πολυτεχνείου;

Γκρουπούσκουλα δεκάδες με αρχηγίσκους που φαντάζονται ότι θα κυβερνήσουν την Ελλάδα! Τώρα μαζί με τους πολιτικούς

"κυβερνάνε" κι οι γιατροί!!!

Αλλά ας σοβαρευτούμε. Τα περιθώρια στενεύουν κι η πατρίδα μας κινδυνεύει όσο ποτέ! Κάθε μέρα εκχωρείται και μεγαλύτερο μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας, η πανδημία του φόβου κατακλύζει ολοένα τις ψυχές μας, οι πνευματικοί ηγέτες και ηγούμενοι απεδείχθησαν πιό συστημικοί κι απ τις τράπεζες και εμείς, ο απλός λαός, τρωγόμαστε σε δαιδαλώδεις αναλύσεις (άλλη αρρώστια, χειρότερη από τον κορωναϊό) και εθνοσωτήριες φαντασιώσεις !

Αν θέλουμε να δούμε ξανά την πατρίδα μας ελεύθερη, αν θέλουμε να τιμήσουμε όλους τους νεκρούς μας που έπεσαν για την λευτεριά της Ελλάδας, ένας είναι ο δρόμος.

ΕΝΟΤΗΤΑ-ΑΥΤΟΘΥΣΙΑ-ΑΓΩΝΑΣ

ΣΑΝ ΕΝΑ ΝΕΥΜΑ ΜΝΗΜΗΣ ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟ ΑΘΕΑΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

Το ποίημα που ακολουθεί ο Γ. Βολουδάκης το εμπνεύστηκε από αυτήν την φωτογραφία, και όπως λέει ο ίδιος «Είναι η σιωπηλή κραυγή των άγνωστων αγωνιστών πάνω στον τοίχο, είναι σαν να ακουμπάς ένα λουλούδι στον τάφο μιας εξέγερσης, που ήθελε να ρίξει τη χούντα και αντ΄αυτού οι αμερικανοί έριξαν τον Παπαδόπουλο κι έφεραν τον Ιωαννίδη για να πουλήσει την Κύπρο στον τούρκικο αττίλα...Τα παιδιά πάντως παλέψανε ζητώντας αυτό που λέει ο τοίχος: ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!»

ΤΟ ΠΟΛΥ-ΤΕΧΝΕΙΟ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ

Πολλὲς οἱ δάφνες

ὀγκῶδες τὸ ἄγαλμα

πορεῖες ἐμπλεκόμενες

σύμβολα συμπλεκόμενα

φερόμενα καὶ φέροντα

περιφερόμενα συμφέροντα...

Μὰ ἐγώ θὰ γράψω μιᾶς στιγμῆς

ἐκείνης τῆς ἀγωνιώδους καὶ σπαρακτικῆς

κραυγῆς τὸν ἦχο

ποὺ ἔμεινε ἀνεξίτηλος στὸν τοῖχο

μιᾶς μνήμης ἐθνικὰ ὁριακῆς, συνολικῆς