ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΑΡΕΣ
Γράφει ο Ελευθέριος Ανευλαβής
Όσοι κι αν ήσαν, 140.000 ή 1,5 εκατομμύριο, μίλησαν. Και όλοι οι υπόλοιποι, καναπεδιασμένοι τηλεπυροβολημένοι, άκουσαν, ανάλογα με ό,τι ή θ ε λ ε ο καθένας ν’ ακούσει και ανάλογα με ό,τι του σέρβιραν γυάλινα ΜΜΕ: Μέσα Μαζικής Εγκεφαλομαλάκυνσης.
Είναι η ηλιθιότητα προϋπόθεση του πατριωτισμού; Πάντως η μικρόνοια είναι πολιτικώς ορθή. Ο Ευρωπαιο-ραγιάδικος πλουραλισμός της πυγοστόλου (εκ του πυγή. Βλέπε και πυγολαμπίδα, δηλαδή, κωλοφωτιά) πολυπολιτισμικότητας.
«Αν είσουν ως τα κόκκαλα ραγιάς και σάπιος,
δεν θάσουν τώρα σκοτωμένος, αλλά «κάποιος».
(Κ. Βάρναλης)
Ο ελληνάρας, με το κόυφιο νταηλίκι, «χέσαιτο γαρ ει μαχαίσετο: έτσι και μαχότανε σίγουρα θα χεζότανε»; (Αριστοφάνους Ιππείς).
Ο ελληνάρας πολιτικατζής, νεόπλουτος, δια της πολιτικής, βουλιμικός για εξουσία, χρήμα, και αναίσχυντη επίδειξη. «Πολιτικατζήδες, ψιλικατζήδες, κολλυβιστάδες, μουνούχοι…» (Γ. Σεφέρης)
Οι Ελληνάρες, νήπιοι, καταναλωτές, μαζάνθρωποι, «ξαπλωμένοι στης γης την πλάτη ανίδεοι και χορτάτοι» (Γ. Σεφέρης), στον κυνικό πλανήτη των παγκοσμιοποιημένων ηλιθίων, λοιδορούν το φιλότιμο και την μπέσα, εχθρεύονται την παράδοση και κολοβώνουν, έτσι, την Πατρίδα.
Πατριδέμποροι, κατηγορούν τους πατριώτες (καμιά σχέση με τους πατριδοκάπηλους-εθνικιστές), υμνολογούν τον συμβιβασμό και την καλπουζανιά.
Λένε: «καλά όλα αυτά, παράδοση και τέτοια, αλλά, ξεπερασμένα, πια, βρε παιδί μου. Ας είμαστε σώφρονες, και πραγματιστές. Τα σύνορα καταργούνται πια. Ο κόσμος μας με την τεχνολογία και την πληροφορία είναι ένα παγκόσμιο χωριό. Και ο κύριος ρυθμιστής των ανθρωπίνων σχέσεων είναι η ελεύθερη αγορά και οι κανόνες της.»
Ο Λαός, που δεν κατήντησε μαζοχυλός, ο Έλληνας, (εκάς οι ελληνάρες) τη νοιώθει στο πετσί του την «ελεύθερη», ασύδοτη, άπληστη, απάνθρωπη αγορά, που λατρεύετε, σεις, οι πραγματιστές, ελληνάρες, που, με κυνισμό, θέλετε να πείσετε του Έλληνες, πως είναι μονόδρομος να ζούνε, κυλισμένοι στη λάσπη, μέσα στο χοιροστάσι της παγκοσμιοποιημένης Κίρκης.
Για τους ελληνάρες, σήμερα, στη νεοφιλελεύθερη μετανεωτερικότητα, ο άριστος οιωνός είναι να αμύνονται μόνον περί π ά ρ τ η ς, ξεχνώντας πως: «εις οιωνός άριστος. Αμύνεσθαι περί πάτρης».
Ο Ελληνάρας, μεταμοντέρνος πολυπολιτισμικός, και «πολιτικώς ορθός: politically correct», διανοουμενίζων, θεωρεί πως «η Τουρκία έχει τεράστιο αιγαιακό μέτωπο και υφαλοκρηπίδα» Προφανώς, γι’ αυτόν, ο βασιλιάς των Αθηνών Αιγεύς ήταν κάποιος Τούρκος Σουλτάνος, και, επομένως, «έχει ζωτικά και νόμιμα συμφέροντα στο Αιγαίο»!
Προφανώς, κατά τον κενόκρανο κάλαμο της εφημερίδας, έχει «ζωτικά» και «νόμιμα» συμφέροντα και στην Κύπρο, όπου κατέχει το μισό μιας χώρας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με τη «νόμιμη» και «εύλογη» εισβολή του Αττίλα.
Και προφανέστατα, έχει και «ζωτικά και «νόμιμα» συμφέροντα και στη Θράκη, κατά τον ίδιο απελέκητο κάλαμο. Και, επομένως, κατά την ίδιο λογική του κουφιοκεφαλάκη, στην ελληνική Μακεδονία, έχει ανάλογα συμφέροντα το κρατίδιο των Σκοπίων, με το ψευδώνυμο FYROM, Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας.
Και κατά τον σύντροφο Φίλη, στον Real FM
«Υπάρχει σλαβομακεδονική γλώσσα, δεν υπάρχει; Τι ανακαλύπτουμε τώρα προβλήματα; Σλαβική-Μακεδονική γλώσσα υπάρχει.»,.
Προφανώς, ο Αριστοτέλης, για να συνεννοηθεί με τον μαθητή του Αλέξανδρο, του μιλούσε στη σλαβομακεδονική γλώσσα, κατά τον ιστορικό, και αριστερόστροφο υπουργό παιδείας Νίκο Φίλη.
« Ελάβατε νουν καθηγεμόνα… και του ανοηταίνειν ου παύεσθε» (Γρηγόριος Παλαμάς).
Οι ελληνάρες, χαλασοχώρηδες είναι και γλωσσοχαλαστήδες της ελληνικής γλώσσας, που «ει θεοί διαλέγονται τη των Ελλήνων γλώττη χρώνται: αν οι θεοί διαλέγονται χρησιμοποιούν τη γλώσσα των Ελλήνων» Κικέρων. (Ποιος είν αυτός; ρωτήστε τον Καρανίκα, σύντροφοι)
Οι Ελληνάρες, σημερινοί Λαγίδες, αδυνατούν «να νοιώσουν το φρόνημα της Σπάρτης» (Καβάφης).
Φορώντας το κοστούμι της ελευθερίας του ηδονοθηρικού εξευτελισμού, της μαζοδημοκρατίας του χυδαίου πολιτικαντισμού, της ισονομίας του δικολαβισμού, του κωλορεβερέντζη μπρος σε ανάξιους άρχοντες, οι ελληνάρες, οι νήπιοι γιαποελληνάρες του μαζοχυλού, επιδεικνύουν τα ξενόφερτα φύκια, που τους πούλησαν οι κάθε λογής καπάτσοι, για μεταξωτές κορδέλες.
Ξένοι, μέσα στην ίδια τους τη χώρα, νοικαρηδες του τουριστικού ξενοδοχείου, που κατήντησαν την Ελλάδα, αυτοί, οι σπουδαιογελοίοι του κόσμου της ερημιάς και της απόγνωσης, ανίκανοι, (αυνάνες γαρ, «εκχέουν επί την γήν» Γένεσις), να γονιμοποιήσουν την ίδια τους τη χώρα, παθαίνουν οργασμούς με την Ευρώπη της εσπερίας.
Αυτοί οι ελληνάρες, οι κομπλεξικοί, σαλονάτοι σαλτιμπάγκοι της μεταμοντέρνας διανόησης και της απύθμενης ανοησίας, οι εύκολοι άνθρωποι, σουσουδίζουν, μαντάμ Σουσούδες, την Ευρώπη, ως πτωχαλαζόνες συγγενείς, χωρίς να την καταλαβαίνουν. Ξεχνούν, αυτό που κάθε πολιτισμένος Ευρωπαίος γνωρίζει: ο ευρωπαϊκός πολιτισμός στα θεμέλιά του είναι ελληνικός πολιτισμός.
Ξενόμυαλοι, ελληνάρες, δεν αντέχουν το λαμπερό φως της καθ' ημάς Ανατολής. Αισθάνονται άνετα στο γκρίζο της παγκοσμιοποιημένης Δύσης, που δύει.
Αυτοί όλοι οι χαλασμένοι, «χαλούνε, προστυχεύουν» (Σεφέρης), τον λαό. Τον κάνουν, τον λαό, σαν τα μούτρα τους. Με τα δεκανίκια της Εσπερίας, προσπαθούν να κάνουν τον λαό να ξεχάσει, πως τα αληθινά του πόδια είναι οι κολώνες του Παρθενώνα.
Λοιπόν θα σιωπούν οι πατριώτες μπροστά στους πατριδέμπορους;,
ΟΧΙ!
Θα πολεμήσουμε. Γιατί το ξέρουμε πια. πως «Την φωτιά της δημιουργίας τη συντηρούν οι ανυπόταχτοι, οι ανικανοποίητοι, οι τυχοδιώκτες της ψυχής και του πνεύματος... Με την ψυχή γεμάτη κόσμους, χωρίς χαλινάρια ή παρωπίδες» (Γ. Θεοτοκάς)
«Καταραμένε Έλληνα, τα βρήκες όλα, φιλοσοφία, γεωμετρία, φυσική, αστρονομία, τίποτα δεν άφησες για εμάς» γράφει ο ποιητής, ιστορικός, ιατρός και φιλόσοφος, Schiller
Ας κοιταχτούμε, καλά, κατά πρόσωπο, στον καθρέφτη της Ιστορίας, με τον Εγώφθαλμο του νου μας ορθάνοιχτο.
Ναι. Είμαστε Έλληνες. Είμαστε οι Υπερβόρειοι, πέρα από τον βορρά, πέρα από την παγωμένη σκέψη.
Ζούμε κάτω από τον λαμπερό ήλιο του δικού μας θεού, του Απόλλωνα, του οποίου «...η αληθινή κατοικία... βρίσκεται ανάμεσα στους Υπερβορείους, σε μια χώρα Αιώνιας Ζωής...» (Πλάτων)
Οι Έλληνες, ζούμε τη ζωή μας διαφορετικά από τους άλλους. Είμαστε ξεχωριστοί.
Είμαστε Έλληνες (εκάς οι βέβηλοι ελληναράδες), ούτε ανώτεροι, ούτε κατώτεροι από τους άλλους, μα διαφορετικοί. Ναι, και παντογνώστες, συνάμα. Ο Σίλερ μας το αναγνωρίζει.
Με τον μίτο της δικής μας Αριάδνης βρήκαμε την έξοδο από τον λαβύρινθο του σκότους και της άγνοιας.
Ο Ευρωπαίος μετανωτερικός άνθρωπος, Χαμένος, μέσα στην τεμπέλικη, οκνηρή ομοφωνία του δειλού συμβιβασμού, που τον ονομάζει σωφροσύνη, ακόμη ψάχνει τον δρόμο του, μέσα στον λαβύρινθο της εκτεχνικευμένης ζωής, που αυτός έχει άσκεφτα δημιουργήσει. Ντυνεται την ομοιόμορφη κουρελού της μετανεωτερικής «πολιτικής ορθότητας», που όλα τα συν-χωρεί και τα χωνεύει και τα ανέχεται.
«Λιγοστέψαν οι ανθρώποι και περσέψαν οι μαϊμές» (Βάρναλης)
Η αποσύνθεση του Λόγου και η πολτοποίηση του ανθρώπινου προσώπου της πολιτικής, των πολιτικών, και των πολιτών, γέμισε την χώρα με μακάκες (macaca: πίθηκος). Και «όσο ανεβαίνει πιο ψηλά ο μακάκας, τόσο ποιο πολύ φαίνεται ο κώλος του.
Οι Έλληνες, (μακριά, όξ’ από ’εδώ, οι ελληνάρες με το κούφιο νταηλίκι), θαρραλέοι, Λοξίες του άφατου, «παρά δύναμιν τολμηταί, παρά γνώμην κινδυνευταί και τοις δεινοίς ευέλπιδες», παίδες αεί, σκαρφαλωμένοι στα πανύψηλα όρη του Ανθρώπινου Λόγου, τραβάνε τον κεραυνό των οδοιπόρων της ευθείας γραμμής, και της άνανδρης σώφρονος υποταγής, που επικαλούνται οι «πραγματιστές».
Οι Έλληνες, Προμηθείς, τροφοδότες του Λόγου, της Επιστήμης, της Φιλοσοφίας, της Κριτικής Σκέψης, αδιαφορούν για την κατηγορία του εμπρηστή, που τους προσάπτουν οι φυγόδικοι του πνεύματος.
Αυτόν τον Έλληνα, του ανεσπέρου φωτός, δεν ανέχονται, και παθαίνουν αλλεργία, οι Εσπέριοι της Δύσης, που δύει.
Αυτοί, οι Εσπέριοι, φορώντας το άδειο πουκάμισο των Ελληνοδυτικών αξιών, διατυμπανίζουν αξίες παρακμής, αγενείς και λειψές, και θεωρούν το ένστικτο της χαρούμενης ζωής, πλάνη και αμαρτία. Οι νεκροκρύοι εν ζωή.
Θυσιάζουν ειδωλόθυτα στους θεούς του άνομου κέρδους και του άνομου πλούτου.
«Kάποιος αποφάσισε να βγάλει από τη μέση τους Έλληνες. Τι μένει; Ένα συνεχές τραύλισμα!» (Ηλίας Κανέττι)
Και το γρύλισμα του μακάκα.
«Φωτιά και τσεκούρι» κριτικής, στους αλαζόνες πολιτικάντηδες. Στους ελληνάρες κενόκρανους. Στους σαλτιμπάγκους της «διανόησης.»
Δεν είναι μπρος
Είν’ από πίσω σου
Κρυφός ο οχτρός
(Βάρναλης;).
Γύρνα τους την πλάτη, Έλληνα. Κλείσε τους την πόρτα.
«Και μην ανοίγεις όσο κι αν χτυπούν.
Φωνάζουν μα δεν έχουν τι να πουν».
(Σεφέρης).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου