Ο ΓΚΕΜΠΕΛΙΣΚΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟΣΤΡΟΦΗΣ Α-ΔΕΞΙΑΣ Ν.Δ. ...

Ο «ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ» ΆΔΩΝΙΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ ΩΣ ΑΔΕΞΙΟΣ ΚΩΛΟΤΟΥΜΠΑΣ

Του Κωνσταντίνου Βαθιώτη*

Όταν, πριν από 14 χρόνια, ο Άδωνις Γεωργιάδης είχε προσκληθεί στην εκπομπή «Πρώτη γραμμή» των δημοσιογράφων Λυριτζή και Οικονόμου, είχε δηλώσει τα εξής:

ΚΑΡΤΑ-ΟΡΓΟΥΕΛ

«Είναι κάτι φρικώδες. Όσοι έχουν διαβάσει το βιβλίο “1984” του Τζωρτζ Όργουελ και διαβάζουν τι σχεδιάζουν με την κάρτα του πολίτη, θα πουν δεν είναι δυνατόν. Ό,τι έγραψε ο Όργουελ γίνεται. 

Σε μία καρτούλα θα μπαίνουν όλα τα δεδομένα ενός εκάστου, όχι μόνο βιομετρικά: φορολογικά, βιομετρικά, υγείας, DNA, πολιτικά φρονήματα, φάκελοι που λέγαμε παλιά, τα πάντα θα είναι μέσα στην κάρτα.

 Εσείς το βλέπετε σωστό αυτό; Εγώ δεν θα την δεχθώ ποτέ! Εγώ δεν θα την δεχθώ ποτέ! Εγώ δεν θα την δεχθώ ποτέ! Εμένα η ιδέα ότι θα ελέγχει κάποιος όλη μου την ζωή δεν μου αρέσει, δεν θα την δεχθώ ποτέ!»

Αυτή η τοποθέτηση του κ. Γεωργιάδη έγινε στις 3 Νοεμβρίου 2010, δηλαδή περίπου έναν χρόνο προτού μεταπηδήσει από τον ΛΑΟΣ στο κόμμα της «Νέας Δικτατορίας» που οδηγεί σήμερα την Ελλάδα στον φοβερό γκρεμό και τους Έλληνες σε μια αόρατη ψηφιακή φυλακή, χρησιμοποιώντας από την μια μεριά την εξαπάτηση και από την άλλη έναν πρωτοφανή αυταρχισμό.

Στις 21 Ιανουαρίου 2011, ο ίδιος Υπουργός, παίρνοντας τον λόγο ως βουλευτής του «ΛΑΟΣ» μέσα στο κοινοβούλιο, είχε δηλώσει ότι «εμείς ως κόμμα δεν θα δεχθούμε ποτέ αυτήν την κάρτα. Και καλούμε και τους ψηφοφόρους μας να μην το κάνουνε. 

Μπορεί ορισμένοι από τους ψηφοφόρους μας να θεωρούν ότι αυτά είναι γραφικότητες, αλλά πρέπει να καταλάβουμε ότι δημοκρατία σημαίνει να σέβεσαι τις ευαισθησίες του άλλου».

ΕΞΕΛΙΓΜΕΝΟΣ ΑΔΩΝΙΣ

Εν τούτοις, στις 26 Αυγούστου 2024 -σαν να μην τρέχει κάστανο- ο κ. Γεωργιάδης αποκήρυξε τον «παλιό» και «ντεμοντέ Άδωνι», πιστοποιώντας ότι ζούμε σε εποχή ανάποδου κόσμου.

Εκείνη την ημέρα ξεπήδησε ο «νέος Άδωνις», ο οποίος υποτιμά με προκλητικό τρόπο και την μνήμη αλλά και την νοημοσύνη μας, σπεύδοντας χαλαρά και άνετα να πραγματοποιήσει μια θρασύτατη κωλοτούμπα στην πρωινή εκπομπή «Κοινωνία Ώρα Mega» του κ. Ιορδάνη Χασαπόπουλου και της κυρίας Ανθής Βούλγαρη. Τότε δήλωσε ότι:

«Την εποχή εκείνη δεν υπήρχαν smartphones και δεν είχαμε καταλάβει πώς ακριβώς λειτουργεί η τεχνολογία, και λαμβάνω κι εγώ το δικό μου μερίδιο ευθύνης. 

Αυτό το κινητό που έχω τώρα εδώ, έχετε παρατηρήσει ότι την ώρα που μιλάτε βγαίνουν διαφημίσεις στο διαδίκτυο και δείχνουν αυτά που λέγατε εσείς προηγουμένως; 

Αν πω “θέλω να πάω στο Μεξικό να δω τις πυραμίδες” [Σ.Σ.: άραγε, γιατί επέλεξε το παράδειγμα με τις πυραμίδες;], μετά από λίγο θα σου βγει μια διαφήμιση με τις πυραμίδες στο Μεξικό. 

Στον σύγχρονο κόσμο δεν χρειάζεται κανένας ταυτότητα με τσιπάκια για να σε παρακολουθήσει. Τελεία. Δυστυχώς-ευτυχώς έτσι είναι. Δεν έχω μετανιώσει για όσα είχα πει τότε. Θα έλεγα ότι έχω εξελιχθεί».

ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ

Φυσικά, ο «εξελιγμένος Άδωνις» είπε την μισή αλήθεια: Έχει πράγματι εξελιχθεί, αλλά δεν διευκρίνισε σε τι έχει εξελιχθεί. Έχει, λοιπόν, εξελιχθεί σε έναν μετρ της προπαγάνδας, ο οποίος προσπαθεί να μας φρενοβλαβοποιήσει, δηλαδή να μας βγάλει τρελούς, αναποδογυρίζοντας την πραγματικότητα.

Εύστοχα, λοιπόν, χαρακτηρίσθηκε προσφάτως από μια ευφυή (αλλά ανώνυμη) πένα της εφημερίδας «κυριακάτικη δημοκρατία» (φύλλο της 25ης Αυγούστου 2024, σελ. 13) ως «υπουργός προπαγάνδας της κυβέρνησης Μητσοτάκη».

Πάντως, ειδικά το προπαγανδιστικό τέχνασμα της επίκλησης του κινητού ως μόνιμου κατασκόπου του πολίτη έχει πλέον καταντήσει πληκτικά προβλέψιμο και ευκολοκατάρριπτο: 

Ακριβώς επειδή το κινητό έχει κάνει τον πολίτη διάτρητο, θα πρέπει να είμαστε πολύ πιο επιφυλακτικοί ως προς τον εφοδιασμό μας με τον διαβόητο μοναδικό-προσωπικό αριθμό, που από διάτρητους θα μας μετατρέψει σε ψηφιακούς σκλάβους.

Αν, όπως σχολιάζει ο Ιγνάσιο Ραμονέ στο σπουδαίο βιβλίο του «Η αυτοκρατορία της επιτήρησης» (μτφ.: Γ. Καράμπελας, εκδ. του Εικοστού Πρώτου, Αθήνα 2015, σελ. 98), εκατομμύρια άνθρωποι φανερώνουν δημοσίως στα κοινωνικά δίκτυα προσωπικές λεπτομέρειες από τη βιογραφία τους ή από τις καθημερινές τους δραστηριότητες χωρίς να ανησυχούν που φοράνε οι ίδιοι στον εαυτό τους ένα εικονικό ηλεκτρονικό βραχιόλι, το οποίο επιτρέπει στους Μεγάλους Αδελφούς να τους παρακολουθούν ανά πάσα στιγμή, καθώς αόρατες μηχανές συγκεντρώνουν άπειρες ποσότητες δεδομένων γι’ αυτούς, αυτό καθόλου δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να αποκρύπτουμε τους ακόμη μεγαλύτερους κινδύνους που γεννά η χρήση ενός αναβαθμισμένου ψηφιακού εργαλείου:

ΚΙΝΗΤΟ VS ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ

Αν το κινητό μοιάζει με ηλεκτρονικό βραχιόλι, τότε ο προσωπικός αριθμός, που θα συνδυασθεί με τις νέες ηλεκτρονικές ψευτοταυτότητες, μοιάζει με ηλεκτρονικό κλειδί ενός εφιαλτικού λουκέτου, αφού όποιος δεν θα έχει το κλειδί αυτό θα κλειδώνεται εκτός (της υποταγμένης) κοινωνίας.

Μια πρώτη πρόγευση πήραμε ήδη από την εποχή των ψηφιακών πιστοποιητικών επί κορωνοϊού: Όποιος δεν είχε εμβολιασθεί ή δεν είχε νοσήσει ή δεν είχε αρνητικό τεστ ερχόταν αντιμέτωπος με την απάνθρωπη «κόκκινη κάρτα» του καθεστώτος, που του αρνείτο την συμμετοχή στον επαγγελματικό και κοινωνικο-οικονομικό βίο.

Αλλά και πέρα από αυτό, σε αντίθεση με την ηλεκτρονική ψευτοταυτότητα που θα φέρει τον προσωπικό αριθμό, εκδίδεται και παραλαμβάνεται από Αστυνομικό Τμήμα και χρησιμοποιείται και για εξακρίβωση των στοιχείων μας, το κινητό, το οποίο το αγοράζουμε από κάποιο κατάστημα πώλησης χωρίς σφραγίδα και υπογραφή αστυνομικού διευθυντή, δεν είναι επίσημο έγγραφο, ούτε εξυπηρετεί την εξακρίβωση των στοιχείων μας.

Επίσης, μπορούμε να κατέχουμε όσα κινητά τηλέφωνα θέλουμε, ενώ η ταυτότητα με τον προσωπικό αριθμό είναι μόνο μία και μοναδική. Επιπλέον, το κινητό είναι ένα τεχνολογικό εργαλείο-αξεσουάρ που, αν θέλουμε το αγοράζουμε, αν θέλουμε το έχουμε μαζί μας, αν θέλουμε το κρατάμε ή το ξεφορτωνόμαστε για κάποιο χρονικό διάστημα ή για πάντα, χωρίς την υποχρέωση να το έχουμε πάνω μας ή να το κρατήσουμε μέχρι το τέλος της ζωής μας.

 Αλλά και μετά θάνατον, το κινητό μας μπορεί να το διατηρήσει για κάποιο καιρό, ή και για πάντα, ένα πρόσωπο του στενού περιβάλλοντός μας, ενώ η ταυτότητά μας, ως παρακολούθημα του εαυτού μας, θα πρέπει να καταστραφεί άμεσα.

Με αυτά τα επιχειρήματα νομίζω ότι απεδείχθη πόσο κακής ποιότητος ήταν το προπαγανδιστικό σόου του «εξελιγμένου Γεωργιάδη» και, ταυτοχρόνως, πόσο αδέξια ήταν η «κωλοτούμπα» του.

«Η ΡΙΖΑ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ»

Μάλιστα, η «κωλοτούμπα» αυτή αποκτά διαστάσεις σκανδάλου, αν συσχετισθεί με την πληροφορία ότι το 2006 ο Άδωνις Γεωργιάδης είχε εκδώσει ένα αντισυστημικό βιβλίο με τίτλο «Η ρίζα του κακού» (Radix Malorum) της συγγραφέως Εύης Μάρτιν (Evi Martyn).

 Το βιβλίο αυτό πραγματεύεται το σχέδιο για την εγκαθίδρυση μιας παγκόσμιας κυβέρνησης, καθώς και για το τσιπάρισμα του πληθυσμού. Όπως σημειώνει χαρακτηριστικά η συγγραφέας (σελ. 200-201· τα κεφαλαία στο πρωτότυπο):

«Η παγκοσμιοποίηση επιδιώκεται μόνο από 200 οικογένειες (ναι, διακόσιες) με τον μοναδικό σκοπό να επιβάλλει μια ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ με μια ΕΝΙΑΙΑ κυβέρνηση που θα κρατά υπόδουλους όλους τους ανθρώπους. […] Ο κόσμος σήμερα είναι γεμάτος από κυβερνήσεις ανδρεικέλων […], που προετοιμάζουν και επιδιώκουν την ονομαζόμενη ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ για δικό τους όφελος».

Στο ίδιο βιβλίο και, ειδικότερα, στο κεφάλαιο 16.Α., που επιγράφεται «Ο μικροτσίπ πληθυσμός» (σελ. 178), γίνεται λόγος για ένα πείραμα που πραγματοποιήθηκε στην Βοστώνη την δεκαετία του 1980, όπου ομάδα νευροχειρουργών τοποθέτησε μικροτσίπ στον εγκέφαλο 38.000 και πλέον βρεφών. «Απώτερος σκοπός αυτού του ειδεχθούς πειράματος ήταν η ελπίδα ότι, όταν αυτά τα άτυχα μωρά μεγάλωναν έχοντας αυτό το ειδικό τσιπ στον εγκέφαλό τους, να μπορούν να ελέγχονται από αυτούς που χειρίζονται ένα συγκεκριμένο σύστημα και επομένως να γίνουν όργανα, θέλοντας και μη, ενός συνωμοτικού προγράμματος».

Επίσης, σε διάφορα σημεία του βιβλίου γίνεται αναφορά στις μυστικές οργανώσεις που κυβερνούν τον κόσμο, όπως είναι οι «Πεφωτισμένοι» (Illuminati), το «Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων», η «Τριμερής Επιτροπή» «και η πιο μυστική απ’ όλες, η Bilderberg» (σελ. 110).

Άραγε, ο κ. Γεωργιάδης, ως εκδότης του συγκεκριμένου βιβλίου, δεν διάβασε το άκρως αποκαλυπτικό περιεχόμενό του; Η απάντηση είναι, προφανώς, ρητορική. Ως εκδότης γνώριζε άριστα τι εξέδιδε, αλλά τώρα είμαστε στην εποχή που άλλαξε στρατόπεδο και «αυτοεκδίδεται» στα «ανάκτορα» της Νέας Τάξης Πραγμάτων.

Αναμενόμενο: Ένας απηνής διώκτης του παγκοσμιοποιητικού συστήματος δεν είναι σπάνιο να γίνεται τελικώς σφουγγοκωλάριος ή, αλλιώς, καλολαδωμένο γρανάζι του, χρησιμοποιώντας φρενοβλαβοποιητικά το απόλυτο όπλο της παγκόσμιας δικτατορίας, δηλαδή την προπαγάνδα.

*Πρ. Αναπλ. Καθηγητής Νομικής Σχολής Δ.Π.Θ.

ΠΗΓΗ