Η ΔΥΣΤΟΠΙΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΕΤΟΙΜΑΣΕΙ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΟΥΜΕ...

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΚΥΒΕΡΝΑΤΑΙ ΑΠΟ ΑΔΙΣΤΑΚΤΕΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ

Σε μια εποχή όπου «εμείς ο λαός» υποβαλλόμαστε αδιάκοπα στο βαρύ χέρι της κυβέρνησης – εκφοβιζόμαστε στους δρόμους μας, εξαπατιόμαστε στις συναλλαγές μας, παρακολουθούνται σαν θήραμα, τα δικαιώματά μας καταπιέζονται, ο πλούτος μας απορροφάται, οι ελευθερίες μας περιορίζονται και η ίδια η ζωή μας τίθεται σε κίνδυνο – πώς μπορεί κανείς να δικαιολογήσει την ανάθεση σε αυτήν την ίδια οντότητα της ιδιωτικής μας ζωής, των περιουσιακών μας στοιχείων ή ακόμη και την ίδια την ύπαρξή μας;

Η ανάθεση της ιδιωτικής ζωής σας στην κυβέρνηση, ιδιαίτερα σε αυτήν την ψηφιακή εποχή, είναι παρόμοια με την παράδοση των κλειδιών της προσωπικής σας ζωής σε έναν γνωστό διαρρήκτη. 

Από τον κατακλυσμό της 9/11, αυτό που εκτυλίχθηκε δεν είναι μια απλή αύξηση των μέτρων ασφαλείας, αλλά η κατασκευή ενός οργουελιανού ψηφιακού φρουρίου. 

Εδώ, κάθε κίνηση παρακολουθείται, κάθε byte δεδομένων ελέγχεται από την AI, με την ιδιωτικότητα και την ανωνυμία να καθίστανται παρωχημένες.

Αυτό δεν είναι προστασία. Είναι φυλάκιση μέσω αλγορίθμου, που χρηματοδοτείται από ένα μεγαθήριο της Εσωτερικής Ασφάλειας που έχει μετατρέψει την αντιμετώπιση έκτακτης ανάγκης σε μια προσοδοφόρα βιομηχανία για τον καπιταλισμό επιτήρησης.

Τώρα, αναλογιστείτε την περιουσία σας: Εάν η ιερότητα του σπιτιού σας μπορεί να παραβιαστεί με απλή υποψία, εάν τα υπάρχοντά σας μπορούν να λεηλατηθούν ή να κλαπούν εντελώς υπό το πρόσχημα της επιβολής του νόμου, τότε η ιδιοκτησία είναι μια ψευδαίσθηση. 

Το σπίτι σας, το αυτοκίνητό σας, οι αποταμιεύσεις σας – δεν είναι δικά σας. Είναι δανεικά από την κυβέρνηση, έτοιμα να ανακτηθούν με την παραμικρή πρόφαση. Αυτό δεν είναι ασφάλεια. Είναι η εγκεκριμένη από το κράτος ληστεία, όπου το τεκμήριο της αθωότητας αντικαθίσταται από το τεκμήριο της ενοχής.

Και τα οικονομικά σας; Εδώ είναι που το θράσος της κυβέρνησης λάμπει πραγματικά. Ξοδεύοντας ό,τι δεν έχει, σε ό,τι δεν μπορεί να αντέξει οικονομικά, και περιμένοντας από εσάς, τον φορολογούμενο, να χρηματοδοτείτε ατέλειωτα αυτήν την ανοησία. Το εθνικό χρέος ξεπερνά τα 35 τρισεκατομμύρια δολάρια, μια απόδειξη όχι οικονομικής στρατηγικής, αλλά δημοσιονομικής απερισκεψίας.

Το Κογκρέσο, με τον επαναλαμβανόμενο χορό του να αυξήσει το ανώτατο όριο του χρέους, δεν διαχειρίζεται τα οικονομικά. διαιωνίζει ένα σύστημα Ponzi όπου οι μελλοντικές γενιές μένουν να κρατούν την τσάντα. Αυτό δεν είναι διακυβέρνηση. Είναι μια οικονομική κατάσταση ομηρίας όπου τα λύτρα είναι το μέλλον σας, που πληρώνεται στο νόμισμα του μη βιώσιμου χρέους.

Η ιστορία έχει παρουσιάσει «εμείς ο λαός» ως ανυποψίαστα υποκείμενα σε μια πληθώρα παράνομων κυβερνητικών πειραμάτων. Από τη φρίκη του MK ULTRA μέχρι τις φυλετικά φορτισμένες δοκιμές αερίου μουστάρδας σε περισσότερους από 60.000 στρατιώτες, το ιστορικό της κυβέρνησης είναι μια ανατριχιαστική απόδειξη της αδιαφορίας της για την ανθρώπινη ιερότητα.

Δεν χρειάζεται να σκάψει κανείς βαθιά στο παρελθόν της Αμερικής για να ανακαλύψει περιπτώσεις όπου ο πληθυσμός εν αγνοία του στρατολογήθηκε σε πειράματα, μετατράπηκε σε πειραματόζωα για χημικούς παράγοντες, μολυσματικές ασθένειες και τοξικά αερολύματα. 

Ωστόσο, ο πληθυσμός παραμένει γοητευμένος από το πολιτικό θέατρο στην Ουάσιγκτον, DC, αγνοώντας μακάρια ή εσκεμμένα αγνοώντας την κληρονομιά της κυβέρνησης για γκροτέσκο πειραματισμό και σκληρότητα, τόσο σε ανθρώπους όσο και σε ζώα.

Σε μια εποχή όπου η απλή πράξη της στάσης ή της μετακίνησης μπορεί να παρερμηνευθεί ως θανατηφόρα απειλή, οδηγώντας σε θανατηφόρες συναντήσεις με την επιβολή του νόμου, το επίχρισμα της ασφάλειας υπό κυβερνητική προστασία είναι λεπτότερο από ποτέ. 

Οι πυροβολισμοί της αστυνομίας έχουν κλιμακωθεί, με πολλά θύματα ένοχα μόνο για ήσσονος σημασίας παραβάσεις ή καθόλου, να βρίσκονται στο στόχαστρο ενός συστήματος όπου ο φόβος υπερισχύει της λογικής.

Σύμφωνα με αναφορές όπως αυτές της Χαρτογράφησης της Αστυνομικής Βίας, το 2022 σηματοδότησε μια ζοφερή κορύφωση των δολοφονιών από αστυνομικούς, με τη συντριπτική πλειοψηφία αυτών των περιστατικών να μην έχουν νομικές επιπτώσεις για τους εμπλεκόμενους αξιωματικούς. 

Αυτό το στατιστικό στοιχείο δεν είναι απλώς ένας αριθμός. Είναι ένας δείκτης μιας συστημικής αποτυχίας, όπου οι θεματοφύλακες του νόμου γίνονται προάγγελοι του θανάτου με το πρόσχημα της διατήρησης της τάξης.

Αυτή η αφήγηση δεν αφορά την επίβλεψη ή μερικά κακά μήλα. Πρόκειται για ένα συστημικό ήθος όπου η αξία της ζωής είναι διαπραγματεύσιμη, όπου η ελευθερία είναι μια ψευδαίσθηση που διατηρείται από το θέαμα της πολιτικής, αποσπώντας την προσοχή από τη συνεχιζόμενη διάβρωση των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειας.

Για πάρα πολύ καιρό, η κυβέρνηση έχει παίξει ένα διπρόσωπο παιχνίδι με τον αμερικανικό λαό, παρέχοντας αρκετή ελευθερία για να καλλιεργήσει μια ψευδαίσθηση ελευθερίας, ενώ σχολαστικά απογυμνώνει τον πυρήνα του τι σημαίνει να είσαι πραγματικά ελεύθερος.

Η ουσία της ελευθερίας έχει αραιωθεί. Δεν πρόκειται πλέον για τα αναφαίρετα δικαιώματα να επικρίνει, να ζει χωρίς επιτήρηση ή να απολαμβάνει την ιερότητα του σπιτιού του ενάντια σε αδικαιολόγητες έρευνες. 

Αυτά τα δικαιώματα, που κάποτε ήταν ο ακρογωνιαίος λίθος μιας κυβέρνησης «του λαού, από το λαό, για το λαό», είναι τώρα απλά προνόμια, που διανέμονται ή παρακρατούνται κατά τη διακριτική ευχέρεια εκείνων που βρίσκονται στην εξουσία.

Η κυβέρνηση, μακριά από το να είναι θεματοφύλακας των συμφερόντων ή των ελευθεριών μας, έχει μεταμορφωθεί σε κάτι που μοιάζει περισσότερο με αντίπαλο – μια διαφαινόμενη απειλή για τις ίδιες τις αρχές που προοριζόταν να υποστηρίξει. 

Ο ιδρυτικός σκοπός της κυβέρνησης – να διαφυλάξει τις ζωές και τις ελευθερίες των πολιτών της – έχει διαστρεβλωθεί στην αντίθεσή της, μια οντότητα που υπονομεύει συνεχώς αυτές τις αξίες μέσω εξαπάτησης, εξαναγκασμού και υπέρβασης.

Λοιπόν, ποια είναι η απάντηση; Ξεκινά με την επιστροφή στα θεμελιώδη. Αλληλεπιδράστε με την κοινότητά σας. Γνωρίστε τους γείτονές σας και τους τοπικούς αξιωματούχους. Αυτή η λαϊκή δέσμευση αποτελεί το πρώτο προπύργιο ενάντια στην καταπατητική τυραννία.

Κατανοήστε τα δικαιώματά σας και τη δομή της τοπικής σας διακυβέρνησης. Ποιος συμμετέχει στο δημοτικό σας συμβούλιο; Ποιος επιβλέπει τα σχολεία και τις φυλακές σας; Είναι τα τοπικά σας μέσα ενημέρωσης πραγματικά τοπικά ή είναι ένας άλλος βραχίονας ευρύτερου ελέγχου; Η επίγνωση είναι η ασπίδα σου. Χρησιμοποιήστε το για να αμφισβητήσετε, να προκαλέσετε και να επηρεάσετε.

Μάθετε ποιον ενδυναμώνετε. Αυτοί που ηγούνται της αστυνομικής σας δύναμης από την κοινότητά σας, κατανοούν τις μοναδικές ανάγκες της, ή είναι εξωτερικοί διορισμένοι; Σας εκπροσωπούν πραγματικά οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποί σας ή είναι απλώς φιγούρες;

Τέλος, μην εφησυχάζετε ποτέ. Η διάβρωση των κυβερνητικών ελέγχων και ισορροπιών μας ως ουσία της αμερικανικής δημοκρατίας απαιτεί άγρυπνους πολίτες. Η δημοκρατία δεν είναι απλώς ένα σύστημα. Είναι μια πρακτική, που απαιτεί συνεχή συμμετοχή και λογοδοσία.

ΠΗΓΗ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ