Η ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΚΑΘΑΡΗΣ ΕΞΟΔΟΥ
Γράφει ο Βασίλης Βιλιάρδος
«Η έξοδος από τα μνημόνια καθαρά, δηλαδή χωρίς πιστοληπτική γραμμή στήριξης και άρα νέες δεσμεύσεις λιτότητας, δεν είναι ένα ορόσημο χρονικό. Δεν είναι δηλαδή προδιαγεγραμμένο ότι όταν παρέλθει ο χρόνος κάποιος βγαίνει από ένα πρόγραμμα στήριξης.
Η δυνατότητα εξόδου εξαρτάται από τη πορεία της ελληνικής οικονομίας. Και σήμερα είναι η πορεία της οικονομίας που δημιουργεί τόσο τις προϋποθέσεις για να επιτύχουμε την καλύτερη δυνατή συμφωνία για την καθαρή έξοδο από το μνημόνιο, όσο όμως και τις συνθήκες για την επόμενη μέρα της χώρας, μετά την πολυετή κρίση.
Σε αυτό το θετικό περιβάλλον που διαμορφώνεται από τη διαρκή ανάκαμψη όλων των βασικών οικονομικών μεγεθών, έχουμε τη δυνατότητα πλέον να συμφωνήσουμε με πολύ καλύτερους όρους και για τη ρύθμιση του ελληνικού χρέους. ….
Με δεδομένη τη λειτουργία των αγορών, ως μηχανισμού πειθάρχησης των επιμέρους οικονομιών, η ρύθμιση του χρέους στερεί τη δυνατότητα από όσους πιθανά το επιχειρήσουν στο μέλλον, να παίξουν παιχνίδια κερδοσκοπίας εις βάρος της χώρας.
Αυτό σημαίνει ότι, η Ελλάδα έχοντας μια συγκεκριμένη και συνεκτική στρατηγική για το ζήτημα του χρέους της, θα είναι σε θέση να σχεδιάζει αυτόνομα πια την οικονομική και κοινωνική της πολιτική.
Συνεπώς μια κυβέρνηση της αριστεράς, θα έχει βαθμούς ελευθερίας να σχεδιάσει και να υλοποιήσει πολιτικές στήριξης της κοινωνίας, δίχως τον διαρκή κίνδυνο ενός νέου κύκλου αστάθειας που θα οδηγήσει εκ νέου σε εξαναγκασμό περιοριστικών πολιτικών.
Με αυτή την έννοια, η ρύθμιση του χρέους για μια κυβέρνηση της αριστεράς δίνει μια εντελώς διαφορετική προοπτική από ότι θα έδινε για μια νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση, που απλά θα αποκτούσε δημοσιονομικό χώρο για να βαθύνει τις ανισότητες, αυξάνοντας τα περιθώρια κέρδους του μεγάλου κεφαλαίου αποκλειστικά μέσα από τη μείωση της φορολογίας του» (Α. Τσίπρας). .
Επικαιρότητα
Οι πολιτικοί έχουν τη δυνατότητα να βαφτίζουν το μαύρο άσπρο. Πολύ πιο προικισμένος από όλους είναι ο σημερινός πρωθυπουργός, αφού έχει κατορθώσει να επιβιώσει στη θέση του παρά τα χιλιάδες ψέματα που έχει πει, μοναδικά στην παγκόσμια ιστορία.
Το ιδιαίτερο ταλέντο που τον χαρακτηρίζει φάνηκε ολοκάθαρα, όταν περιέγραψε τη μη τήρηση των προεκλογικών του δεσμεύσεων ως ξύπνημα ουσιαστικά από τις ψευδαισθήσεις που είχε – με αποτέλεσμα να συγχωρηθεί από μία μερίδα των εκλογέων του.
Στο παραπάνω κείμενο του τώρα αναφέρει πως η δυνατότητα της εξόδου μίας χώρας από τα μνημόνια εξαρτάται από την πορεία της οικονομίας της.
Θεωρεί δε αυθαίρετα πως οι δείκτες των βασικών οικονομικών μεγεθών μας ανακάμπτουν διαρκώς, εννοώντας μάλλον το πρωτογενές πλεόνασμα, εάν υποθέσουμε πως επετεύχθη – αφού η ανοδική πορεία του χρέους, από τα 319 δις € το 2015 στα 329 δις € σήμερα, τεκμηριώνει το αντίθετο (γράφημα).
Εννοεί ενδεχομένως επίσης το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών μας, το οποίο πράγματι μειώθηκε, από -15,1% το 2008 στο -0,8% σήμερα – μέσω της φτωχοποίησης των Ελλήνων όμως και όχι της βελτίωσης του εμπορικού πλεονάσματος, αφού το συγκεκριμένο ισοζύγιο παραμένει σταθερά αρνητικό μετά το 2012.
Στο μεγάλο τραπεζικό κόλπο έχουμε ήδη αναφερθεί (ανάλυση), όπως επίσης στην ληξιπρόθεσμες οφειλές ύψους 101,8 δις € προς την εφορία και οι χρεοκοπίες πολλών ελληνικών επιχειρήσεων, οι οποίες έχουν εκμηδενίσει τον παραγωγικό ιστό της χώρας (μόνο 5 επιχειρηματικές οικογένειες χρωστούν 1,8 δις €, οπότε οι εταιρείες τους κινδυνεύουν να κλείσουν).
Εκτός όμως από τα παραπάνω υπάρχει ένας ακόμη οικονομικός δείκτης, ο οποίος είναι τρομακτικός – η ανταγωνιστικότητα της χώρας η οποία, παρά τις χιλιάδες μεταρρυθμίσεις που επιβλήθηκαν από την Τρόικα, με εξαίρεση δυστυχώς τη γάγγραινα του πελατειακού κράτους, συνεχίζει την καθοδική της πορεία.
Στο γράφημα απεικονίζεται η παραγωγικότητα ανά ώρα εργασίας η οποία, παρά τις μειώσεις των μισθών που έχουν περιορίσει το σημαντικότερο συντελεστή του ΑΕΠ, την κατανάλωση (ενώ έχουν σχεδόν εκμηδενίσει τη φοροδοτική ικανότητα των Ελλήνων σε συνδυασμό με τους υπερβολικούς φόρους, καθώς επίσης την πιστοληπτική τους ικανότητα σε συνάρτηση με την κατακόρυφη πτώση των τιμών της ακίνητης περιουσίας), είναι χαμηλότερη σε σχέση με το 2010, έχοντας μειωθεί κατά 6 μονάδες στο 94!
Ακόμη χειρότερα, η απόσταση από τις άλλες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου έχει αυξηθεί σε μεγάλο βαθμό – όπως στο παράδειγμα της Ισπανίας, από την οποία απέχουμε πλέον 14 μονάδες!
Το γεγονός αυτό σημαίνει δυστυχώς ότι, για να καλυφθεί η διαφορά απαιτείται είτε μία ακόμη μείωση των μισθών, είτε η αύξηση των επενδύσεων – όπου η μεν πρώτη «λύση» θα οδηγούσε στην περαιτέρω συρρίκνωση του ΑΕΠ, ενώ η δεύτερη είναι αδύνατη, με κριτήριο τους θηριώδεις φορολογικούς συντελεστές σε σχέση με τις γειτονικές χώρες, καθώς επίσης λόγω των γραφειοκρατικών και λοιπών εμποδίων που υπάρχουν για τις επιχειρήσεις.
Στα πλαίσια αυτά, εάν ο πρωθυπουργός δεν θεωρεί ανόητους τους Έλληνες, όσον αφορά τη διασπορά ψευδών ελπίδων εκ μέρους του (για την εξυπνάδα μας έχουμε ήδη αναρωτηθεί δημοσίως, λαμβάνοντας κάποιες απαντήσεις – πηγή), τότε θα πρέπει να αναθεωρήσει τις απόψεις του – ενώ δεν πιστεύουμε πως θα του επιτραπεί ξανά η δικαιολογία των ψευδαισθήσεων, όπως στο ξεκίνημα της θητείας του.
Ειδικά όσον αφορά το πρόβλημα του χρέους, το οποίο συνεχίζει την ανοδική του πορεία παρά τις σκανδαλώδεις ιδιωτικοποιήσεις, έχουμε την άποψη πως το μόνο που θα εγκριθεί στην Ελλάδα είναι η επιμήκυνση του – η οποία είναι νομοτελειακή, αφού μετά το 2021 που λήγουν οι παγωμένοι τόκοι (γράφημα) η εξυπηρέτηση του είναι αδύνατη.
Ανεξάρτητα τώρα από το ότι, το πρόβλημα δεν δημιουργήθηκε από τον ίδιο, αλλά από τους πολιτικούς που εγκλημάτησαν με το PSI, αυτό που οφείλει να κάνει είναι η σύσταση μίας εθνικής επιτροπής χρέους και παραγωγικής ανασυγκρότησης – η οποία να ασχοληθεί με την ονομαστική διαγραφή ενός μεγάλου μέρους του δημοσίου χρέους, καθώς επίσης με ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα τύπου Marshall (αφού πρόκειται για το νούμερο ένα εθνικό μας πρόβλημα και όχι κάτι που αφορά μόνο την κυβέρνηση του, οπότε απαιτείται μία εθνική στρατηγική).
Μία αντίστοιχα εθνική στρατηγική απαιτείται στο θέμα της άμυνας, της ασφάλειας και της εξωτερικής πολιτικής της χώρας, όπου είναι άκρως απαραίτητη η σύσταση μίας ανάλογης επιτροπής – η οποία να ασχοληθεί με τους παραλογισμούς των Σκοπίων, με την οχύρωση μας απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα, με τις ανεξέλεγκτες μεταναστευτικές ροές, καθώς επίσης με την εγκληματικότητα που προκαλείται κυρίως από τους μετανάστες που δεν έχουν άλλη δυνατότητα επιβίωσης, εκτός από τις κλοπές.
Επίλογος
Ολοκληρώνοντας, θεωρούμε πως είναι επίσης ατυχής η θέση του πρωθυπουργού, όσον αφορά τους βαθμούς ελευθερίας που θα αποκτήσει μετά τον Αύγουστο – έτσι ώστε να σχεδιάσει και να υλοποιήσει αριστερές πολιτικές στήριξης της κοινωνίας.
Η αιτία είναι το ότι, έχει δεσμευθεί για μία ακόμη μείωση των συντάξεων το 2019, για τον περιορισμό του αφορολόγητου το 2020, για πλεονάσματα 3,5% που στραγγαλίζουν την οικονομία, για τον αυτόματο «κόφτη», για περαιτέρω ιδιωτικοποιήσεις των κοινωφελών επιχειρήσεων κοκ. – γεγονότα που ασφαλώς δεν επιτρέπουν κανένα βαθμό ελευθερίας, ενώ δεν έχουν καμία σχέση με αριστερές πολιτικές.
Ως εκ τούτου, παρά το ότι τον συμπαθούμε, (σημ. Οίμου Αθήνας: Ζητάμε συγνώμη από τον συγγραφέα, αλλά δεν συμμεριζόμαστε αυτήν την συμπάθεια) θεωρούμε ντροπή την προσπάθεια παραπλάνησης της κοινής γνώμης, απλά και μόνο για να διατηρηθεί στην εξουσία – ενώ δεν πιστεύουμε πως οι Έλληνες είναι τόσο ανόητοι, ώστε να πεισθούν ξανά από τόσο μεγάλα ψέματα.
Η Ελλάδα μπορεί να τα καταφέρει, αλλά απαιτείται ρεαλισμός, ένα σοβαρό σχέδιο εξυγίανσης της οικονομίας της που να στηρίζεται στους βασικούς της πυλώνες, όπως ο πρωτογενής τομέας με τη μεταποίηση, σωστή διαπραγμάτευση με τους πιστωτές με τη βοήθεια ενός τέτοιου σχεδίου, γκρέμισμα του πελατειακού κράτους, έναν κρατικό ισολογισμό επιτέλους για να γνωρίζουμε τι έχουμε και όχι μόνο τι χρωστάμε, έναν ικανό υπουργό οικονομικών, καθώς επίσης πολύ δουλειά – ενώ για να εφαρμόσει κανείς αριστερές πολιτικές δικαιότερης αναδιανομής του πλούτου, θα πρέπει πρώτα να παράγει πλούτο και όχι να μοιράζει τη φτώχεια που προκαλεί.
Υστερόγραφο: Σύμφωνα με το «Πρώτο Θέμα», σκληρό πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων και μεταρρυθμίσεων με αυστηρή εποπτεία θα επιβληθεί από τους δανειστές στην Ελλάδα μετά τον Αύγουστο του 2018.
Οι καθοριστικοί παίκτες του Euro Group τα βρήκαν μεταξύ τους: εάν μετά τις 20 Αυγούστου η κυβέρνηση δεν ζητήσει παράταση του τρίτου μνημονίου, τότε η μόνη επιλογή είναι το «μνημόνιο του χρέους» με όρους και προϋποθέσεις, όπως και προηγούμενα μνημόνια.
Η διαφορά είναι ότι, δεν θα υπάρξει νέο δάνειο και αντί για δόσεις στην Ελλάδα θα δίνεται ελάφρυνση χρέους σε δόσεις που δεν θα δίνονται, εάν δεν τηρούνται τα συμφωνηθέντα «Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει πια διαφωνία, θα γίνει αυτό που λέει το Βερολίνο και ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας.
Στο τέλος μιλούν πάντα οι Γερμανοί. Η ελάφρυνση στο χρέος θα δοθεί σε δόσεις και με βάση όρους και προϋποθέσεις.
Με τη Γερμανία συμφωνούν τουλάχιστον έξι ακόμη κράτη-μέλη του Euro Group: Η Αυστρία, η Ολλανδία, η Φινλανδία, η Λιθουανία, η Εσθονία και η Λετονία», ανέφερε ευρωπαίος αξιωματούχος στην εφημερίδα
" Συνεπώς μια κυβέρνηση της αριστεράς, θα έχει βαθμούς ελευθερίας να σχεδιάσει και να υλοποιήσει πολιτικές στήριξης της κοινωνίας, δίχως τον διαρκή κίνδυνο ενός νέου κύκλου αστάθειας που θα οδηγήσει εκ νέου σε εξαναγκασμό περιοριστικών πολιτικών. "
ΑπάντησηΔιαγραφήΔηλαδή ο κος Βιλιάρδος πιστεύει πως αυτό μπορεί να το κάνει μόνο μια Αριστερή Κυβέρνηση...;
Μια δεξιά ή κεντρώα (αν και δεν υπάρχει πλέον πραγματικό κέντρο) αδυνατεί γιατί δεν το γνωρίζει ή δεν μπορεί να το κάνει λόγω πολιτικών απόψεων...;
Ενδιαφέρουσα άποψη που δεν απηχεί την πραγματικότητα.
Η ΛΥΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΔΕΞΙΑΣ Ή ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΑΛΛΑ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΔΩΣΙΛΟΓΗΣ...
ΑπάντησηΔιαγραφή