Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2021

ΟΤΑΝ ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΕΡΜΗΝΕΥΟΝΤΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΘΡΙΑΜΒΕΥΕΙ


ΗΘΙΚΗ Ή ΗΘΟΣ;
 
ΒΙΝΤΕΟ



Γράφει ο Κυανούς Ουρανός

Το έναυσμα για την συνταξιν του παρουσιαζόμενου video, ήταν το κήρυγμα πριν κάποια χρόνια του π.Ιωάννου Κ., στον οποίον και αφιέρωσα το video δια το έναυσμα σκέψεως, που μου προσέφερε (πέραν των ενδιαφερόντων πάντοτε κηρυγμάτων του). Είχε αναφέρει ότι η Ορθοδοξία δεν έχει ηθική αλλά διδάσκει ήθος, το Ήθος του Χριστού.

Ομολογώ ότι δεν συγκράτησα την ερμηνείαν που έδωσε (άλλωστε επιγραμματικά είχε αναφερθεί, εν τη ρύμη του λόγου του σε άλλο θέμα) αλλά μου έμεινεν εις το υποσυνείδητον. 

 Κάποια στιγμήν ερευνώντας το θέμα βρήκα το ενδιαφέρον κείμενο του Βασίλη Μούσκουρη  (ως το μέσον περίπου, διότι μετά θεωρώ ότι εκτρέπεται εις την γενικόλογην οικουμενιστικήν αόριστον αγαπολογίαν) και συμπληρώνοντας συνέταξα το παρατιθέμενο video.

ο Η απαραδέκτως ποδηγετημένη και ξενοεπιβαλλομένη παιδεία, μας οδηγεί εις πνευματική θολότητα, σύγχυσιν και μη αντίληψιν των ορθών εννοιών των λέξεων.

ο Αυτό είναι απαράδεκτον ανοσιούργημα δια την μνήμην των εξαιρέτων πνευματικών Ελλήνων προγόνων μας, οι οποίοι έπλασαν την Ελληνικήν γλώσσαν, ως εν των κορυφαίων δημιουργημάτων και πυλώνα του μοναδικού πολιτισμού των.

ο Μία μοναδική γλώσσα, η οποία δημιουργεί πρωτόγνωρον θαυμασμόν εις τους καλλιεργημένους ξένους, (δυστυχώς) αδιαφορίαν εις τους πλείστους νεοέλληνας, κι απύθμενον μίσος εις τους εχθρούς του Ελληνισμού.

Όσον αφορά την ανθρώπινον συμπεριφοράν, αι έννοιαι ηθική και ήθος συνήθως ταυτίζονται. Ισχύει όμως; Ας δούμε ένα έγκριτον λεξικόν :

Η Θ Ι Κ Η : Δογματική διδασκαλία δια το καλόν και το κακόν

Η ΗΘΙΚΗ ως έννοια έχει εξωγενή κίνητρα, είναι η καθοριζομένη στάσις από την εικόνα μου εις το κοινωνικόν σύνολον ή απλώς από την πλασμένην εικόνα εις τον νου μου ως επιθυμητήν.

Η Θ Ο Σ : Ο ατομικός χαρακτήρας του ανθρώπου, το σύνολον των ψυχικών ιδιοτήτων του

Το ΗΘΟΣ (με την αρχαιοελληνικήν κι αρχικήν έννοιαν) έχει ενδογενή κίνητρα, ως η εδραζομένη στάσις εις την εσωτερικήν παρόρμησιν να είμαι τίμιος, δίκαιος, συνεπής, συμπονετικός, ανθρώπινος και τα συναφή επειδή το αισθάνομαι ως εσώτερην ανάγκην, ασχέτως του πώς φαίνομαι εξωτερικώς.

Η έχουσα εξωγενή κίνητρα ΗΘΙΚΗ, επιβάλλεται (ακουσίως ή εκουσίως) από το κοινωνικόν περιβάλλον, ως λειτουργία του νου.

Το έχον ενδογενή κίνητρα ΗΘΟΣ, αναβλύζει από την εσωτερικήν παρόρμησιν, ως ψυχική αρμονία.

Άτομα με ΗΘΟΣ (συχνά ως σημείου αυταπαρνήσεως) φαντάζουν παρανοϊκά και υπερβολικά ως προς τα κοινά μέτρα. Το αίσθημα δικαίου και η ανθρωπιά των υπερβαίνει την κοινήν πρακτικήν. Το ΗΘΟΣ δεν έχει κριτήρια εξωτερικά, ποσοτικά, επιφανειακά ή ευκαιριακά αλλά μόνον ποιοτικά.

Αντιθέτως, άνθρωποι με το περίβλημα του ήθους, την ΗΘΙΚΗΝ (ορθότερον π-ηθικισμόν), ενώ προφυλάσσουν προσεκτικώς την κοινωνικήν των εικόνα, όταν δεν εκτίθενται και δεν κινδυνεύουν, συχνά συμπεριφέρονται αδίκως, ανεντίμως, αναλγήτως, σκληρώς κι απανθρώπως, γενικώς εγωκεντρικώς (πχ. "ό,τι είναι νόμιμον, είναι και ηθικόν").

ΗΘΟΣ σημαίνει αντίληψις των πνευματικών αξιών όπως των συμπαντικών σταθερών, που συνέχουν τον υλικόν φυσικόν κόσμον με σκοπόν την αρμονικήν ισορροπίαν των ουρανίων σωμάτων. Η αναλογία αυτή υπάρχει κι εις τον άυλον ψυχοπνευματικόν κόσμον : 

Ο άνθρωπος καλείται, αφού ανακαλύψει, να υιοθετήση τας παγκοσμίους ηθικάς σταθεράς, που σκοπεύουν εις την (συν)ύπαρξιν της ανθρωπότητος με δικαιοσύνην, ισορροπίαν κι αρμονίαν.

(ως εδώ βασισμένον στο κείμενον του Βασ.Μούσκουρη)

Εις το πλαίσιον της ατομικής εξελίξεως/βελτιώσεως, και της επιδιώξεως συμπαντικών ισορροπιών κι αρμονίας, πρέπει να αναζητηθή ένα πρότυπον ΗΘΟΥΣ το οποίον δύναται να δώση μόνον ο Δημιουργός και μάλιστα όχι επιβαλλόμενον (ως ηθικόν σύστημα) αλλά ως ελευθέρως αποδεχόμενον ήθος («όστις θέλει οπίσω μου ελθείν» Μαρκ.η 34-θ 1).

Ο Ορθόδοξος Χριστιανισμός δεν επιβάλλει ΗΘΙΚΗΝ (δεν στέκει ο όρος "χριστιανική ηθική" καθώς ως ηθική έχει επιβαλόμενον χαρακτήρα) αλλά προβάλλει ως πρότυπον δι' ατομικήν και συμπαντικήν τελείωσιν το ΗΘΟΣ του Χριστού.

Η προσπάθεια ενστερνισμού του ΗΘΟΥΣ του Χριστού, εις το πλαίσιον του επαγγελθέντος στόχου "κατ'εικόνα κι ομοίωσιν", πρέπει να αποτελεί τον μοναδικόν ορθόδοξον στόχον ("εξ όλης της ψυχής κι εξ όλης της διανοίας") κι όχι η π-ηθικιστική υποταγή εις όποιαν προβαλλομένην 'χριστιανικήν (ή μη) ηθικήν'.

Ηθική ή Ήθος ; Κατά Χριστόν ΗΘΟΣ κι όχι "ηθική"

Παρατηρήσεις:

Εύλογη απορία : ποία η διαφορά της εκουσίας έστω αποδοχής μίας ηθικής από την προσπάθειαν ενστερνισμού του κατά Χριστόν Ήθους;

Η αποδοχή της ηθικής γίνεται από τον νουν, κυρίως με κριτήρια ωφελιμιστικά του υλικού κόσμου. Η προσπάθεια αρμονικής εντάξεως εις τον ψυχοπνευματικόν κόσμον όμως είναι δυνατή με το μετέχον εις αυτόν όργανον, την ψυχήν ('λιανά' : είναι δυνατόν βίδωμα με σφυρί ή χρωματισμός με κατσαβίδι; δια κάθε διεργασίαν απαιτείται κατάλληλον εργαλείον). Ο ψυχοπνευματικός κόσμος υπαγορεύει την συμμετοχήν μας με την ψυχήν και το ήθος αυτής.

Παράδειγμα : Πρέπει να νηστεύω = Ηθική <ή> Ήθος = Νηστεύω

διότι θέλω να συμμετέχω κατά το ελάχιστον εις το Θείον Πάθος.

Ψυχική βελτίωσις/εξέλιξις ή καθαρισμός;

Ουσιαστικώς δεν εννούμεν ψυχικήν βελτίωσιν ή εξέλιξιν αλλά καθαρισμόν ψυχής, "απόταξιν" της επικαλυπτούσης αυτήν "μάκας", προσπάθειαν επαναφοράς της εις τας αρχικάς "κατασκευαστικάς προδιαγραφάς", ως ο Δημιουργός την "ενεφύσησεν" από την ιδικήν Του πνοήν κι ενέργειαν, με το ιδικόν Του παγκόσμιον, του Χριστού Ήθος. Η προσπάθεια του "κατ'εικόνα κι ομοίωσιν" εκεί αποσκοπεί.

Όποιος διαφωνεί με την δυνατότητα ψυχικής αλλαγής ας μελετήσει τους φωτισμένους Έλληνας φιλοσόφους κι ας αναρωτηθή τι εννοεί ο Αριστοτέλης με την αναφοράν του στόχου δια τον «τελείως σπουδαίον, τον καλόν κ'αγαθόν»

Κάθε ηθική είναι (πονηρόν) κατασκεύασμα

Η κάθε ηθική είναι "κατασκευασμένη" από ανθρώπους (κι αυτοί δημιουργήματα) ΑΡΑ είναι απαράδεκτος κι αδύνατος η υποταγή εις αυτήν της Άνωθεν εμφυσημένης ψυχής. Το κατασκεύασμα ΔΕΝ δύναται να άρχη του Δημιουργού! Μόνον αυτή η σκέψις οδηγεί τους στοιχειωδώς διαβασμένους εις τον εμπνευστήν όλων των ηθικών


Ποιός ορίζει ποία ηθική είναι η ορθή;

Τί είναι ηθικόν και τί ανήθικον; Τί είναι δίκαιον και τί άδικον; Παραμένουν κάποια ολίγα κοινά στοιχεία εις την ανθρωπότητα (αι μη ακόμην επικαλυμμέναι "κατασκευαστικαί προδιαγραφαί" του Δημιουργού) ταχέως όμως μειούμενα έως εξαλειφόμενα.


Αν δεν κατενόησεν κάποιος, το κατά Χριστόν Ήθος είναι ήδη εντός όλων εξ άκρας συλλήψεως, όπως το ενεφύσησεν ο Παντοδύναμος Δημιουργός, η ΨΥΧΗ μας.

Εις τους Ορθοδόξους ο Θεός την παραδίδει επιπλέον απαστράπτουσα ανακαινισμένην με το Βάπτισμα/Χρίσμα κι αργότερον προσφέρει πλήρη καθαρισμόν της με την Μετάνοιαν/Εξομολόγησιν, εις κάθε δικήν μας ζήτησιν.

Δικόν μας πρόβλημα το πως θα το ..."διαψυχισθούμεν".


Κυανούς Ουρανός







Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου