ΠΕΡΙ ΜΕΡΙΜΝΩΝ (Η ΓΝΩΜΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ)

ΜΗΠΩΣ ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΘΕΟΙ ΑΠΟ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ;

Κοινοποιεί ο Ηλίας Σκουντριάνος

Ο Κύριος μας παραγγέλνει: «Μην φροντίζετε για το αύριο». Γιατί εκείνος που δεν έχει απαλλαγεί από την μέριμνα της ύλης, πώς θα απαλλαγεί από τους πονηρούς λογισμούς; 

Και εκείνος που είναι περικυκλωμένος από λογισμούς, πώς θα δει την αμαρτία, που σκεπάζουν οι λογισμοί; Η αμαρτία είναι σκοτάδι και ομίχλη της ψυχής, που προήλθε από πονηρές σκέψεις και πράξεις. 

Ο διάβολος πειράζει με προσβολές πονηρών λογισμών, χωρίς να εκβιάζει, απλώς υποδεικνύοντας και ο άνθρωπος με φιληδονία και κενοδοξία ευχαρίστως ανταποκρίνεται.

(Άγιος Μάρκος ο Ασκητής)

Η ψυχή που δεν έχει απαλλαχθεί από τις κοσμικές φροντίδες, ούτε το Θεό μπορεί να αγαπήσει πραγματικά, ούτε το διάβολο να μισήσει όσο του αξίζει, γιατί έχει πάνω της την μέριμνα του βίου, που την κατασκεπάζει με το βάρος της. 

Γι' αυτό ο νους δεν μπορεί να δικάσει με την κρίση του όσα οδηγούν στην αγάπη του Θεού ή στο μίσος του διαβόλου, ώστε να αποφασίσει χωρίς να πλανηθεί.

(Άγιος Διάδοχος Φωτικής)

Ενώ οφείλεις να δαπανάς όλη την φροντίδα και την μέριμνα, υπέρ εκείνων των απερίγραπτων (ουρανίων) αγαθών, ντροπιάζεις πάρα πολύ τον εαυτόν σου, ξοδεύοντας αυτήν στην επιθυμία των εφήμερων πραγμάτων.

Μην λοιπόν φροντίσεις με αγωνία για τα δικά σου θέματα, αλλά άφησέ τα στο Θεό. Γιατί, αν φροντίσεις εσύ, φροντίζεις σαν άνθρωπος. Αν όμως προνοήσει ο Θεός, προνοεί σαν Θεός.

Να μεριμνάς για τον Θεό και ο Θεός θα μεριμνήσει για σένα.

(Ιερός Χρυσόστομος)

Μηδέν μεριμνάτε, αλλ' εν παντί τη προσευχή και τη δεήσει μετά ευχαριστίας τα αιτήματα υμών γνωριζέσθω προς τον Θεόν.

[Μην αφήνετε καθόλου τον εαυτόν σας να καταληφθεί από αγωνιώδεις μέριμνες και φροντίδες, αλλά για καθετί που σας χρειάζεται ή για κάθε δυσκολία, που παρουσιάζεται εμπρός σας, κάνετε γνωστά τα αιτήματά σας στον Θεόν δια της προσευχής και της δεήσεως, οι οποίες πρέπει να συνοδεύονται πάντοτε με έκφραση ευγνωμοσύνης και ευχαριστίας για τα υλικά και τα πνευματικά αγαθά, που μας δίδει ο Θεός.]

Απόστολος Παύλος
(Προς Φιλιππησίους 4,6)

Μη μεριμνάτε τη ψυχή υμών τι φάγητε και τι πίητε, μηδέ τω σώματι υμών τι ενδύσησθε· ουχί η ψυχή πλείον έστι της τροφής και το σώμα του ενδύματος; Τις δε εξ υμών μεριμνών δύναται προσθείναι επί την ηλικίαν αυτού πήχυν ένα;

[Μην φροντίζετε με στενοχώρια και αγωνία για την ζωή σας, δηλαδή για το τι θα φάγετε και το τι θα πιείτε, ούτε και για το σώμα σας, με τι θα ενδυθείτε. Δεν αξίζει η ζωή περισσότερο από την τροφή και το σώμα από το ένδυμα; 

(Ο Θεός, που σας έδωσε το πολυτιμότερο, δεν θα σας δώσει και το κατώτερο;). Ποιός από εσάς, όσες πολλές και μεγάλες φροντίδες και αν καταβάλλει, μπορεί να προσθέσει στο ανάστημά του ένα πήχυν; (Ο Θεός μεριμνά για εμάς, χωρίς να το καταλαβαίνουμε).]

(Κατά Ματθαίον 6,25 και 6,27)

Να εμπιστευτείς τον εαυτό σου στον Θεό, σημαίνει να μην κυριεύεσαι πλέον από καμιά αγωνία η φόβο, να μην βασανιστείς ξανά από κανέναν λογισμό, από καμιά σκέψη πώς δεν έχεις κανέναν για να σε φροντίσει.

Όταν ο νους εκπέσει από αυτήν την εμπιστοσύνη, ο άνθρωπος αρχίζει να πέφτει μέσω των λογισμών σε χιλιάδες πειρασμούς.

Όπως λέγει ο μακάριος ερμηνευτής (ενν. ο Θεόδωρος Μοψουεστίας) στο βιβλίο του για τον Ευαγγελιστή Ματθαίο, «όλη η μέριμνα του Σατανά είναι να πείσει τον άνθρωπο πώς ο Θεός δεν ενδιαφέρεται γι’ αυτόν».

Γιατί ξέρει πώς. όσο έχουμε την ακριβή γνώση της Πρόνοιάς Του στερεωμένη μέσα μας, οι ψυχές μας θα κατοικούν στην απόλυτη ειρήνη. Κι επιπλέον θ” αποκτήσουμε την Αγάπη του Θεού και θα μεριμνάμε για καθετί πού Τον ευχαριστεί. Αυτόν τον λογισμό προσπαθεί να μας τον αποσπάσει ο σατανάς.

Η παντελής ανάθεση τον ανθρώπου στη θεία πρόνοια και η ανταπόκριση της θείας Χάρης.

Άμα ο άνθρωπος απορρίψει για τον εαυτό του κάθε αισθητή βοήθεια και κάθε ανθρώπινη ελπίδα, όπως συμβαίνει με τους ησυχαστές, και αφιερωθεί στο Θεό με εμπιστοσύνη και καθαρή καρδιά, αμέσως ακολουθεί ή θεία χάρη και του αποκαλύπτει τη δύναμη της βοηθώντας τον με πολλούς τρόπους.

Πρώτα, πρώτα στα φανερά σωματικά προβλήματα, όπου του δείχνει εμφανώς τη δύναμη της πρόνοιας του Θεού γι” αυτόν προσωπικά. Και καθώς βλέπει τη φανερή βοήθεια του Θεού, βεβαιώνεται και για τη μυστική βοήθεια του Θεού, όπως ταιριάζει στο ταπεινό και άκακο φρόνημα του και στη σεμνή διαγωγή του.

Καταλαβαίνει δηλ. πώς τακτοποιούνται οι σωματικές του ανάγκες χωρίς κόπο, αφού δε φροντίζει καθόλου γι” αυτές.

Και ή θεία χάρη τον απαλλάσσει από πολλά δυσάρεστα και επικίνδυνα πολλές φορές, πράγματα, χωρίς αυτός να τα καταλαβαίνει. Όλα αυτά τα αποδιώχνει απ’ αυτόν, ανεπαίσθητα, ή θεία χάρη, με θαυμαστό τρόπο, και τον σκεπάζει σαν την κλώσα, πού ανοίγει τα φτερά της και σκεπάζει τα κλωσσόπουλα, για να μην πάθουν κανένα κακό.

Έτσι, του δείχνει (ή Θεία Χάρη), στα μυστικά μάτια της ψυχής του, πώς πλησίαζε ή απώλεια του, και φυλάχτηκε αβλαβής. Έτσι, τον γυμνάζει στα πνευματικά και του φανερώνει τις ενέδρες και τις μηχανές των κακών και ακατάληπτων λογισμών.

Και τότε, εύκολα τους καταλαβαίνει, και παρακολουθεί πώς ό ένας διαδέχεται τον άλλο, και πώς παραπλανούν και εξαπατούν τον άνθρωπο, και σε ποιο λογισμό κολλάει ό νους, και πώς γεννιούνται ό ένας από τον άλλο, και εξολοθρεύουν την ψυχή.

Και κάνει (ή Θεία Χάρη) καταγέλαστη στα πνευματικά του μάτια κάθε ενέδρα και παγίδα των δαιμόνων, και αποκαλύπτει πώς εξαφανίζονται οι κακοί λογισμοί τους, και του δίνει σοφία και σύνεση, ώστε να καταλαβαίνει Τι μέλλει να συμβεί.

Ακόμη, ανατέλλει μέσα στην απλή καρδιά του ένα μυστικό φως, για να βλέπει τα πάντα, και τη δύναμη των λεπτών συλλογισμών, και του δείχνει φανερά Τι έμελλε να πάθει, αν δεν γνώριζε τις δαιμονικές πανουργίες.

Και τότε γεννιέται μέσα του ή βεβαιότητα ότι για κάθε πράγμα, μικρό και μεγάλο, πρέπει να ζητούμε στην προσευχή μας τη βοήθεια του Δημιουργού μας.

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος