Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΝΕΝΔΟΤΟΣ!

 Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΛΗΘΗ 
ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ

Γράφει ο Γεωκών

Βάρβαροι λαοί από Ανατολή και Δύση επανειλημμένως επίβουλα και σκληρά πάτησαν τον λαό μας στο λαιμό πασκίζοντας να τον πνίξουν και να τον εξουθενώσουν.

Τα κατάφεραν και έδιωξαν από το βασανισμένο αυτό τόπο ότι όμορφο κάμνει την ζωή άξια να την ζει κανείς, ΤΗΝ ΛΕΥΤΕΡΙΑ…του ατίμασαν, βάρβαρα κάθε ιερό και όσιο, αρνήθηκαν την καταγωγή του κι’εξευτελισαν τα ιδανικά του.

Όμως οι αλλότριοι δεν μπόρεσαν να λυγίσουν την ψυχή του η να πλαστογραφήσουν την συνείδηση του, 

ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΑΔΑ, ΚΑΙ ΟΠΟΥ ΕΛΛΑΔΑ ΦΡΟΝΗΜΑ ΑΔΟΥΛΩΤΟ, ΨΥΧΕΣ ΔΥΝΑΤΕΣ, ΑΝΘΡΩΠΙΑ, ΑΓΩΝΑΣ ΚΑΙ ΘΡΙΑΜΒΟΣ.

Αν τα δακτυλίδια της γενιάς μας τα κλέψανε οι κατακτητές, τα δάκτυλα και τα χέρια μένουν, αυτά τα χέρια που ακατάπαυστα δουλεύουνε τους δρόμους της κλεμμένης Λευτεριάς μας που δεν μπόρεσαν οι κατακτητές να εξαλείψουν, γιατί το απόθεμα της βρίσκεται μέσα στα βάθη των ψυχών μας .

Η ιστορική λήθη σκοτώνει τους λαούς. Καταποντίζει έθνη και εκμηδενίζει πολιτισμούς. Ο κάθε ένας μας οφείλει όπου και αν βρίσκεται να αντιδράσει! Με κάθε τρόπο και μέσο. Δεν αρκούν τα άρθρα, οι δηλώσεις και οι αναλύσεις. Δεν φτάνει να τα λέμε εμείς για να τα ακούμε εμείς! Είμαστε υποχρεωμένοι να αντιδράσουμε! Δυναμικά! Όλοι μας! 

Η Τουρκική Κτηνωδία Διαχρονικά

Μπορεί εδώ στην Ελλάδα οι πολιτικοί και σύσσωμοι βέβαια οι πολίτες να απολαμβάνουν τα μακροβούτια τους χαιρόμενοι τα πατροπαράδοτα «μπάνια του λαού», δίπλα μας όμως, στη ‘’φίλη’’ και ‘’σύμμαχο’’ Τουρκία, απ’ ό,τι φαίνεται επικρατεί διαρκώς εθνική εγρήγορση. Τόσο οι κυβερνητικοί παράγοντες όσο και οι στρατιωτικοί δεν δείχνουν σημάδια θερινής ραστώνης.

Δεν δίνουμε εμείς εν λευκώ συγχωροχάρτια σε δολοφόνους. Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ και θα σας θυμίζουμε ποιους έχετε δίπλα σας, είτε αρέσει είτε όχι σε μερικούς. Θα φωνάζουμε δυνατά για να μην πάθουμε εμείς και τα παιδιά μας 

ΕΛΛΗΝΕΣ ΞΥΠΝΑΤΕ

Για κάποιους είρωνες, τα λόγια αυτά ίσως ακούγονται… “ρομαντικά”, ανούσια και ανεφάρμοστα. Ας πιστεύουν ό,τι θέλουν! Απευθυνόμαστε σε ιδεολόγους Έλληνες, που πιστεύουν σε αρχές και αξίες, σε ιερά και όσια. 

 Πρέπει να πιστέψεις για να παλέψεις, αλλά και πρέπει να παλέψεις για να πιστέψεις, όσο αδύνατος κι αν νομίζουν ότι είσαι. «Τρώνε από μας, και μένει και μαγιά», είπε κάποτε ο Μακρυγιάννης. Ας μείνει πρώτα η μαγιά, και θα ξεπηδήσουν σίγουρα καλύτεροι από εμάς, που θα φροντίσουν να ορθοποδήσει το Έθνος μας. 

 Δεν πάει άλλο… Κανείς δεν μπορεί να σβήσει την Ελλάδα και τις χιλιάδες χρόνια της ιστορίας της. Κατά τον ίδιο τρόπο, κανείς δεν μπορεί να βγάλει την Ελλάδα από τη ψυχή των Ελλήνων της Κύπρου, όσο κι αν προσπαθήσουν ξένοι και ημεδαποί ψυχροί υπολογιστές. Ο λόγος είναι πολύ απλός. Λακωνικά (άρα Σπαρτιάτικα): Η Κύπρος είναι Ελλάδα! 

Η δικιά μας γενιά αλλά και οι επόμενες, έχοντας ως ιερή παρακαταθήκη τον αγώνα των νεκρών Ηρώων μας, οφείλουμε να τους προσφέρουμε τη δικαίωση, υψώνοντας το γαλανόλευκο λάβαρο της λευτεριάς εκεί όπου σήμερα θολώνουν τον ορίζοντα τα μιαρά σύμβολα της κατοχής.

 Να κάνουμε πραγματικότητα τη νικηφόρα παρέλαση στη Λεωφόρο Ελλάδος στην Κερύνεια, την οποία ήταν ταγμένοι να πραγματοποιήσουν ΕΚΕΙΝΟΙ που όμως δεν πρόλαβαν. 

Δικαιώνοντας έτσι τους ηρωικούς νεκρούς, δικαιώνουμε την Ιστορία, δικαιώνουμε τα Εθνικά Πεπρωμένα και δικαιώνουμε συνάμα τα ιδανικά της Ανθρωπότητας, τα οποία οι Προπάτορες των Ηρώων μας θεμελίωσαν «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι» και αντάμωσαν τις ζωές τους επί γενεές γενεών, για να βρουν οι άνθρωποι το δρόμο τους και να πάρουν τα όνειρα εκδίκηση.

Τα όπλα λοιπόν δεν κατατίθενται. Όχι μόνο από ένα πείσμα φανατισμού αλλά επειδή γνωρίζουμε ότι δεν είμαστε οι τελευταίοι που φεύγουν αλλά οι πρώτοι που έρχονται. 

Συνειδητά, με φρόνημα και φρόνηση, σε πείσμα των καιρών, σε πείσμα των εθνομηδενιστικών κελευσμάτων της παγκοσμιοποίησης και της νέας τάξης πραγμάτων, εμείς οι Έλληνες της Κύπρου, εδώ στις εσχατιές του Ελληνισμού εξακολουθούμε να ατενίζουμε περήφανα τον ήλιο της δικαιοσύνης, έχοντας πάντοτε αναπεπταμένες τις Ελληνικές μας σημαίες επιβεβαιώνοντας τον στίχο ότι «η Ρωμιοσύνη εν φυλή συνότζαιρη του κόσμου, κανένας δεν εβρέθηκεν για να την εξιλείψει, κανένας γιατί σκέπει την, που τα ύψη, ο Θεός μας».

Τίποτα λοιπόν δεν χάθηκε. Ο αγώνας διαγράφει το ιστορικό μέλλον. Διότι: «Χαμένος αγώνας είναι εκείνος που δεν δόθηκε ποτέ»!