Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2016

H KATAΡΡEYΣH ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΕΡΟΔΕΞΙΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ


ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ "ΔΕΞΙ-ΣΤΕΡΑΣ"...




Γράφει ο Παναγιώτης Τραϊανού

Ο Τσίπρας γράφει ιστορία...

Η "καθυστέρηση" του συστήματος εξουσίας "έκαψε" την Αριστερά και αυτό θα είναι η καταστροφή τής Δεξιάς...
Ο "Ζαχαριάδης", ο οποίος δεν "αποσύρθηκε", θα πάρει στο "λαιμό" του τους σύγχρονους δωσίλογους...

Ο λαός θα μάθει επιτέλους τι σημαίνει "Δεξιστερά". Μπορεί στην εποχή των Μνημονίων και της πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης να υποφέρουμε, αλλά πραγματικά έχουμε την τύχη να ζούμε στιγμές ιστορικές. Αυτήν τη στιγμή "γράφεται" ιστορία στην πατρίδα μας ...


Ο Τσίπρας - συγκεκριμένα - "γράφει" ιστορία ...Ο Τσίπρας έχει "καπαρώσει" ήδη περίοπτη θέση στη νεώτερη ελληνική ιστορία ...Ο κατά γενική ομολογία πιο αμόρφωτος και αστοιχείωτος Πρωθυπουργός, που ανέλαβε ποτέ τη διακυβέρνηση της χώρας, "γράφει" ιστορία. "Είτε από τη Λέσβο είτε από τη Μυτιλήνη" με τον λόγο του και τη σκέψη του καθημερινά αποδεικνύει την πάγια απέχθεια των σταλινικών πάνω σ' ό,τι αφορά κάθε έννοια μόρφωσης, αριστείας και κουλτούρας. 

Από μόνος του αποτελεί ένα ζωντανό "μνημείο" τής "παραγωγής" των κομματικών "σωλήνων" τής Μεταπολίτευσης, που με "πασαλείμματα" και "εξυπνακισμούς" προσπαθεί να καλύψει τα τεράστια κενά μιας ολόκληρης ζωής ...Ένα κλασικό παράδειγμα εκπαιδευμένης σταλινικής "ψείρας", που, εξαιτίας τυχαίων συγκυριών, βγήκε στον "γιακά" τής εξουσίας και παριστάνει τον Πρωθυπουργό.


Αυτό το άτομο των χαμηλών προδιαγραφών - και εξαιτίας των τεράστιων "αναταράξεων" της εποχής των μνημονίων - βρέθηκε στην κορυφαία θέση εξουσίας τής χώρας. Εκμεταλλεύτηκε ένα από εκείνα τα "κενά" εξουσίας, τα οποία βολεύουν ανθρώπους του είδους του ...
Ανθρώπους, οι οποίοι είναι οπαδοί ολοκληρωτικών συστημάτων ...
Ανθρώπους εκπαιδευμένους στο ν' αναζητούν την "ευκαιρία" τους μέσα από ένα "κενό" ή μια "κρίση" τού συστήματος ...

Ανθρώπους εξοικειωμένους με πολιτικούς καθοδηγητές, με μυστικές υπηρεσίες και συμφωνίες κάτω από το "τραπέζι" ...Ανθρώπους, οι οποίοι έχουν κάνει "θρησκεία" τους τον καιροσκοπισμό και οι οποίοι όχι απλά δεν έχουν αναστολές, αλλά εκπαιδεύονται να μιμούνται τα δουλεμένα στις οργανώσεις τους πρότυπα τύπου Χίτλερ, Στάλιν ή Μουσολίνι ...

Ανθρώπους, οι οποίοι θα τρέξουν να διαπραγματευτούν με ΟΠΟΙΟΝ μπορεί να τους βοηθήσει να κατακτήσουν τον στόχο τους ...Ανθρώπους, οι οποίοι, στον ελάχιστο καιρό που θα τους δοθεί η ευκαιρία να "λάμψουν" σαν τα "μπακίρια", θα κάνουν όλη τη βρόμικη δουλειά, προκειμένου να παρατείνουν την ανέλπιστή τους τύχη.

Τι είδους ιστορία μπορεί να γράψει ένα άτομο αυτού του είδους; Τι ιστορία μπορεί να γράψει ένας κατά φαντασίαν "επαναστάτης", ο οποίος περιφέρεται ανά τον κόσμο με την εμφάνιση εκπαιδευόμενου γκαρσονιού σε "σοβαρή" ταβέρνα τής Βάρης; 
Τι είδους ιστορία μπορεί να γράψει ένας νεόπλουτος "κομμουνιστής", ο οποίος δεν ντρέπεται να "καβαλήσει" ένα Λίαρ Τζετ, για να πάει να "υμνήσει" έναν νεκρό "πατερούλη" των φτωχών; 

Τι είδους ιστορία μπορεί να γράψει ένας άθεος, ο οποίος επιλέγει να δηλώσει "μηχανικός", για να μπει στον Πανάγιο Τάφο, προκειμένου να μην χαλάσει την αθεϊστική "βιτρίνα" του; Τι είδους ιστορία μπορεί να γράψει ένας "ήρωας" των καταλήψεων, ο οποίος στέλνει τα παιδιά του σε ιδιωτικά σχολεία;...

...Ένας τέτοιος άνθρωπος μπορεί να γράψει την ιστορία τού υποκριτή ...Την ιστορία εκείνη, την οποία πάντα έγραφαν όσοι κυβέρνησαν τη "Μπανανία" μας ...Την ιστορία τής υποτέλειας, της δουλικότητας και της προδοσίας ...Την ίδια απολύτως ιστορία, εφόσον είναι απολύτως ίδιος με τους προκατόχους του. Στην κυριολεξία πάνω του έχει αποτυπωθεί όλη η "αρρώστια" τού πολιτικού προσωπικού τής μεταπολεμικής περιόδου. 

Έχει την "αρρώστια" ΟΛΩΝ των δημαγωγών τής Μεταπολίτευσης, οι οποίοι ήταν ταυτόχρονα καί χαφιέδες των ξένων καί "επαναστάτες" των "μπαλκονιών" ...Των δημαγωγών, οι οποίοι την ημέρα πήγαιναν να διαδηλώσουν κατά των Αμερικανών και τη νύχτα έπαιρναν απ' αυτούς το "σκονάκι" για την κυβερνητική πολιτική.

Μοιάζει λίγο με τον παπατζή "γέρο", λίγο με τον ψευτοτσαμπουκά Καραμανλή και πολύ με τον ψεύτη Ανδρέα. Όταν οι "εξυπνακισμοί" τού "γέρου" δεν τον βοηθάνε, πουλάει "αγριάδα" στην "αυλή" του σαν τον "κουφό" και λέει διαρκώς ψέματα - σε φίλους και εχθρούς - σαν τον Ανδρέα ...χωρίς να τον ενδιαφέρει. 

Ο Τσίπρας έχει μεγάλη "γκάμα" ενδεδειγμένων συμπεριφορών, γιατί έχει όλη αυτήν την "τεχνογνωσία" αποτυπωμένη πάνω του. Όλη του η πολιτική ανάπτυξη έγινε με τη λογική τής πιστής αντιγραφής των ήδη "πετυχημένων" πολιτικών ανδρών τής Μεταπολίτευσης ...Έγινε με την λογική τού "πατρόν" και αυτό είναι τόσο εμφανές, που του στερεί κάθε αυθεντικότητα, κάνοντάς τον να μοιάζει με πολιτική "καρικατούρα".

Ο Τσίπρας είναι ο απόλυτος ορισμός τού "τόσο, όσο" ...Μορφώθηκε "τόσο, όσο" χρειαζόταν, για να θεωρείται μορφωμένος ...Συνδικαλίστηκε "τόσο, όσο" χρειαζόταν, για να βάλει τα κομμουνιστικά του "ένσημα" ...Εργάστηκε "τόσο, όσο" χρειαζόταν, για ν' αποκτήσει βιβλιάριο υγείας εργαζομένου ...Αγωνίστηκε "τόσο, όσο" χρειαζόταν, για να έχει μερικές φωτογραφίες από διαδηλώσεις. Ακόμα και η οικογένεια που έφτιαξε είναι της λογικής τού "τόσο, όσο". Επειδή έχει μεγαλώσει με τα "πρότυπα" όλων των "δεινοσαύρων" τής Μεταπολίτευσης, γνώριζε εξ αρχής πόσο ακριβώς ήταν το "τόσο" και το "όσο", ώστε να μην κάνει περιττό κόπο.

Επειδή ακριβώς είναι "κατασκευασμένος" πάνω σε "πατρόν" και όχι αυθεντικός πολιτικός "χαρακτήρας" - με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό, στην κυριολεξία έχει όλα τα άσχημα αυτών των προτύπων και κανένα από τα ελάχιστα καλά τους. Δεν έχει την αυθεντικότητα ενός ξεχωριστού προσωπικού πολιτικού ύφους. Δεν έχει ούτε καν μια συγκεκριμένη προσωπική συναισθηματική ή ψυχολογική ιδιοσυγκρασία. 

Δεν έχει ούτε τις ιδεολογικές τους "αγκυλώσεις", προκειμένου να θεωρεί κάποιους συμβιβασμούς αδύνατους ή κάποιες συμμαχίες ανίερες. Τον βόλεψε και συμμάχησε με τον Καμένο και, αν χρειαστεί, θα συμπορευτεί και με τον Λεβέντη αλλά και με τη Χρυσή Αυγή. Δεν έχει κανέναν ενδοιασμό, προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία ...Ακόμα και με τον "διάβολο" θα συνεργαζόταν, όπως έχει δηλώσει ο άθεος ...Πόσο; ...Τόσο, όσο.

Ακόμα τα ψέματα του, όταν τα λέει, έχει έναν δικό του τρόπο να τα λέει ...Τα λέει εντελώς απενοχοποιημένα, σαν να είναι ένα αναπόφευκτο μέρος τής δουλειάς του ..."Εργαλεία", τα οποία θα τον βγάλουν από μια δύσκολη θέση και από εκεί και πέρα δεν τον ενδιαφέρει αν αυτά, παραμένοντας σε δημόσια "θέα", θα τον "εκθέτουν" εσαεί. Δεν τον νοιάζει τίποτε. Γελάει ο κόσμος με την "κωλοτούμπα" του στο δημοψήφισμα - το οποίο ο ίδιος προκάλεσε - κι ούτε καν τον ενδιαφέρει. 

Γελάει ο κόσμος με τις "επαναστατικές" αρλούμπες που έλεγε στην Κούβα ένας ηγέτης, ο οποίος συνειδητά έχει επιλέξει να γίνει το "κατοικίδιο" της Μέρκελ και αυτός επιμένει να μην κατεβάζει τη "γροθιά" τής επανάστασης. Γελάει ο κόσμος με τη "συμβολική" εμμονή του με τη γραβάτα και αυτός δεν νοιάζεται καν. Γιατί; ...Γιατί είναι ένας μίμος τής αθλιότητας ...Είναι ένας πολιτικός μίμος, ο οποίος, ανάλογα με τις ανάγκες, θα "μιμηθεί" από τον Ανδρέα μέχρι τον Χαρίλαο και από εκεί τον Τσε Γκεβάρα ...Μέχρι και τη φωνή του την προσαρμόζει στους ρόλους του, όπως κάνει ένας επαγγελματίας ηθοποιός ή ένας αδίστακτος απατεώνας.

Δεν είναι παράξενο που ένας απόφοιτος του πολυκλαδικού Αμπελοκήπων "μυστηριωδώς" ανακαλεί από τη μνήμη του "βουκολικές" αναμνήσεις - προφανώς από τα "χειμαδιά" τής Λεωφόρου Αλεξάνδρας και της Πανόρμου - ,μιλώντας για "Γενάρηδες", "Φλεβάρηδες", σκυλιά και καραβάνια, όπως έκανε ο γιδοβοσκός Φλωράκης; Δεν είναι παράξενο που μπορεί ένας πρόσφατος πελάτης τής Linguaphone να μην έμαθε ακόμα τα αγγλικά, αλλά μπροστά σε έναν Αμερικανό μιλάει τα ελληνικά σαν Ελληνοαμερικανός εστιάτορας δεύτερης γενιάς; ...

Αυτός είναι ο Τσίπρας ...Ένας ηθοποιός, ο οποίος ξέρει πάντα ποιον τυποποιημένο χαρακτήρα τον συμφέρει να ενσαρκώσει, για να "βγει" το "σενάριο" που ακολουθεί. Αντιμετωπίζει αυτούς τους χαρακτήρες σαν "ρούχα" που αλλάζουν ...Τι πρόβλημα έχουμε, για να ξέρουμε ποιον χαρακτήρα θα "φορέσουμε"; ..."Βρέχει", για να φορέσουμε "αδιάβροχο" ή έχει ήλιο, για να φορέσουμε "βερμούδα"; ...Θέλει αγριάδα η περίσταση, ώστε να "καραμανλίσουμε" λίγο ή αρκεί ένα καλαμπουράκι για να "παπανδρεΐσουμε"; ...Μιλάμε σε παλαιοκομματικούς κομμουνιστές για να "φλωρακίσουμε" λίγο ή σε νεολαίους γενικά, ώστε να "χριστοδουλίσουμε";

Από εκεί και πέρα όλα εύκολα είναι ...Απλά θα κολλήσει έναν "τίτλο-δικαιολογία" σε κάθε "περίεργη" επιλογή που θα ακολουθήσει και θα εξυπηρετήσει τα συμφέροντά του, χωρίς να χαλάσει τη "βιτρίνα" του ...Δεν μπήκε στον Πανάγιο Τάφο ως πιστός και από θρησκευτική ευλάβεια, αλλά ως μηχανικός από επιστημονική περιέργεια..... Στο μέλλον, κι αν δει ότι τον συμφέρει να πιάσει τον Σταυρό στα Θεοφάνια, μπορεί να βουτήξει και ως κολυμβητής, παρασυρόμενος από αγωνιστική διάθεση. Μιλάμε για πρωτόγνωρα πράγματα ...Μία φορά πήγε με τα πόδια από τη Βουλή στο Μέγαρο Μαξίμου και έζησε στιγμές Κιμ Γιόνγκ Ουν, εφόσον "έτυχε" και έπεσε σε μαθητές που τον "αποθέωσαν".

Ακόμα και τον γέρο Παπανδρέου τον έχει ξεπεράσει στα "παπατζηλήκια" και στις "ακροβατικές" κινήσεις. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Από την Καντίτσα Σάνκο, την οποία την πήρε ως συνοδό του στη δεξίωση του Προεδρικού Μεγάρου μέχρι την ίδρυση πρωθυπουργικού γραφείου στη Θεσσαλονίκη, δεν παύει να μας καταπλήσσει ο "παπατζής". Καθημερινά αποδεικνύεται πως είναι ένας άνθρωπος, ο οποίος αποτελεί τον απόλυτο ορισμό τού καιροσκόπου αριβίστα που δημαγωγεί ασύστολα.

Τι είδους ιστορία μπορεί να γράψει ένας τέτοιος άνθρωπος; ...Εύκολη απάντηση για έναν μηχανικό, όπως ισχυρίζεται ο ίδιος ότι είναι ...Την ιστορία εκείνη, η οποία "γράφεται" εκ του αποτελέσματος - μετά από μια αναπάντεχη αστοχία "υλικού" - ...Τη μεγάλη ιστορία, την οποία μπορεί να γράψει ένα ελαττωματικό "γρανάζι" ...Ένα μικρό "γρανάζι", το οποίο μπορεί να "σπάσει" ακόμα και τον πιο περίπλοκο "κινητήρα" ...

Αυτήν ακριβώς την ιστορία γράφει έμμεσα - και εν αγνοία του - ο Τσίπρας ...Τη θεαματική ιστορία, η οποία αναγκαστικά θα γραφεί εξαιτίας τής δικής του "αστοχίας" ...Τέτοιου είδους "υλικό" χαμηλών προδιαγραφών είναι ο Τσίπρας. Ο Τσίπρας αυτήν τη στιγμή "καίει" το βασικό "εργαλείο" τού παρακράτους, το οποίο είναι η Αριστερά των κρατικοδίαιτων χαφιέδων "ηρώων" τής κοινωνικής δράσης.

Με την παρουσία του στην εξουσία "ξεχαρβαλώνει" το σύνολο του μεταπολεμικού σχεδιασμού ...Ενός έξυπνου σχεδιασμού, τον οποίο επέβαλαν στην Ελλάδα κάποτε οι ιμπεριαλιστές, προκειμένου να την ελέγχουν απόλυτα ...Έναν σχεδιασμό, ο οποίος σήμερα δείχνει να αγγίζει τα "όριά" του. Η Ελλάδα αργά αλλά σταθερά φεύγει από την ελεγχόμενη πορεία και "πλέει" πλέον σε αχαρτογράφητα "ύδατα". Το σύνολο των λύσεων που έχει στη "φαρέτρα" του το σύστημα εξουσίας, προκειμένου να την ελέγχει, έχει αρχίσει να μην έχει καμία χρηστική αξία.


Μια καλορυθμισμένη "μηχανή"


Η Ελλάδα είναι ένα κράτος, το οποίο έχει φτιαχτεί πάνω στο "πατρόν" των σύγχρονων κρατών τής Δυτικής Democracy ...Της Δυτικής Democracy, η οποία επιβλήθηκε σε ΟΛΗ τη δυτική Ευρώπη και προέκυψε μετά τον "θρίαμβο" των Αμερικανών στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Έχει φτιαχτεί πάνω σε ένα "πατρόν", το οποίο δόθηκε σε ΟΛΑ τα δυτικοευρωπαϊκά κράτη αναγκαστικά - μαζί με τα αμερικανικά δάνεια -

 Η Ελλάδα ήταν ένα από τα κράτη εκείνα, τα οποία, αναγκαστικά πήραν αμερικανική "βοήθεια" με αντιπαροχή τα κυριαρχικά τους δικαιώματα. Ως εκ τούτου η Ελλάδα έχασε κάθε πιθανότητα να είναι το "ξεχωριστό" που θα μπορούσε να είναι - εξαιτίας τής ξεχωριστής της ιστορίας - και απέκτησε την ίδια "παθογένεια" με όλα τα υπόλοιπα δυτικοευρωπαϊκά κράτη.

Όπως λοιπόν συμβαίνει και σε όλα τα υπόλοιπα κράτη, η εξουσία μονοπωλείται από τους "εκλεκτούς" των Αμερικανών ...Μονοπωλείται από τους μόνιμους εκφραστές ενός νόμιμου δικομματισμού εντός των "άκρων", τα οποία τα έχουν εκ των προτέρων ορίσει τα "αφεντικά" ...Ανάμεσα στο ναζιστικό "άκρο" - και τον εκάστοτε εκφραστή του - και το παντοτινά αναλλοίωτο κομμουνιστικό κόμμα ...

Ανάμεσα στα δύο αυτά φασιστικά "παλούκια", τα οποία έθεσαν ως όρια των πολιτικών σκηνικών αυτοί που τα εμπνεύστηκαν, τα χρηματοδότησαν και τα επέβαλαν σε όλα τα κράτη. Ανάμεσα σε αυτά τα μόνιμα "άκρα" ο λαός κινείται - επίσης μόνιμα - είτε προς τη δεξιά είτε προς την αριστερή μεριά ...Τη λεγόμενη νόμιμη Δεξιά και την επίσης νόμιμη Αριστερά ...Τη νόμιμη Δεξιά, η οποία ελεγχόταν πάντα από ατιμώρητους εγκληματίες δωσίλογους των Ναζί και τη νόμιμη Αριστερά, η οποία ελεγχόταν από επίσης ατιμώρητους εγκληματίες τού ΚΚΕ.

Οι σχεδιαστές τού συστήματος, δηλαδή, έχουν φτιάξει ένα πολιτικό "σκηνικό" απολύτως "στεγανό" και μέσα εκεί είναι εγκλωβισμένος ο λαός. Οι μονίμως τελούσες υπό "ομηρία" προδοτικές ηγεσίες εναλλάσσονται με τον "δημοκρατικό" τρόπο των εκλογών, ενώ όλοι πλέον γνωρίζουν ότι απλά κάποιοι προδότες παίρνουν τα "χρίσματα" από τις πρεσβείες των ιμπεριαλιστών. 

Ο "σοσιαλδημοκράτης" Μιτεράν, δηλαδή, ο οποίος ήταν δωσίλογος στην εποχή τής γερμανικής Κατοχής τής Γαλλίας, δεν διέφερε σε τίποτε, για παράδειγμα, από τον "χριστιανοδημοκράτη" Καραμανλή, ο οποίος ήταν επίσης δωσίλογος στην εποχή τής γερμανικής Κατοχής τής Ελλάδας. Οι Αμερικανοί τούς εκβίαζαν καί τους δύο για τους ίδιους λόγους ..."Κατοικίδιά" τους ήταν, οι οποίοι υπέτασσαν τους λαούς τους στα υπερατλαντικά αφεντικά.

Το ίδιο εκβιαστικό "παραμύθι" συνεχίζεται και με τους επιγόνους τους, ώστε να υπάρχει ομαλή διαδοχή και συνεχής έλεγχος ...Τον Καραμανλή τον διαδέχθηκε Καραμανλής, τον Παπανδρέου Παπανδρέου και τον Μητστοτάκη Μητσοτάκης. Ακόμα κι εκεί όπου δεν υπάρχει φυσική σχέση, δεν χάνεται ο έλεγχος, γιατί υπάρχουν οι απαραίτητοι μηχανισμοί. Ο σταλινικής "καταγωγής" Ολάντ δεν διαφέρει σε τίποτε από τον όμοιό του Τσίπρα. Παντού δηλαδή ο δικομματικός σχεδιασμός είναι ίδιος και έχει επιβληθεί από την τοπική αμερικανική πρεσβεία. Αν δεν είναι κάποιος ηγέτης παλιός δωσίλογος, θα είναι παλιός κομμουνιστής.

Αρκεί ν' ανακαλέσει κάποιος στη μνήμη του την επίσημη ηγεσία τής ελληνικής Δεξιάς και θα καταλάβει απολύτως ορισμένα πράγματα. Ο Καραμανλής, ο Ράλλης, ο Αβέρωφ, ο Έβερτ ή ο Μητσοτάκης - και δια της επαγωγής και οι επίγονοί τους - δεν ήταν απλά "υπόπτου" παρελθόντος ...Ήταν γνωστοί δωσίλογοι, οι οποίοι δεν είχαν τιμωρηθεί ...Ήταν δωσίλογοι, οι οποίοι σε όλη τους τη ζωή απέκρυπταν στοιχεία, τα οποία αφορούσαν τόσο τους ίδιους όσο και τις οικογένειές τους. Αυτοί παρίσταναν τους ηγέτες τής Δεξιάς και "απέναντί" τους είχαν πάντα ΚΚΕδες, οι οποίοι παρίσταναν τους ηγέτες τής Αριστεράς ...Φλωράκηδες, Κύρκους, Θεοδωράκηδες, Αλαβάνους κλπ..

Τέτοιες ήταν οι ηγεσίες όλης της Ευρώπης και τέτοια ήταν και η ελληνική ηγεσία. Η μόνη ιδιομορφία τής Ελλάδας είναι η ελαφρά "κουτσαμάρα" της. Οι δύο "πόλοι" τού δικομματισμούτης δεν ήταν ισοδύναμοι, όπως συνέβαινε σε άλλα κράτη. Στην Ελλάδα η Δεξιά εμφανίζεται πιο "ισχυρή" από την Αριστερά στο θέμα τής διακυβέρνησης. 

Δεν υπάρχει δηλαδή η συνήθης "ισορροπία", η οποία υπάρχει μεταξύ των Ρεπουμπλικάνων και των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ ή των Τόρρυς με τους Εργατικούς στη Βρετανία ή των χριστιανοδημοκρατών και των σοσιαλδημοκρατών στη Γερμανία. Στην Ελλάδα το σύστημα "τραβάει" λίγο προς τα Δεξιά ...Δεξιά κι Αριστερά δεν εναλλάσσονται μεταξύ τους στην εξουσία. Στην πραγματικότητα αυτό, το οποίο εμείς γνωρίζουμε ως δικομματισμό, δεν είναι αυτό που φαίνεται.

 Στην Ελλάδα ο"δικομματισμός" είναι εσωτερική υπόθεση της Δεξιάς και δεν αφορά την Αριστερά. Είναι εικονικός δικομματισμός, εφόσον τόσο η ΝΔ όσο και το ΠΑΣΟΚ της ίδιας Δεξιάς εκπρόσωποι είναι. Τόσο το "μαγαζί" των δωσίλογων Καραμανλήδων όσο και αυτό των επίσης δωσίλογων Παπανδρέου ανήκουν στην ίδια Δεξιά ...Στην κυριολεξία δικομματικός μονοκομματισμός.

Αυτό είναι κάτι, το οποίο έχει την εξήγησή του ...και αυτή είναι σχετικά απλή. Η Δεξιά μονοπωλεί την εξουσία στην Ελλάδα για έναν απλό λόγο: Δεν έχει ισότιμο αντίπαλο. Ο εμφανής αντίπαλός της, που είναι η Αριστερά, έχει επικουρικό ρόλο στη λειτουργία τού εικονικού δικομματισμού της Δεξιάς ...

Η Αριστερά λειτουργεί ως "υπάλληλος" της Δεξιάς. Στην πραγματικότητα ούτε καν "υπάλληλός" της είναι ..."Όμηρός" της είναι. Από την εποχή του γέρου Παπανδρέου, του Καραμανλή και των λοιπών δωσίλογων, η Αριστερά τελεί υπό ομηρία και άρα το ελληνικό πολιτικό σύστημα δεν είναι "αρτιμελές". Αυτή η ιδιομορφία τής "κουτσαμάρας" οφείλεται στον "τραυματισμό" τής χώρας από τον Εμφύλιο.

 Από τον Πόλεμο και μετά η Αριστερά σε επίπεδο στελεχών είναι καθαρά ένα χαφιεδομάγαζο της Δεξιάς, γιατί το ΣΥΝΟΛΟ των ηγετών της προέρχεται από το "παγιδευμένο" - λόγω της προδοσίας τού Εμφυλίου - ΚΚΕ. Από τον Ζαχαριάδη και τον Εμφύλιο μέχρι τον Κουτσούμπα σήμερα η Δεξιά έχει υπό την ομηρία της τους προδότες ηγέτες τής Αριστεράς γιατί ΟΛΟΙ τους είναι πρώην ΚΚΕδες...

..."Εμφύλιος" - τρόπος του λέγειν - γιατί στην προκειμένη περίπτωση είχαμε ένα "θέατρο", για να κρυφτούν οι προδότες και οι δωσίλογοι. Μιλάμε για "θέατρο", γιατί, αν οι Αμερικανοί δεν θεωρούσαν τόσο πολύ χρήσιμους τους δωσίλογους, ώστε να θελήσουν να τους σώσουν, δεν θα γινόταν ποτέ Εμφύλιος. Επειδή αυτοί τους ήταν χρήσιμοι, τους έσωσαν, "ματώνοντας" τον ελληνικό λαό. Εύκολη υπόθεση ήταν για εκείνους η "παράσταση" του Εμφυλίου ...

Οι ίδιοι άνθρωποι, οι οποίοι πλήρωναν και προστάτευαν τον Ζαχαριάδη ήταν οι ίδιοι άνθρωποι που πλήρωναν και προστάτευαν τον Παπανδρέου, τον Καραμανλή ή τον Μητσοτάκη. Αυτοί ήταν οι "αχυράνθρωποι", οι οποίοι προκάλεσαν τον Εμφύλιο. Γιατί τον προκάλεσαν; ...Γιατί μόνον με αυτό το "σενάριο" σωτηρίας μπορούσαν οι δωσίλογοι να αποφύγουν την τιμωρία τους.

Για να σώσουν οι Αμερικανοί τους κακούς, επέλεξαν ένα "σενάριο", το οποίο θα εμφάνιζε κάποιους άλλους ακόμα πιο κακούς. Για να σώσουν τους κακούς, οι οποίοι συνεργάστηκαν με τους Ναζί, εμφάνισαν τους ακόμα πιο κακούς, οι οποίοι απειλούσαν τη Δημοκρατία. Για να σώσουν τους δωσίλογους, δαιμονοποίησαν τους άχρηστους ΚΚΕδες. Αυτοί, ως γνήσιοι καιροσκόποι - και βέβαια εξαιτίας μοσχοβίτικων εντολών - ,δέχθηκαν να παίξουν τον ρόλο τού "σάκου τού μποξ" και βέβαια αυτόν δεν τον έπαιξαν "τζάμπα".


Η μεγάλη των χαφιέδων σχολή


Αυτό ήταν το όλο κόλπο. Οι Αμερικανοί επέλεξαν αυτό το "σενάριο", για να εμφανιστούν οι χαφιέδες τού ΚΚΕ σαν απειλή τής δημοκρατίας, προκειμένου οι δωσίλογοι και οι ταγματασφαλίτες να μην αφοπλιστούν - μετά την αποχώρηση των ΝΑΖΙ - και να παραστήσουν τους προστάτες τής δημοκρατίας. Αν δεν γινόταν ο Εμφύλιος, δεν θα είχαν οι Αμερικανοί στην Ελλάδα εκείνους τους συνεργάτες που χρειάζονταν, προκειμένου να κατακτήσουν στην κυριολεξία τη χώρα ...

Δεν θα είχαν τους συνεργάτες εκείνους, οι οποίοι θα πρόδιδαν την πατρίδα τους και θα την παρέδιδαν "λεία" στο αμερικανικό "πιάτο". Σε περίπτωση που δεν γινόταν ο Εμφύλιος, οι ΚΚΕδες μετά τον πόλεμο θα επέστρεφαν στους "βόθρους" όπου ανήκαν και οι δωσίλογοι ταγματασφαλίτες θα ανέβαιναν τα "ικριώματα" που προβλέπονται για τους προδότες. Όμως, μια Ελλάδα με εξουδετερωμένη αυτήν τη "σαβούρα", θα ήταν μια άλλη Ελλάδα - πολύ πιο έξυπνη και λαμπερή - και αυτό δεν το ήθελαν οι ιμπεριαλιστές.

Με έναν τεχνητό "Εμφύλιο" όλα αυτά τα απέφυγαν ...Έσωσαν τους προδότες και τους εγκλώβισαν στην "ομηρία" τους ...Τους έσωσαν, τους βόλεψαν και ως "αντιπαροχή" πήραν μια ολόκληρη χώρα. Έστω και εφήμερα οι ανυπόληπτοι και άχρηστοι ΚΚΕδες δέχθηκαν να γίνουν οι αποδιοπομπαίοι "τράγοι", ώστε οι δωσίλογοι να γίνουν οι "ήρωες" της δημοκρατίας. 

Μικρό το κακό για τους κομμουνιστές, αν σκεφτεί κάποιος την "αντιπαροχή" που πήραν μεταπολεμικά. Ακόμα και σήμερα, που η Δαμανάκη ζει το όνειρό της στα Λονδίνα, σε αυτήν την "αντιπαροχή" το οφείλει. Ακόμα και σήμερα, που οι "κνίτες" περνάνε τα μαθήματα "αλά Τσίπρα" στο Πανεπιστήμιο, σε αυτήν την "αντιπαροχή" το οφείλουν. Δεν ανησυχούν για την ανταγωνιστικότητα και άρα για το μέλλον τους, γιατί κάποιοι τους το έχουν εξασφαλίσει από πριν.

Στην κυριολεξία δεν υπάρχει ούτε ένας οργανωμένος ΚΚΕς, ο οποίος να μην ζει με τον άλφα ή βήτα τρόπο δημοσία δαπάνη και εξαιτίας τής γενναιοδωρίας ενός συστήματος, το οποίο δήθεν μισεί και πολεμά. Ακόμα κι αυτοί, οι οποίοι δεν μπόρεσαν να "τρυπώσουν" στο δημόσιο, όλο και κάποιο μεροκάματο αργόσχολου "τσιμπάνε", είτε ως μόνιμοι συνδικαλιστές χαφιέδες σε εργοστάσια είτε ως επαγγελματίες "διαδηλωσάκηδες" του κόμματος. Οι περισσότεροι απ' αυτούς είναι φυσικά παιδιά ανθρώπων, οι οποίοι δέχονταν για το μεροκάματο του χαφιέ να περιφέρονται στις φυλακές τής χώρας. Είναι δυνατόν αυτών τα παιδιά να μην αισθάνονται "πετυχημένοι", όταν καταφέρνουν τα ίδια με τους γονείς τους χωρίς την "αγγαρεία" τής φυλακής; Όλα αυτά υπό την "ευγενική" χορηγία των δωσίλογων, οι οποίοι παρίσταναν τους δεξιούς ...Υπό τη χορηγία των δωσίλογων γονέων των κολεγιακών συμμαθητών τής κόρης τής Παπαρήγα.

Εξαιτίας αυτού του "στημένου" παιχνιδιού, το οποίο ξεπερνά τα όρια της προδοσίας, η Δεξιά και η Αριστερά είναι μονίμως οι κρυφοί "συνέταιροι" της ίδιας εξουσίας ...Της εξουσίας εκείνης, η οποία τους προστατεύει από τον λαό και βέβαια τους θέτει εξίσου υπό την ομηρία τής τοπικής αμερικανικής πρεσβείας. Ως εκ τούτου η Δεξιά μπορεί και "κατασκευάζει" μόνη της τους "ήρωες" της Αριστεράς, για να μπορεί να τους "διορίζει" επικεφαλής τού πιο δυναμικού και αντιδραστικού τμήματος της ελληνικής κοινωνίας ...Επικεφαλής τού λεγόμενου προοδευτικού χώρου και ως εκ τούτου να ελέγχει τις αντιδράσεις σε όλες τις αντιλαϊκές και αντεθνικές πολιτικές της. Το κόλπο ήταν απλό και τόσο πετυχημένο, που δούλευε πάντα.

Από τη στιγμή που η Δεξιά ήθελε να νικά τη λαϊκή αντίδραση και ταυτόχρονα δεν την συνέφερε η σύγκρουση μ' αυτήν, επέλεξε το "καπέλωμα" της όποιας αντίδρασης. Όταν το σύστημα ένιωθε ότι ο κόσμος θα έβγαινε στους δρόμους, έβγαζε τους "χολεριασμένους" τού ΚΚΕ και μπλόκαρε την αντίδραση, εξαιτίας τής απέχθειας του κόσμου προς αυτούς ...ΚΚΕδες παρακρατικοί, οργανωμένοι απόλυτα για τη μαζική τρομοκράτηση του λαού ... Επαγγελματίες διαδηλωτές ...Με μοτοσυκλετιστικά κράνη, τη στιγμή που δεν έχουν μοτοσικλέτες ...Με τεράστια ρόπαλα, προφανώς για να μην "σπάνε" από το ανέμισμα των σημαιών τους ...Το "πεζικό" τού παρακράτους.

Όταν ακόμα κι αυτά τα μέσα δεν έφταναν στη Δεξιά, για να εμποδίσει τον κόσμο να βγει στους δρόμους, έβγαζε από την ίδια αριστερή "δεξαμενή" - με σπέσιαλ συμμετοχή επιφανών γόνων των Βορείων Προαστίων - τους γνωστούς "μπαχαλάκηδες" για να τον διαλύσει ...Τους "καταδρομείς" τού παρακράτους. Από το "βουνό" τού Ζαχαριάδη πήγαμε στο "Πολυτεχνείο" τής Δαμανάκη και από εκεί στην "Μαρφίν" τού Τσίπρα ...Οι ίδιοι άνθρωποι, υπό τις εντολές των ίδιων κέντρων εξουσίας, έκαναν τα ίδια πράγματα εις βάρος του ίδιου λαού. Με τη βοήθεια του παρακράτους και των Αμερικανών αυθαίρετα έμπαιναν "μπροστά" από την κοινωνική αντίδραση και την κατεύθυναν προς εκείνη την κατεύθυνση που βόλευε τα αφεντικά τους. Πού τα βόλευε τα αφεντικά; ...Στην απρόκλητη και παντελώς ανώφελη βίαιη σύγκρουση του λαού με τις δυνάμεις ασφαλείας, που δικαιολογεί την επίσης βίαιη "απάντηση" και άρα την καταστολή.

Αυτό ήταν το κόλπο. Οι "ήρωες" και οι "γενναίοι" τού παρακράτους έβαζαν πάντα τον λαό να οδηγείται στο αδιέξοδο της βίας και να χτυπάει το "χέρι" του στο "μαχαίρι" τής Αστυνομίας. Ποτέ και καμία δεξιά πολιτική δεν βρήκε σοβαρή αντίσταση εξαιτίας κάποιας λαϊκής αντίδρασης, γιατί απλούστατα η αντίδραση αυτή ήταν πάντα προδομένη ..."Καπελωμένη" εν τη γενέσει της ...Με εντολές τής Δεξιάς την αντίδραση αυτήν πάντα τη διαχειρίζονταν οι αριστεροί - όλοι τους πρώην ΚΚΕδες - χαφιέδες τής Δεξιάς Ασφάλειας.

Αυτό έγινε στα μεγάλα "ιστορικά" γεγονότα, τα οποία καθόρισαν την πορεία τής χώρας και το ίδιο επαναλαμβάνεται κάθε φορά που υπάρχει ανάγκη. Επειδή "των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν", έτσι κι αυτοί φροντίζουν να είναι πάντα ετοιμοπόλεμοι, μέχρι να χρειαστεί να επαναλάβουν την αγωνιστική "εργολαβία" τους. Για να μην "ψάχνονται" την κρίσιμη ώρα, φροντίζουν να έχουν μόνιμα στη διάθεσή τους το ανθρώπινο δυναμικό των χαφιέδων, που απαιτεί το "κόλπο" αυτό. Κάθε χρόνο παρακολουθούμε αυτήν τη "συγκομιδή" στελεχών του παρακράτους. Την κάθε "φουρνιά", που - λόγω ηλικίας - αποσύρεται από τους "δρόμους", τη διαδέχεται η νέα. Κάθε νέα επέτειος του Πολυτεχνείου στην πραγματικότητα είναι το ετήσιο casting του παρακράτους. Εκεί πάνε οι νέοι υποψήφιοι, για να διαδεχθούν τους προηγούμενους. Εκεί οι παλιότεροι θα τους μυήσουν στα "κόλπα" ...Από το πώς φτιάχνονται οι μολότοφ μέχρι το πού απευθύνονται για βοήθεια όταν τα πράγματα γίνουν δύσκολα...


...Υπό την αιγίδα τής Δεξιάς και της Αστυνομίας και με "προτάσεις" τού ΚΚΕ γίνεται το casting τού Πολυτεχνείου ...Με πέτρες και καδρόνια γίνεται η "ηρωοποίηση" των μελλοντικών συνδικαλιστών και προδοτών πολιτικών, τους οποίους έχει ανάγκη η εξουσία για να ελέγχει τον κόσμο. Με τον τρόπο αυτόν η δικομματική Δεξιά μονοπωλούσε μόνιμα την εξουσία ...Η Δεξιά τού "Νεοδημοκρατικού Πασόκ" ...Η Δεξιά τής Παναγιωταρέα, η οποία έφτιαχνε μόνη της τους "Τσίπρες" που χρειαζόταν ...Η Δεξιά, η οποία και η ίδια σε επίπεδο στελεχών δεν διέφερε ποιοτικά από το χαφιεδαριό τής Αριστεράς. Στο μόνο που διαφέρουν είναι η ταυτότητα των αφεντικών τους...

...Οι αριστεροί ηγέτες ήταν πάντα χαφιέδες τής Δεξιάς και οι δεξιοί ηγέτες ήταν χαφιέδες των ξένων. Στην πραγματικότητα η μόνη διαφορά τους είναι ότι απλά οι δεύτεροι είχαν το προνόμιο να "βλέπουν" και τα "αφεντικά". Η Δεξιά στην Ελλάδα ήταν πάντα το "μαγαζί" των δωσίλογων, των ομοφυλόφιλων, των ανώμαλων και των διεφθαρμένων "εθναρχών" και αυτοί όλοι ήταν οι εκβιαστές και τα αφεντικά των αριστερών χαφιέδων. Αυτή η Δεξιά τού δικομματισμού με "σκονάκι" - και υπό τη μόνιμη καθοδήγηση των Αμερικανών και των Εγγλέζων - "κατασκεύασε" τη μεταπολεμική Αριστερά κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν ...Οι ανώμαλοι, οι άχρηστοι και οι διεφθαρμένοι έβαλαν όμοιούς τους "απέναντι", για διαφορετικά δεν γινόταν "παιχνίδι". Έφτιαξαν δηλαδή την Αριστερά ως "είδωλο" της Δεξιάς. Στο δωσιλογικό "ιερατείο" τής Δεξιάς έβαλαν "απέναντι" το δωσιλογικό "ιερατείο" τού ΚΚΕ. Έτσι λειτουργούσε πάντα η Αριστερά, γιατί αυτός είναι ο ρόλος της.

Όλα αυτά που βλέπουμε σήμερα, δηλαδή, δεν είναι τυχαίες εξελίξεις τυχαίων συγκυριών ...Είναι δουλεμένα σχέδια "μάχης", τα οποία έχουν εκπονηθεί σε υπόγεια μυστικών υπηρεσιών. Ο καθένας έχει τον ρόλο του και τον σέβεται απόλυτα όταν ξεκινάει η "παράσταση". Δεν έχει ενοχές η Δεξιά όταν παρουσιάζεται σαν ο "κακός" τής εξουσίας. Το ίδιο δεν έχει ενοχές και η προβοκατόρικη Αριστερά, όταν παριστάνει τον "καλό", ο οποίος είναι επαγγελματίας looser ...Oκαταδικασμένος πάντα να "ηττάται" ...Αυτός είναι απλά ο ρόλος της ...Γι' αυτόν τον λόγο έχει "κατασκευαστεί" ...Δεν μπορεί το "είδωλο" να διαφοροποιηθεί από το "αντικείμενο" που αντικατοπτρίζει.

Η Αριστερά έχει "κατασκευαστεί" με τα χαρακτηριστικά αυτά, για να μπορεί η Δεξιά να μονοπωλεί την εξουσία ...Να μπορεί να ελέγχει και να εκτονώνει την κοινωνική αντίδραση, η οποία προκαλείται από την αθλιότητα και τις προδοσίες της. Αυτή είναι η μεταπολεμική ελληνική Αριστερά ...Είναι η Αριστερά των άεργων, των ανεπάγγελτων και των τεμπέληδων, οι οποίοι έχουν αναλάβει τα "δίκια" των εργαζομένων ...Είναι η Αριστερά που - καθ' όλη τη μεταπολεμική περίοδο - της έχει παραδοθεί ο οργανωμένος και κρατικοδίαιτος συνδικαλισμός, ώστε να "καπελώνεται" κάθε μορφής κοινωνική αντίδραση ...Είναι η Αριστερά, που, μέσω ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, υπέταξε τον κόσμο σε όποιον υποδείκνυαν τα αφεντικά των "εθναρχών" μας ...Άλλοτε στους βιομηχάνους, άλλοτε στους εφοπλιστές και σήμερα στους δανειστές.

Αυτή η Αριστερά των επαγγελματιών χαφιέδων ήταν πάντα το κρυφό "εργαλείο" τής Δεξιάς των δωσίλογων και των ανώμαλων ...Το "εργαλείο" αυτό, το οποίο επέτρεπε στη δικομματική Δεξιά να ακολουθεί όποια πολιτική τη βόλευε, γιατί δεν φοβόταν την αντίδραση του λαού. Γνώριζε η Δεξιά ότι ακόμα και τη μεγαλύτερη αντίδραση, που θα προέκυπτε από την πολιτική της, μπορούσε να την ελέγξει ...Θα την "καπέλωνε" εύκολα το "εργαλείο" των χαφιέδων και η εξουσία δεν θα έφευγε από τα χέρια της. Παιδεραστές - σαν τον γέρο Παπανδρέου - ή ομοφυλόφιλοι - σαν τον γέρο Καραμανλή - μπορούσαν ν' απολαμβάνουν τη μονιμότητα στην εξουσία, δημιουργώντας δυναστείες. Ποιος θα τους απειλούσε; ...Ο χαφιές Φλωράκης ή ο "επαναστάτης" Μίκης με τον "ήρωα" Γλέζο; Αυτός ήταν κι ο λόγος που τον "μύθο" τής Αριστεράς των αγώνων και της κοινωνικής "ευαισθησίας" τον "έπλεξε" η Δεξιά με τους δικούς της ασφαλίτες "συγγραφείς".

Όποιος βόλευε τη Δεξιά, γινόταν κοινωνικός "ήρωας" ..."Ήρωας" της Ασφάλειας και του Παρακράτους. Φλωράκηδες, Γλέζοι, Κύρκοι, Θεοδωράκηδες, Δαμανάκισσες και όλοι οι υπόλοιποι - μηδενός εξαιρουμένου - πρώτα περνούσαν το "casting" της Ασφάλειας και της Αμερικανικής Πρεσβείας και μετά "βαπτίζονταν" "ήρωες". Ο Τσίπρας ήταν ένας ακόμα "επιτυχών" τής Αμερικανικής Πρεσβείας, της Ασφάλειας και του Παρακράτους τού Καραμανλή, της Παναγιωταρέα και της ΕΡΤ. Άλλη μια "πρόταση" του ΚΚΕ, η οποία εγκρίθηκε από τη Δεξιά. Αυτή η Αριστερά των χαφιέδων και τον προβοκατόρων πάντα εμφανιζόταν όταν βόλευε και "εξαφανιζόταν" μόλις ολοκλήρωνε τη δουλειά της. Εμφανιζόταν, για να "εκτονώσει" την αντίδραση εναντίον τής Δεξιάς και στη συνέχεια "εξαφανιζόταν", γιατί υποτίθεται απειλούσε τη Δημοκρατία ...η οποία βέβαια πάντα "θριάμβευε" εις βάρος των μπολσεβίκων

Αυτό ήταν το "κόλπο" και εμφανιζόταν πάντα με τον ίδιο μονότονο τρόπο ...Η Αριστερά ήταν αυτή που αφηνόταν πάντα να κάνει τον δημαγωγικό λαϊκισμό, ο οποίος θα της επέτρεπε να "εισπράξει" πολιτικά τη λαϊκή οργή της εκάστοτε αρνητικής για την Δεξιά κατάστασης. Βόλευε τη Δεξιά η όποια λαϊκή αντίδραση να πήγαινε "μονόπατα" στα "χέρια" των χαφιέδων τους, ώστε να μπορούν να τη διαχειρίζονται κατά το δοκούν ...Να την παραδίδουν ως κέρδος στην Αριστερά, προκειμένου αυτή να μην πάει σε επικίνδυνα νέα πολιτικά πρόσωπα, τα οποία θα "παρήγαγε" η όποια πολιτική ή οικονομική κρίση. Αφού εξασφάλιζαν αυτήν τη βολική συνθήκη, την κατάλληλη στιγμή θα έβαζαν την Αριστερά να κάνει τα "χρήσιμα" εκείνα λάθη, τα οποία θα την ανάγκαζαν να "επιστρέψει" στη Δεξιά το πολιτικό "κέρδος" που είχε εισπράξει στιγμιαία. Πάντα, δηλαδή, όταν "φουντώνει" η Αριστερά, αναζητούμε το κέρδος που ακολουθεί υπέρ τής Δεξιάς.

Το "φούντωμα" δηλαδή της Αριστεράς "συγχωρεί" ένα προηγούμενο αντεθνικό ή αντικοινωνικό "ολίσθημα" της Δεξιάς και υποβοηθά την ομαλή επάνοδό της στην εξουσία ...Η Αριστερά "φούντωνε", για να δρομολογηθεί η κατάσταση εκείνη, η οποία θα επέτρεπε να σωθούν οι δεξιοί δωσίλογοι μετά τον πόλεμο ...Η Αριστερά ήταν αυτή που "φούντωνε", για να επιβληθεί η δεξιά "πατριωτική" και "δημοκρατική" αμερικανόφιλη Χούντα ...Η Αριστερά ήταν αυτή που "φούντωνε", για να σωθούν οι δεξιοί χουντικοί και να "επιστρέψει" στην εξουσία ο δεξιός Καραμανλής ...Η Αριστερά ήταν αυτή που "φούντωσε" στις μέρες του Τσίπρα, για να περάσουν τα Μνημόνια και να σωθούν οι δεξιοί Καραμανλοπαπανδρέιδες που μας τα φόρτωσαν.

Αυτός είναι ο ρόλος τής Αριστεράς στον μεταπολεμικό σχεδιασμό. Πάντα την άφηναν να λαϊκίζει ασύστολα, για να παρασέρνει τον λαό σε λάθος "δρόμους". Την άφηναν - όταν τους βόλευε - να εμφανίζεται ως λύση ελπίδας για κοινωνική "σωτηρία" και όταν έκαναν τη δουλειά τους τη "νικούσαν" σαν "ήρωες" της Δημοκρατίας. Την εμφάνιζαν, για να "εκτονώσουν" την κατάσταση και την κατάλληλη ώρα την εξαφάνιζαν σαν επικίνδυνη για τη Δημοκρατία επιλογή. Πάντα "εξαφανιζόταν", ώστε να μην απειλείται το μονοπώλιο της εξουσίας τής δικομματικής Δεξιάς.

Αυτό ήταν το "παιχνίδι", το οποίο επέτρεπε στην Αριστερά να παίζει πάντα τον ρόλο της, χωρίς να φθείρεται ...Να παριστάνει τον "συμπαραστάτη" τού λαού, ενώ ήταν ένας κοινός "μπράβος" τού δεξιού συστήματος εξουσίας. Εμφανιζόταν σαν μεγάλη δύναμη, και, όταν κατάφερνε να δείχνει σαν "μνηστήρας" τής εξουσίας, "μεταλλασσόταν σε απειλή τής δημοκρατίας ...και, αποσυρόταν. Ήταν οι εθελοντές και καλοπληρωμένοι "λύκοι", που μάντρωναν τα "πρόβατα" στο δεξιό δίχωρο "μαντρί". Η ίδια η Αριστερά έπαιζε οικειοθελώς –-και ποτέ τζάμπα - το παιχνίδι αυτό, εφόσον η ίδια έκανε τα βολικά εκείνα "λάθη", τα οποία βόλευαν τα δεξιά "αφεντικά" της, επιτρέποντάς τους να εμφανίζονται σαν προστάτες τής Δημοκρατίας.

Στο όνομα της Δημοκρατίας έδινε ξανά την εξουσία σε εκείνους, οι οποίοι προηγουμένως είχαν αναγκάσει τον λαό ν' αντιδράσει ...Αυτοί, οι οποίοι αντιδρούσαν στον φασισμό τής Δεξιάς, στο τέλος προτιμούσαν τους φασίστες από τους μπολσεβίκους. Το αποτέλεσμα, για τους σχεδιαστές αυτής της κατάστασης, ήταν "σιγουράκι" ...Ο δημοκρατικός λαός με μαθηματική βεβαιότητα θα επέλεγε να υπομείνει τα χειρότερα από το να δει τους μπολσεβίκους να παίρνουν την εξουσία ...Θα επέλεγε τους δωσίλογους από τους μπολσεβίκους ...Θα επέλεγε τους "ρεαλιστές" απ' αυτούς, οι οποίοι οικειοθελώς θα εμφανίζονταν σαν ηλίθιοι ...Θα επέλεγε τους συνταγματάρχες από τους μπολσεβίκους ...Θα επέλεγε τον Καραμανλή από τους μπολσεβίκους ...Θα επέλεγε να βιώνει τη χείριστη μορφή τής δημοκρατίας, παρά την όποια εκδοχή τού κομμουνισμού.

Όταν οι λαϊκιστές μπολσεβίκοι είναι η επιλογή σου, προτιμάς καί τον "Καραμανλή" καί τα "τανκς". Ό,τι κι αν σου βάλουν μπροστά σου, θα το στηρίξεις ...Κωστάκηδες, Γιωργάκηδες, Φώφηδες κι Αντωνάκηδες. Αυτό ήταν το κόλπο και η εξουσία εναλλασσόταν ανάμεσα στους εκλεκτούς τής Αμερικανικής Πρεσβείας. Σε αυτό το κόλπο η Αριστερά ήταν πάντα το "δεκανίκι" τής Δεξιάς ...Στιγμιαία έπαιρνε το "βάρος" μέχρι το σύστημα να ανακτήσει την ισορροπία του. 

Όταν ο λαός "χτυπούσε" τη Δεξιά κι αυτή πήγαινε να χάσει την "ισορροπία" της, μεταβίβαζε το "βάρος" της στο "δεκανίκι", για να αναδιαταχθεί και να εξασφαλίσει μια νέα πιο σταθερή θέση στήριξης. Αυτήν τη ζωτική χρονική "πίστωση" της έδινε η Αριστερά. Απλά αυτή η λύση με το "δεκανίκι" δεν μπορούσε να έχει μεγάλη διάρκεια ...Ήταν "δεκανίκι" ανάπηρου, το οποίο μπορούσε να αναλάβει "φορτίο" μόνον στιγμιαία ...Ένα "δεκανίκι", το οποίο απλά θα έδινε στη Δεξιά τη δυνατότητα να ανακτήσει την στήριξή της.

Αυτήν ήταν και η διαφορά τού ελληνικού συστήματος εξουσίας με τα υπόλοιπα δυτικά. Στα δυτικά συστήματα, όταν οι λαοί χτυπούσαν το "πόδι" τής Δεξιάς, αναλάμβανε το "φορτίο" του το "πόδι" τής Αριστεράς. Όταν φθείρονταν οι χριστιανοδημοκράτες, αναλάμβαναν οι σοσιαλοδημοκράτες, και το αντίστροφο. Το σύστημα δεν κινδύνευε από την "πάλη" με τον λαό, γιατί καί τα δύο "πόδια" ήταν πανίσχυρα και αυτοδύναμα ...Κυρίως αυτοδύναμα, γιατί αναδείκνυαν τις ηγεσίες τους μέσα από δικές τους εσωτερικές διαδικασίες και όχι με "υποδείξεις-εντολές" των αντιπάλων τους, όπως συνέβαινε στην Ελλάδα.

Στην Ελλάδα το αριστερό "σκέλος" δεν ήταν ζωντανό ...Το "δεκανίκι" δεν ήταν αυτοδύναμο ...Ήταν ένα "νεκρό" σώμα, το οποίο το εξουσίαζαν οι "εκλεκτοί" τού δεξιού παρακράτους. Οι ηγέτες της έπαιρναν "χρίσματα" από τα γραφεία τού δεξιού παρακράτους. Δεν υπήρχε αριστερή ηγεσία, αν δεν ήταν επιλογή τής Δεξιάς αποκλειστικά ανάμεσα στις "προτάσεις" τού ΚΚΕ...Του ΚΚΕ, το οποίο λειτουργούσε μέσα στο σύνολο του αριστερού χώρου σαν τα "μάτια" και τα "αυτιά" τής Δεξιάς και βέβαια της Αμερικανικής Πρεσβείας. Γι' αυτόν τον λόγο έπρεπε αυτό το πολύτιμο "εργαλείο" να συντηρείται με χρήματα και βολέματα της δεξιάς εξουσίας ...Να συντηρείται, απλά για να διατηρεί ίδιο κι απαράλλαχτο το "θέατρο" της σύγκρουσης.

Ευνόητη είναι η ανάγκη αυτή, εφόσον αυτοί, οι οποίοι επωφελούνται από το "παιχνίδι" αυτό, δεν το αλλάζουν ποτέ και άρα δεν έχουν κανέναν λόγο να "νικήσουν" ολοκληρωτικά τον αντίπαλό τους. Αφού βολεύονται με την επ' άπειρον σύγκρουση, γιατί να την "κλείσουν" με μια νίκη; Γι' αυτόν τον λόγο η "ανάπηρη" Δεξιά δεν παύει ποτέ να μεριμνά για το "δεκανίκι" της. Γι' αυτόν τον λόγο οι δεξιοί "νικητές" δεν χάνουν ποτέ την ευκαιρία να σώσουν τους "ηττημένους" αριστερούς ...

Να σώσουν πρωτίστως την κομματική "μήτρα", η οποία τους "γεννά" με τα επιθυμητά χαρακτηριστικά και η οποία είναι το ΚΚΕ. Δεν υπάρχει ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ αριστερός ηγέτης, ο οποίος να έκανε "καριέρα" στην Αριστερά, χωρίς προηγουμένως να περάσει από τα "θρανία" τού ΚΚΕ ...Χωρίς να έχει πάρει το "πτυχίο" τού χαφιέ από το χαφιεδομάγαζο του ΚΚΕ. Αυτός ο έλεγχος των προσώπων, οι οποίοι ηγούνται της Αριστεράς είναι ο ρόλος τού ΚΚΕ και γι' αυτόν τον λόγο προστατεύεται ως κόρη οφθαλμού ακόμα και τώρα, που ο "υπαρκτός" έχει προ πολλού "πεθάνει".

Ως εκ τούτου, η Δεξιά πάντα φροντίζει να υπάρχει αυτό το "φίλτρο" προσώπων, το οποίο της επιτρέπει να ελέγχει ασφυκτικά την ηγεσία ολόκληρου του αριστερού χώρου. Ο Γεώργιος Παπανδρέου "έσωσε" μεταπολεμικά - και άρα μετά την προδοσία τού Εμφυλίου - τους ΚΚΕδες, "κεφαλαιοποιώντας" - μέσω των οργανωμένων "διώξεών" τους - την ιδιότητά τους. Ο Καραμανλής "έσωσε" το ΚΚΕ τής Μεταπολίτευσης, εξασφαλίζοντας κρατικά κονδύλια για τη συντήρηση του "καρκίνου" τής Δημοκρατίας. Ο Ανδρέας Παπανδρέου "έσωσε" το χαφιεδαριό τού ΚΚΕ "καίγοντας" τους Φάκελους της Χούντας οι οποίοι ήταν σχεδόν εξ' ολοκλήρου κουκουέδικης "συγγραφής". Ο ίδιος Ανδρέας έδωσε σε όλους τους παλαιοκομμουνιστές ΚΚΕδες "αντιστασιακή" σύνταξη, για να συνεχίσει να υπάρχει το ΚΚΕ με κρατικό "συσσίτιο".

Από εκεί και πέρα Γιωργάκηδες και Κωστάκηδες δεν σταμάτησαν ποτέ να το βοηθάνε. Ποτέ δεν αμφισβήτησαν το "μπακαλόχαρτο" αυτό, το οποίο έδινε νομιμότητα και βέβαια κρατικά χρήματα στο ΚΚΕ - ακόμα και μετά την πτώση τής "μητέρας" ΕΣΣΔ - . Τότε μάλιστα προέκυψε μέγα θέμα με τη χρηματοδότησή ενός ελληνικού κόμματος από μια ξένη μυστική υπηρεσία - όπως ήταν η KGB - και κανένας δεν αφέθηκε να το "ψάξει". Προέκυψε θέμα με τα οικονομικά τού κόμματος και ποτέ κανένας δεν έστειλε έναν κρατικό υπάλληλο να ελέγξει το χαφιεδομάγαζο του Περισσού. Οι Γλέζοι και οι Φλωράκηδες παρίσταναν τους "ήρωες" - και εσχάτως τους πατριώτες - και επί χρόνια ζούσαν με χρήματα ξένων μυστικών υπηρεσιών.

Γι' αυτόν τον λόγο το "παιχνίδι" τής αντιπαλότητας μεταξύ Δεξιάς κι Αριστεράς δεν αλλάζει ποτέ. Κανένας δεν θέλει να νικήσει ολοκληρωτικά τον άλλο, γιατί στην κυριολεξία ο ένας επιβιώνει εξαιτίας τού άλλου ...Μονά-ζυγά δικά τους, και πιο ευτυχισμένοι απ' όλους οι Αμερικανοί, οι οποίοι επέβαλαν αυτόν τον σχεδιασμό. Τα δουλικά τους, είτε "προσκυνάνε" μέσα στην Πρεσβεία είτε "διαδηλώνουν" έξω απ' αυτήν, είναι μονίμως πιστά, γιατί απλούστατα είναι μονίμως βολεμένα - και κυρίως οι κυρίαρχοι Δεξιοί - . Τζάμπα πράγμα. Μόνοι τους δημιουργούν τους αντιπάλους τους και μόνοι τους "ανταμείβονται" με προσυμφωνημένους "θριάμβους". Μόνοι τους δημιούργησαν τις "παρατάξεις" και μόνοι τους αποφασίζουν ποιοι θα ηγούνται αυτών των "παρατάξεων". Μέσα από μια απολύτως στημένη αντιπαλό



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου