ΣΕΝΑΡΙΟ ΤΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ROCKEFELLER, ΠΡΙΝ 10 ΧΡΟΝΙΑ, ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ ΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ΤΗΣ «ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ» ΤΟΥ 2020
Παραθέτω απόσπασμα του "σεναρίου" (σχεδίου). Δείτε ολόκληρο το έγγραφο εδώ.
“IT IS POSSIBLE TO DISCIPLINE AND CONTROL SOME SOCIETIES FOR SOME TIME, BUT NOT THE WHOLE WORLD ALL THE TIME.” – GK Bhat, TARU Leading Edge, India
Σενάρια για το μέλλον της τεχνολογίας και της διεθνούς ανάπτυξης
Αυτή η έκθεση δημιουργήθηκε από το The Rockefeller Foundation και το Global Business Network. Μάιος 2010
(...) (...)
Ένας κόσμος αυστηρότερου κυβερνητικού ελέγχου από πάνω προς τα κάτω και πιο αυταρχικής ηγεσίας, με περιορισμένη καινοτομία και αυξανόμενη ώθηση των πολιτών.
Το 2012, η πανδημία που ο κόσμος περίμενε εδώ και χρόνια έπληξε τελικά.
Σε αντίθεση με το H1N1 του 2009, αυτό το νέο στέλεχος της γρίπης - που προέρχεται από άγριες χήνες - ήταν εξαιρετικά μολυσματικό και θανατηφόρο.
Ακόμα και τα πιο προετοιμασμένα για πανδημία έθνη γρήγορα συγκλονίστηκαν όταν ο ιός έσπασε σε όλο τον κόσμο, μολύνοντας σχεδόν το 20% του παγκόσμιου πληθυσμού και σκότωσε 8 εκατομμύρια σε μόλις επτά μήνες, η πλειονότητα των οποίων ήταν υγιείς νέοι ενήλικες.
Η πανδημία είχε επίσης θανατηφόρα επίδραση στις οικονομίες: η διεθνής κινητικότητα τόσο των ανθρώπων όσο και των αγαθών σταμάτησε, εξουθενώνοντας βιομηχανίες όπως ο τουρισμός και σπάζοντας τις παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού.
Ακόμη και σε τοπικό επίπεδο, συνήθως καταπράσινα καταστήματα και κτίρια γραφείων κάθονταν άδειο για μήνες, χωρίς τόσο υπαλλήλους όσο και πελάτες.
Η πανδημία κάλυψε τον πλανήτη - αν και δυσανάλογοι αριθμοί πέθαναν στην Αφρική, τη Νοτιοανατολική Ασία και την Κεντρική Αμερική, όπου ο ιός εξαπλώθηκε σαν πυρκαγιά απουσία επίσημων πρωτοκόλλων περιορισμού.
Αλλά ακόμη και στις ανεπτυγμένες χώρες, ο περιορισμός ήταν μια πρόκληση.
Η αρχική πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών να «αποθαρρύνει» τους πολίτες από το να πετάξει αποδείχθηκε θανατηφόρα στην επιείκεια, επιταχύνοντας την εξάπλωση του ιού όχι μόνο εντός των ΗΠΑ αλλά και διασυνοριακά.
Ωστόσο, μερικές χώρες τα πήγαν καλύτερα - η Κίνα συγκεκριμένα Η γρήγορη επιβολή και επιβολή της υποχρεωτικής καραντίνας από την κινεζική κυβέρνηση για όλους τους πολίτες, καθώς και η άμεση και σχεδόν ερμητική σφράγιση από όλα τα σύνορα, έσωσε εκατομμύρια ζωές, σταματώντας την εξάπλωση του ιού πολύ νωρίτερα από ό, τι σε άλλες χώρες και επιτρέποντας μια ταχύτερη μετά την πανδημία ανάκαμψη.
Η κυβέρνηση της Κίνας δεν ήταν η μόνη που έλαβε ακραία μέτρα για να προστατεύσει τους πολίτες της από τον κίνδυνο και την έκθεση. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, εθνικοί ηγέτες σε όλο τον κόσμο κάμψαν την εξουσία τους και επέβαλαν αεροστεγείς κανόνες και περιορισμούς, από την υποχρεωτική χρήση μάσκας προσώπου έως ελέγχους θερμοκρασίας σώματος στις εισόδους σε κοινόχρηστους χώρους, όπως σιδηροδρομικούς σταθμούς και σούπερ μάρκετ.
Ακόμα και μετά το ξεθώριασμα της πανδημίας, αυτός ο πιο αυταρχικός έλεγχος και εποπτεία των πολιτών και των δραστηριοτήτων τους κολλήθηκαν και εντατικοποιήθηκαν. Προκειμένου να προστατευθούν από την εξάπλωση των ολοένα και πιο παγκόσμιων προβλημάτων - από πανδημίες και διακρατική τρομοκρατία έως περιβαλλοντικές κρίσεις και αυξανόμενη φτώχεια - ηγέτες σε όλο τον κόσμο ανέλαβαν πιο αυστηρά την εξουσία.
Αρχικά, η έννοια ενός πιο ελεγχόμενου κόσμου απέκτησε ευρεία αποδοχή και έγκριση. Οι πολίτες παραιτήθηκαν πρόθυμα μέρος της κυριαρχίας τους - και της ιδιωτικής τους ζωής - σε πιο πατερναλιστικά κράτη με αντάλλαγμα μεγαλύτερη ασφάλεια και σταθερότητα.
Οι πολίτες ήταν πιο ανεκτικοί, και ακόμη και πρόθυμοι, για κατεύθυνση από πάνω προς τα κάτω και επίβλεψη, και οι εθνικοί ηγέτες είχαν περισσότερο περιθώριο να επιβάλουν τάξη με τους τρόπους που θεώρησαν κατάλληλους.
Στις ανεπτυγμένες χώρες, αυτή η αυξημένη εποπτεία έλαβε πολλές μορφές: βιομετρικά αναγνωριστικά για όλους τους πολίτες, για παράδειγμα, και αυστηρότερη ρύθμιση βασικών βιομηχανιών των οποίων η σταθερότητα κρίθηκε ζωτικής σημασίας για τα εθνικά συμφέροντα.
Σε πολλές ανεπτυγμένες χώρες, η ενισχυμένη συνεργασία με μια σειρά νέων κανονισμών και συμφωνιών επέστρεψε αργά αλλά σταθερά τόσο την τάξη όσο και, κυρίως, την οικονομική ανάπτυξη.
Σε ολόκληρο τον αναπτυσσόμενο κόσμο, ωστόσο, η ιστορία ήταν διαφορετική - και πολύ πιο μεταβλητή. Η αρχή από κάτω προς τα κάτω πήρε διάφορες μορφές σε διαφορετικές χώρες, εξαρτώμενη σε μεγάλο βαθμό από την ικανότητα, το διαμέτρημα και τις προθέσεις των ηγετών τους.
Σε χώρες με ισχυρούς και στοχαστικούς ηγέτες, η συνολική οικονομική κατάσταση και η ποιότητα ζωής των πολιτών αυξήθηκαν. Στην Ινδία, για παράδειγμα, η ποιότητα του αέρα βελτιώθηκε δραστικά μετά το 2016, όταν η κυβέρνηση απαγόρευσε τα οχήματα με υψηλή εκπομπή. Στη Γκάνα, η εισαγωγή φιλόδοξων κυβερνητικών προγραμμάτων για τη βελτίωση των βασικών υποδομών και τη διασφάλιση της διαθεσιμότητας καθαρού νερού για όλους τους ανθρώπους της οδήγησε σε απότομη μείωση των μεταδοτικών ασθενειών.
Αλλά η πιο αυταρχική ηγεσία λειτούργησε λιγότερο καλά - και σε ορισμένες περιπτώσεις τραγικά - σε χώρες που διευθύνονται από ανεύθυνες ελίτ που χρησιμοποίησαν την αυξημένη τους δύναμη για να επιδιώξουν τα δικά τους συμφέροντα εις βάρος των πολιτών τους.
Υπήρχαν και άλλα μειονεκτήματα, καθώς η άνοδος του άγριου εθνικισμού δημιούργησε νέους κινδύνους: οι θεατές στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2018, για παράδειγμα, φορούσαν αλεξίσφαιρα γιλέκα που έφεραν ένα κομμάτι της εθνικής τους σημαίας. Οι ισχυροί τεχνολογικοί κανονισμοί εμπόδισαν την καινοτομία, διατήρησαν το κόστος υψηλό και περιορίζουν την υιοθέτηση.
Στον αναπτυσσόμενο κόσμο, η πρόσβαση σε «εγκεκριμένες» τεχνολογίες αυξήθηκε, αλλά πέραν αυτού παρέμεινε περιορισμένη: ο τόπος της τεχνολογικής καινοτομίας ήταν σε μεγάλο βαθμό στον ανεπτυγμένο κόσμο, αφήνοντας πολλές αναπτυσσόμενες χώρες στο τέλος λήψης τεχνολογιών που οι άλλοι θεωρούν «καλύτερες» για αυτές.
Ορισμένες κυβερνήσεις το βρήκαν αυτό πατριωτικό και αρνήθηκαν να διανείμουν υπολογιστές και άλλες τεχνολογίες τις οποίες κατηγόρησαν ως «δεύτερο χέρι».
Εν τω μεταξύ, οι αναπτυσσόμενες χώρες με περισσότερους πόρους και καλύτερη ικανότητα άρχισαν να καινοτομούν εσωτερικά για να καλύψουν αυτά τα κενά μόνες τους. Εν τω μεταξύ, στον ανεπτυγμένο κόσμο, η παρουσία τόσων πολλών κανόνων και κανόνων από πάνω προς τα κάτω ανέστειλε σημαντικά την επιχειρηματική δραστηριότητα.
Οι επιστήμονες και οι καινοτόμοι συχνά έλεγαν από τις κυβερνήσεις ποιες ερευνητικές γραμμές πρέπει να ακολουθήσουν και καθοδηγούσαν κυρίως προς έργα που θα βγάλουν λεφτά (π.χ. ανάπτυξη προϊόντων με γνώμονα την αγορά) ή ήταν «σίγουρα στοιχήματα» (π.χ. βασική έρευνα), αφήνοντας πιο επικίνδυνα ή καινοτόμα περιοχές έρευνας σε μεγάλο βαθμό ανεκμετάλλευτες.
Οι ευημερούσες χώρες και οι μονοπωλιακές εταιρείες με μεγάλους προϋπολογισμούς έρευνας και ανάπτυξης σημείωσαν σημαντική πρόοδο, αλλά η ΠΕ πίσω από τις ανακαλύψεις τους παρέμεινε κλειδωμένη πίσω από αυστηρή εθνική ή εταιρική προστασία.
Η Ρωσία και η Ινδία επέβαλαν αυστηρά εγχώρια πρότυπα για την εποπτεία και πιστοποίηση προϊόντων που σχετίζονται με την κρυπτογράφηση και των προμηθευτών τους - μια κατηγορία που στην πραγματικότητα σήμαινε όλες τις καινοτομίες πληροφορικής.
Οι ΗΠΑ και η ΕΕ επέστρεψαν με τα εθνικά πρότυπα αντίποινα, ρίχνοντας ένα κλειδί στην ανάπτυξη και τη διάδοση της τεχνολογίας παγκοσμίως. Ειδικά στον αναπτυσσόμενο κόσμο, ενεργώντας στο εθνικό συμφέρον κάποιου συχνά σήμαινε την αναζήτηση πρακτικών συμμαχιών που ταιριάζουν με αυτά τα συμφέροντα - είτε αποκτούσε πρόσβαση σε αναγκαίους πόρους είτε ενώθηκε για να επιτύχει οικονομική ανάπτυξη.
Στη Νότια Αμερική και την Αφρική, οι περιφερειακές και υποπεριφερειακές συμμαχίες έγιναν πιο δομημένες.
Η Κένυα διπλασίασε το εμπόριο με τη νότια και ανατολική Αφρική, καθώς οι νέες συνεργασίες αναπτύχθηκαν εντός της ηπείρου. Οι επενδύσεις της Κίνας στην Αφρική επεκτάθηκαν καθώς η συμφωνία για νέες θέσεις εργασίας και υποδομές με αντάλλαγμα την πρόσβαση σε βασικά ορυκτά ή εξαγωγές τροφίμων αποδείχθηκε ευχάριστη για πολλές κυβερνήσεις.
Οι διασυνοριακοί δεσμοί πολλαπλασιάστηκαν με τη μορφή επίσημης βοήθειας για την ασφάλεια. Ενώ η ανάπτυξη ξένων ομάδων ασφαλείας ήταν ευπρόσδεκτη σε μερικά από τα πιο τρομερά αποτυχημένα κράτη, οι λύσεις ενός μεγέθους για όλες τις αποδόσεις απέδωσαν λίγα θετικά αποτελέσματα.
Μέχρι το 2025, οι άνθρωποι φάνηκαν να κουράζονται από τόσο μεγάλο έλεγχο από πάνω προς τα κάτω και να αφήνουν τους ηγέτες και τις αρχές να κάνουν επιλογές για αυτούς. Όπου τα εθνικά συμφέροντα συγκρούονταν με ατομικά συμφέροντα, υπήρχε σύγκρουση.
Η σποραδική ώθηση έγινε όλο και πιο οργανωμένη και συντονισμένη, καθώς οι δυσαρεστημένοι νέοι και οι άνθρωποι που είδαν το καθεστώς και τις ευκαιρίες τους να εξαφανίζονται - σε μεγάλο βαθμό στις αναπτυσσόμενες χώρες - προκάλεσαν πολιτική αναταραχή.
Το 2026, διαδηλωτές στη Νιγηρία κατέρριψαν την κυβέρνηση, βαρεμένοι με τον εγκλωβισμό και την διαφθορά. Ακόμα και εκείνοι που τους άρεσαν η μεγαλύτερη σταθερότητα και προβλεψιμότητα αυτού του κόσμου άρχισαν να αυξάνονται άβολα και να περιορίζονται από τόσους αυστηρούς κανόνες και από την αυστηρότητα των εθνικών συνόρων.
Το συναίσθημα καθυστερούσε ότι αργά ή γρήγορα, κάτι θα αναπόφευκτα αναστατώσει την τακτοποιημένη σειρά που οι κυβερνήσεις του κόσμου είχαν εργαστεί τόσο σκληρά για να δημιουργήσουν. (...) (...)
ΠΡΟΧΕΙΡΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΑΠΟ GOOGLE
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου