Αν ξαναγινομουν είκοσι χρονών
θα ξεκινουσα από τίς κορφές των βουνών,
αντάρτης, ληστής, πειρατής
ν ανοίξω τα μάτια εκείνων που
δέχονται αδιαμαρτύρητα τη μοίρα τους
όσο και κεινων πού εθελοτυφλουν.
Όχι, η επανάσταση μου
δε θα στρεφόταν κατά τού κατεστημένου
και τού συστήματος του,
αλλά εναντίον εκείνων πού τό ανέχονται.
Θα σκότωνα, θα τσάκιζα την κακομοιριά, την υποταγή,
την δουλικότητα.*
Η γη έτσι κι αλλιώς δε χωρά άλλους
ταπεινούς και καταφρονεμενους.
Όπως δε χωρά άλλα φερέφωνα
προκάτ επανάστασης.
Η ζωή περνά από μέσα μου, με
διαποτίζει με την ασκήμια της,
με γεμίζει λύσσα με την αδικία της
την οργανωμένη,
με ταπεινώνει με την ανημποριά μου ν αντιδράσω,
να επαναστατήσω αποτελεσματικά,
να υπερασπιστώ το μαζικό μας
εξευτελισμό.
Λιλή Ζωγράφου
* Αντικαταστάθηκε από τον Γ. Βολουδάκη η λέξη της Λιλής Ζωγράφου ταπεινοφροσύνη διότι σημαίνει την αρετή της αυτογνωσίας ενώ η λογοτέχνης θέλει εδώ να περιγράψει και να καυτηριάσει την προσκυνημένη στάση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου