ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΚΑΙ ΠΟΙΜΕΝΑΡΧΗ ΜΑΣ ΙΕΡΩΝΥΜΟ
Γράφει ο Νικήτας Αποστόλου
Προ ολίγων ημερών εκδόθηκε από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος η κατωτέρω ανακοίνωση:
“Συνήλθε χθες και σήμερα, 11 και 12 Μαΐου 2021, η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος της 164ης Συνοδικής Περιόδου, υπό την Προεδρία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου.
Προέβη σε μία εκτενή θεώρηση των κατά την παρελθούσα Πασχάλιο περίοδο συμπεριφορών και πειθαρχίας των παντός βαθμού Κληρικών προς τις Αποφάσεις Αυτής της Συνεδρίας της 20ής Απριλίου 2021, ως προς την λειτουργία των Ιερών Ναών και εξέφρασε την πικρία και αποδοκιμασία Της για τις περιπτώσεις εκείνες κατά τις οποίες παρατηρήθηκαν εκ προθέσεως διαφοροποιήσεις από τις ομόφωνες Συνοδικές Αποφάσεις.
Γι’ αυτό και μετά πολλής θλίψεως απεφάσισε να ζητήσει από την Συνοδική Επιτροπή επί των Δογματικών και Νομοκανονικών Ζητημάτων τον σχηματισμό φακέλλων και την υποβολή εισηγήσεων περί των επομένων ενεργειών Αυτής σχετικώς προς τις επιστολές και λοιπές ενέργειες των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών Κυθήρων κ. Σεραφείμ και Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμά, με τις οποίες οι εν λόγω Αρχιερείς εξεδήλωσαν απειθαρχία και έλλειψη σεβασμού προς την ομόφωνη απόφαση του συλλογικού οργάνου διοικήσεως της Εκκλησίας της Ελλάδος, ως προς την έκτακτη διαδικασία τελέσεως των Ιερών Ακολουθιών εξαιτίας των υγειονομικών περιορισμών.
Μετά λύπης ο Μακαριώτατος Πρόεδρος της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου διεπίστωσε, και συναπεδέχθησαν οι Σεβασμιώτατοι Συνοδικοί Αρχιερείς, ότι ιδίως ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κυθήρων κ. Σεραφείμ, και μέσω νεωτέρου κειμένου του προς την Διαρκή Ιερά Σύνοδο, καταφέρεται εναντίον των Αποφάσεων Αυτής, επιμένει να μην αντιλαμβάνεται την κρισιμότητα των δυσκόλων και εκτάκτων αποφάσεων της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου για την δημόσια υγεία και την προστασία της ανθρώπινης ζωής, αυτοαπομονώνεται και θέτει εαυτόν μακράν της συλλογικής προσπάθειας της Εκκλησίας της Ελλάδος, η οποία στο σύνολό Της πασχίζει και εργάζεται τόσο για την την ακώλυτη επιτέλεση της Θείας Λατρείας, όσο και για την τήρηση των υγειονομικών μέτρων.”
Μέχρι στιγμής δεν είδα κάποια αντίδραση στα μέσα μαζικής επικοινωνίας σχολιασμού της.
Επειδή εγώ πιστεύω ότι τα όσα στην ανωτέρω ανακοίνωση είναι πολύ σοβαρά για την πορεία της εκκλησιαστικής μας ζωής, θεωρώ χρέος μου να πάρω θέση. Ευθύς εξ αρχής δηλώνω ότι ούτε γνωρίζω κανέναν από τους Ιερείς και Επισκόπους την συμπεριφορά των οποίων επικρίνει η ανωτέρω ανακοίνωση ούτε ανήκω σε ενορία που έχουν στην διακονία των.
Προς τον Αρχιεπίσκοπό και Ποιμενάρχη μας Ιερώνυμο απευθύνομαι και ερωτώ.
Ως πολίτης:
1. Σύμφωνα με το άρθρο 4 του Νόμου 590 του 1977 “Περί του καταστατικού χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος” στην αρμοδιότητα της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας ανήκει η μέριμνα για την τήρηση μεταξύ των άλλων των Ιερών παραδόσεων και των ληπτέων μέτρων για την πραγμάτωση της “κατά Χριστον” ζωής του κλήρου και του Χριστεπωνύμου Λαού.
Ερωτώ γιατί δεν συνεκάλεσε ως Πρόεδρός της την Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας προκειμένου ως αρμόδιο όργανο να αποφανθεί για τον τρόπο που θα τελούνταν οι ιερές ακολουθείες της παρελθούσας Μεγάλης Εβδομάδος και του Αγίου Πάσχα, αφού το ζήτημα αυτό έχει σχέση με την Ιερά παράδοση της Εκκλησίας μας και με την πραγμάτωση της “κατά Χριστόν” ζωής των πιστών;
Δεν έχουμε εδώ παράνομη αφαίρεση αρμοδιότητας της Ιεραρχίας από την Διαρκή Ιερά Σύνοδο όταν αυτή αποφάσισε κατά παρέκκλιση από την καθιερωμένη από αιώνες παράδοσή μας τέλεση των ιερών ακολουθιών της Μεγάλης Εβδομάδος και εορτασμού του Πάσχα “κατ΄οικονομίαν”;
2. Όταν στο άρθρο 3 του Συντάγματος ορίζεται ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος τηρεί απαρασάλευτα τους ιερούς αποστολικούς και συνοδικούς κανόνες και τις ιερές παραδόσεις και διοικείται με τήρηση των διατάξεων του Πατριαρχικού Τόμου της κθ΄(29) του 1850.
Όταν οι διατάξεις του ανωτέρω Πατριαρχικού Τόμου της κθ΄(29) του 1850 ορίζουν ότι η Εκκλησία της Ελλάδος θα διοικείται με βάση τους ιερούς κανόνες ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΚΑΙ ΑΚΩΛΥΤΑ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΚΟΣΜΙΚΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ.
Όταν ο Κανὼν ΛΣΤ´αποστολικός κανόνας ορίζει ότι:
Εἴ τις χειροτονηθεὶς ἐπίσκοπος μὴ καταδέχοιτο τὴν λειτουργίαν καὶ τὴν φροντίδα τοῦ λαοῦ τὴν ἐγχειρισθεῖσαν αὐτῷ, τοῦτον ἀφωρισμένον τυγχάνειν ἕως ἂν καταδέξηται· ὡσαύτως καὶ πρεσβύτερος καὶ διάκονος.
Όταν η Εκκλησία εμφανίζεται στην κοινωνία σε συγκεκριμένο τόπο και χρόνο (ενορία), ως ευχαριστιακή σύναξη των πιστών. Στη σύναξη αυτή ο πιστός συμμετέχει σε αυτήν, όπου δια της Θείας Μεταλήψεως ενώνεται με τον Χριστό και με τους άλλους πιστούς σε ένα σώμα αγάπης γιατί ο Θεός αγάπη εστίν.
Τότε κάθε διάταξη νόμου ή διοικητικής αποφάσεως ή υλικής ενέργειας που έχει ως αποτέλεσμα να εμποδίζεται ο πιστός να μετάσχει στην σύναξη των πιστών που η παράδοση της Εκκλησίας μας έχει από αιώνων ορίσει αυτή να γίνεται στους Ιερους Ναούς , δεν επιχειρεί κατάργηση της Εκκλησίας; Επομένως δεν είναι πράξη άκρως ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ και νομικά ανυπόστατη;
Ο δε Πρεσβύτερος εφημέριος του οικείου Ιερού Ναού, ως εκ του ιερατικού του αξιώματος αλλά και ως πολίτης με βάση την διάταξη της παραγράφου 4 του άρθρου 120 του Συντάγματος δεν ήταν και δεν είναι υποχρεωμένος να αποκαταστήσει την συνταγματική τάξη τελώντας την Θεία Λειτουργία και τα μυστήρια της Εκκλησίας όπως η παράδοση της Εκκλησιαστικής ζωής έχει καθιερώσει;
Επομένως Αρχιεπίσκοπέ μας, νομιμότατα ενήργησαν οι Ιερείς και οι Επίσκοποι που τήρησαν την παράδοση της Εκκλησίας και διενήργησαν τις Ιερές Ακολουθείες της παρελθούσης Μεγάλης Εβδομάδος και του Πάσχα όπως από αιώνων έχει καθορισθεί να γίνονται από την Εκκλησία μας.
Ως μέλος της Εκκλησίας του Χριστού:
Ήταν ή δεν ήταν απαράδεκτος ο “συμβιβασμός” της Ιερας Συνόδου για τη συμφωνία για την ώρα της Ανάστασης και την περικοπή της Ακολουθίας, αφού είναι αντίθετος με την λειτουργική μας παράδοση;
Οι πράξεις αυτές, δεν ήταν καθαρά και μόνο ύψιστου αντιεκκλησιαστικού συμβολισμού με προφάσεις υγειονομικές, αφού σε λίγες μέρες μετά άρχισαν τα μέτρα υγειονομικής χαλάρωσης;
Δεν είναι ξεκάθαρη η επιβολή του καισαροπαπισμού,όταν,με μια Κοινή Υπουργική Απόφαση την οποία εκτελεί μια εγκύκλιος της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, γίνεται κατάφωρη παραχάραξη και απαξίωση της Ορθόδοξης Παράδοσης μας;
Τι θα γίνει στο μέλλον αν έχουμε και 3ο και 4ο κύμα της πανδημίας του κορωναϊού;
Τι θα γίνει τον ερχόμενο Δεκαπενταύγουστο, τον ερχόμενο Χειμώνα τα προσεχή Χριστούγεννα;
Μέχρι πότε “κατ΄οικονομίαν” δεν θα επιτρέπεται παρά μόνο σε ορισμένους (με ποιά κριτήρια αλήθεια θα γίνεται η επιλογή) πιστούς να συμμετέχουν στην τέλεση των Θείων Λειτουργιών στους Ιερούς Ναούς;
Ποιμενάρχη μας Ιερώνυμε έχουμε ανάγκη από Επισκόπους που φρονηματίζονται από την στάση του Μεγάλου Βασιλείου απέναντι στο Μόδεστο και από την στάση του Ιωάννου Χρυσοστόμου απέναντι στον τότε Αυτοκράτορα Αρκάδιο.
Εσείς σήμερα με την σιωπηρή ανοχή σας στο ουσιαστικό κλείσιμο των Ιερών Ναών, δυστυχώς αγνοείτε τον κατωτέρω κανόνα Δ΄ τῆς Ἁγίας καί Οἰκουμενικῆς Ἑβδόμης (Ζ΄) Συνόδου τῆς ἐν Νικαίᾳ που ορίζει ότι:
«…Εἴ τις οὖν δι΄ ἀπαίτησιν χρυσοῦ, ἤ ἑτέρου τινός εἴδους, εἴτε διά τινα ἰδίαν ἐμπάθειαν, εὐρεθείη ἀπείργων τῆς λειτουργίας, καί ἀφορίζων τινά τῶν ὑπ΄ αὐτόν κληρικῶν, ἤ σεπτόν ναόν κλείων, ὡς μή γίνεσθαι ἐν αὐτῷ τάς τοῦ Θεοῦ λειτουργίας, καί εἰς ἀναίσθητον τήν ἑαυτοῦ μανίαν ἐπιπέμπων, ἀναίσθητος ὄντως ἐστί, καί τῇ ταυτοπαθείᾳ ὑποκείσεται, καί ἐπιστρέψει ὁ πόνος αὐτοῦ ἐπί τήν κεφαλήν αὐτοῦ, ὡς παραβάτης ἐντολῆς Θεοῦ καί τῶν Ἀποστολικῶν διατάξεων…»
Γνωρίζω ότι στις μέρες μας είναι εύκολο να κατηγορηθεί κάποιος για ομολογιακό ζηλωτισμό και ότι με όσα ανωτέρω γράφω παραγνωρίζω το γεγονός ότι στη χώρα μας έχουμε την πανδημία του κορωναϊού.
Όμως ανατρέχοντας στην ιστορική πορεία της Εκκλησίας μας ας θυμηθούμε πώς σε όλη την διάρκεια των τριών πρώτων αιώνων οι Χριστιανοί, παρά τους διωγμούς , συναντιούνταν σε σπίτια ή άλλα ειδικά διαμορφωμένα κτήρια κατάλληλα και από τον 3ο αιώνα σε κτίρια που είχαν κτισθεί ως ιεροί ναοί όπου αδιαλείπτως τελούσαν το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας.
Επίσης να θυμηθούμε ότι στὸ λοιμὸ του 250 μ.Χ., οι Χριστιανοί της Αλεξάνδρειας, χωρίς να υπολογίζουν τις συνέπειες για τον εαυτό τους, έκαναν επισκέψεις στους αρρώστους, τους προσέφεραν τις υπηρεσίες τους, τους περιποιούνταν “εν Χριστώ” και όταν μολύνονταν από την επαφή τους με αυτούς πέθαιναν εν ηρεμία μαζί τους έχοντας βεβαία την πίστη ότι “Οὐ γὰρ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλὰ τὴν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν”.
Επίσης να θυμηθούμε ότι στὸ λοιμὸ του 250 μ.Χ., οι Χριστιανοί της Αλεξάνδρειας, χωρίς να υπολογίζουν τις συνέπειες για τον εαυτό τους, έκαναν επισκέψεις στους αρρώστους, τους προσέφεραν τις υπηρεσίες τους, τους περιποιούνταν “εν Χριστώ” και όταν μολύνονταν από την επαφή τους με αυτούς πέθαιναν εν ηρεμία μαζί τους έχοντας βεβαία την πίστη ότι “Οὐ γὰρ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλὰ τὴν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν”.
Αντίθετα οι παγανιστές απέφευγαν τους μολυσμένους και τους πετούσαν στους δρόμους μισοπεθαμένους ή νεκρούς και τους έριχναν άταφους στὰ σκουπίδια, στην προσπάθειά τους να μην τους πλησιάσει ο βιολογικός θάνατος.
Νικήτας Αποστόλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου