Η ΚΙΝΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΓΕΛΑΕΙ ΜΕ ΤΗ ΔΥΤΙΚΗ ΑΝΟΗΣΙΑ ΤΗΣ "ΠΡΑΣΙΝΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ"
Γράφει ο Francis Menton
Μετάφραση: Απολλόδωρος
Με την κρίση του ενεργειακού κόστους να πλήττει πλέον την Ευρώπη και σε μικρότερο βαθμό τις ΗΠΑ, έχουν αρχίσει να εμφανίζονται κάποιες ρωγμές στα ουτοπικά όνειρα του "καθαρού μηδενός" που επιδιώκουν σχεδόν καθολικά οι δυτικοί πολιτικοί.
Παρ' όλα αυτά, τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, η ταχεία εξάλειψη της χρήσης ορυκτών καυσίμων, δήθεν για την καταπολέμηση της "κλιματικής αλλαγής", παραμένει επίσημη κυβερνητική πολιτική σε όλη την Ευρώπη, σε ομοσπονδιακό επίπεδο στις ΗΠΑ, στις περισσότερες μπλε αμερικανικές πολιτείες, καθώς και στον Καναδά, την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία.
Εν τω μεταξύ, πολιτείες όπως η Νέα Υόρκη και η Καλιφόρνια έχουν ταχύτατα πλησιάζουσες νομικές προθεσμίες για το κλείσιμο όλων των εργοστασίων ηλεκτροπαραγωγής με ορυκτά καύσιμα, την απαγόρευση όλων των αυτοκινήτων εκτός από τα ηλεκτρικά, την απαγόρευση του φυσικού αερίου για θέρμανση και μαγείρεμα και με άλλους τρόπους ανατρέπουν γρήγορα τον τελευταίο αιώνα ενεργειακής προόδου που έκανε τη ζωή μας προσιτή και ευχάριστη.
Υποτίθεται ότι πρέπει να πιστέψουμε ότι οι επίσημες πολιτικές καταστολής των ορυκτών καυσίμων θα σταματήσουν την "κλιματική αλλαγή" και θα "σώσουν τον πλανήτη" μέσω του μηχανισμού της ταχείας συνολικής μείωσης των εκπομπών CO2 και άλλων "αερίων του θερμοκηπίου".
Η διάσωση του κλίματος του πλανήτη θα καταστήσει άξιες τις θυσίες μας με τη μορφή υψηλότερων τιμών ενέργειας, αυξημένων φόρων για τη στήριξη των επιδοτήσεων στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και περιορισμών στον τρόπο ζωής.
Αλλά στην πραγματικότητα, όλη αυτή η αφήγηση είναι τόσο μεγάλη ανοησία. Στη Δύση, είκοσι και πλέον χρόνια και τρισεκατομμύρια δολάρια επιδοτήσεων για προγράμματα "πράσινης ενέργειας" έχουν επιτύχει μόνο κάποιες οριακές μειώσεις στο μερίδιο της τελικής κατανάλωσης ενέργειας που προέρχεται από ορυκτά καύσιμα.
Εν τω μεταξύ, στον υπόλοιπο κόσμο, η χρήση ορυκτών καυσίμων συνεχίζει να αυξάνεται κατακόρυφα.
Πρωταθλήτρια είναι η Κίνα, η οποία χρησιμοποίησε τα δύο τελευταία χρόνια της απόσπασης της προσοχής του Κόβιντ για να κάνει άλμα στις εκπομπές της σε νέα ρεκόρ.
Στη συνολική εικόνα, η εμμονή της Δύσης να μειώσει τις εκπομπές, παρά το τεράστιο κόστος, δεν έχει καμία επίπτωση που να είναι έστω και αισθητή.
Δύο πρόσφατα εκδοθείσες εκθέσεις δίνουν την εικόνα ενός πραγματικού κόσμου με συνεχώς αυξανόμενη χρήση ορυκτών καυσίμων και εκπομπές CO2 (αν και υπήρξε μια μικρή πτωτική τάση που προκλήθηκε από το Covid το 2020).
Τον Μάρτιο, ο Διεθνής Οργανισμός Ενέργειας του ΟΗΕ (ΔΟΕ) εξέδωσε την ετήσια Παγκόσμια Ενεργειακή Επισκόπηση: Εκπομπές CO2 το 2021 (Global Energy Review: CO2 Emissions in 2021). Επίσης, το Ίδρυμα Πολιτικής για την Παγκόσμια Θέρμανση εξέδωσε το ενημερωτικό έγγραφο 58 με τίτλο "Το ενεργειακό όνειρο της Κίνας"(“China’s Energy Dream”), γραμμένο από την Patricia Adams. (Πλήρης αποκάλυψη: είμαι πρόεδρος των Αμερικανών Φίλων του GWPF).
Και οι δύο εκθέσεις υπογραμμίζουν τον πλήρη παραλογισμό της συνεχιζόμενης πράσινης ενεργειακής ανοησίας της Δύσης.
Ξεκινήστε με την IEA. Αν και πρέπει να τους πονάει πολύ ως καλοί λειτουργοί του ΟΗΕ που είναι, η ΙΕΑ μας δίνει τις ευθείες πληροφορίες για τη συνεχιζόμενη αύξηση των παγκόσμιων εκπομπών CO2, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των δυτικών εθνών να αντιστρέψουν την τάση:
"Οι παγκόσμιες εκπομπές CO2 από την καύση ενέργειας και τις βιομηχανικές διεργασίες ανέκαμψαν το 2021 και έφτασαν στο υψηλότερο ετήσιο επίπεδό τους. Η αύξηση κατά 6% από το 2020 ώθησε τις εκπομπές σε 36,3 γιγατόνους (Gt) . . .
Οι εκπομπές αυξήθηκαν κατά σχεδόν 2,1 Gt από τα επίπεδα του 2020. Αυτό τοποθετεί το 2021 πάνω από το 2010 ως τη μεγαλύτερη ποτέ ετήσια αύξηση των εκπομπών CO2 που σχετίζονται με την ενέργεια σε απόλυτους όρους.
Η ανάκαμψη το 2021 υπερ-αντιστρέφει την προκαλούμενη από την πανδημία μείωση των εκπομπών κατά 1,9 Gt που σημειώθηκε το 2020. Οι εκπομπές CO2 το 2021 αυξήθηκαν σε περίπου 180 μεγατόνους (Mt) πάνω από το προ της πανδημίας επίπεδο του 2019."
Ακολουθεί το διάγραμμα του ΙΕΑ για τις παγκόσμιες εκπομπές από το 1900:
Για να συνοψίσουμε το διάγραμμα, η εμμονή της Δύσης με την "πράσινη ενέργεια" και τις "ανανεώσιμες πηγές ενέργειας" από το 2000 περίπου συνοδεύεται από μια αύξηση 50% στις ετήσιες παγκόσμιες εκπομπές CO2, από 24,3 Gt το 2000 σε 36,3 Gt το 2021.
Τι οδηγεί λοιπόν στην πρόσφατη ραγδαία αύξηση των παγκόσμιων εκπομπών CO2; Σύμφωνα με τον ΙΕΑ, είναι κυρίως η Κίνα:
"Η ανάκαμψη των παγκόσμιων εκπομπών CO2 πάνω από τα προ της πανδημίας επίπεδα οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην Κίνα. . . . Οι εκπομπές CO2 της Κίνας αυξήθηκαν κατά 750 Mt κατά τη διετή περίοδο μεταξύ 2019 και 2021.
Η Κίνα ήταν η μόνη μεγάλη οικονομία που παρουσίασε οικονομική ανάπτυξη τόσο το 2020 όσο και το 2021. Η αύξηση των εκπομπών στην Κίνα υπεραντιστάθμισε τη συνολική μείωση στον υπόλοιπο κόσμο κατά 570 Mt μεταξύ 2019 και 2021. . .
Με την ταχεία αύξηση του ΑΕΠ και τον πρόσθετο εξηλεκτρισμό των ενεργειακών υπηρεσιών, η ζήτηση ηλεκτρικής ενέργειας στην Κίνα αυξήθηκε κατά 10% το 2021, ταχύτερα από την οικονομική ανάπτυξη κατά 8,4%.
Η αύξηση της ζήτησης κατά σχεδόν 700 TWh ήταν η μεγαλύτερη που έχει σημειωθεί ποτέ στην Κίνα. Με την αύξηση της ζήτησης να ξεπερνά την αύξηση της προσφοράς χαμηλών εκπομπών, ο άνθρακας κλήθηκε να καλύψει το 56% της αύξησης της ζήτησης ηλεκτρικής ενέργειας."
Η έκθεση της κας Adams για το GWPF περιγράφει την επιτάχυνση της ανάπτυξης των πόρων ορυκτών καυσίμων της Κίνας, ιδίως των σταθμών ηλεκτροπαραγωγής που λειτουργούν με άνθρακα:
"Το Πεκίνο δεν πρόκειται να εγκαταλείψει τον άνθρακα, την πιο ασφαλή μορφή ενέργειας. Το 2020, αντιπροσωπεύει το 57% της συνολικής κατανάλωσης ενέργειας της Κίνας.
Πέρυσι, τα 38,4 γιγαβάτ νέων σταθμών ηλεκτροπαραγωγής με καύση άνθρακα ήταν υπερτριπλάσια από τη νέα δυναμικότητα που κατασκευάστηκε στον υπόλοιπο κόσμο. Άλλα 247 γιγαβάτ σχεδιάζονται ή αναπτύσσονται, ενώ θα ακολουθήσουν και άλλα 247 γιγαβάτ.
Πέρυσι, οι κινεζικές επαρχίες χορήγησαν έγκριση κατασκευής σε 47 γιγαβάτ έργων ηλεκτροπαραγωγής με άνθρακα, περισσότερο από τρεις φορές την ισχύ που επιτρέπεται το 2019."
Παρατηρώντας τη συνεχιζόμενη ανάπτυξη των υποδομών ορυκτών καυσίμων της Κίνας, η κ. Adams παρατηρεί ότι η Κίνα δεν έχει καμία πρόθεση να αποδυναμωθεί υιοθετώντας στόχους μείωσης των εκπομπών CO2:
"Η επιδίωξη μείωσης των εκπομπών CO2 εντός της Κίνας δεν θα εξυπηρετούσε ούτε τον στόχο της διατήρησης της κομμουνιστικής κυριαρχίας ούτε το να γίνει η πρώτη υπερδύναμη του κόσμου μέχρι το 2049.
Για την ηγεσία της Κίνας, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Οι μειώσεις του διοξειδίου του άνθρακα έχουν νόημα μόνο για εκείνους που θέλει να βλάψει και να αντικαταστήσει."
Κάθε μέρα αγωνίζομαι να καταλάβω τι νομίζουν ότι πετυχαίνουν μέρη όπως η Καλιφόρνια ή η Νέα Υόρκη ή η Γερμανία ή το Ηνωμένο Βασίλειο - ή ακόμη και ολόκληρες οι ΗΠΑ - περιορίζοντας τη χρήση ορυκτών καυσίμων, ενώ η Κίνα, με πληθυσμό διπλάσιο από αυτόν των ΗΠΑ και της Ευρώπης μαζί και το ένα τρίτο των παγκόσμιων εκπομπών από μόνη της, συνεχίζει με πλήρη ταχύτητα να κατασκευάζει όλο και περισσότερες μονάδες ηλεκτροπαραγωγής με άνθρακα. Ίσως κάποιος αναγνώστης μπορεί να με βοηθήσει.
ΠΗΓΗ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου