ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΜΑΝΟΥΣΟ!
Γράφει ο Γιώργος Βολουδάκης
Δεν είναι η συγγένεια, δεν είναι το κοινό επώνυμο, η κοινή οικογένεια, που με κάνει να γράφω αυτές τις γραμμές. Είναι ο άνθρωπος που είχε αυτήν την σπουδαία ψυχή με την φλόγα της προσφοράς να καίει αδιάκοπα στην καρδιά του.
Ήταν 8 η ώρα το βράδυ όταν μαζί με τον αείμνηστο πνευματικό μου άγιο γέροντα μακαριστό πατέρα Σαράντη Σαράντο ανεβαίναμε στο γραφείο του Υφυπουργού Διοικητικής Μεταρύθμισης, για να συναντήσουμε τον Μανούσο.
Η συνάντηση είχε κανονιστεί με δική μου πρωτοβουλία, εφ όσον ο Μανούσος μου είχε εκμυστηρευτεί ότι σεβόταν πολύ τον π. Σαράντη και παρακολουθούσε επί μακρόν τις ομιλίες του στο ραδιόφωνο.
Ο αείμνηστος γέροντάς μου, είχε δώσει μάχες επί χρόνια για να μην περάσει στην ζωή των ανθρώπων μια "κάρτα του πολίτη" που θα φακέλωνε και θα εγκλώβιζε στα ηλεκτρονικά της δίχτυα τα λογικά πρόβατα της ποίμνης του Χριστού...
Έτσι είχα σκεφτεί ότι μία τέτοια συνάντηση θα ήταν επωφελής για την έκδοση μιας ταυτότητας που να εξυπηρετεί χωρίς να γίνεται ηλεκτρονική φυλακή για τους πολίτες.
Ο Μανούσος μας περίμενε και μας δέχτηκε εγκάρδια. Μαζί μας ήταν και ο Μανώλης Γιαννακουδάκης έγκριτος καθηγητής της Πληροφορικής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο τον οποίο γνώριζε και εμπιστευόταν ο π. Σαράντης, για να διευκρινίσει με τα φώτα της επιστήμης του τις λεπτομέρειες της "ηλεκτρονικής ταυτότητας"
Άκουσε με πολύ σεβασμό τον π. Σαράντη και με πολλή προσοχή τον καθηγητή Μανώλη Γιαννακουδάκη και κατόπιν μας είπε ότι και εκείνος δεν επιθυμεί μια ταυτότητα που να εκτελεί χρέη "μεγάλου αδελφού" αλλά μια ταυτότητα που να απεικονίζει ηλεκτρονικά τα στοιχεία του κατόχου της.
Ζήτησε από τον καθηγητή να εκπονήσει ένα πρόγραμμα που θα συνέδεε ηλεκτρονικά όλα τα υπουργεία μεταξύ τους ώστε κάθε υπουργείο να έχει πρόσβαση μόνο στα στοιχεία που το αφορούν!
Ο Καθηγητής δέχτηκε με χαρά.
Φύγαμε όλοι μαζί από το Υπουργείο κατά τις 10.30! Εκείνος ήταν εκεί από το πρωί. Η συνάντηση επανελήφθη λίγες μέρες αργότερα και κανονίστηκαν κάποιες λεπτομέρειες. Φύγαμε πάλι μετά τις 10 το βράδυ! Φυσικά δεν πρόλαβε να πραγματοποιήσει όλα όσα σχεδίαζε, αντικαταστάθηκε λίγους μήνες αργότερα...
Αυτά τα έγραψα σαν ένα μικρό δείγμα της φλόγας που είχε στην καρδιά του για προσφορά προς τους ανθρώπους και της εργατικότητάς του...
Πάνω απ΄ όλα όμως ήταν ένα σπάνιο πλάσμα αγάπης, μια οντότητα πέρα από την πολιτική, ένας αγαθός και αέρινος άνθρωπος!
Έφερε την ασθένειά του με απίστευτο θάρρος, ξεγέλασε τους πάντες, πλην των πολύ οικείων του, έφτασε μέχρι τα σκαλοπάτια του Δημιουργού του, χωρίς να τον αντιληφθούμε, αθόρυβα σχεδόν μυστικά, έτσι όπως ζούσε, χωρίς τις τυμπανοκρουσίες και τις φαμφάρες που συνηθίζονται στον χώρο της πολιτικής...
Καλό Παράδεισο εξάδελφε!
Καλήν αντάμωση έξω από τον χρόνο!
Καλή διαμονή στην αιωνιότητα!
Γιώργος Εμμαν. Βολουδάκης
αμετανοητος ο διαχηριστης. κολημενος με την πολιτικη. δεν καταλαβε ουτε το 1821. μα ποσο μαλαξ πια; δηλαδη δεν θα μνημονευει το πεθαμενο που εφηγε μεσα στο πολιτικο σατανικο βουρκο; φαε μητσοτακικη σκατιλα
ΑπάντησηΔιαγραφήωρε μαν'μου ο μητσοτακουλας τον επηκήδιο, εχει σιγουρη τη κολαση ακομα κι αν εκανε ελεημοσυνη. μονο τα σαρανταλητουργα του θεοφανη τον σοζουν.
ΑπάντησηΔιαγραφή