Η ΜΟΝΗ ΕΛΠΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΑΚΤΗΣΗ ΤΗΣ ΤΙΜΗΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΟΘΗΚΕ ΝΑ ΟΔΗΓΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ

ΝΙΨΟΝ ΑΝΟΜΗΜΑΤΑ ΜΗ ΜΟΝΑΝ ΟΨΙΝ

Γράφει ἡ Ἰωάννα Γ. Καραγκιούλογλου

Ἡ πραγματικότητα στὰ ὅρια τοῦ ἑλλαδικοῦ κρατικοῦ βίου εἶναι τραγική. 

Ὕστερα ἀπὸ τόσες δοκιμασίες, ὕστερα ἀπὸ τὴν τραγωδία καὶ καταστροφὴ ποὺ ζοῦμε, διότι ζοῦμε συντελεσμένη καταστροφή, μὲ τὰ προικιὰ τῆς χώρας ἐνέχυρο γιὰ ἐνενῆντα χρόνια, μὲ τὴν Ἑλληνική Ἐπικράτεια ὑπὸ καθεστὼς ἐποικισμοῦ, τὰ θαλάσσια, ἐναέρια καὶ χερσαῖα σύνορα ὑπὸ πολιορκία, οἱ ἐναλλασσόμενοι διαχειριστὲς τῆς ἐξουσίας ὀλιγωροῦν.

Ἀκόμη καὶ στὶς Μεγάλες Ὧρες, ἀναδύεται ἡ ἀλαζονικὴ τους φύση. Περὶ Ἑλληνικοῦ Γένους οὔτε λέξη. Ὁ πρωθύστερος βίος, ποὺ εἶναι καὶ ὁ κανὼν, ἀποδεικνύει ὅτι, σαφέστατα, δὲν ἐνδιαφέρονται οὔτε γιὰ τὸ Παρελθόν, οὔτε γιὰ τὸ Μέλλον τῆς Ἑλλάδος. 

Δὲν ἐνδιαφέρονται γιὰ τὴν Ἱστορικὴ Συνέχεια καὶ Ἑνότητα τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Πόσο μᾶλλον γιὰ τὸ Φρόνημα καὶ γιὰ τὸ Ἠθικὸ τῶν Ἑλλήνων. Ἐντὸς καὶ ἐκτὸς Ἑλλάδος.

Ὅ,τι διαπλάθει τὸν χαρακτῆρα, ὅ,τι προάγει τὶς πνευματικὲς καὶ ψυχικὲς λειτουργίες τοῦ ἀνθρώπου, ἔχει τεθεῖ ὑπὸ δίωξη. Τὰ ἀθάνατα Σύμβολα τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἤθους ὑποβάλλονται σὲ στρεβλώσεις κεκαλυμμένης λογοκρισίας. Ἡ Ἑλληνικὴ Γλῶσσα  σταδιακὰ ἐξοστρακίζεται. 

Ἡ Ἐθνικὴ Ἱστορία διαστρέφεται γιὰ νὰ ἀμαυρωθοῦν ἤ νὰ ἀγνοηθοῦν οἱ λαμπρότερες σελίδες της, οἱ ὁποῖες συνδέονται μὲ τὰ Ἑλληνικά Δημοκρατικὰ Ἰδεώδη.

 Τόσο τὸ πατριωτικὸ ὅσο καὶ τὸ θρησκευτικὸ αἴσθημα μετατρέπονται  σὲ ἄψυχες τυπικὲς ὑποχρεώσεις ρυθμιζόμενες ἀπὸ ἀστυνομικὲς διατάξεις, διοικητικές, οἰκονομικὲς καὶ ποινικὲς κυρώσεις. 

Τὸ Ἔθνος φέρεται ἀπὸ ἧττα σὲ ἧττα καὶ ἀπὸ ἐξευτελισμὸ σὲ ἐξευτελισμό.  

Ὁ  χειρότερος ἐχθρὸς ὅμως δὲν εἶναι οἱ ἀνεπάγγελτοι πολιτικοί. Ὁ χειρότερος ἐχθρὸς τοῦ Ἑλληνισμοῦ εἶναι ἡ Λήθη. Ἡ ἐσκεμμένη ἀποσύνδεση τοῦ Ἕλληνα ἀπὸ τὸ Εἶναι του. Εἶναι ἡ ἀποστέρηση τῆς Παιδείας καὶ τῆς Πειθαρχίας. 

Εἶναι τὸ μακελλειὸ στὴν Γλῶσσα, στὴν Ἱστορία καὶ τὴν Μνήμη. Ὁ Ἕλληνας ἐδῶ καὶ αἰῶνες γαλουχεῖται στὴν ἀσχήμια, τὴν ψευτιά, τὴν διχόνοια καὶ τὴν προδοσία. 

Ἔχουμε εἰσέλθει σὲ Ἐθνικὸ λήθαργο.  

Διὰ τοῦ παραδείγματος καὶ τῆς διδασκαλίας τοῦ ψεύδους ἀπὸ τὴν ἁπαλὴ ἀκόμη νεανικὴ ψυχή, ἐνσταλάζονται συστηματικὰ -σὲ ὅλη τὴν κοινωνία- ἡ ἀνανδρία καὶ ἡ χαμέρπεια. Πάθη τὰ ὁποία δὲν ἀνδρώνουν τὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰ τὸν ὑποβιβάζουν σὲ δοῦλο. 

Παρασκευάζονται γλοιώδεις γενεὲς ἑρπετῶν. 

Τὸν ἐθνικὸ αὐτὸ ἐκφυλισμὸ καὶ τὴν ἀποχαλίνωση τοῦ κτηνώδους τῆς ἀνθρώπινης φύσεως ἔρχονται τραγικὰ νὰ συμπληρώσουν ἡ σκόπιμη ἀλλοίωση τῶν ἱστορικῶν ἐθνικῶν προτύπων καὶ ἡ διεθνὴς μας ἐξασθένηση.  

Οἱ διαχειριστὲς τῆς ἐξουσίας δὲν παύουν νὰ μιλοῦν περὶ πειθαρχίας. Ὅμως Πειθαρχία δὲν εἶναι ὁ σεβασμὸς τῆς βίας. Ὁ σεβασμὸς τῆς βίας εἶναι προϊὸν φόβου καὶ ἀθέτηση καθήκοντος.  

Ὅταν ὁ Ἕλλην μιμεῖται τοὺς βαρβάρους αὐτοκτονεῖ. Καὶ ὅταν ὁ Ἕλλην σιγᾶ, καταργεῖται ὁ Ἄνθρωπος. Καὶ μαζὶ του ἡ Ἐλευθερία.

Φίλτατε Ἀναγνώστη.

Ἐάν δὲν παραιτηθοῦμε ἀπὸ τον οἰκειοθελῆ μας βαρβαρισμό, δὲν πρόκειται νὰ ἀλλάξει τίποτε.

Ἡ πίεση τῆς Ἀνάγκης θὰ ὁδηγήσει -νομοτελειακὰ- στὴν συνένωση ἀνθρώπων οἱ ὁποῖοι εἶναι ἀδέκαστοι. Εὐφυεῖς. Διορατικοί. Ἐνάρετοι. 

Εἴμαστε Κοινωνία μικρὴ μὲ περιουσία μυθική. Καιρὸς νὰ σκεφθοῦμε σοβαρὰ τὴν περίπτωσή μας. Καιρὸς νὰ ἀφοσιωθοῦμε στὸν Σκοπὸ.

Καιρός νὰ διασώσουμε τὰ οὐσιώδη, τὰ Ἀληθῆ. Ὅλα ἐκεῖνα ποὺ δίνουν Νόημα στὴν ὕπαρξή μας. 

Ἐάν χαθοῦν αὐτά, οὔτε ὁ Ἑλληνισμὸς ἔχει νόημα, οὔτε ἡ ἐπιβίωση αὐτοῦ τοῦ κρατιδίου. 

Ἡ Ἱστορία παίζεται μὲ τοὺς λίγους. Ἐὰν μπορέσουμε νὰ διασώσουμε ἐκείνη τὴν "μαγιὰ" ποὺ λέει ὁ Μακρυγιάννης, ὁ Ἑλληνισμὸς παραμένει ἐνεργός καὶ με Οἰκουμενική Ἐμβέλεια.

"(..) Εὐνουχισμένοι διανοούμενοι, μικροὶ ἀνίκανοι καὶ τυφλοὶ κυβερνῆτες. Κύριε, ὄχι μ' αὐτούς. Ἃς γίνει ἀλλιῶς τὸ θέλημά Σου."

Εἰς Μνήμην τοῦ Γεωργίου Σεφέρη ποὺ γεννήθηκε καὶ ἔλαμψε σὲ καιροὺς δίσεκτους γιὰ νὰ φωτίσει αὐτὸν τὸν Κόσμο.

Μὲ Ἀγάπη καὶ Σεβασμό,

Ἰωάννα Γ. Καραγκιούλογλου