«ΜΑΣ ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ ΠΑΛΙΑΤΣΟΙ ΜΕ ΧΙΤΛΕΡΙΚΟ ΜΟΥΣΤΑΚΙ ΠΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΩ ΦΟΡΑΝΕ BABYLINO SENSITIVE»

Ο ΟΡΓΟΥΕΛ ΚΑΙ ΤΟ ΟΡΓΙΟ

ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΗ Ο ΟΡΓΟΥΕΛ, ΣΤΗΝ ΓΑΔΑ ΟΙ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΟΙ!

Γράφει ο Κωνσταντίνος Ι. Βαθιώτης 

Έπρεπε να πάνε να διαμαρτυρηθούν ειρηνικά οι υγειονομικοί έξω από τα σπίτια των κ.κ. Πλεύρη και Μητσοτάκη, για να γίνει σε κάποιους κατανοητό ότι μας κυβερνούν παλιάτσοι με χιτλερικό μουστάκι, που από την μέση και πάνω φοράνε μάσκα, ενώ από την μέση και κάτω φοράνε babylino sensitive.

Για δεύτερη φορά μέσα σε λίγες ημέρες, χωρίς να έχουν τελέσει καμία εγκληματική πράξη, προσήχθησαν υγειονομικοί στο Τμήμα Προστασίας του Κράτους & του Δημοκρατικού Πολιτεύματος στην ΓΑΔΑ, όπου κρατήθηκαν παρανόμως πάνω από 3 ώρες.

Στον θαυμαστό ανάποδο κόσμο του υγειοναζισμού:

το Τμήμα Προστασίας του Κράτους & του Δημοκρατικού Πολιτεύματος αποτελεί Τμήμα Προστασίας του Καθεστώτος και του Δικτατορικού Πολιτεύματος

οι υγειονομικοί, πάλαι ποτέ ήρωες της πανδημίας, αντιμετωπίζονται ως χούλιγκανς και

το κράτος φαίνεται πως είναι τελικώς ο μόνος τρομοκράτης.

Διότι το έκνομο, φασιστικό σόου, στο οποίο επιδίδονται οι υπηρετούντες στο Τμήμα Προστασίας του Δικτατορικού Πολιτεύματος πουθενά αλλού δεν αποσκοπεί παρά στον ελεεινό εκφοβισμό των δύσμοιρων πολιτών, οι οποίοι τόλμησαν να σηκώσουν κεφάλι και να βγάλουν κραυγές πόνου μετά το κατ’ εξακολούθησιν ποδοπάτημα της ψυχής τους από την οργουελική μπότα του ολοκληρωτικού καθεστώτος, που χθες ήταν του Τσίπρα, σήμερα είναι του Μητσοτάκη και αύριο του Κουτσούμπα ή και των τριών μαζί.

Δεν είναι τυχαίο ότι ο αόρατος μαριονετίστας, ο οποίος κατευθύνει τα νήματα των μαριονετών του ελληνικού κΥνοβουλίου, τους έδωσε προσφάτως εντολή να παίξουν πινγκ-πονγκ με οργουελικές ατάκες μέσα στην Βουλή, για να χλευάσουν τον ελληνικό λαό, που μαστιγώνεται καθημερινώς από τους υλοποιητές του οργουελικού «1984».

Σε αυτό ακριβώς το μυθιστόρημα, όμως, δεν υπάρχει μόνο το ξακουστό τρίστιχο του ανάποδου κόσμου «Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΙΡΗΝΗ / Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΚΛΑΒΙΑ / Η ΑΓΝΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΜΗ», το οποίο παπαγάλισε ο υποκρινόμενος τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας.

Υπάρχει και μια άλλη φράση, την οποία είτε αγνοούν είτε εντέχνως αποσιώπησαν οι τρεις οργουελικοί καμπαλέρος του ελληνικού θεάτρου σκιών:

«Αν θέλεις μια εικόνα του μέλλοντος, φαντάσου μια μπότα να πατάει το πρόσωπο ενός ανθρώπου – για πάντα»1.

Προσαρμοσμένη η φράση αυτή στα σημερινά δεδομένα, παίρνει την εξής μορφή:

Αν θέλεις μια εικόνα της μελλοντικής Ελλάδος, φαντάσου μια μπότα να πατάει το πρόσωπο του Έλληνα – για πάντα, εφόσον βεβαίως οι Έλληνες θα εξακολουθήσουν να υφίστανται εν γένει ως λαός.

Από εδώ, λοιπόν, ο Όργουελ, από εκεί το Όργιο των κομματικών αρχηγών,

οι οποίοι όσον ούπω θα ξαναζητήσουν

τα ψηφαλάκια των βρεφοποιημένων πολιτών.

1

Όργουελ, 1984, μτφ.: Ν. Μπάρτη, εκδ. Κάκτος, Αθήνα 1978, σελ. 263-264. Το πλήρες παράθεμα, στο οποίο περιέχεται η κρίσιμη φράση, είναι το εξής: «Για την [εξουσία] του πάνω σ’ έναν άλλον βεβαιώνεται κάποιος κάνοντάς τον να υποφέρει.

 Η υπακοή δεν αρκεί. Αν δεν υποφέρει, πώς μπορεί να είσαι βέβαιος πως υπακούει στη δική σου θέληση και όχι στη δική του; [Εξουσία] είναι να επιβάλεις πόνο και ταπείνωση. [Εξουσία] είναι να κομματιάσεις το ανθρώπινο μυαλό και να το συναρμολογήσεις πάλι δίνοντάς του το σχήμα που θέλεις εσύ. […]

 Είναι ακριβώς το αντίθετο από τις ανόητες ηδονιστικές Ουτοπίες που είχαν οραματιστεί οι παλαιοί μεταρρυθμιστές. Είναι ένας κόσμος φόβου και προδοσίας και βασανιστηρίων. Ένας κόσμος καταπιεστών και καταπιεζομένων, ένας κόσμος που, όσο τελειοποιείται, θα γίνεται ολοένα περισσότερο ανελέητος. 

Η πρόοδος στον δικό μας κόσμο θα σημαίνει πρόοδο προς περισσότερο πόνο. Οι παλιοί πολιτισμοί ισχυρίζονταν πως ήταν θεμελιωμένοι στην αγάπη και τη δικαιοσύνη. Ο δικός μας είναι θεμελιωμένος στο μίσος. 

Στον δικό μας κόσμο δεν θα υπάρχουν άλλα συναισθήματα εκτός από τον φόβο, την οργή, τη θριαμβολογία και την ταπείνωση. […] Πάντα όμως […] θα υπάρχει η μέθη της εξουσίας, που ολοένα θα μεγαλώνει, ολοένα θα οξύνεται περισσότερο. 

Πάντα, σε κάθε στιγμή, θα υπάρχει η αγαλλίαση της νίκης, η συγκίνηση να ποδοπατάς έναν ανήμπορο εχθρό. Αν θέλεις μια εικόνα του μέλλοντος, φαντάσου μια μπότα να πατάει το πρόσωπο ενός ανθρώπου – για πάντα».

ΠΗΓΗ