ΤΟ ΑΔΕΙΑΛΕΙΠΤΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΝ ΚΑΘΗΚΟΝ

ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΚΑΙ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ 

ΜΕΡΟΣ 2ο

Η ΝΗΣΤΕΙΑ ΩΣ ΠΡΟΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

 Ἀποστολικός Κανὼν ξς’(66) Περὶ τῶν τὰς Κυριακὰς, ἢ σάββατα νηστευόντων. Εἴ τις κληρικὸς εὑρεθῇ τὴν Κυριακὴν ἡμέραν νηστεύων, ἢ τὸ Σάββατον, πλὴν τοῦ ἑνὸς μόνου (Του Μεγάλου Σαββάτου), καθαιρείσθω· εἰ δὲ λαϊκὸς ἀφοριζέσθω. 

Η πολυήμερος νηστεία, δηλαδή η ξηροφαγία και όχι βεβαίως η παντελής αποχή τροφής, ως προπαρασκευαστική για την θεία κοινωνία, ήταν άγνωστη στην αρχαία Εκκλησία. 

Η πιο χαρακτηριστική 2 απόδειξις είναι η λειτουργία της Κυριακής.Η τέλεσις της λειτουργίας προϋποθέτει ότι θα κοινωνήσουν οι πιστοί.

Πώς όμως θα μπορούσαν να κοινωνήσουν, αν ήταν υποχρεωτική η προ της κοινωνίας νηστεία, αφού η νηστεία κατά το Σάββατο, εκτός μόνο από το Μέγα Σάββατο, απαγορεύεται με αυστηρά επιτίμια από τους ιερούς κανόνας (Αγ. Αποστόλων ξς’, Πενθέκτης νε’);

Το ίδιο και κατά την Διακαινήσιμο εβδομάδα, που ο ξς’ κανών της Πενθέκτης Συνόδου, ορίζει καθημερινώς να «κατατρυφούν» οι χριστιανοί εις τα άγια μυστήρια, ενώ καθ’ όλες τις ημέρες αυτές γίνεται κατάλυσις της νηστείας «εις πάντα». Πηγή: Από το βιβλίο του αειμνήστου Καθηγητού της Θεολογικής σχολής του Α.Π.Θ., Ιωάννου Μ. Φουντούλη: Απαντήσεις εις Λειτουργικάς απορίας. Τόμος Α” 

Τόσο η αρχαία εκκλησιαστική πράξη όσο και οι ιεροί Κανόνες δεν προβλέπουν κάποια ειδική νηστεία πριν από την θεία Κοινωνία(εκτός άπο τίς καθιερωμένες νηστείες τής Εκκλησίας μάς την Τετάρτη και την Παρασκευή, την Σαρακοστή Χριστουγέννων και Πάσχα, Δεκαπενταύγουστο κ.τ.λ. 

Η Εκκλησία λοιπόν έχει συγκεκριμένες ημέρες μέσα στο έτος και προτρέπει τους πιστούς να νηστέψουν.). Ειδικά στην αποστολική εποχή οι πιστοί κοινωνούσαν ύστερα από τα δείπνα της αγάπης. Αργότερα για το λόγο ότι κάποιοι στα δείπνα αυτά μεθύσαν, αυτό σταμάτησε. 

Γι'αυτούς λέει ο Απ. Παύλος:Α Κορ. 11,21 ἕκαστος γὰρ τὸ ἴδιον δεῖπνον προλαμβάνει ἐν τῷ φαγεῖν, καὶ ὃς μὲν πεινᾷ, ὃς δὲ ΜΕΘΥΕΙ. Και επειδή κοινωνούσαν μεθυσμένοι δεν διέκριναν το Σώμα και το Αίμα Του Κυρίου από το ψωμί και το κρασί που έτρωγαν και έπιναν προηγουμένως. Α Κορ. 11,29 ὁ γὰρ ἐσθίων καὶ πίνων ἀναξίως κρῖμα ἑαυτῷ ἐσθίει καὶ πίνει, μὴ διακρίνων τὸ σῶμα τοῦ Κυρίου. Εφ. 5,18 καὶ μὴ μεθύσκεσθε οἴνῳ, ἐν ᾧ ἐστιν ἀσωτία, ἀλλὰ πληροῦσθε ἐν Πνεύματι. 

Και αυτός ήταν ο λόγος που η Εκκλησία νομοθέτησε οι πιστοί να κοινωνούν νηστικοί, δηλαδή να μη λαμβάνουν καμμιά τροφή μετά το μεσονύκτιο της προηγούμενης ημέρας.«Τα άγια υπό νηστικών ανθρώπων επιτελείσθαι», ορίζει ο 29ος Κανών της ΣΤ´ Οικουμενικής Συνόδουκαί ο ΜΗ´ της εν Καρθαγένη Συνόδου. Βλέπε και τον ΝΣΤ´ Κανόνα της ιδίας Συνόδου. 

Η Θεία Κοινωνία και νηστεία σήμερα συνδέεται με την αδικαιολόγητα αραιή προσέλευση των πιστών στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Σε αυτό αναφέρεται ο Ιερός Χρυσόστομος:«Η Τεσσαρακοστή γίνεται μία φορά τον χρόνο, ενώ το Πάσχα, δηλαδή η θεία Κοινωνία, τρεις φορές την εβδομάδα ή και τέσσερις, ή μάλλον όσες φορές εμείς θέλουμε. 

Το Πάσχα δεν είναι η νηστεία, αλλά είναι η θυσία και η θεία Κοινωνία που γίνονται σε κάθε θεία Λειτουργία. Ώστε όποτε προσέρχεσαι να κοινωνήσης με καθαρή συνείδηση, εορτάζεις το Πάσχα· όχι όταν νηστεύης, αλλ’ όταν κοινωνής τα θεία μυστήρια. Οσάκις γαρ αν εσθίητε τον άρτον τούτον και το ποτήριον τούτο πίνητε, τον θάνατον του Κυρίου καταγγέλλετε...

Ο κατηχούμενος λοιπόν, ποτέ δεν κάμνει Πάσχα, αν και νηστεύει κάθε Τεσσαρακοστή, επειδή δεν μεταλαμβάνει. Ενώ αντίθετα, εκείνος που δεν νηστεύει, αν προσέλθη με καθαρή συνείδηση, Πάσχα κάμνει, είτε μετέχει στην θεία Κοινωνία σήμερα, είτε αύριο, είτε οποτεδήποτε. 

Συνεχίζεται...