ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΗ Η ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΟΡΘΟΤΟΜΗΘΕΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΝΟΔΟ

Η ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΦΙΛΟΛΟΓΙΑ

Γράφει ο Γιώργος Βολουδάκης

Έχουν γραφεί και ασφαλώς θα γραφούν πολλά για την Σύνοδο της Κρήτης. Αφορμή για το δικό μου σημείωμα είναι ένα άρθρο του Γιώργου Ρακκά στο Άρδην με τίτλο "Το «φθινόπωρο» του Πατριάρχη".  Δεν είμαι θεολόγος, όπως δεν είναι προφανώς και ο Γ. Ρακκάς, αλλά μάλλον γνωρίζω καλύτερα τα εκκλησιαστικά θέματα, αφού τυγχάνει να έχω μεγαλώσει μέσα στην εκκλησία και να έχω πάππο, πατέρα (κεκοιμημένους πλέον) και αδελφό, ιερείς.


Όλα αυτά τα γράφω γιατί κανονικά δεν πρέπει να αποτολμάται η ενασχόληση, "ελαφρά τη καρδία", με τα βαρειά εκκλησιαστικά θέματα, από ανθρώπους που δεν έχουν την κατάρτιση αλλά κυρίως τα βιώματα εντός της ζωής της Εκκλησίας.

Αποτέλεσμα της άγνοιας είναι οι ενασχολούμενοι να αποφαίνονται  με κριτήρια κοσμικά, τα οποία βαπτίζονται "πολιτικά". Τα σφάλματα σε αυτές τις περιπτώσεις είναι αναπόφευκτα. 

Το πρώτο και σημαντικό σφάλμα που κάνει ο Γ. Ρακκάς, ξεκινά από τον τίτλο ο οποίος χρωματίζει όλο το άρθρο του. Προσωποποιεί το πρόβλημα και το ταυτίζει με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο. Ασφαλώς και τα πρόσωπα παίζουν ρόλο στα προβλήματα, αλλά το μεγαλείο της Ορθοδόξου Πίστεως είναι ότι έχει δομημένη πολιτική πράξη και Κανόνες από τους Αγίους Αποστόλους και τους Αγίους Πατέρας των 7 Οικουμενικών Συνόδων, οπότε ο Οικουμενικός Πατριάρχης είναι αναγκασμένος να κινηθεί εντός αυτών των ορίων, εάν θέλει να παραμείνει Ορθόδοξος.

Η "πολιτική" θεώρηση του προβλήματος δημιουργεί στην περίπτωση αυτή ένα σοβαρότερο σφάλμα που διαπνέει όλο το άρθρο. Ενώ το πνεύμα του άρθρου θέλει να είναι Ορθόδοξο ελέγχοντας ως φιλοπαπικό το πνεύμα της Συνόδου, στην ουσία "αναγνωρίζει" το παπικό σύστημα  ως τον μόνο τρόπο  "διακυβέρνησης" της Εκκλησίας όταν μιλά για τον Ορθόδοξο Πατριάρχη λες και είναι πάπας! Είναι άλλο να ελέγχει κάποιος τον Πατριάρχη για παπική συμπεριφορά κι άλλο να του αποδίδει την δυνατότητα να είναι πάπας.

Το δεύτερο σημαντικό σφάλμα είναι ότι ο Γ. Ρακκάς δεν εντοπίζει τα ουσιαστικά προβλήματα της Συνόδου της Κρήτης αν και φαίνεται να έχει υπ΄όψιν του (αφού την αναφέρει) την όντως πολύ εμπεριστατωμένη παρέμβαση που έχει κάνει ο  Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος (σ.σ. Οίμου: Βλέπε ΕΔΩ). Δεν είναι της παρούσης κι ούτε θα ζητούσε κανείς να αναφερθούν από τον Γ. Ρακκά όλα όσα γράφονται στην παρέμβαση του Μητροπολίτου Ναυπάκτου, αλλά μπορούσε να αναφέρει το κυριότερο, ότι δηλαδή είναι μία Σύνοδος προκαθημένων και άρα όχι Πανορθόδοξος!

Έτσι στον υπότιτλό του ("Μια Αγία και Μεγάλη Σύνοδος που κινδυνεύει να μην είναι ούτε «Αγία» ούτε «Μεγάλη»") υποπίπτει  σε ένα ακόμα σφάλμα, διότι απλώς η Σύνοδος της Κρήτης δεν είναι ούτε Αγία, ούτε Μεγάλη.

Και Μεγάλη δεν είναι διότι όπως είπαμε είναι μία Σύνοδος προκαθημένων ενώ θα έπρεπε να είναι μια Σύνοδος όλων των Μητροπολιτών της Ορθοδόξου Εκκλησίας, Αγία δε, δεν είναι αυτομάτως ως αυτοαποκαλουμένη Αγία, διότι απλούστατα ουδείς αληθώς Άγιος δεν αυτοαποκαλείται Άγιος άλλα μόνον ο Θεός τον κηρύσσει Άγιο και η Εκκλησία τον ανα-κηρύσσει.

Ακριβώς γι αυτόν τον λόγο και μία Σύνοδος δεν μπορεί να αυτοαποκληθεί Οικουμενική (εξ ορισμού δηλαδή Αγία και Μεγάλη) αλλά μόνον επόμενες Σύνοδοι μπορούν να την ανακηρύξουν Οικουμενική!

Δεν επεκτείνομαι όμως στα πολλά όντως προβλήματα της Συνόδου της Κρήτης, διότι αυτά έχουν αναλυθεί διεξοδικά από τους όντως επαΐοντες, εκτός του Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ιεροθέου (που αναφέρθηκε) και από τους Μητροπολίτες  Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαο (σ.σ. Οίμου: Βλέπε ΕΔΩ) και Πειραιώς Σεραφείμ (σ.σ. Οίμου: Βλέπε ΕΔΩ) αλλά και από τον καθηγητή της Θεολογίας π. Θεόδωρο Ζήση (σ.σ. Οίμου: Βλέπε ΕΔΩ)

Το σφάλμα που διατρέχει όπως είπαμε όλο το άρθρο είναι της κοσμικής θεώρησης που βλέπει τα θέματα υπό την γεωπολιτική  και διπλωματική διόπτρα. Αυτή είναι και η αιτία του μεγαλύτερου σφάλματος που υπάρχει στο άρθρο.

Η αλήθεια είναι ότι όλοι οι πολιτικοί και οι μη έχοντες σχέση με την Εκκλησία, βλέπουν με αυτά τα λανθάνοντα πρίσματα το πρόβλημα της Συνόδου και του Οικουμενικού Πατριαρχείου αλλά και όλα τα θέματα της Εκκλησίας.  

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης λοιπόν στο άρθρο του Γ. Ρακκά παρουσιάζεται περίπου σαν γεωπολιτικό πιόνι στην υπηρεσία των Αμερικανών και των Τούρκων. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο περιγράφεται ως προτεκτοράτο των Αμερικανών πιεζόμενο από τους Τούρκους. 

Ως λύση δε των προβλημάτων αυτών δίνεται η πέρα ως πέρα ανυπόστατη και ανήκουστη πρόταση να μεταφερθεί το  Οικουμενικό Πατριαρχείο στο Άγιον Όρος!!!

Το πρόβλημα του Οικουμενικού Πατριαρχείου είναι χρόνιο.
Πολύ συνοπτικά, μετά την Πτώση της Κωνσταντινουπόλεως σταδιακά άρχισε το ήδη συρρικνωμένο ποίμνιο της παλαιάς αυτοκρατορίας να ελαττώνεται δραματικά. Σύμφωνα με τους Κανόνες θα έπρεπε να γίνει Οικουμενικό το Πατριαρχείο με το μεγαλύτερο ποίμνιο, αλλά η προσδοκία της επανάκτησης της Κωνσταντινουπόλεως από την πλευρά των Ρωμιών και η ανάγκη του Σουλτάνου να έχει κοντά του και να ελέγχει την αρχή των Ρωμιών κράτησαν το Οικουμενικό Πατριαρχείο στην Πόλη και για να είναι κανονική η παραμονή του, η δικαιοδοσία του εκτείνεται ως τα πέρατα της Οικουμένης (Βλέπε σχετικό άρθρο της Μαρίας Παπουτσάκη).  

Αυτήν την κατάσταση, όσο κι αν την ενοχλεί, η Μόσχα την έχει αποδεχθεί και είναι άδικο να λέγεται ότι ο Πατριάρχης Μόσχας δεν πήγε στην Σύνοδο της Κρήτης γιατί διεκδικεί το Οικουμενικό  Πατριαρχείο. Πριν μερικές μέρες ανακοινώθηκε η αποχή του Πατριαρχείου Μόσχας από την Σύνοδο της Κρήτης, προηγουμένως που θεωρείτο βέβαιο ότι θα συμμετάσχει, δεν διεκδικούσε το Οικουμενικό Πατριαρχείο;

Σφάλματα σοβαρά επί του προβλήματος έχει κάνει και η Ελληνική πολιτεία η οποία στα πλαίσια της εξωτερικής πολιτικής της δεν έχει βάλει προτεραιότητα την γεφύρωση των διαφορών του Οικουμενικού Πατριαρχείου με το Πατριαρχείο Μόσχας.

Επανερχόμενος λοιπόν στο άρθρο του Γ. Ρακκά, νομίζω ότι έχει γίνει  φανερό από τα πράγματα ότι δεν μπορεί σε καμμία περίπτωση να μεταφερθεί το  Οικουμενικό Πατριαρχείο στο Άγιον Όρος, γιατί απλούστατα δεν είναι κράτος όπως το Βατικανό (ευτυχώς) για να αλλάξει πρωτεύουσα, αλλά Θεόσδοτος Θεσμός, Εκκλησία του Χριστού. 

Ή λοιπόν θα παραμείνει ως έχει, ή εάν πάψει να είναι Οικουμενικό, θα παραμείνει ως Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και αυτομάτως θα γίνει Οικουμενικό το Πατριαρχείο Μόσχας!

Καταλάβατε πόσο επικίνδυνη είναι η πρόταση που γίνεται;
Και φυσικά ο Γ. Ρακκάς είχε τις αγαθότερες των προθέσεων, για την προστασία του Οικουμενικού Πατριαρχείου, αλλά μή γνωρίζοντας την Νομοκανονική Παράδοση της Εκκλησίας μας, διατυπώνει την ανυπόστατη πρόταση να μεταφερθεί το  Οικουμενικό Πατριαρχείο στο Άγιον Όρος, πρόταση η οποία ενέχει τον κίνδυνο να γίνει Οικουμενικό το Πατριαρχείο Μόσχας!

Κλείνοντας εύχομαι και πιστεύω ότι η Σύνοδος της Κρήτης, ακόμη και ως αποτυχία, θα αποβεί ένα καλό μάθημα σε όσους επιβουλεύονται την Ορθόδοξη Πίστη και την Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού, είτε είναι παπικοί αιρετικοί είτε είναι πολιτικοί βραχίονες της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Και αυτό διότι ο ίδιος ο ιδρυτής της Εκκλησίας ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός είπε: «...επί ταύτη τη πέτρα οικοδομήσω μου την Εκκλησίαν και πύλαι Αδου ου κατισχύσουσιν αυτής»!

Αν λοιπόν ο ίδιος ο Άδης (όλη η σκοτεινή δύναμη του διαβόλου) εάν ανοίξει και χάσκει για να καταπιεί την Εκκλησία του Χριστού δεν θα μπορέσει να το κατορθώσει, πώς μπορούν να το πετύχουν μερικά θλιβερά όργανα της Νέας Τάξης Πραγμάτων;

Γ. Ε. Βολουδάκης
Λογοτέχνης, Ερευνητής Βιολόγος