Η ΑΡΧΑΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΜΙΑ ΝΕΑ ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΙΑ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ

Γ. ΒΟΛΟΥΔΑΚΗΣ: ΕΝΑ ΚΙΝΗΜΑ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΜΕ ΟΔΗΓΟΥΣ ΤΟΝ ΣΟΛΩΝΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΡΩΤΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ!

Ο λογοτέχνης και ερευνητής Βιολόγος Γ. Βολουδάκης του οποίου πολλά άρθρα δημοσιεύονται στο ιστολόγιό μας, επεξεργάζεται τον τελευταίο καιρό ένα κείμενο που μπορεί να αποτελέσει μια απάντηση στο ερώτημα:μετά το τέλος της αριστεράς τί;


Το περίγραμμα του νέου αυτού ιδεολογικού ρεύματος θα έχει σαν οδηγούς τον Σόλωνα και τις κοινότητες των πρώτων Χριστιανών και οι άξονές του, όπως λέει ο Γ. Βολουδάκης, θα είναι η αγάπη και η δικαιοσύνη.

Σαν πρώτο στοιχείο αυτής της μελέτης δημοσιεύουμε σε μετάφραση δική του ένα ποίημα του Σόλωνα που απευθύνεται στους Αθηναίους.

Με το παρακάτω ποίημα o Σόλων λογοδοτεί στο λαό για τις μεταρρυθμίσεις και το νομοθετικό έργο που του είχε ανατεθεί

Ἐγὼ δὲ τῶν μὲν οὕνεκα ξυνήγαγον

δῆμον, τί τούτων πρὶν τυχεῖ̣ν̣ ἐ̣παυσάμην;

συμμαρτυροίη ταῦτ᾽ ἂν ἐν δίκῃ Χρόνου

μήτηρ μεγίστη δαιμόνων Ὀλυμπίων

5 ἄριστα, Γῆ μέλαινα, τῆς ἐγώ ποτε

ὅρους ἀνεῖλον πολλαχῇ πεπηγότας,

πρόσθεν δὲ δουλεύουσα, νῦν ἐλευθέρη.

πολλοὺς δ᾽ Ἀθήνας πατρίδ᾽ ἐς θεόκτιτον

ἀνήγαγον πραθέντας, ἄλλον ἐκδίκως,

10 ἄλλον δικαίως, τοὺς δ᾽ ἀναγκαίης ὑπὸ

χρειοῦς φυγόντας, γλῶσσαν οὐκέτ᾽ Ἀττικὴν

ἱέντας, ὡς δὴ πολλαχῇ πλανωμένους·

τοὺς δ᾽ ἐνθάδ᾽ αὐτοῦ δουλίην ἀεικέα

ἔχοντας, ἤθη δεσποτέων τρομεομένους,

15 ἐλευθέρους ἔθηκα. ταῦτα μὲν κράτει

ὁμοῦ βίην τε καὶ δίκην ξυναρμόσας

ἔρεξα, καὶ διῆλθον ὡς ὑπεσχόμην·

θεσμοὺς δ᾽ ὁμοίως τῷ κακῷ τε κἀγαθῷ

εὐθεῖαν εἰς ἕκαστον ἁρμόσας δίκην

20 ἔγραψα. κέντρον δ᾽ ἄλλος ὡς ἐγὼ λαβών,

κακοφραδής τε καὶ φιλοκτήμων ἀνήρ,

οὐκ ἂν κατέσχε δῆμον· εἰ γὰρ ἤθελον

ἃ τοῖς ἐναντίοισιν ἥνδανεν τότε,

αὖτις δ᾽ ἃ τοῖσιν οὕτεροι φρασαίατο,

25 πολλῶν ἂν ἀνδρῶν ἥδ᾽ ἐχηρώθη πόλις.

τῶν οὕνεκ᾽ ἀλκὴν πάντοθεν ποιεόμενος

ὡς ἐν κυσὶν πολλῇσιν ἐστράφην λύκος.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ Γ. ΒΟΛΟΥΔΑΚΗ

Ποιὸ ἀπὸ ἐκεῖνα γιὰ τὰ ὁποῖα τὸν λαὸ συγκάλεσα, 

ἐγὼ ἐγκατέλειψα πρὶν τὸ πετύχω;

(Τίποτε) καὶ σ΄αὐτὸ θὰ συμμαρτυρήσει ἄριστα

στοῦ Χρόνου τὸ δικαστήριο ἡ Γῆ ἡ σκοτεινὴ

τῶν Ὀλυμπίων δαιμόνων ἡ μέγιστη μητέρα

ἀπ΄ τὴν ὁποῖα κάποτε ἐγὼ ξεκάρφωσα τὰ χρέη

ποὺ ἤταν σὲ πολλὲς μεριὲς ἐπάνω της μπηγμένα

κι ἐνῶ ἤταν δούλη ἀπὸ παλιά τώρα εἶναι ἐλεύθερη.

Πολλοὺς δε ποὺ ἄδικα ἤ δίκαια εἶχαν πουληθεῖ

τοὺς ξαναέφερα εἰς τὴν Ἀθήνα τῆν πατρίδα τὴν θεόχτιστη,

όπως κι ἐκείνους ποὺ ἀπὸ τὰ χρέη ἀναγκάστηκαν νὰ φύγουν

καὶ δὲν μιλοῦσαν πλέον γλῶσσα τὴν Ἀττικὴ 

σὲ τόπους καθὼς ἤτανε πολλοὺς περιπλανώμενοι, 

ἄλλους πάλι ποὺ ἐδῶ, σ΄αὐτὸν τὸν τόπο 

ὑπέμεναν βαρειὰ κι επαίσχυντη δουλεία 

τρέμοντας τῶν ἀφεντάδων τους τὶς ἰδιοτροπίες

τοὺς ἐλευθέρωσα! 

Καὶ αὐτὰ μὲν τὰ κατόρθωσα ὅπως τὸ ὑποσχέθηκα

συνταιριάζοντας, χάρη στὴν ἐξουσία ποὺ εἶχα,

τὴν ισχύ καὶ τὸ δίκαιο, 

ὅμοια δὲ τοὺς νόμους, γιὰ τὸν καλὸ καὶ τὸν κακὸ, 

τοὺς θέσπισα κανόνα βάζοντας γιὰ τὸν καθένα 

τὴν δικαιοσύνη.

Ἄν ὅμως τὴν κεντρικὴ ἐξουσία εἶχε καταλάβει 

ἀντὶ γιὰ μένα κάποιος ἄλλος

ἄνδρας κακότροπος καὶ ἄπληστος

τὸν λαὸ δὲν θὰ τὸν κέρδιζε.

Γιατὶ ἄν δεχόμουνα ὅσα ἄρεσαν στοὺς ἀντιπάλους τότε,

κι΄ αὐτὰ ποὺ οἱ ἄλλοι μηχανεύονταν γι΄ αὐτοὺς, 

ἡ πόλη θὰ ἔμενε χῆρα ἀπὸ ἄνδρες πολλοὺς.

Γιὰ νὰ πετύχω αὐτὰ, κράτησα σθεναρὰ

ὅλα τὰ μέτωπα καὶ ελίχθηκα σὰν λύκος 

ἀνάμεσα σὲ πολλῶν σκυλιῶν τὴ συμμορία...