Η ΠΙΣΤΗ ΩΣ ΒΙΟΥΜΕΝΗ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΣΤΟΝ ΥΛΙΚΟ ΨΕΥΤΟΚΟΣΜΟ

ΤΟ ΔΡΑΜΑ, Η ΠΑΠΑΡΑ, ΠΑΠΑΔΙΑΖΩ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΑΡΑΓΩΓΑ

Γράφει ο Κωνσταντίνος Καλιμαυκίδης  

Μέσα στον αστικό ιστό σε μια κεντρική συνοικία της Θεσ/νικης μέχρι το 70, η μάνα μου διατηρούσε μια κατσίκα μέσα σε ένα καταφύγιο από τον Β΄παγκόσμιο πόλεμο που υπάρχει ακόμη.

Έτσι είχαμε εξασφαλισμένο το γάλα, έφτιαχνε τυρί και τρώγαμε και κατσικάκια το Πάσχα.

Κάθε πρωί πριν το σχολείο τρώγαμε μία παπάρα με τον αδελφό μου, που μας κρατούσε μέχρι το μεσημέρι, μαζί με το κολατσιό  ψωμοτύρι που μας έδινε μαζί μας.

Για τους νεότερους, παπάρα σημαίνει γάλα με ζάχαρη γεμάτο μπουκιές ψωμιά που φούσκωναν στο γάλα, τα λεγόμενα παπάρια.

Τίποτε το μεμπτόν μέχρι που ήρθε η πρόοδος και αντικαταστάθηκε η παπάρα με άλλα πιο δυναμωτικά τρόφιμα φτάνοντας σήμερα στα διάφορα  μπρέκφαστ.

Όταν τα δάκτυλα φούσκωναν από την παραμονή στο νερό λέγαμε παπαριάσανε από το ρήμα παπαριάζω που θα πει πρήζομαι φουσκώνω από κάτι υγρό.

Αυτά στην καθομιλουμένη Θεσσαλονικιώτικη διάλεκτο και δεν γνωρίζω αν ισχύουν σε άλλες περιοχές.

Με την αλλαγή της διατροφής άλλαξε και η σημασία των λέξεων και έφτασε σήμερα να σημαίνουν άλλα πράγματα που αναφέρονται και από επίσημα χείλη.

Τότε όμως την παπάρα την έτρωγαν πολλοί, αριστεροί, κεντρώοι, δεξιοί ανεξαιρέτως, λόγω των κοινωνικών και οικονομικών συνθηκών.

Το δράμα σήμερα είναι ότι όλοι την λησμόνησαν με αυτά τα συσκευασμένα δημητριακά κλπ που άφθονα μας προσφέρει το φέρτε ευρώ.

Βρέθηκα σε  συγγενικό σπίτι θεωρητικών αριστερών δημοσίων υπαλλήλων με τα επώνυμα πουκάμισα και  παντελόνια ίδια με αυτά των αντίστοιχων δεξιών συγγενών μου και παρατήρησα την ομοιομορφία, όντας εγώ ο παράταιρος ακομμάτιστος ελεύθερος επαγγελματίας, διαφορετικός ακόμη και στο ντύσιμο, το μη επώνυμο και θεωρήθηκα κάγκουρας,λέτσος¨<κακοντυμένος>.

Η κουβέντα και στις δύο περιπτώσεις ήταν ανάλογη των πεποιθήσεων,οι μεν δεξιοί υπάκουοι ,οι δε αριστεροί αντιδραστικοί,με

σταθερά εισοδήματα αμφότεροι,θολά διορισμένοι.

Εγώ μόνος μία άλλη συνομοταξία, αντιδραστικός με όλους μέχρι που ανέφερα την λέξη μικροαστός στο σπίτι των αριστερών.

Χαμός έγινε, εσύ δηλαδή πως το παίζεις μου λένε, γνωρίζοντας την εν ισχύ παλιά μου συμπάθεια για την θεωρία τους.

Τους υπενθύμισα την ριζική αλλαγή και βελτίωσή μου κατά την γνώμη μου, αφού ποτέ δεν αποδέχθηκα την υλιστική θεωρία.

Ωριμάζοντας ανέτρεξα στα διδαχθέντα, στα βιώματα μου, στις παραδόσεις μου, έψαξα και ψάχνω ακόμη και αποδέχθηκα την ορθόδοξη ομολογία και διδασκαλία της αγάπης, της προσδοκίας της αναστάσεως και της μέλλουσας ζωής και καλλιεργώ την πίστη μου, μυστηριακά, δεν χρειάζονται παντού και πάντα λογικές απαντήσεις δυτικού τύπου.

Αρκεί η αγάπη στον δίπλα σου και το δίκαιο με ελευθερία χωρίς εγώ και πάθη, σεμνά και ταπεινά, με διάκριση και με μέτρο.

Αρκεί η ανοχή, καμία επιβολή, όποιος  θέλει.

Ανοχή χωρίς την αποδοχή της αδικίας.

Η αγάπη ως ιδιότητα του Κυρίου, καταργεί αυτά που η δεξιά θεωρία επιβάλει και η αριστερά θέλει βίαια να αποβάλει.

Εξηγώ, την εκμετάλλευση, τον τόκο, ακόμα και  το χρήμα και την ιδιοκτησία, την συσσώρευση πλούτου ως σκοπό της  ζωής, την επίδειξη, δείγμα ανασφάλειας και απιστίας, δηλαδή φρού  φρού κι αρώματα  κατ' εμένα.

Τρέλα είναι σήμερα ακόμα και η αναφορά στα ανωτέρω,  ακατανόητα και ουτοπικά, που εγώ θεωρώ πατερικά και ορθόδοξα.

Αν όχι, γιατί άραγε σκότωσαν με τις πέτρες τον πρωτομάρτυρα Στέφανο που έφτιαξε τις αγάπες, τα πρώτα χριστιανικά κοινόβια

και κανείς δεν μας λέει λεπτομερώς τι έγινε τότε.

Ζητάω πολλά; Όχι διεκδικώ το επί γης ειρήνη και ευδοκία.

Ένα μοντέλο ως μέτρο συμπεριφοράς για τους πολλούς, ένα σύστημα βασικών αξιών, αλλιώς γιατί χύθηκε και χύνεται τόσο αίμα από δεξιούς και αριστερούς πολιτικούς και αγωνιστές της δημοκρατίας και μάρτυρες της πίστεως; 

Η επίσημη εκκλησία των μισθωτών, επισφραγίζει την επαγγελματική της αποτυχία στην μετάδοση και καθιέρωση των αξιών που κηρύττει στη σχέση της με το κράτος και  κατά την επιταγή του συντάγματος.

Ακόμα η εκκλησία ως ΝΠΔΔ, διαχειρίζεται τίτλους ιδιοκτησίας, αξιών, κεφαλαίων τώρα και πάντοτε σε αρμονία με δεξιούς και αριστερούς καίσαρες.

Σήμερα δε, συνεργεί όσο ποτέ άλλοτε στην αδικία, με καραντίνες κι απαγορεύσεις και ακυρώνει την διδασκαλία της , τους μάρτυρες και την πίστη της στον ίδιο τον Ιδρυτή της, καρπούμενη μερίδιο εξουσίας.

Προς τι η ορκωμοσία των προσώπων χωρίς το δικαίωμα πνευματικού ελέγχου και συνάφειας με τους κανόνες της και το σύνταγμα, με καραγκιοζλίκια να ορκίζει φίφτυ-φίφτυ μια κυβέρνηση, μία πρόεδρο και έναν πρωθυπουργό αστεφάνωτους και

μοιχούς  κατά την διδασκαλία της και να συνεργεί σε ύβρεις και δια νόμου .

Δεν την αφορά η πνευματική συγκρότηση του υψηλού προσώπου, όταν απαιτείται ψυχολογικός έλεγχος υποψήφιου χωροφύλακα;

Να μη ζητά έστω μια διάψευση από τα χείλη που αφορίσθηκαν για λέξη παράγωγη του τίτλου, που χρησιμοποιήθηκε ενάντια σε όλους εμάς τους πιστούς Στον Ιδρυτή της, με την άλλη την σύγχρονη σημασία.

Η άποψή μου αυτή είναι το ίδιο κουφή και παράλογη για την πλειοψηφία των  συνομιλητών, δεξιών και αριστερών, που ανέφερα και με το ίδιο παράγωγο την χαρακτηρίζουν. 

Ρεαλιστές είναι όλοι τους και τρώνε την παπάρα σκέτη με η χωρίς ζάχαρη κατά τις προτιμήσεις τους και φορούν φίμωτρα για λόγους υγιεινής. 

Δεν ξέρω ποιος τρώει το περισσότερο παραμύθι και που.

Λες στον πιστό δεξιό, γιατί φοράς μάσκα στο ναό και δέχεσαι αντίδωρο σε αλουμινόχαρτο τι φοβάσαι μη μολυνθείς;

Κάνω υπακοή και κρατώ μια πισινή σου λέει.

Αύριο θα σου περάσουν την μετάληψη με κουταλάκι αν δεν αντιδράσεις, του λες και τι πειράζει θα σου πεί.

Το μοντέλο πάει στα όστια του Φράνσις, του λες, θα ξεχάσουμε αυτά που ξέραμε και δεν απαντά και κάθεται στις καρέκλες απ΄έξω από τον ναό και σου λέει «κόψε τα επαναστατικά σου εσύ παλιό πρώην κουμούνι» λες και ο Χριστός είναι πριβέ, κούνια που σας κούναγε.

 Ρε συ του λες, αλλοιώνουν τις συνήθειες μας, τα ήθη, τα έθιμα, την σύνθεση του πληθυσμού μας και σου απαντά «έγινες φασίστας και ρατσιστής τώρα»;

Ποιοί, αυτοί που βολεύτηκαν με τους εισαγόμενους παλιούς και νέους εργάτες και οικονόμησαν και διδάσκουν πρέφα στα καφενεία.

Μιλάω με φίλους αριστερούς και με τέκνα με τίτλους σπουδών αλλοδαπής, που ψάχνονται, γιατί δεν τους έμαθες αυτά που γνώριζες, τα αγροτικά ή άλλες χειρωνακτικές εργασίες και απαντούν,«τι χαμάλη θα κάνω το παιδί μου»;

Λέω στον ξάδερφο μου στο ΚΚΕ, ρε συ ο γιατρός σου έδωσε 3 μήνες ζωής, τι θα χάσεις κάνε μια προσευχή και μετάλαβε δες το μόνον προς το συμφέρον σου και απαντά «δεν πιστεύω δεν το έκανα ποτέ».

Του λες, ποτέ δεν είναι αργά, θυμάσαι τον ληστή στο σταυρό  και σου λέει είναι αυθυποβολή.

'Ετσι στο όνομα της προόδου πέφτουν οι διαχωρισμοί του παρελθόντος ανάμεσα στον λαό και όλοι βλέπουν  το συμφέρον τους κατά τις πεποιθήσεις τους, όπως τους τις πλασάρανε.

Το δράμα θα είναι αν οι καταστάσεις μας οδηγήσουν αναγκαστικά ξανά στην παπάρα για πρωινό και εύχομαι το γάλα να είναι προσιτό  τότε, έτσι  όπως μας προετοιμάζουν τα  επίσημα χείλη. 

Ντιν ντιν κοκόνα Μαριγώ μου, έλεγε ένας φίλος και βγάλτε νόημα ευπρεπείς προτεσταντίζοντες μικροαστικά, θρησκευόμενοι και μη αναγνώστες δεξιοί και αριστεροί με τα σινιέ μοντελάκια, τα καναπεδάκια, τα σμάρτ και τις έξυπνες Τιβι.

Πιστεύω να το καταλάβουν και αυτοί που δεν καταλαβαίνουν όσα αναφέρουν οι σεμνοί γέροντες  και οι προφητείες.

Ζητώ συγνώμη για το εσκεμμένο ύφος και τον τίτλο αν ενοχλεί κάποιους, όμως αποσκοπεί σε αφυπνηστικό σόκ μετανοίας πριν το δηλωμένο και αναμενόμενο ολικό σόκ .

Προς το παρόν έξω τα κεφάλια και καλό καλοκαίρι.



Κωνσταντίνος Καλιμαυκίδης