PASTEUR ΕΝΑΝΤΙΟΝ BECHAMP – Η ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΚΟΡΩΝΟΙΟΥ ΑΝΑΒΙΩΝΕΙ ΜΙΑ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ 150 ΕΤΩΝ

Η ΟΜΟΛΟΓΊΑ ΤΟΥ ΠΑΣΤΕΡ...ΠΟΥ ΑΠΟΚΡΥΦΘΗΚΕ!

Κοινοποιεί ο Λεωνίδας Αποσκίτης

Καταπληκτικό !!

ΒΕΒΑΙΑ δίκιο έχει ο Bechamp .

Είναι η κατεύθυνση που χάραξε ο Ιπποκρατης.

Η ομολογία τού Παστέρ

Ο Παστέρ πεθαίνοντας ομολόγησε με τα παρακάτω λόγια ότι αυτά που διέδιδε και έγιναν δόγμα των φαρμακοβιομηχανιών είναι ΛΑΘΟΣ: “Le microbe n’est rien, le terrain est tout” -

 Το μικρόβιο δεν είναι τίποτα (δηλ. εχθρικό), αλλά το έδαφος (περιβάλλον*) είναι το παν. *Δηλαδή αν έχει τοξίνες, αν είναι όξινο=ανθυγιεινό ή αλκαλικό=υγιεινό.

Κανένα μικρόβιο δεν είναι παθογόνο! Μας βοηθούν να τραφούμε (προβιοτικά) και να απαλλασσόμαστε από τις τοξίνες. Και είναι πολύ περισσότερα από τα κύτταρά μας!

Η παστερίωση, που πήρε το όνομά της από τον Louis Pasteur που την ανέπτυξε, περιλαμβάνει τη θέρμανση του νωπού γάλακτος σε πολύ υψηλές θερμοκρασίες, προκειμένου να σκοτωθούν τα ωφέλιμα μικρόβια μέσα στο γάλα. 

Η ιδέα είναι ότι «τα μικρόβια είναι κακά» και ότι είναι η αιτία της ασθένειας και της κακής υγείας. 

Ακολουθώντας αυτήν την υπόθεση, ότι η «θανάτωση μικροβίων» θα ήταν η λύση τόσο για την θεραπεία όσο και για την πρόληψη καταστάσεων ασθένειας, φτάσαμε στην διάλυση του ανοσοποιητικού με τα αντιβιοτικά… 

Σε αυτή την ιδέα - ότι τα μικρόβια (ιoί, βακτήρια κ.λπ.) είναι η αιτία της ασθένειας - βασίζεται η δυτική ιατρική.

Υπάρχει όμως μια συναρπαστική ιστορία πίσω από την «θεωρία των μικροβίων» της ασθένειας καθώς και τον αμφιλεγόμενο υποστηρικτή της…

 Παστέρ. Σας προσκαλώ να κάνετε τη δική σας έρευνα "Pasteur εναντίον Bechamp" (Μπεσάν), για να δείτε τις πολλές πηγές πληροφοριών σχετικά με αυτήν την διαμάχη. 

Εν τω μεταξύ, θα προσπαθήσω να συνοψίσω τις σκέψεις μας για αυτό το ζήτημα και πώς σχετίζεται με ασθενείς που έρχονται σε μας με ασθένεια που σχετίζεται με χρόνιες λοιμώξεις.

Στην Γαλλία του 19ου αιώνα, ενώ ο Παστέρ υποστήριζε την έννοια των μικροβίων ως αιτία ασθένειας, ένας άλλος Γάλλος επιστήμονας με το όνομα Antoine Bechamp υποστήριξε μια θεωρία γνωστή ως «κυτταρική θεωρία» της νόσου.

Η κυτταρική θεωρία του Bechamp είναι σχεδόν εντελώς αντίθετη από αυτήν του Παστέρ. Ο Μπεσάν σημείωσε ότι αυτά τα μικρόβια που φοβόταν ο Παστέρ υπήρχαν μέσα μας σε μια συμβιωτική σχέση. 

Ο Μπεσάν παρατήρησε στην έρευνά του ότι μόνο όταν ο ιστός του ξενιστή ειχε υποστεί ζημιά ή διακυβεύονταν αυτά τα μικρόβια, άρχιζαν να εκδηλώνονται συμπτώματα ασθένειας, και τα μικρόβια ΔΕΝ είναι η αιτία των ασθενειών.

Για να αποφευχθεί η ασθένεια, ο Μπεσάν υποστήριξε όχι την θανάτωση των μικροβίων...αλλά την καλλιέργεια της υγείας μέσω της διατροφής, της υγιεινής και των πρακτικών υγιεινού τρόπου ζωής, όπως ο καθαρός αέρας και η άσκηση.

 Η ιδέα είναι ότι εάν το άτομο έχει ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα και καλήν ποιότητα ιστού (ή «έδαφος» όπως το ονόμασε ο Μπεσάν), θα έχει καλή υγεία. Μόνο όταν η υγεία του αρχίσει να μειώνεται (λόγω προσωπικής παραμέλησης και κακών επιλογών τρόπου ζωής) γίνεται θύμα μολύνσεων.

Μπορείτε να το δείτε αυτό όταν μια ομάδα ανθρώπων πηγαίνει πεζοπορία στο δάσος. Φαίνεται συχνά ότι τα κουνούπια επιτίθενται μόνο σε ένα ή δύο άτομα από την ομάδα. 

Και όπως αποδεικνύεται, είναι πάντα το ίδιο άτομο που δέχεται πάντα επίθεση από τα κουνούπια. Αυτό το άτομο είναι συνήθως εκείνο που έχει το πιο αδύναμο ανοσοποιητικό σύστημα. Αυτό συμβαίνει επειδή αυτά τα έντομα επιτίθενται στους αδύναμους.

Για την θεραπεία της ασθένειας, εφαρμόστηκε επίσης η κυτταρική θεωρία του Μπεσάν. Ο Μπεσάν ασχολήθηκε λιγότερο με την 'θανάτωση’ της λοίμωξης και επικεντρώθηκε περισσότερο στην αποκατάσταση της υγείας του σώματος του ασθενούς μέσω υγιεινών επιλογών τρόπου ζωής. 

Ο Μπεσάν είδε την λοίμωξη ως υποσημείωση στην κατάσταση της ασθένειας και όχι ως την κύρια αιτία. Καθώς το άτομο αποκατέστησε την υγεία μέσω της διατροφής, της υγιεινής και της αποτοξίνωσης, η μόλυνση εξαφανίστηκε μόνη της - χωρίς να χρειαστεί μέτρα για να την ‘σκοτώσει’.

Ο Pasteur και ο Μπεσάν είχαν μια μακρά και συχνά πικρή αντιπαλότητα σχετικά με το ποιος είχε δίκιο για την πραγματική αιτία της ασθένειας. Τελικά οι ιδέες του Παστέρ υποστηρίχθηκαν από τους άπληστους φαρμακοβιομήχανους και ο Μπεσάν ξεχάστηκε. 

Η πρακτική της δυτικής ‘ιατρικής’ βασίζεται στη μικροβιακή φοβία τού Παστέρ, η οποία προκαλεί την χρήση εμβολιασμών, αντιβιοτικών και άλλων βιοκτόνων.

Η ειρωνεία είναι ότι προς το τέλος της ζωής του, ο Παστέρ παραιτήθηκε από την θεωρία των ‘παθογόνων’ μικροβίων και παραδέχτηκε ότι ο Μπεσάν είχε δίκιο.

Εδώ κάνουμε συστάσεις σε ασθενείς που υποφέρουν από μολυσματικές ασθένειες = τοξικώσεις, χρησιμοποιώντας τις οδηγίες που καθορίζονται από τον Antoine Μπεσάν:

«Αντιμετωπίστε τον ασθενή και όχι την μόλυνση».

Το κάνουμε αυτό μέσω της τριπλής προσέγγισής μας για την αποτοξίνωση, την διατροφική επούλωση και την αποκατάσταση της εσωτερικής επικοινωνίας μέσω χειροπρακτικής.

Αισθανόμαστε ότι ο Μπεσάν είχε όντως δίκιο όταν είπε ότι καθώς η υγεία επιστρέφει στον ασθενή, οι λοιμώξεις φεύγουν από μόνες τους και δεν επιστρέφουν, εκτός εαν η υγεία υπονομευθεί. Βρήκαμε ότι αυτή η προσέγγιση είναι πολύ ικανοποιητική όσον αφορά τα αποτελέσματα για τον ασθενή.

Πιστεύουμε ότι είναι λάθος να προσπαθήσουμε να ‘σκοτώσουμε’ άμεσα την μόλυνση αντί να αναζητήσουμε την αιτία για το γιατί το ανοσοποιητικό δεν αντέχει.