ΠΕΡΙ ΜΑΚΚΑΒΑΙΩΝ, ΕΞΕΔΡΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟΧΩΡΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΕΚΛΕΚΤΟΥ...

Η ΜΑΚΚΑΜΠΙ ΑΠΕΚΛΕΙΣΕ ΤΟΝ ΚΑΛΙΜΑΥΚΙΔΗ

Γράφει ο Γκάγκαρος 

Δυστυχώς αγαπητοί μας αναγνώστες, σας πληροφορούμε ότι κατόπιν εξαντλητικής μάχης η Μακκάμπι Τελ Αβίβ (η ομάδα των Μακκαβαίων δηλαδή) απέκλεισε τον Κωνσταντίνο Καλιμαυκίδη από την συνέχεια του ιντερνετικού διαλόγου στο στάδιο του Οίμου-Αθήνα. 

Μετά τον αποκλεισμό ο Κωνσταντίνος σχολιάζοντας εξέφρασε την πικρία του για την εχθρική στάση της εξέδρας προς αυτόν, αν κι αργότερα έκανε την εμφάνισή του το Kalimafkidis fan club (θηλυκού στην συντριπτική πλειοψηφία, να μην το παραγνωρίζουμε) και με επευφημίες ζητά να επανέλθει στο ριγκ ο αθλητής.

 Βέβαια κι άλλοι δήλωσαν αποχώρηση από την αγωνιστική δράση αλλά πλέον στο μυαλό του Κωνσταντίνου πλανιέται το σαιξπηρικό δίλημμα : GEWKWN to be or not to be?

Ας εξετάσουμε όμως θεωρητικά το θέμα :

Τον τελευταίο καιρό ο κάθε ελλαδικός ιεράρχης λέει την γνώμη του για τα προκύπτοντα θέματα.

 Σχετικά με το Πάσχα μάλιστα αγνόησαν τι θεσμοθέτησαν οι Άγιοι Πατέρες (οι ΘΕΟΦΟΡΟΙ πατέρες) της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, αυτοί που δεν είπαν την γνώμη τους αλλά συμπροσευχήθηκαν ταπεινά, κενώθηκαν από τον εγωισμό τους και παρακάλεσαν το Άγιον Πνεύμα να τους φωτίσει, όπως κι έγινε. 

Οι ίδιοι ακριβώς θεοφόροι Πατέρες, με τον ίδιο φωτισμό έκριναν θεόπνευστα τα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης και τα ενέταξαν στην Χριστιανική (πλέον Ορθόδοξη) λατρεία. 

Τώρα αν κάποιος αμφισβητεί τους προφήτες θα τα ακούσει από τον Χριστό, όπως τα άκουσαν οι φαρισαίοι, όταν τους κατηγόρησε ότι σκότωσαν τους προφήτες Του άρα εναντιώθηκαν στον Λόγο και Θέλημά Του. 

Αντίστοιχα θα τα ακούσει όποιος αμφισβητεί τους Μακκαβαίους. Θα το αντέξει; δεν τίθεται θέμα γνώμης σε ότι έχει σχέση με τον Χριστό.

 Γνώμη σημαίνει εγωισμός ενώ ο Χριστός προτείνει να κενωθούμε από τον εγωισμό για να βρεί χώρο να κατοικήσει το Άγιο Πνεύμα μέσα μας, να γίνουμε δηλαδή δοχεία Θείας Χάριτος. 

Αν οι αρχαίοι έλεγαν «αρχηγού παρόντος, πάσα αρχή παυσάτω» για την Ορθοδοξία ισχύει «Χριστού ομιλούντος, πάσα γνώμη εξαληφθείτω!» γιατί η Ιστορία διδάσκει ότι από γνώμες ξεπηδούσαν αιρέσεις.

Αν χαρακτηριστεί "δογματίλα" ας το δούμε πιο κοσμικά, στις αρχαιοελληνικές φάλαγγες όπου δεν υπήρχε γνώμη αλλά τάξη. 

Δεν έκανε κανένας το δικό του αλλά όλοι υπάκουαν στις διαταγές γιατί υπήρχε πόλεμος, όπως πάντα υπάρχει πόλεμος με τον διάβολο. Ακόμα και τα φρύδια ή τα τσίνορα ίδια τα κουνούσαν, γι αυτό και νικούσαν.

Από γενέσεως κόσμου ο άνθρωπος δεν τα βρίσκει με τον συνάνθρωπό του γιατί καθένας έχει τη γνώμη του, άσχετα αν πολλοί δεν καταλαβαίνουν ότι κάποιοι τους την "φύτεψαν" και δεν είναι δική τους.

 Πριν 2000 χρόνια ήρθε ο Χριστός και μας είπε : "αφήστε τη γνώμη σας κι ακολουθήστε το Θέλημά Μου". Τελικά μήπως ήρθε τζάμπα; Πόσοι τον κατάλαβαν; Μήπως αυτό είναι το γενικό πρόβλημα του κόσμου; Γιατί και του Κούλη "γνώμη του" είναι που θέλει να μας μπολιάσει;

Αν, Κωνσταντίνε, παρεξηγήθηκες με τα όσα είπα, θα σε παραπέμψω σε όσα "έσουρε" ο Μέγας Βασίλειος, ο τεράστιος αυτός θεοφόρος πατέρας στον φίλο, αδελφό και συνασκητή του Άγιο Γρηγόριο Θεολόγο.

Τέλος επειδή τέθηκε θέμα έκφρασης γνώμης, Πλάτων είπε "όλοι δικαιούνται γνώμης αλλά γνώση για να έχουν γνώμη έχουν;". Προσωπικά ομολογώ ότι τους Μακκαβαίους δεν τους έχω διαβάσει. Κάποιος που τους διάβασε να μας πει τη γνώμη του;;;

Ένας Γκάγκαρος (κυανίζων – όχι λόγω νουΔουλίτιδας)

Υ. Γ. Κύριε Μπαγιάτη, γκάγκαρους θα βρεις πολλούς άλλους, Γκάγκαρο όμως κανένα.

Δοκίμασε, ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα.