Ο ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΚΟΣ ΠΑΡΟΞΥΣΜΟΣ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ ΕΠΙΤΑΧΥΝΤΗΣ ΤΩΝ ΕΞΕΛΙΞΕΩΝ!

ALEXANDER DUGIN:«ΤΟ Β’ ΜΕΤΩΠΟ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΙΧΤΟ...O ΑΡΜΑΓΕΔΔΩΝ ΞΕΣΠΑ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ»! 

Αυτό το εξαιρετικό γεγονός δεν είναι ένας «μαύρος κύκνος», αλλά ένα κατανοητό γεγονός: ο ερχομός του Μεσσία. Σύμφωνα με τις εβραϊκές πεποιθήσεις, πριν από τον ερχομό του Μοσιάχ (σσ Αντίχριστος) (αν και, σύμφωνα με ορισμένες εκδοχές, μετά την άφιξή του, που εξηγεί τα αντισιωνιστικά ρεύματα μεταξύ των Ορθοδόξων Εβραίων), οι Εβραίοι πρέπει να επιστρέψουν μαζικά στη Γη της Επαγγελίας από τη διασπορά, να κηρύξουν την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα.

Στη συνέχεια κατεδαφίσουν το Τζαμί Αλ Άκσα, το το δεύτερο πιο σημαντικό ιερό στο Ισλάμ, και στη θέση του να χτίσουν τον Τρίτο Ναό. Τότε θα έρθει ο Μωσιάχ/ Μεσσίας και όλα τα έθνη του κόσμου θα τον προσκυνήσουν, γιατί η εξουσία του θα είναι απόλυτη. Αυτή θα είναι η στιγμή που θα ιδρυθεί η παγκόσμια εβραϊκή αυτοκρατορία και οι Εβραίοι, ως εκλεκτοί, θα ποιμάνουν τα έθνη με μια σιδερένια ράβδο

Αυτή είναι λίγο-πολύ η ατζέντα που υποστηρίζουν ανοιχτά οι θρησκευόμενοι Σιωνιστές του στενού κύκλου του Νετανιάχου – ο Itamar Ben-Gvir, ο Bezalel Smotrich και οι πνευματικοί ηγέτες τους Rav Kook, Meyer Kahane και ο σύγχρονος Ραβίνος Dov Lior. 

Η γενοκτονία των Παλαιστινίων σε αυτό το μοντέλο είναι μια δευτερεύουσα παρενέργεια στη θεμελιώδη φύση του γεγονότος που πρόκειται να συμβεί. Σε αυτή τη φατρία υπολογίζει ο Νετανιάχου. 

Η οικοδόμηση του Μεγάλου Ισραήλ και οι συνοδευτικοί εσχατολογικοί πόλεμοι έχουν νόημα στο πλαίσιο των συνθηκών της έλευσης του Μόσιαχ και δεν είναι τυχαίο ότι η Χαμάς αποκάλεσε την τρομοκρατική της επιδρομή «Πλημμύρα Αλ Άκσα». 

Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι μεταξύ των Σιιτών το σενάριο της κατεδάφισης του τζαμιού Al-Aqsa και της έναρξης του τελικού πολέμου με τις δυνάμεις του Dajjal (Αντίχριστος) στους Αγίους Τόπους είναι κοινό σε όλα τα εσχατολογικά χαντίθ.

Με άλλα λόγια, ο Αρμαγεδδών με την πραγματική έννοια της λέξης ξεσπά στη Μέση Ανατολή: ο πόλεμος των εσχάτων καιρών. Έτσι το βλέπει ο Νετανιάχου και η συνοδεία του, αλλά ακριβώς όπως το αντιλαμβάνονται οι θρησκευόμενοι Σιίτες, αν και από διαφορετικό πόλο. Φυσικά, οι κοσμικοί Ισραηλινοί, που δεν πιστεύουν τίποτε άλλο από τα σέκελ και την ατομική άνεση, σπεύδουν να διαδηλώσουν ενάντια στη δική τους κυβέρνηση. 

Οι κοσμικοί σιιτικοί κύκλοι – ιδιαίτερα οι επιχειρηματίες και οι νέοι – δεν γνωρίζουν εσχατολογικά χαντίθ, αλλά η ιστορία δεν καθοδηγείται πλέον από αυτούς, όπως βλέπουμε, αλλά από ανθρώπους με μεγαλύτερη επίγνωση του τέλους του κόσμου και των γεγονότων που το συνοδεύουν.

Η δεύτερη εξήγηση για τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή είναι γεωπολιτική. Η εποχή μας περνάει κάτω από τη σημαία του κύριου διλήμματος: ο μονοπολικός κόσμος, δηλαδή η μοναδική ηγεμονία της Δύσης, δεν θέλει να τελειώσει και κάνει ό,τι μπορεί για να αμυνθεί, ενώ απέναντί ​​του ο πολυπολικός κόσμος υψώνεται με ανανεωμένο σθένος κάθε πολιτισμός του οποίου επιμένει στην πλήρη κυριαρχία, άρα και ανεξαρτησία από τη συλλογική Δύση, που αναπόφευκτα οδηγεί σε αγώνα κατά της ηγεμονίας. 

Το πρώτο μέτωπο αυτού του πολέμου είναι η Ουκρανία, όπου το ναζιστικό καθεστώς του Κιέβου, που ιδρύθηκε, εξοπλίστηκε και υποστηρίζεται από τη συλλογική Δύση, πολεμά εναντίον μας, την κυρίαρχη Ρωσία ως ορθόδοξο-ευρασιατικό πολιτισμό, έναν από τους σημαντικότερους πόλους του πολυπολικού κόσμου. και σημαιοφόρο του αντιηγεμονικού αγώνα. 

Η Δύση βρίσκεται σε πόλεμο με ξένα χέρια, αλλά ετοιμάζεται να πάει απευθείας σε πόλεμο με τη Ρωσία.Σε αυτό το πλαίσιο, η Μέση Ανατολή είναι άλλο ένα θέατρο του ίδιου πολέμου του μονοπολικού κόσμου ενάντια στον πολυπολικό κόσμο. 

Ενώ στα μάτια του Νετανιάχου και των εσχατολογικών Σιωνιστών, το Ισραήλ και η μοίρα του εβραϊκού λαού, άρρηκτα συνδεδεμένη με τον Μεσσία βρίσκονται στο κέντρο του κόσμου, για τους παγκοσμιοποιητές της Δύσης, το ίδιο το Ισραήλ είναι μόνο ένα όργανο στον αγώνα διατηρήσει την πλανητική του ηγεμονία .

 Ο ισλαμικός κόσμος, ο οποίος απορρίπτει τις φιλελεύθερες αξίες, θεωρείται ως ένας ανταγωνιστικός πολιτισμός. Η συλλογική Δύση σύρεται σταδιακά σε πόλεμο μαζί της. Ταυτόχρονα, οι σιίτες είναι η ιδεολογική πρωτοπορία του ισλαμικού πολιτισμού, επομένως η δύναμη της Δύσης πέφτει πρωτίστως πάνω τους. 

Μέσω των χεριών του Ισραήλ, η Δύση ελπίζει να χτυπήσει έναν άλλο πόλο -τον ισλαμικό- του πολυπολικού κόσμου. Για το σκοπό αυτό, η Ουάσιγκτον ενισχύει γρήγορα τη συμμαχία με τους υποτελείς της μεταξύ των σουνιτικών χωρών, κυρίως των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων.

 Η Ουάσιγκτον δεν πιστεύει σχεδόν στον Μέσσια (αλλά ποιος ξέρει;), αλλά το άνοιγμα ενός μετώπου ενάντια στον ισλαμικό πολιτισμό, χρησιμοποιώντας τον μαχητικό Σιωνισμό και τα σχέδια του Μεγάλου Ισραήλ, είναι προφανής στόχος των παγκοσμιοποιητών.

Μετά θα είναι η Ταϊβάν και η σύγκρουση με έναν άλλο πόλο του πολυπολικού κόσμου, την Κίνα. Και πάλι, η συλλογική Δύση θα στηριχθεί σε περιφερειακούς πληρεξούσιους -την ίδια την Ταϊβάν, την Ιαπωνία, τη Νότια Κορέα- και θα προσπαθήσει να φέρει την Ινδία σε αυτόν τον συνασπισμό. 

Αν και η Ινδία είναι ένας άλλος πόλος πολυπολικότητας και για να επισπεύσει το κίνημα του Νέου Δελχί προς την αντιδυτική αποαποικιοποίηση και μεγαλύτερη κυριαρχία, η Δύση διευκόλυνε την πρόσφατη έγχρωμη επανάσταση ενάντια στην φιλο-ινδική κυβέρνηση του Μπαγκλαντές με επικεφαλής τον Σεΐχη Χασίνα. 

Προφανώς, ετοιμάζονται και άλλα μέτωπα του ίδιου πολέμου, στην Αφρική και τη Λατινική Αμερική, καθώς και σε διάφορες περιοχές του ισλαμικού κόσμου. 

Όλα αυτά τα μέτωπα θα αποφασίσουν την τύχη της επόμενης παγκόσμιας τάξης: αν η Δύση θα διατηρήσει την ηγεμονία της ή αν ο πολυπολικός κόσμος θα γίνει πραγματικότητα και η Δύση θα γίνει απλώς ένα αλλά στερημένος του καθεστώτος των ηγεμονών και μάλιστα των ηγετών..

Προς το παρόν, όμως, βρισκόμαστε στη δεύτερη φάση, στο κατώφλι ενός μεγάλου πολέμου στη Μέση Ανατολή.. Παλαιότερα όλα εξηγούνταν από την ιδεολογία, την οικονομία, την ενέργεια και τον αγώνα για πόρους.

Όλα αυτά υπάρχουν και σήμερα, αλλά σίγουρα δεν είναι το κύριο στοιχείο. Οι εσχατολογικές, οι πολιτισμικές και οι πλανητικές γεωπολιτικές εκτιμήσεις είναι πολύ πιο σημαντικές.

Για πάρα πολύ καιρό μελετήσαμε την ύλη, παραμελώντας τον κόσμο των ιδεών.

Οι ιδέες κινούν τον κόσμο.

ΠΗΓΗ