ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗΣ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ…

 Αρ. 2

Γράφει και κοινοποιεί ο Γεωκών

Σχολιο Γεωκών: Μετά από 45 χρόνια έρευνας και μελέτης έχω διαπιστώσει ότι  οι περισσότεροι άνθρωποι είναι απρόθυμοι να μπουν στον κόπο να αναζητήσουν την αλήθεια,  και προτιμούν να ασχολούνται με τα εύκολα, οι απαισιόδοξοι οι φοβισμένοι και όσοι παραμένουν στην σπηλιά του Πλάτωνα, έχουν ένα κοινό ελάττωμα,  φοβούνται την αλήθεια, φοβούνται ΤΟ ΦΩΣ

Για να πείσεις κάποιον για την αλήθεια πρέπει να του δείξεις το μονοπάτι που οδηγεί στην αλήθεια, και αυτό είναι Η ΕΡΕΥΝΑ… 

Οι άνθρωποι γενικά αναγνωρίζουν ένα γεγονός σαν αλήθεια όταν αυτό συμφωνεί με αυτά που ήδη πιστεύουν,  η  αλήθεια όμως ανήκει σε αυτούς που την αναζητούν, θέλει Θάρρος να αναζητάς την αλήθεια και περισσότερο να τη λες…η καλύτερη συμβουλή που μπορώ να δώσω είναι,  σε αυτούς που ερευνούν και ψάχνουν για την αλήθεια να τους φερόμαστε με λίγη  περισσότερη καλοσύνη, και αγάπη…

Στήν ἱστορική διαμόρφωση τοῦ πολιτισμοῦ μας ὑπάρχει  πνευματική συνέχεια. Θεμελιακό στοιχεῖο τοῦ ἀρχαίου ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ εἶναι, κατά τόν Κλήμεντα τόν Ἀλεξανδρέα (+235 μ.Χ.),  ἡ «ζήτησις τῆς ἀληθείας», καί ὁδήγησε ἱστορικά στήν ἓνωση τοῦ Ἑλληνισμοῦ μέ τόν Χριστιανισμό, τῆς ἑλληνικότητας μέ τήν Ὀρθοδοξία, ὡς αὐθεντική χριστιανικότητα. 

Ἡ ἓνωση αὐτή, θεανθρώπινη στήν οὐσία της, παρήγαγε τόν ἑλληνορθόδοξο πολιτισμό, τόν πολιτισμό τῶν Ἡρώων καί Ἁγίων μας…… )  Ἡ Ἑλληνική Ἐκκλησία ἢδη  ἀπό τόν  β΄- γ΄ αἰώνα, ἀναδείχθηκε σέ παράγοντα καί φορέα τοῦ  Ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ (γλώσσας, παιδείας, τέχνης, λαϊκοῦ βίου κ.λπ.),   π. Γεώργιος Δ.  Μεταλληνος  Ὁμότιμος Καθηγητής  Παν/μίου Ἀθηνῶν

Η διδασκαλία του Χριστού, όπως τη δίδαξε ο Ιησούς είναι παγκόσμια, δεν διαχωρίζει τους ανθρώπους σε άνδρες, γυναίκες, φτωχούς, πλούσιους, άσπρους, μαύρους, κίτρινους κλπ για τον Χριστιανισμό υπάρχουν μόνο πολίτες Θεού με ίσα δικαιώματα και ευθύνες. 

Ο Χριστός μπορεί να γεννήθηκε εκτός του φυσικού Ελληνικού χώρου της εποχής του, αλλά συμμετείχε της Ελληνικής σκέψης και παιδείας του ελληνιστικού κόσμου. Έτσι ο Χριστός εξέφραζε με τον πιο αυθεντικό τρόπο τα πιο ευγενικά Ελληνικά ιδανικά. Δημοκρατία, παγκοσμιότητα των ιδεών, ανεκτικότητα, σεβασμός στον πλησίον, ελευθερία σκέψης και έκφρασης.

Ουδέποτε Ιουδαίος απεκάλεσε τον Θεόν, πατέρα όπως ο Ιησούς, ένας Εβραίος θα θεωρούσε ύβρη την προσφώνηση «πατέρα» για τον Θεό, και ο Ιησούς αποκαλεί τον Θεό «Πάτερ ημών» και όχι «Πάτερ μου» που σημαίνει ότι τον βλέπει πατέρα όλων των ανθρώπων, όπως οι Έλληνες.

Η ιδέα του Θεού-ποιμένος και του ανθρωπίνου-ποιμνίου δεν είναι χριστιανική, όπως νομίζουν αρκετοί από τους επικριτές της. Ανήκει στον Πλάτωνα, κατά τον οποίον ο Θεός είναι ποιμήν μας και εμείς, οι άνθρωποι, το ποίμνιόν του («Φαίδων» 62).

Πιττακός:  ‘’Όσα νεμεσείς τω πλησίον αυτός μη ποίει’’

Ιησούς: «Πάντα ουν όσα αν θέλητε ίνα ποιώσιν αυτοίς» (Ματθ. Ζ΄ 12).

Δημόκριτος: ‘’αγαθόν ου το μη αδικείν, αλλά το μη εθέλειν’’

Ιησούς: «Αμαρτίαν συνιστά όχι μόνον η άδικος πράξεις, αλλά και οι σκέψεις προς διάπραξίν της».

Ο Ιησούς δίδαξε ότι αμαρτία συνιστά όχι μόνο η άδικη πράξη, αλλά και η σκέψη προς διάπραξη της. Ήδη, ο Δημόκριτος είχε πει «αγαθόν ου το μη αδικείν, αλλά το μη εθέλειν».

Ο Ιησούς «Μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες δια δικαιοσύνη». Ο Θρασύμαχος είχε πει «η δικαιοσύνη είναι η πιο σπουδαία αρετή».

ΣΩΚΡΑΤΗΣ: — Η γνώση είναι το ύστατο αγαθό μας.

ΧΡΙΣΤΟΣ: «Γνώσεσθε την αλήθειαν, και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς» (Ιω. 8, 32).

Τον χαρακτηρίζει η ελληνική ειλικρίνεια. Αποκαλεί τα πράγματα με το όνομά τους (οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι είναι υποκριτές). Τούτο έρχεται σε αντίθεση προς την εβραϊκή συμπεριφορά. Όλοι οι Εβραίοι «ήρωες» χρησιμοποιούν τον ελιγμό, την «διπλωματία», την απόκρυψη της αλήθειας

Ελληνικό ύφος, ιδέες και εκφράσεις

Ο Ιησούς χρησιμοποιεί: Τον παραβολικό λόγο, όπως σημειώνει ο Αριστοτέλης για τον Σωκράτη («Ρητορική» 8, 20, 139b, 3-8). Τις μεταφορές, όπως ο Πλάτων. Την αναλογική μέθοδο, όπως ο Αριστοτέλης. Την αλληγορία, όπως ο Πλάτων. Παρομοιώσεις όμοιες με των Ελλήνων.

Κατά τον Ξενοφώντα, ο Σωκράτης, για να πείσει ότι το αόρατο (όπως ο Θεός) δεν είναι ανύπαρκτο, αλλά γίνεται αντιληπτό από τις ενέργειές του, λέγει ότι ο άνεμος λ.χ. είναι αόρατος, αλλά την ύπαρξή του την αισθανόμαστε. Και η ψυχή μας είναι αόρατη, αλλά αισθανόμαστε την ύπαρξή της και την μετοχή της στο Θείον («Απομνημονεύματα»).

Το ίδιο παράδειγμα φέρνει ο Ιησούς (Ιωαν, γ΄ 8). Τὸ πνεῦμα ὅπου θέλει πνεῖ, καὶ τὴν φωνὴν αὐτοῦ ἀκούεις, ἀλλ' οὐκ οἶδας πόθεν ἔρχεται καὶ ποῦ ὑπάγει· οὕτως ἐστὶ πᾶς ὁ γεγεννημένος ἐκ τοῦ Πνεύματος… Ἀπεκρίθη Νικόδημος καὶ εἶπεν αὐτῷ· πῶς δύναται ταῦτα γενέσθαι;  Ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· σὺ εἶ ὁ διδάσκαλος τοῦ Ἰσραὴλ καὶ ταῦτα οὐ γινώσκεις;

Την σωκρατική-πλατωνική μαιευτική, προσπαθώντας με συνεχείς ερωτήσεις να οδηγήσει τον συνομιλητή του να βρει ο ίδιος την αλήθεια που υπάρχει εντός του, αλλά την αγνοεί. Ερωτά τους αρχιερείς: «το βάπτισμα (του Ιωάννου) ήταν εκ Θεού ή εξ ανθρώπων;». και τους αναγκάζει να ομολογήσουν την άγνοιά τους (Λουκ. Κ΄ 1-8).

Ιησούς: «ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω» (Μτ. ΙΑ΄ 15).

Σοφοκλής: «άκουε αν ους έχων» (C 674).

Ιησούς: «… πλατεία η πύλη και ευρύχωρος η οδός η απάγουσα εις την απώλειαν… στενή η πύλη και τεθλιμμένη η οδός η απάγουσα εις την ζωήν» (Μτ. Ζ΄ 13).

Πρόδικος: «… χαλεπήν και μακράν την οδόν επί τας σωφροσύνας… ραδίαν και βραχείαν οδόν επί ευδαιμονίαν» («Ώραι»).

Ιησούς: «άφετε τα παιδία έρχεσθαι προς με… των γαρ τοιούτων εστίν η βασιλεία του Θεού» Ηράκλειτος: «παιδός η βασιληίη» (απ. 52).

Ιησούς: «βλέποντες μη βλέπωσι και ακούοντες μη ακούωσι» (Μτ. ΙΓ΄ 13).

Πλούταρχος: «οράν και μη οράν και ακούοντες μη ακούειν» («Περί παίδων εκπαιδεύσεως» 13e).

Ο Ιωάννης γράφει το Ευαγγέλιό του στην Έφεσο, πατρίδα του Ηρακλείτου, «προφήτη του Λόγου». Ο Λουκάς συγγράφει το δικό του στην Βοιωτία και στην Αχαΐα. Ο Παύλος κηρύττει βασικώς στις ελληνικές περιοχές και οι «Επιστολές» του απευθύνονται σε κατοίκους των.

Την εποχή του Χριστού στην Παλαιστίνη ζούσαν 500.000 περίπου Εβραίοι, ενώ οι ελληνικοί πληθυσμοί περιλάμβαναν περίπου 3.000.000.

Κατά τον Ιουδαϊσμό οι φτωχοί, είναι άνθρωποι τιμωρούμενοι από τον Θεό, έχουν χάσει την εύνοια του. Ο πλούτος είναι ανταμοιβή της αρετής. (η αντίληψις αυτή επιβιώνει στον Προτεσταντισμό) 

Ο Χριστος αντιτάσσεται σ’ αυτήν την άποψη εγκωμιάζοντας τους φτωχούς και κατακεραυνώνοντας τους πλουσίους των οποίων την είσοδο εις την «βασιλεία του Θεού» θεωρεί εξόχως δυσχερή.

Οι Ιουδαίοι δεν πίστευαν στην αθανασία της ψυχής. Εξαίρεση αποτελούσαν οι Εσσαίοι για τους οποίους ο Ιώσηπος αναφέρει ως «ομοδοξούντας παισίν Ελλήνων» επειδή πρέσβευαν αυτήν την αθανασία. 

Ο Ματθαίος [22] ο Μάρκος [12. 18-27] και οι «Πράξεις» [23.7] αναφέρουν ότι οι Σαδδουκαίοι λοιδορούσαν τον Ιησού επειδή κήρυττε την ανάσταση των νεκρών, ενώ κατ’ αυτούς δεν υπήρχε ψυχή. Και επειδή θεωρούν, την διδασκαλία περί αναστάσεως ως ελληνικής προελεύσεως του λένε «Εις την διασποράν των Ελλήνων πορεύεσθαι και διδάσκειν τους Ελληνας»[Ιωαν. 7.35].

Ο Ιησούς λέγει «εάν γυνή απολύσασα τον άνδρα αυτής παντρευτεί άλλον, μοιχάται». [Μαρκ. 10.12]. Όμως, στους Εβραίους η γυναίκα δεν μπορούσε να «απολύσει» [=διαζευχθεί] τον σύζυγο της. 

Το διαζύγιο ήταν προνόμιο του ανδρός. Αντιθέτως στους Έλληνες και Ελληνίζοντες η γυναίκα μπορούσε να ζητήσει διαζύγιο. Μ. Οκταποδάς

Σχόλιο: ένας πολύ καλός φίλος μου είπε: μη στενοχωριέσαι για τους ψεύτικους ανθρώπους που σε πολεμούν και σε βρίζουν, σκέψου πως αυτοί ακριβώς οι άνθρωποι είναι που σε έκαναν να εκτιμήσεις τους άλλους…ΤΟΥΣ ΑΛΗΘΙΝΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

Σε όλη μου τη ζωή αναζητούσα πάντα την αλήθεια, και με την βοήθεια του Χριστού θα συνεχίσω να την αναζητώ

ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΟΙΜΟΥ-ΑΘΗΝΑΣ

Προλαβαίνοντας οποιοδήποτε σχόλιο στην ακόλουθη παράγραφο: "Ουδέποτε Ιουδαίος απεκάλεσε τον Θεόν, πατέρα όπως ο Ιησούς, ένας Εβραίος θα θεωρούσε ύβρη την προσφώνηση «πατέρα» για τον Θεό, και ο Ιησούς αποκαλεί τον Θεό «Πάτερ ημών» και όχι «Πάτερ μου» που σημαίνει ότι τον βλέπει πατέρα όλων των ανθρώπων, όπως οι Έλληνες." αφού τονίσουμε ότι ο ίδιος ο Γεωκών αναφέρει ότι "ο Χριστός εξέφραζε με τον πιο αυθεντικό τρόπο τα πιο ευγενικά Ελληνικά ιδανικά" ενώ "γεννήθηκε εκτός του φυσικού Ελληνικού χώρου της εποχής του" άρα θεωρεί και ο ίδιος ότι ο Κύριος είναι γέννημα-θρέμμα Ιουδαίος. 

Ουδέποτε άλλος ιουδαίος φίλε Γεωκών απεκάλεσε τον Θεόν, πατέρα όπως ο Ιησούς, απλούστατα διότι ΟΥΔΕΙΣ ΑΛΛΟΣ ΠΟΤΕ ΥΠΗΡΞΕ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΣ! Οπότε είναι ο Μόνος που τολμά να απεκαλέσει τον Θεόν, Πατέρα.

 Όσο για το «Πάτερ ημών» είναι ο τρόπος που μας δίδαξε ο Ίδιος ο Κύριός μας ΝΑ ΑΠΟΚΑΛΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΘΕΟ. Στην κατ΄ιδίαν προσευχή Του όμως προς τον Θεόν Πατέρα αναφέρεται με την οικεία προσφώνηση «Πάτερ».

Σε κάθε περίπτωση φίλε Γεωκών, το Κήρυγμα του Κυρίου μας ξεπερνάει και το Ελληνικό και το Ιουδαϊκό πνεύμα και εν-πνέει στον κόσμο το Πνεύμα το Άγιον, Το Δυνάμενο σοφίσαι και ζωώσαι τον κόσμον.

Αυτά τα γράψαμε και ως δείγμα της καλής και γόνιμης αντιπαράθεσης απόψεων και με αυτό το πνεύμα θα γίνονται δεκτά τα σχόλια, χωρίς ύβρεις και μίσος, αλλά με αγάπη και σύνεση.