O ΠΟΛΕΜΟΣ TΩΝ ΚΟΣΜΩΝ
Γράφει ο Todd Hayen
Μετάφραση: Απολλόδωρος
Η βασίλισσα είναι νεκρή, ζήτω ο βασιλιάς. Σε έναν άλλο κόσμο που γνώριζα κάποτε και στον οποίο έχω ακόμη πρόσβαση κατά βούληση, θα με ενδιέφερε ένα τέτοιο γεγονός.
Θα ήμουν λίγο θλιμμένος και ευλαβικός- θα σκεφτόμουν μια καταπληκτική ζωή που έζησε, θα σκεφτόμουν όλους τους ανθρώπους που την αγάπησαν τόσο πολύ.
Σίγουρα, ακόμη και σε αυτόν τον κόσμο υπάρχει γλυκόπικρη γεύση, υπάρχουν πράγματα για την Ελισάβετ και τον Κάρολο που δεν είναι τέλεια. Το μεγαλύτερο έγκλημα κατά της βασίλισσας ήταν ίσως, σε αυτόν τον παλαιότερο (κατά την εμπειρία μου) κόσμο, ο τρόπος που φέρθηκε στην Νταϊάνα.
Ο Κάρολος θα μπορούσε να κατηγορηθεί για το ίδιο, καθώς και για άλλα ανόητα πράγματα που τον έκαναν έναν μάλλον δυσάρεστο χαρακτήρα. Αλλά μέχρι εκεί.
Σε αυτόν τον κόσμο.
Τώρα, στον άλλο κόσμο, τον νεότερο κόσμο κατά την εμπειρία μου, η βασίλισσα Ελισάβετ Β' αποκαλείται κατά καιρούς Queen A-Lizard-Beast (βασίλισσα Η - Σαύρα - Κτήνος). Ο τωρινός Βασιλιάς Κάρολος είναι ύποπτος από ορισμένους ως παιδόφιλος και εμπλέκεται στη σχέση του αδελφού του με το νησί του Κακού Epstein.
Παρόλο που και οι δύο αυτές κατηγορίες διαπιστώθηκε ότι προέρχονται από το κίνημα QAnon και δεν τις συμμερίζονται όλοι όσοι κατέχουν τον Κόσμο Β, εξακολουθεί να αποτελεί μέρος του.
Τόσο η βασίλισσα Ελισάβετ όσο και ο βασιλιάς Κάρολος είναι/ήταν μέλη της ομάδας του WEF, της λέσχης των γκάνγκστερ, που είναι τοποθετημένοι για να καταλάβουν τον κόσμο.
Σε αυτόν τον άλλο κόσμο και οι δύο, συμπεριλαμβανομένης ολόκληρης της βασιλικής οικογένειας, είναι ένοχοι για τόσες πολλές άλλες φρικαλεότητες και θηριωδίες που θα χρειαζόταν τόμος για να παρουσιαστούν.
Ο θάνατος της Βασίλισσας είναι σίγουρα κάτι που δεν πρέπει να θρηνήσουμε, αντίθετα, είναι ένα γεγονός που πρέπει να γιορτάσουμε, και η ανάληψη του θρόνου από τον Κάρολο ενός από τα πιο ισχυρά έθνη της γης (τουλάχιστον ιστορικά) θα πρέπει να προκαλεί ανατριχίλα σε όλους.
Ο κόσμος Α και ο κόσμος Β -για να το κρατήσω απλό- θα είναι αυτό που θα χρησιμοποιήσω για να διαφοροποιήσω αυτές τις δύο "πραγματικότητες" σε αυτό το άρθρο.
Ο κόσμος Α είναι ο κόσμος που ήξερα και που τώρα θα θεωρούσαμε ότι όλα είναι ψέματα.
Ο κόσμος Β είναι, για μένα, ο "νέος" κόσμος, αν και κάθε άλλο παρά νέος είναι. Αυτός είναι ο κόσμος όπου κατοικεί η αλήθεια, ο κόσμος που υπάρχει πίσω από την κουρτίνα του μάγου. Και είναι πραγματικά, αληθινά, σκοτεινός. Τώρα, ο Κόσμος Β περιέχει αλήθεια, και είναι πραγματικά το μόνο μέρος όπου μπορεί κανείς να βρει το μεγαλύτερο μέρος της.
Αλλά δεν είναι όλα στον Κόσμο Β αληθινά. Περιέχει προφανή πράγματα (αν τραβήξετε στην άκρη την κουρτίνα), όπως η κραυγαλέα κυβερνητική διαφθορά, η λογοκρισία, η ιατρική τρομοκρατία, η μη εκλεγμένη ελίτ που κυβερνά τον κόσμο, η τυραννία, ο ολοκληρωτισμός.
Τέτοια απλά πράγματα. Αλλά περιέχει επίσης πράγματα που είναι πολύ έξω από τα νερά της, όπως μερικά από τα πράγματα που αναφέρθηκαν παραπάνω.
Είναι όλα αλήθεια; Αμφιβάλλω, ή θα έπρεπε να πω, ελπίζω πως όχι. Αν είναι έτσι, τότε έχουμε μεγαλύτερο πρόβλημα από ό,τι νομίζουμε.
Οι κόσμοι Α και Β προφανώς υπήρχαν πάντα. Δεν έχω εξετάσει πολύ σοβαρά αυτόν τον ισχυρισμό, αλλά θα ήμουν εντάξει να πιστέψω ότι αυτοί οι δύο κόσμοι συνυπήρχαν για αρκετό καιρό. Τουλάχιστον υπάρχουν εδώ και 200 χρόνια περίπου.
Πιστεύω ότι ο Κόσμος Β δεν ήταν, κάποτε, τόσο εξέχων, και ίσως υπήρχε λίγο περισσότερη πραγματικότητα στον Κόσμο Α. Αλλά αυτή τη στιγμή, είναι μάλλον σαφές, ακόμη και σε έναν τύπο που πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του ευτυχισμένος στον Κόσμο Α, ότι ο Κόσμος Β είναι εδώ, ξεκάθαρα και προφανώς.
Νομίζω ότι τα τελευταία τρία χρόνια ήταν το κύριο γεγονός που έριξε την αυλαία, σίγουρα για μένα. Μια αποκάλυψη που αρκετοί άνθρωποι "κατάλαβαν", αλλά και αρκετοί άνθρωποι δεν κατάλαβαν. Υπήρξαν πολυάριθμα τραβήγματα της αυλαίας πριν από αυτό, αλλά πρέπει να παραδεχτώ ότι ο δικός μου ήταν τόσο τυφλός όσο ένα μακάριο πρόβατο τότε.
Αμφισβήτησα ένα σωρό πράγματα στην πορεία, αλλά ποτέ δεν είδα ολόκληρη την εικόνα, ούτε συνειδητοποίησα την έκταση των συνεπειών. Έξυνα το κεφάλι μου με διάφορα ιστορικά γεγονότα, το Βιετνάμ, το Γουότεργκεϊτ, τον Πόλεμο του Κόλπου, τον Σαντάμ Χουσεΐν και τα όπλα μαζικής καταστροφής, τη δολοφονία του Κένεντι και ιδιαίτερα την 11η Σεπτεμβρίου.
Αλλά τίποτα δεν αποκάλυψε όλη την έκταση του Μάγου πίσω από τα χειριστήρια, πίσω από την κουρτίνα, όσο ο Covid. Τελικά, τα είδα όλα, ή τα περισσότερα, ή ίσως όχι τα περισσότερα - είναι μια βαθιά λαγότρυπα, και καθώς τα δάχτυλα των ποδιών μου κουλουριάζονται, αντιστέκομαι να τα δω όλα.
Για να το επαναλάβω, δεν είναι όλα όσα αναφέρονται στον Κόσμο Β αληθινά, φυσικά.
Οι άνθρωποι του κόσμου Α δεν πιστεύουν ότι τίποτα από αυτά είναι αλήθεια. Ωστόσο, πολλά από τον Κόσμο Β είναι αληθινά - πάρα πολλά. Εν πάση περιπτώσει... ο Κόσμος Β σίγουρα υπάρχει για μένα τώρα, αλλά ο Κόσμος Α εξακολουθεί να είναι πολύ σαγηνευτικός. Ήμουν ευτυχισμένος όταν ο Κόσμος Α ήταν ο κόσμος μου - τότε στην άγνοιά μου. Τώρα, δεν είμαι πια ευτυχισμένος.
Αυτή τη στιγμή κάθομαι στη βεράντα μου στην πίσω αυλή μου. Ο καιρός είναι υπέροχος. Παρακολουθώ τα πουλιά στις ταΐστρες μας και νιώθω το καταπληκτικά ανακουφιστικό αεράκι που πνέει πάνω από το κατάστρωμα. Η σύζυγός μου, η οποία καταφέρνει να ζει αποκλειστικά στον κόσμο Α, προτείνει να πάμε απόψε σε ένα τοπικό φεστιβάλ και να έχουμε μια ωραία "βραδιά ραντεβού".
Ο κόσμος Α είναι τόσο σαγηνευτικός. Γιατί όχι;
Γιατί να μην αγνοήσουμε εντελώς τον Κόσμο Β, να ακολουθήσουμε όλα τα πρωτόκολλα και τις απαιτήσεις του Κόσμου Α και απλώς να "είμαστε ευτυχισμένοι";
Το έχουμε ξανακούσει αυτό, έτσι δεν είναι, "δεν θα σου ανήκει τίποτα και θα είσαι ευτυχισμένος";
Ειλικρινά, ξέρω ότι η γυναίκα μου θα το έκανε. Λέει όταν ακούει αυτή τη δήλωση του Herr Klaus, "Ποιο είναι το πρόβλημα;" - ο τίτλος ενός πρόσφατου άρθρου. Ναι, πραγματικά, τι το σπουδαίο υπάρχει;
Ένα άλλο ενδιαφέρον σημείο σχετικά με αυτή την ιδέα, είναι ότι όποιος ζει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στον Κόσμο Α, και έχει κάποιου είδους υποψία ενός Κόσμου Β, πιστεύει ότι όλα στον Κόσμο Β είναι ψέματα.
Το αντίστροφο ισχύει επίσης. Αν ζείτε σε έναν κόσμο, ο άλλος κόσμος δεν είναι πραγματικότητα.
Αυτό είναι ευκολότερο να το κάνετε αν ζείτε στον Κόσμο Α τον περισσότερο χρόνο, επειδή έχει την περισσότερη πειστική δύναμη και υποστήριξη από πίσω του. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης είναι εκεί και υποστηρίζουν την ψευδαίσθησή του, και σχεδόν όλοι όσοι βρίσκονται στην εξουσία υποστηρίζουν την πραγματικότητά του.
Ο Κόσμος Β είναι σκοτεινός και υγρός, είναι γεμάτος σκιές και αβεβαιότητες και είναι, εκ προμελέτης, πολύ κακός. Κανείς δεν θέλει τον Κόσμο Β (όπως ακριβώς κανείς, εκτός από τους αναζητητές της αλήθειας, δεν ήθελε να ζήσει έξω από την ψευδαίσθηση του Matrix). Έτσι, η ψευδαίσθηση του Κόσμου Α είναι πιο εύκολο να διατηρηθεί για τους ανθρώπους που πραγματικά δεν το σκέφτονται.
Τις περισσότερες φορές, όμως, οι άνθρωποι στον Κόσμο Α δεν γνωρίζουν καν για τον Κόσμο Β.
Οι άνθρωποι στον Κόσμο Β όμως γνωρίζουν τα πάντα για τον Κόσμο Α, προφανώς.
Υπάρχει κάτι στο να ακολουθείς την αλήθεια, όμως, που είναι πολύ επιτακτικό για να το απορρίψεις, μαζί με όλο τον πόνο που το συνοδεύει, και να πεις: "Ξέχνα το αυτό, δεν το χρειάζομαι, θα ζήσω την ευτυχισμένη ζωή, ακόμα κι αν είναι εξ ολοκλήρου φτιαγμένη από ψέματα". Έχω αναφερθεί σε αυτό το θέμα και στο παρελθόν σε προηγούμενα άρθρα.
Κατά τη διάρκεια αυτής της τρέχουσας τρέλας σκέφτηκα συχνά ένα επεισόδιο του Star Trek (από τη σειρά του '60) όπου ο Κυβερνήτης Pike (ο πρώτος Κυβερνήτης του Enterprise από το πιλοτικό) έχει κολλήσει σε έναν πλανήτη όπου οι κάτοικοι τον έχουν φυλακίσει.
Αυτά τα παράξενα όντα μπορούν να διαβάσουν το μυαλό των κρατουμένων τους και να δημιουργήσουν απίστευτα ρεαλιστικά περιβάλλοντα με βάση τις αναμνήσεις των κρατουμένων τους.
Ο Pike καταλήγει σε ένα μέρος με άλογα, όμορφο φυσικό περιβάλλον και μια σούπερ αλεπού σύντροφο που δεν θα μπορούσε να είναι πιο γοητευτική (ειδικά για τις εφηβικές μου ευαισθησίες).
Όλα αυτά αντλήθηκαν από τις τράπεζες μνήμης του, και καθώς το έβλεπα όταν πρωτοπροβλήθηκε τη δεκαετία του '60, είπα στον εαυτό μου: "Φίλε, αυτό δεν είναι καμιά βλακεία! Πάρε το κορίτσι και το άλογο και να είσαι ευτυχισμένος!" (Περιττό να πω ότι το πιθανότερο είναι ότι δεν είπα "μάγκα", αφού αυτό δεν ήταν ακόμα δημοφιλές... δημιουργική άδεια, συγχωρέστε με).
Φυσικά, ο Pike δεν ήθελε τίποτα από αυτά. "Αποκλείεται", είπε, "αυτά τα όντα δεν πρόκειται να μου πάρουν την ελευθερία μου"! Η κοπέλα, και εγώ, φωνάξαμε: "Ηλίθιε! Είσαι τρελός!"
Υπάρχει μια παρόμοια κατάσταση στο πρώτο μέρος της σειράς The Matrix. "Δεν θα προτιμούσες να έχεις αυτό (τον κόσμο Α) παρά εκείνο;" Η επιλογή σε αυτό το παράδειγμα ήταν λάθος.
Θα πρέπει πάντα να επιλέγετε την αλήθεια (πραγματική) από το ψέμα (εξωπραγματικό). Κάθε φορά.
Μην με παρεξηγήσετε. Δεν σκέφτομαι να επιλέξω την πλευρά του "ψεύτικου καλού". Αλλά είμαι μπερδεμένος από αυτό. Όπως είπα, είναι σαγηνευτικό. Και παρόλο που δεν με "παρασύρει" στην αναλήθεια, με μπερδεύει.
Το να ζω αυτή τη διπλή ζωή είναι πράγματι ένα σοβαρό παράδειγμα γνωστικής ασυμφωνίας. Η γνωστική ασυμφωνία μπορεί να προκαλέσει όλων των ειδών τα προβλήματα: η κατάθλιψη, το άγχος και ο αποπροσανατολισμός είναι μερικά μόνο από αυτά.
Νομίζω ότι ένα περίεργο πράγμα που προκύπτει από όλα αυτά, τουλάχιστον για μένα, είναι η επιθυμία ο κόσμος Β να γεμίσει την πραγματικότητά μου.
Έχω κουραστεί να ζω σε αυτό το "μάτι της καταιγίδας"... σε αυτόν τον κόσμο της ασάφειας. Όσο απαίσιο κι αν ξέρω ότι θα ήταν αυτό, φαίνεται ότι έτσι θα έσπαγε η γνωστική ασυμφωνία και η εμφάνιση του κόσμου γύρω μου δεν θα ήταν ένα μείγμα των δύο κόσμων, αλλά μόνο ένας κόσμος, ο πραγματικός.
Ο κόσμος Α είναι δύσκολο να εγκαταλειφθεί. Είναι γεμάτος με οικεία πράγματα και οικείες τελετουργίες. Είναι ένας γλυκόπικρος κόσμος, αλλά ως επί το πλείστον γεμάτος με χαρούμενα πράγματα.
Διακοπές, αθλητικά γεγονότα, χαρούμενοι άνθρωποι σε χαρούμενες τηλεοπτικές και διαδικτυακές διαφημίσεις. Ευτυχισμένοι άνθρωποι σε talk shows, δελτία ειδήσεων κ.λπ. Όλοι καλοντυμένοι, όλοι όμορφοι για την κάμερα.
Διασημότητες που αγαπάμε και με τις οποίες ξετρελαινόμαστε, ταινίες που αγαπάμε, τηλεοπτικές σειρές που αγαπάμε- μια πραγματικότητα του The Truman Show που είναι γεμάτη κυρίως με καλά πράγματα.
Όταν κάποιος διάσημος πεθαίνει, θρηνούμε, κλαίμε, σκεφτόμαστε την υπέροχη ζωή του ή τη μίζερη ζωή του και ευχαριστούμε τον Θεό που η δική μας ζωή δεν είναι τόσο μίζερη. Δεν βλέπουμε πολλά από αυτά που συμβαίνουν στον κόσμο όπου δεν είναι τόσο όμορφα. Τα περισσότερα από αυτά είναι σε απόσταση αναπνοής.
Στον κόσμο Α εμπιστευόμαστε τους ηγέτες μας. Εμπιστευόμαστε τους επαγγελματίες υγείας, τα πανεπιστήμια και τα νοσοκομεία μας. Εμπιστευόμαστε θεσμούς όπως ο ΟΗΕ, ο ΠΟΥ και το ΝΑΤΟ.
Εμπιστευόμαστε διάσημους ανθρώπους όπως ο Πάπας, ο Μπιλ Γκέιτς και ο Τομ Χανκς. Ίσως κάποιοι από αυτούς τους ανθρώπους να είναι καλοί, ίσως όχι. Στον Κόσμο Α δεν μας ενδιαφέρει, εμπιστευόμαστε.
Όμως συχνά αναρωτιέμαι αν η πραγματικότητα, Η πραγματικότητα, δεν είναι κατηγορηματικά ο Κόσμος Β, αλλά ένα μείγμα του Α και του Β. Ίσως η πραγματικότητα να μην είναι τόσο κακή όσο φαίνεται, αλλά μέχρι να είναι όλοι μαζί μας, και τα ψέματα του Κόσμου Α να υποχωρήσουν έναντι της αλήθειας, θα διαπιστώσουμε ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο ασυνείδητα κακά.
Αυτό είναι μια ελπίδα και ένα όνειρο, αλλά έχω ένα δυσάρεστο συναίσθημα ότι είναι απλώς ένα όνειρο και ότι το πιθανότερο είναι ότι τα πράγματα που θα ανακαλύψουμε θα είναι χειρότερα.
Αλλά ακόμη και έτσι, δεν θα υπάρχει ο πειρασμός του κόσμου Α που θα τραβάει την καρδιά μου. Θα ζω επιτέλους μόνο την αλήθεια, όπου η γυναίκα μου, και οι περισσότεροι άλλοι αγαπημένοι μου, και ο υπόλοιπος κόσμος δεν θα μου λένε ότι είμαι βλάκας και θεωρητικός συνωμοσίας.
Τότε δεν θα μπω στον πειρασμό να γλιστρήσω σε έναν ονειρικό κόσμο αναληθειών, όσο ωραίος κι αν φαινόταν κάποτε.
ΠΗΓΗ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ
War of the Worlds – OffGuardian
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου