Η ΕΥΡΩΠΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΟΥΤΕ ΗΓΕΤΙΣΚΟΥΣ... ΕΧΕΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΚΑΙ ΔΕΙΛΟΥΣ!

Η ΔΥΣΗ ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ – ΖΗΤΟΥΝΤΑΙ ΗΓΕΤΕΣ!!! 

Του Πάνου Ζήση

Δε θα μπούμε σε σενάρια συνωμοσίας για το αν ήταν αυθόρμητη ή οργανωμένη η απόπειρα δολοφονίας κατά του Τραμπ.

Άλλωστε όλοι αντιλαμβάνονται ποιος θα ωφελείτο αν συνέβαινε το μοιραίο.

Δίχως να τον ενδιαφέρει αν η Αμερική θα συρόταν σε ανεξέλεγκτο χάος με τον εμφύλιο να καραδοκεί απειλητικά.

Όχι ότι είναι διαφορετική η κατάσταση κατόπιν της αποφυγής του δράματος. Απλώς το χάος είναι πιο ελεγχόμενο με τον εμφύλιο να παίρνει αναβολή.

Ας επιχειρήσουμε όμως να θίξουμε την ουσία της αμερικανικής κρίσης που επηρεάζει αρνητικά τη Δύση στο σύνολό της.

Άραγε πώς κατάντησε έτσι το υπόδειγμα της Δύσης, η σύγχρονη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία;

Η απάντηση απλή. Τη χτύπησε η παρακμή ακριβώς όπως την αρχαία.

Απλώθηκε πολύ, έχασε τις αξίες της, με κυριότερο πρόβλημα το έλλειμα ηγεσίας.

Τους διεφθαρμένους και ανίκανους ηγέτες δηλαδή που κατέστρεψαν τα πάντα στο πέρασμά τους.

Ωστόσο οριακά κατάφερε να διασωθεί -προς στιγμήν- επειδή βρέθηκαν ικανοί ηγέτες και έπραξαν τα δέοντα. Με τη Δύση να επιβιώνει.

Κάτι που δε διαφαίνεται σήμερα.

Με κίνδυνο να αυξάνονται οι ελπίδες της Ανατολής -τηρουμένων των αναλογιών εννοείται- να καταφέρει αυτό που δεν κατάφερε τότε.

Κι αν δε βρεθούν ηγέτες όπως αυτοί που εδραίωσαν την κυριαρχία της Δύσης μετά τον Β’ ΠΠ, ετοιμαστείτε για τα χειρότερα.

Γιατί κακά τα ψέματα, μπορεί ο Τραμπ να είναι καλύτερος από τον Μπάιντεν, αλλά είναι κι αυτός ένας ανίκανος ηγέτης.

Έχει άραγε καμία σχέση με τον Ρούζβελτ, τον Τρούμαν ή άλλους κορυφαίους Αμερικανούς ηγέτες που κυβέρνησαν πριν την εποχή Κλίντον όπου άρχισε η πτώση, οι οποίοι παρά τα λάθη τους γνώριζαν ότι για να είναι εύρωστη η Δύση πρέπει να υπάρχει πρώτα λαϊκή ευημερία και μετά να εξυπηρετούνται τα συμφέροντα των πλουτοκρατών, στους οποίους είχαν καταστήσει σαφές ποιος κάνει κουμάντο;

Προφανώς και όχι.

Αμφότεροι, Μπάιντεν και Τραμπ, επί της ουσίας είναι ίδιοι παραδομένοι στους Αμερικανούς ολιγάρχες που πίνουν το αίμα των λαών με το μπουρί της σόμπας προς ίδιον όφελος.

Απλώς έχουν διαφορετικό περιτύλιγμα.

Ο Μπάιντεν (ως μαριονέτα πια λόγω υγείας, άλλοι Δημοκρατικοί διοικούν) παίζει με το μπλοκ της woke ατζέντας που θέλει να κατακερματίσει την κοινωνία διαλύοντας την ενοχλητική μεσαία τάξη που αποτελεί τη ραχοκοκαλιά της για να εκτοξεύσει την υπεραξία εκμεταλλευόμενο τη νέα τάξη πραγμάτων.

Κι ο Τραμπ κρύβεται πίσω από τον εθνικισμό για να εξυπηρετήσει τα αντίστοιχα συμφέροντα των υποτιθέμενων πατριωτών ολιγαρχών (εξάλλου ανήκει κι αυτός στη συνομοταξία), με τη διαφορά ότι αντι να χρησιμοποίει την παγκοσμιοποίηση ως μόχλευση θέλει να επαναφέρει τις ΗΠΑ σε καθεστώς απομονωτισμού ή ενός ανεξάρτητου διεθνισμού για να είμαστε πιο ακριβείς.

Βασικό γνώρισμα και των δύο εντούτοις είναι ότι είναι δούλοι του αναρχοκαπιταλισμού.

Του δυνάστη των λαών.

Αυτουνού που θέλει να κάνει πολέμους αδιαφορώντας για τις συνέπιες θυσιάζοντας τα πάντα στον βωμό της ανθρωποκτόνας υπεραξίας.

Αυτός είναι ο στόχος και στην Ουκρανία και στην Παλαιστίνη, κι οπού αλλού μεταφερθούν τα θέατρα του πολέμου.

Με απλά λόγια, είναι άλλο να κάνεις πόλεμο για να εξοντώσεις έναν μουρλό δικτάτορα ή για να υπερασπιστείς τις αξίες και τον τρόπο ζωής σου που απειλούνται, κι άλλο να προκαλείς πολέμους δέσμιος ανήθικων και αδηφάγων συμφερόντων.

Μην αυταπατάστε, αυτή είναι η τραγική πραγματικότητα. Όλα τα υπόλοιπα κινούνται στο φάσμα της άθλιας προπαγάνδας των ελεγχόμενων ΜΜΕ μπας και δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.

Δυστυχώς είμαστε έρμαια της νοσηρής διελκυστίνδας Μπάιντεν-Τραμπ, που οδηγεί τα πράγματα στα άκρα, η οποία μετά από το τελευταίο γεγονός είναι έτοιμη να σπάσει με άγνωστο τι θα μας ξημερώσει.

Κι όσοι νομίζουν ότι αν εκλεγεί ο Τραμπ (η απόπειρα θα απογειώσει τα ποσοστά του) θα σταματήσει τον πόλεμο καλυτέρα να αναθεωρήσουν. Είπαμε… είναι πολλά τα λεφτά Άρη!

Ανάλογη η κατάσταση και στην άλλοτε κραταιά Ευρώπη. Η οποία ως παρακολούθημα της Αμερικής πλέον βυθίζεται κι αυτή στο χάος εκτελώντας αδιαμαρτύρητα τις εντολές της.

Δείτε τι συμβαίνει στη Γερμανία, στη Γαλλία και στην Ιταλία. Στους πυλώνες της. Ηγετίσκοι που εξαθλιώνουν λαούς και χώρες υπηρετώντας κι αυτοί τον αναρχοκαπιταλισμό μέχρις εσχάτων. Με τους απεγνωσμένους και ευκολόπιστους να βαυκαλίζονται ότι μια Λεπέν ή μια Μελόνι θα τους σώσει. 

Παραβλέποντας το γεγονός ότι κι αυτές -όπως κι ο Τραμπ- είναι μέρος του συστήματος. Τις κωλοτούμπες μάλλον για τα ζέοντα ζητήματα δεν τις είδαν. Ή ανήμποροι να κάνουν κάτι επαναστατικό για να σωθούν ενδεχομένως προσποιήθηκαν πως δεν τις είδαν συνεχίζοντας την πορεία στον ατέρμονο δρόμο της αυτοκαταστροφής.

Όπως ακριβώς κάνουμε και στην Ελλάδα. Όπου ενώ έχουμε όλα τα δεδομένα για τον εκάστοτε… εθνοσωτήρα, κλείνουμε τα μάτια υποταγμένοι σαν νεοραγιάδες στην αδυναμία μας να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας, και πάμε και τον ψηφίζουμε σκάβοντας σιγά σιγά οι ίδιοι τον λάκκο μας μέχρι να πέσουμε μέσα.

Προσωπικά, αν δεν είχε κρύο θα μετανάστευα στη Ρωσία. Η Κίνα αποκλείεται για λόγους ιδεολογικούς και η Τουρκία για πατριωτικούς.

Και πείτε ό, τι θέλετε…

ΠΗΓΗ