AΒΒΑΣ ΠΙΕΡ ΠΡΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΟΥΣΑ ΤΑΞΗ: «ΟΙ ΠΡΩΤΑΙΤΙΟΙ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΟΙ ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΕΣ ΚΑΘΕ ΒΙΑΣ ΕΙΣΤΕ ΕΣΕΙΣ. ΥΦΑΡΠΑΞΑΤΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΜΩΝΕΣΤΕ ΤΟΥΣ ΕΙΡΗΝΟΠΟΙΟΥΣ.ΈΧΕΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΙΜΑ ΑΘΩΩΝ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΟ ΠΟΥ ΠΗΡΕ ΟΠΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΒΓΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ ΤΟΥ»!!
ΒΙΝΤΕΟ
Αγριεύει ο καιρός στη Γαλλία. Aββάς Πιερ προς Διευθύνουσα Τάξη: οι πρωταίτιοι της βίας οι προβοκάτορες κάθε βίας είστε εσείς.
Εσείς που αφού υφαρπάξατε τα πάντα από όλους καμώνεστε τους ειρηνοποιούς.
Εσείς έχετε περισσότερο αίμα αθώων στα χέρια σας από τον κάθε απελπισμένο που πήρε όπλα για να βγει από την απελπισία του!!
Aββάς Πιερ: ”Αυτοί που πήραν όλα τα φαγητά στο πιάτο τους αφήνοντας κενά τα πιάτα των άλλων και οι οποίοι έχοντας τα πάντα λένε με καλοσυνάτο στιλ με καλή συνείδηση εμείς που έχουμε τα πάντα είμαστε ειρηνοποιοί.
Ξέρω ότι οφείλω να κραυγάσω σε όλους αυτούς οι πρωταίτιοι της βίας οι προβοκάτορες κάθε βίας είστε εσείς. Κι όταν το βράδυ στα ωραία σας σπίτια θ΄αγκαλιάσετε τα εγγόνια σας με την καλή σας συνείδηση έναντι του Θεού.
Εσείς έχετε πιθανώς περισσότερο αίμα αθώων στα χέρια σας που δεν θα έχει ποτέ ο απελπισμένος που πήρε όπλα δοκιμάζοντας να βγει από την απελπισία του. Δεν εξαπατόμαστε δεν υπάρχει βία παρά με όπλα υπάρχουν καταστάσεις βίας υπάρχει ο ένας κι ο άλλος λαός του κόσμου…”
Αββάς Πιέρ, η φωνή όσων δεν έχουν φωνή…
”ll faut que la voix d’hommes sans voix empeche de dormir les puissants….»Abbe Pierre
«Θα έπρεπε η φωνή των ανθρώπων χωρίς φωνή να μην αφήνει τους ισχυρούς της γής να κοιμηθούν.» Αββάς Πιέρ.
“Αββάς Πιερ” ήταν η κωδική του ονομασία στη γαλλική αντίσταση κατά των ναζί κατακτητών, το ‘40, όταν έσωσε χιλιάδες Εβραίους, κομμουνιστές κλπ και μαζί τους κάποια από την αξιοπρέπεια της παραδομένης Γαλλίας.
Η πιο εμβληματική θρησκευτική φιγούρα της Δυτικής Ευρώπης...
Το αληθινό του όνομα ήταν Henri-Antoine Grouès. Γιος πολύτεκνης οικογένειας, πήγε δόκιμος καπουτσίνος μοναχός στα 20 του, αλλά δεν έμεινε για πολύ στο μοναστήρι, λόγω προβλημάτων υγείας. Έφυγε, για να χειροτονηθεί τελικά ιερέας το 1938, λίγο πριν η πατρίδα του βρεθεί κάτω από το ναζιστικό ζυγό κι εκείνος αρχίσει να οργανώνει την έξοδο των αθώων.
Με το τέλος του πολέμου, προσπάθησε να απαντήσει στις ανάγκες των απλών ανθρώπων, που αντιμετώπιζαν προβλήματα επιβίωσης. Ιδρύει το κίνημα Προς Εμμαούς, με σκοπό να βοηθήσει τους άστεγους να αυτοοργανωθούν, να στεγαστούν και να βρουν δουλειά που θα τους επιτρέψει να ξανακερδίσουν την αξιοπρέπειά τους.
Εξελέγη βουλευτής, εκπροσωπώντας τους ανθρακωρύχους του Meurthe-et-Moselle, παρέμεινε ένας ακραιφνής επαναστάτης της ταπείνωσης, αγωνιζόμενος για την κατάργηση της έξωσης των ενοικιαστών τον χειμώνα.
Κι όταν ο ιερατικός του μισθός άρχισε να μη φτάνει για να καλύψει τα έξοδά των απόκληρων, αυτοί έγιναν οι πρώτοι “Ρακοσυλλέκτες προς Εμμαούς” (Les Chiffonniers d’Emmaus), κι άρχισαν να κερδίζουν τη ζωή τους ανακυκλώνοντας ό,τι οι άλλοι θεωρούσαν άχρηστο, μαζεύοντας, επιδιορθώνοντας και πουλώντας τα σκουπίδια του αλαζονικού πολιτισμού της κατανάλωσης.
Δεν σταμάτησε να μάχεται ποτέ. Δεν σταμάτησε να ταξιδεύει, από τη Γάζα και το Ισραήλ ως και την Αφρική. Δεν σταμάτησε να τα βάζει με τους ισχυρούς, με τους υποκριτές, με τους ρατσιστές, είτε αυτοί ανήκαν στο κράτος είτε στην εκκλησία.
Όταν τον κατηγόρησαν μια μέρα ότι ανήκε στην άκρα Αριστερά, απάντησε: «Δεξιά, Αριστερά, δεν γνωρίζω τίποτα απ’ όλα αυτά. Το μόνο άκρο που αναγνωρίζω είναι εκεί ψηλά».
Από το 1954 έως το 2007, ο αββάς υπενθύμιζε με όλη του τη δύναμη ότι η φτώχεια και η δυστυχία παραμένουν, όπως παραμένει και η αδυναμία της πολιτικής τάξης.
Δίπλα του στρατεύτηκαν γενιές ολόκληρες μαχητικών ανθρώπων, δεξιοί και αριστεροί, χριστιανοί και λαϊκοί, που προτιμούσαν τις πράξεις από τα μεγάλα λόγια, την αλληλεγγύη από τη ρητορεία, και έτειναν το χέρι προς τους κατατρεγμένους «χωρίς να φοβούνται την κούραση», όπως συνήθιζε να λέει ο εμπνευστής τους.
Ένας λόγος που εξηγεί τη σταθερή δημοτικότητα αυτού του σύγχρονου Φραγκίσκου της Ασσίζης είναι η επιβίωση μιας χριστιανικής αλληλεγγύης ακόμη και σε μια χώρα που δηλώνει όλο και λιγότερο θρήσκα. Στον πυρήνα της δράσης αυτού του λαϊκού ινδάλματος ήταν πάντα η πίστη.
Ο αββάς Πιερ ήταν αντάρτης, ήταν ανεξάρτητος, αλλά δεν ήταν άπιστος. Και έδωσε με το παράδειγμα της ζωής του μια τέτοια αξία στην εκκλησία, ώστε ακόμη και οι πιο φανατικοί άθεοι είναι υποχρεωμένοι να υποκλιθούν…»
(Τα βιογραφικά στοιχεία του έργου και δράσης του Αββά Πιέρ είναι από άρθρο του Νικήτα Κανάκη τ. Προέδρου του Δ.Σ. των Γιατρών του Κόσμου.)
Ήταν τέτοια η απήχηση της προσωπικότητας και του μηνύματος του που έγινε λαικό ίνδαλμα και αφίσα στα φοιτητικά δώματα και η αφίσα του σε πολλές περιπτώσεις αντικατέστησε ως κι αυτή του Τσε.
Ο Χριστός δεν ήρθε για τους χριστιανούς γιατί όταν ήρθε δεν υπήρχαν χριστιανοί. Ήρθε για όλον τον κόσμο και ξεχωριστά για τον καθένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου