ΙΔΟΥ ΤΟ "ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ" ΤΩΝ ΞΕΝΟΔΟΥΛΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑΚΩΝ ΑΡΧΟΝΤΩΝ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΑΣ

ΟΙ « ΞΕΧΑΣΜΕΝΟΙ» ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΗΡΩΕΣ ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑΝ ΕΝΑΝΤΙΩΝ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ ΚΑΙ ΥΣΤΕΡΑ ΚΥΝΗΓΗΘΗΚΑΝ

ΒΙΝΤΕΟ 

Του Αντώνη Σπυρόπουλου

Το ντοκυμαντέρ της "Μηχανής του Χρόνου" για τους μεγάλους αγωνιστές ήρωες του 1821 (Νικηταράς, Ανδρούτσος, Μπουμπουλίνα, Μαυρογένους)

Η αλήθεια για το τέλος της Επανάστασης και για όσους αγωνιστές προσπάθησαν να αποτινάξουν από την Ελλάδα την έξωθεν επιβολή των Βαυαρών.

Είναι ακριβώς η ιστορική στιγμή που ο αγώνας της ελευθερίας της Ελλάδας και η κρατική διοίκηση του νεοσύστατου κράτους παραχωρείται στους Βαυαρούς και στον Όθωνα.

Πράξη που θα χαρακτηρίζει την πορεία της Ελλάδας μέχρι σήμερα και θα καθορίσει κάθε μεγάλο γεγονός της νεότερης ιστορίας οδηγώντας την χώρα μέχρι τον εθνικό διχασμό και την τραγωδία της Κύπρου, τα μνημόνια και την παράδοσή της για δεύτερη φορά στους Γερμανούς.

Την άγνωστη αυτή πλευρά της Ιστορίας που η επιτροπή της Αγγελοπούλου και συντεταγμένο το εθνοαποδομητικό μπλοκ θέλουν να αποσιωπήσουν και να σβήσουν από τη μνήμη μας.

Τόσο η αποδόμηση της Ορθόδοξης Παράδοσης και του ρόλου της στους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες του νεότερου ελληνισμού, της Ιστορικής συνέχειας του Ελληνισμού, της επιβολής της βαυαροκρατίας στον νεοσύστατο Ελληνικό Κράτος όσο και η συκοφάντηση των βασικών συντελεστών της Ελληνικής Επανάστασης (Καποδίστριας, Καραϊσκάκης κλπ) είναι ο τρόπος με τον οποίο -τις τελευταίες δεκαετίες- το μπλοκ των αποδομητών συντεταγμένα με την στήριξη της πλειοψηφίας του πολιτικού κόσμου, χρησιμοποιεί προσπαθώντας να εισάγει και να επιβάλει μια νέα "αφήγηση" και εκδοχή του νεότερου ελληνισμού, προσπαθώντας να αποστραγγίσει τον ελληνισμό από το συστατικό στοιχείο της αγωνιστικότητας για ελευθερία, του αντιστασιακού φρονήματος των Ελλήνων απέναντι σε κάθε μορφή τυραννίας. 

Την "αφήγηση" που υπηρετεί τα ιστορικά αφαιρετικά σχήματα του Μπήτον και κάθε ιστορικού παραχαράκτη της αληθινής εξέλιξης των ιστορικών γεγονότων και των πραγματικών χαρακτηριστικών τους. 

Κι αυτός είναι και ο λόγος που οποιαδήποτε επιτροπή για το 1821 ΚΥΡΙΑ και ΜΟΝΗ αποστολή είναι να αναδείξει την πραγματική ιστορία των πρωταγωνιστών της Επανάστασης και τον ρόλο που διαδραμάτισαν οι ξένες εγγυήτριες δυνάμεις σε αυτήν.

Σήμερα, και για τα 30, τουλάχιστον, τελευταία χρόνια, οι νέες γενιές διαπαιδαγωγούνται υπό το φάσμα της πλήρους ανιστορικότητας, της πολιτικής αφασίας και άγνοιας της πολιτισμικής τους ταυτότητας, με τέτοιο τρόπο που οδηγεί πολλούς από αυτούς στο μίσος για την ίδια την πατρίδα και κάθε πολιτισμικό και αξιακό στοιχείο συνυφασμένο με αυτήν.

Έλληνας χωρίς Ιστορική Συνείδηση και Γνώση, χωρίς Πολιτισμική Αυτογνωσία παύει να έχει ταυτότητα και λόγο ύπαρξης, παύει να έχει πολιτική συνείδηση και ελεύθερο πολιτικό λόγο και γίνεται άθυρμα στα χέρια κάθε μηδενιστικής ναζιστικής ή παγκοσμιοποιητικής εξουσίας.

Καθήκον κάθε εκπαιδευτικού, κάθε εκπαιδευτικής δομής, πολιτιστικού σωματείου είναι να αναδείξει και να μεταφέρει στις νέες γενιές την ιστορία του ελληνισμού. Αυτή που αποκρύπτεται, διαστρεβλώνεται και παραποιείται στα ελληνικά σχολεία. 

Και πρέπει να αποτελεί τη κυρία διεκδίκηση και αίτημα της σύγχρονης εκπαιδευτικής κοινότητας μαζί με την ενίσχυση της ελληνικής γλώσσας και γραμματείας. 

Αντίθετα το επίσημο κράτος δια στόματος της Υπουργού Παιδείας κας Κεραμέως διατείνεται πως τα αρχαία ελληνικά, άρα και η επαφή των νεοελλήνων με την Αρχαία Γραμματεία αποτελούν νεκρή γλώσσα, όπως παλαιότερα το πολυτονικό σύστημα, γνωρίζοντας ωστόσο πως βασικό ιδιοσυστατικό χαρακτηριστικό του Ελληνισμού είναι η σχέση με τη γλώσσα του, γνωρίζοντας πως οι νέοι σήμερα ολοένα καθίστανται λειτουργικά ανορθόγραφοι. 

Μόνο σκοπιμότητα και δόλο υποκρύπτει μια τετοια επιλογή. Επιλογή που εναντιώνεται στην πλειοψηφία των Ελλήνων άρα αντιδημοκρατική. 

Αλλά ποιος νοιάζεται για τις επιλογές και ανάγκες του Ελληνικού λαού όταν στο πρόσφατο παρελθόν δημοψηφίσματα ακυρώθηκαν; Ποιός, ειλικρινά νοιάζεται όταν η πνευματική και πολιτική ηγεσία του τόπου συμπλέουσα με το παρασιτικό κεφάλαιο και τις ελίτ συναινεί στις επιλογές αυτές; 

Ποιος ειλικρινά νοιάζεται ή θα νοιαστεί στο άμεσο μέλλον όταν συνειδητά έχει συμμετάσχει στην διαμόρφωση μιας αφασιακής ελληνικής κοινωνίας; Και, στο τέλος αυτής της θλιβερής ιστορίας, ποιός θα βρεθεί να νοιαστεί για τον εξανδραποδισμό ενός ολόκληρου λαού όταν ήδη έχει εξανδραποδιστεί; 

Είναι, λοιπόν, ζήτημα εθνικής επιβίωσης η αναδιαπαιδαγώγηση των νέων στις αξίες, τον πολιτισμό, την ιστορία, τη γλώσσα και τη λαϊκή τους παράδοση. Είναι ο μόνος δρόμος για να διαμορφωθούν ελεύθεροι πολίτες, να αναδιαρθρωθεί το παραγωγικό μοντέλο της χώρας, να ανασχηματιστεί το πολιτικό κατεστημένο.

 Και αυτά θα έπρεπε να αποτελούν τα κύρια αιτήματα του σύγχρονου, προοδευτικού εκπαιδευτικού συστήματος και των φορέων του στην Ελλάδα.

Ο μόνος τρόπος για να επιβιώσει ο ελληνισμός είναι να «ξαναβουτήξει» βαθιά στην ιστορία του, να αποκαταστήσει και να γνωρίσει τη δόξα και τον ηρωισμό των πρωταγωνιστών της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 για να μπορέσει να επιβιώσει ως διακριτή πολιτισμική και εθνική οντότητα ανάμεσα στις άλλες. 

Ο σεβασμός στην Ιστορία, τον πολιτισμό και τις αξίες ενός έθνους είναι ο μονός τρόπος που οδηγεί στο σεβασμό μιας άλλης διαφορετικότητας.

Πρώτα οφείλουμε να γνωρίζουμε και να σεβόμαστε την δική μας ιδιαιτερότητα ώστε στη συνέχεια να σεβόμαστε την ιδιαιτερότητα των άλλων.

Αυτό είναι πολυπολιτισμικότητα και όχι ένας παγκόσμιος πολιτισμός της κατανάλωσης, της αφασίας και της ιστορικής αμνησίας. Ο πολιτισμικός πολτός είναι το όνειρο της παγκοσμιοποίησης του κεφαλαίου για να εξυπηρετεί τις βουλιμικές διαθέσεις του. 

Και η σύγχρονη προοδευτική επανάσταση, 200 χρόνια μετά, οφείλει να είναι η επανάσταση απέναντι σε όλα και όλους αυτούς που συνειδητά εκμαυλίζουν και ισοπεδώνουν την πολιτισμική, πολιτική, ιστορική ταυτότητα των λαών, αν θέλει να καλείται Επανάσταση. Είναι ο μόνος τρόπος η Ελλάδα να γίνει πάλι σύγχρονη και μοντέρνα, ο μόνος δρόμος να ξαναγεννήσει γενιές του '30.

Ποιό άραγε παρελθόν θα μπορέσει να εκσυγχρονίσει και να εκμοντερνισεί ένας λαός όταν έχει χάσει τη γλωσσική, ιστορική, πολιτισμική του ταυτότητα; Όταν συνελόντι ειπείν δεν έχει μνήμη και παρελθόν; 

Το Μοντέρνο συνίσταται στο γόνιμο διάλογο με το παρελθόν και τη διαμόρφωση νέων, σύγχρονων εκφάνσεων και δημιουργημάτων που στηρίζονται σε αυτό, όταν, όμως, αυτό το παρελθόν υπάρχει.

ΠΗΓΗ