Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΗΤΗΘΗ! Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΛΥΤΡΩΘΗ!!
Γράφει ο Νικήτας Αποστόλου
Αν στο πρώτο λεπτό της Κυριακής του Πάσχα, που θα λάβουμε το “άγιο φως” στους Ιερούς Ναούς, αυτό μας αρκεί, διότι έτσι είμαστε συνεπείς με την παράδοσή μας!
Αν την ημέρα του Πάσχα αλληλοευχηθήκαμε με τους οικείους και γνωστούς μας με τα «Χριστός Ανέστη» , “Αληθώς Ανέστη” και «Χρόνια Πολλά», ίσως «και του Χρόνου όλοι μαζί όπως πρέπει» και «νυστεύσαντες και μη νυστεύσαντες» τσουγκρίσαμε κόκκινα αυγά και φάγαμε την μαγειρίτσα.
Αν αρκεστήκαμε μόνο σ΄αυτά, τότε αστοχίσαμε ως Χριστιανοί.
Δεν γιορτάσαμε το Πάσχα όπως έπρεπε.
Δεν αποδεχθήκαμε συνειδητά το μεγαλειώδες απελευθερωτικό μήνυμα της Αναστάσεως που αποδίδεται με τη χαρμόσυνη αγγελία:
Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΗΤΗΘΗ! Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΛΥΤΡΩΘΗ!!
Την ημέρα του Πάσχα η ψυχή του πραγματικού Χριστιανού, έστω και για λίγο, μεταμορφώνεται, ηρεμεί, νιώθει κάτι από τη συγγνώμη και την αγάπη που ανατέλλει μέσα από τον Τάφο του Κυρίου μας.
Νιώθει πως μ’ όλο τον κόσμο είναι αδελφός, γιατί μετέχει του κοινού ποτηριού της Ζωής.
Νιώθει πιο ελεύθερος από τα δεσμά της κακίας και του θανάτου, γιατί η Ανάσταση του Κυρίου μας είναι η συντριβή του έσχατου εχθρού της ανθρώπινης φύσης, που είναι ο θάνατος: “Θανάτω θάνατον πατήσας…”
Το Πάσχα πρέπει να βιώνεται με αλλαγή της ζωής μας, ανάσταση από τα πάθη και τις κακίες που μας δέρνουν.
Το Πάσχα είναι βιωματική παρόρμηση και για συλλογική ενότητα του λαού, και για ενότητα μεταξύ των λαών και των κοινωνιών. Δεν γίνεται να ισχυριζόμαστε ότι γιορτάζουμε την Ανάσταση και η διχόνοια και ο πόλεμος να κυριαρχούν στις κοινωνίες και στη γη.
Δεν γίνεται να λέμε ότι πιστεύουμε στα μηνύματα του Χριστού να επικαλούμαστε την ιδιότητα του Χριστιανού και ταυτόχρονα να συντρίβουμε, υπολήψεις, συνειδήσεις, συνανθρώπων μας και λαούς.
Ας τα συνειδητοποιήσουμε αυτά και ας αποφασίσουμε συλλογικά στο μέλλον να κάνουμε αυτό που μας πρέπει:
Να θυμηθούμε την εμπειρία , την μαρτυρία και την πράξη Χριστιανών των πρώτων Χριστιανικών Εκκλησιών των πρώτων χριστιανικών αυτόνομων κοινοτήτων.
Να θυμηθούμε τον τρόπο των σχέσεων των. Τρόπο ανθρώπινης ύπαρξης και συνύπαρξης με κοινό στόχο να μην λογαριάζουν τους περιορισμούς φθοράς και θανάτου, και να απελευθερώνουν την ύπαρξη τους από αναγκαιότητες και φυσικούς προκαθορισμούς αφού ο Χριστός “θανάτω θάνατον πατήσας”.
Να θυμήθουμε ότι Η ΑΠΟΔΟΧΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΔΟΓΜΑΤΩΝ ΕΝΑΡΜΟΝΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΟΚΤΗΜΟΣΥΝΗ ΩΣ ΤΟ ΟΡΘΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ και ότι πρέπει να αγωνιστούμε προς την κατεύθυνση αυτή.
Να θυμηθούμε ότι οι πρώτοι Χριστιανοί συγκροτούσαν την Εκκλησία “κατ΄οίκον” ως σύναξη σε δείπνον ευχαριστίας. Δείπνο που παρέπεμπε στην προσδοκία ενός εσχάτου μέλλοντος και έτσι γιόρταζαν το δικό τους πασχάλιο πέρασμα στην ελευθερία από τους περιορισμούς της θνητής ανθρώπινης φύσης.
Εκεί προσλάμβαναν τον άρτο και τον οίνο για να κοινωνήσουν έμπρακτα την ζωή, την ύπαρξη. Εκεί μετέτρεπαν την αναγκαιότητα της φύσης σε ελευθερία σχέσης, και κοινωνούσαν τη ζωή τους ως ΑΓΑΠΗ.
Να θυμηθούμε ότι ο πραγματικός τρόπος ύπαρξης και ζωής είναι Η ΑΓΑΠΗ. Όχι απλώς σαν ποιότητα συμπεριφοράς, αλλά ως απελευθέρωση από την ατομοκεντρική ύπαρξή μας, ως αυθυπέρβαση και αυτοπροσφορά.
Ως στόχος επίτευξης του «καθ΄ομοίωσην», αφού «ο Θεός αγάπη εστί».
Και αφού τα συνειδητοποιήσουμε όλα αυτά :
Να μιμηθούμε τους Πρώτους Χριστιανούς στην αγάπη στην μαρτυρία και στην ατομική και συλλογική πράξη.
Να αγωνιστούμε ώστε να αποκτήσει την πλήρη αυτονομία της η Εκκλησία του Χριστού από τις κοσμικές εξουσίες.
Να αγωνισθούμε να εξαφανισθεί ο εθνοφυλετισμός η αίρεση που κατακερμάτισε την μία Αγία και Καθολική Εκκλησία του Χριστού και που στις μέρες μας έχει φουντώσει.
Να αγωνισθούμε «υπερ ευσταθείας των Αγίων του Θεού Εκκλησιών και της των πάντων ενώσεως».
Να αγωνισθούμε ενάντια στον πόλεμο, την φτώχεια, την βία, την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και για τον σεβασμό προς το περιβάλλον.
Καλό το άρθρο σας. Ήθελα να γράψω για τη καλή απιστία του Θωμά που λέει το Ευαγγέλιο της Κυριακής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆπιστοι αλλά καλοπροαίρετοι υπήρξαν πολλοί στην ιστορία (των 2000 χρόνων μ.Χ.),
ώστε ο καλός Θεός βλέποντας αυτού του είδους την απιστία (να δω για να πιστέψω) προνόησε για αυτούς.
Βασικά το Σύμβολο της Πίστεως (Πιστεύω) μιλάει για την Ανάσταση του Χριστού και την Κρίση (στη 2α Παρουσία),
αλλά και την προσδοκία μας για την ανάσταση Ζώντων και Νεκρών.
Επίσης σημαντικό στη πνευματική μας ζωή είναι να μη κρίνουμε κανέναν (άβυσσος η ψυχή του Ανθρώπου) γιατί να κλέβουμε τη
Δόξα του Θεού και την Αγάπη ακόμη και σε (δίκαιους) και άδικους? Αφού (λέει ο Θεός) δίνει το φώς του ήλιου και την υγεία σε
σε δίκαιους και άδικους. Επίσης και τελειώνω η σημαντικότερη εντολή στο Ευαγγέλιο είναι το ''Αγαπάτε Αλλήλους''.
ΑΛΛΑ ΛΕΕΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ,ΣΕ ΑΛΛΑ ΑΠΑΝΤΑΕΙ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ εξυπνος είσαι, το άρθρο λέει για τη πνευματική ζώη των πρώτων Χριστιαν΄νων δηλαδή για το Ζωντανό Εΰαγγέλιο στη πράξη.
ΔιαγραφήΤο ίδιο λέω και εγώ (για το Ευαγγέλιο και το Αγαπάτε Αλλήλους). Την εξυπνάδα από που την μαμά σου την έχεις?
ΕΓΩ ΔΕΝ ΣΕ ΠΡΟΣΒΑΛΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΤΑΤΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΕ ΠΟΥ ΛΕΣΚΑΙ ΑΓΑΠΑΤΕ ΑΛΛΗΛΟΥΣ.
Διαγραφήόποιος έχει τη μύγια μυγιάζεται, ποιος σε έβαλε να ελέγξεις τα λόγια μου αχρείο πλάσμα???
Διαγραφήειρηνη υμυννννν εφυγε κι ολας το αναστασημο πνευμα;
Διαγραφήκαι με πατεντα χαίβανι ο Κυριος σε -ακης,τι του είπανε;
Διαγραφήμην τον μιμησε σκοτσεζε
Τον Ιησού τον σκαμπίλισε ένας ακόλουθος των Φαρισαίων-Κριτή-Αρχιερέως, γιατί τάχα τον προσέβαλε (τον Αρχιερέα)!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτή είναι η άμυνα τους! Μετά Τον Σταύρωσαν γιατί ομολογούσε ότι είναι Υιός Θεού! Σε τι έφταιξε όμως?
Βασικά η Αγία Σταύρωση και η Αγία Ανάσταση Του μας εξαγόρασε από τη αμαρτία και μας συμφιλίωσε με τον Θεο.
Χριστός Ανέστη και ο θάνατος ενικήθει!!! Χαρείτε και Αγάλλεται!! Ευχαριστώ τον γραφέα του άρθρού για την ευκαιρία να εκφράσω και εγώ τις σκέψεις μου.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
ΜΑΘΕ ΝΑ ΜΗ ΒΡΙΖΕΙΣ ΓΝΩΣΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΓΝΩΣΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΣΕ ΤΟ ΓΛΥΨΙΜΟ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΡΚΕΙ Η ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΔΟΧΗ ΠΡΟΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑ.
Ο Χριστός είναι ιστορικό πρόσωπο. Δεν είναι φανταστικό πρόσωπο ή ανύπαρκτο πρόσωπο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχει μια επιστολή ενός κυβερνήτη τότε της Ιουδαίας προς τον Πιλάτο, η οποία απευθύνεται προς τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Τιβέριο. Αυτή η επιστολή είναι η επιστολή ενός Πουλβίνου Λεντούλου, η οποία περιγράφει, σκιαγραφεί τα βασικά χαρακτηριστικά της ανθρώπινης μορφής του Χριστού.
Η επιστολή αυτή φυλάσσεται στην βιβλιοθήκη Τζεζαρίνη της Ρώμης και ακούστε τι γράφει η επιστολή γύρω από τον Ιησού:
"....Μεγαλειότατε Καίσαρα, Άκουσα, ότι επιθυμείς να μάθεις αυτά που σου γράφω, για κάποιον άνθρωπο, που είναι πολύ ενάρετος και ονομάζεται Ιησούς Χριστός, τον Οποίο ο λαός θεωρούσε Προφήτη, οι μαθητές Του όμως, Τον θεωρούσαν Θεό και έλεγαν ότι είναι Υιός του Θεού, Δημιούργος του ουρανού και της γης και όλων και ό,τι βρίσκεται παντού.
Είναι αλήθεια Καίσαρα, ότι ακούγονται κάθε μέρα θαυμάσια πράγματα για τον "άνθρωπο" αυτό.
Ανασταίνει νεκρούς και θεραπεύει αρρώστους, με μια Του λέξη.
Είναι άνδρας, μετρίου αναστήματος, όμορφος στην όψη και αρχοντικός, ιδιαίτερα το πρόσωπό Του, ώστε όσοι Τον κοιτούν, αναγκάζονται να Τον σέβονται!
Τα μαλλιά Του είναι μέχρι τα αυτιά Του και πίσω φτάνουν μέχρι τους ώμους, καστανά και λαμπερά, διαχωρίζονται κατά το έθιμο των Ναζωραίων. Είχε δηλ. χωρίστρα που λέμε στη μέση στα μαλλιά.
Το μέτωπό Του είναι καθαρό και γαλήνιο, το πρόσωπό Του χωρίς σημάδια και ρυτίδες.
Η μύτη και τα χείλη Του είναι κανονικότατα.
Τα γένια Του είναι πυκνά, καστάνα και μακριά, που χωρίζουν στη μέση.
Το βλέμμα Του είναι σοβαρό και προκαλεί σεβασμό, είναι δε δυνατό σαν ακτίνα ηλίου!
Όταν είναι αυστηρός, κανείς δεν μπορεί να Τον ατενίσει και όταν μαλώνει κάποιον, κλαίει ....Είναι αξιαγάπητος!
Ουδέποτε Τον συνάντησε κανείς να γελάει, αλλά πολλές φορές Τον είδαν να κλαίει.
Τα χέρια Του και οι βραχίονες Του ( τα μπράτσα Του ) είναι όμορφα.
Όταν συνομιλεί τους ικανοποιεί όλους, δεν εμφανίζεται συχνά, αλλά όταν αυτό συμβαίνει, είναι μετριόφρων και έχει το ωραιότερο παράστημα του κόσμου!
Είναι ωραίος, όπως και η Μητέρα Του, η οποία είναι η ωραιότερη γυναίκα από όσες ποτέ φάνηκαν στα μέρη αυτά!
Εάν όμως η Μεγαλειότητα σου Καίσαρα θέλει να τον δει, όπως μου είχες γράψει, πες το μου, για να σου Τον στείλω αμέσως (έτσι έβλεπε ο άνθρωπος, έτσι έλεγε).
Αν και ποτέ δεν έκανε σπουδές, ξέρει όμως κάθε επιστήμη!
Περπατάει ξυπόλητος και ασκεπής.
Πολλοί σαν Τον βλέπουν γελάνε, αλλά όταν στέκονται μπροστά Του τρέμουν και τον θαυμάζουν...
Λένε, ότι ποτέ ξανά δεν έχει εμφανιστεί στα μέρη αυτά άνθρωπος σαν Αυτόν!
Επίσηςλένε οι Εβραίοι, ότι ποτέ δεν δόθηκαν συμβουλές, ούτε κηρύχθηκε Διδασκαλία σαν την δική Του, πολλοί δε από τους Ιουδαίους Τον θεωρούν Θεό.
Άλλοι πάλι λένε, ότι είναι εχθρός σου Καίσαρα.
Λένε επίσης, ότι Αυτός ποτέ δεν δυσαρέστησε κάποιον, αλλά αντίθετα πάντα έκανε το καλό.
Όλοι όσοι Τον γνωρίζουν λένε, ότι τους ευεργέτησε!
Παρόλα αυτά Καίσαρα είμαι πρόθυμος να υπακούσω στην Μεγαλειότητα σου και ότι με διατάξεις, θα το κάνω..."
Είναι και αυτό μια μαρτυρία γύρω από τον Χριστό, το πως Τον έβλεπαν οι άνθρωποι.
Δημήτριος Παναγόπουλος ο Ιεροκύρηκας