ΠΑΤΡΟΚΟΣΜΑΣ: «ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΠΤΩΧΟΙ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΑΧΟΥΝ ΑΓΑΠΗ ΣΤΑ ΔΕΝΔΡΑ»
Γράφει ο Κωνσταντίνος Ι. ΒαθιώτηςΟ νεομάρτυς Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός (1714-1779), πλην της μεγίστης προσφοράς του στον ελληνισμό και στην ορθοδοξία κατά τα χρόνια της τουρκοκρατίας, είναι γνωστός και για τις 122 προφητείες του, οι οποίες ήσαν εγκατεσπαρμένες σε συναξάρια, βιβλία, εφημερίδες και περιοδικά.
Ο χαρισματικός θεολόγος Νικόλαος Σωτηρόπουλος, καταγόμενος από το Απόκουρο του Νομού Αιτωλοακαρνανίας, όπως και ο Κοσμάς ο Αιτωλός, αποθησαύρισε τις προφητείες του Αγίου. Είναι δημοσιευμένες στον Β΄ Τόμο του αφιερωματικού έργου «Κοσμάς ο Αιτωλός, Προφητείες και διδαχές» (Αθήναι 2011, σελ. 336 επ.), που επιμελήθηκε ο μακαριστός Μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης, ο «καλός αλλ’ αυστηρός και ευθαρσής κληρικός, […] δεινός ιεροκήρυκας και θαυμάσιος “στυλίστας” της γραφής», κατά τον χαρακτηρισμό του Σαράντου Καργάκου, ο οποίος προλόγισε το εν λόγω δίτομο έργο.
Όπως, μάλιστα, αναφέρει ο Καργάκος:
«αν δεν υπήρχαν ο Κοσμάς και ο προγενέστερος αυτού Νεκτάριος Τέρπος (α΄ ήμισυ 18ου αι.), τότε οι μισοί κάτοικοι της Β. Ελλάδος θα είχαν φορέσει τούρκικο φέσι. Θα είχαν χάσει την ελληνική λαλιά και πολλοί σταδιακά και την πίστη τους».
Ο μέγας αυτός ιστορικός-εκπαιδευτικός, προς το τέλος του προλόγου του επισημαίνει πόσο πολύ «οι προφητείες του Πατρο-Κοσμά διεμβολίζουν τον χρόνο και επαληθεύονται στον παρόντα καιρό».
Κλείνει το εξασέλιδο προλογικό του σημείωμα με την εξής παρατήρηση:
«Η επανέκδοση των προφητειών και των διδαχών του Κοσμά, που διατυπώθηκαν σε άλλη εποχή, σε αλλότριες συνθήκες και απευθύνονταν προς ανθρώπους (προπάτορές μας φυσικά) που η σκλαβιά τούς είχε φέρει σε μια ζωώδη κατάσταση, είναι επίσης αναγκαία και στον παρόντα καιρό, όπου ο ελληνικός κόσμος κινδυνεύει να κτηνωθεί βυθιζόμενος στην υλοπάθεια και βαυκαλιζόμενος από ιδέες ενός νόθου κοσμοπολιτισμού, κατασκεύασμα της παγκοσμιοποιήσεως.
Και το σοβαρώτερο: κινδυνεύει να χάσει την αυθεντικότητά του, την εθνική και θρησκευτική του ενσυνείδηση. Οι προφητείες του Αγίου Κοσμά είναι σωσίβιο για τον σημερινό Έλληνα που κολυμπά απυξίδωτος στη θάλασσα του ανιδανισμού και που θεωρεί σαν φως ό,τι του παρέχει ο ηλεκτρισμός.
Κάποια σημεία ίσως ξενίσουν τον σημερινό αναγνώστη αλλά κανείς δεν πρέπει να λησμονεί ότι ο πόλεμος δεν διεξάγεται με κομφετί».
Μετά την κήρυξη της (οιονεί) πανδημίας του κορωνοϊού, για την «καταπολέμηση» της οποίας θεσπίσθηκαν δρακόντεια (και, βεβαίως, αντισυνταγματικά) υγειονομικά μέτρα, πολλοί ήσαν εκείνοι που ανακάλεσαν στην μνήμη τους την 54η προφητεία του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού:
«το κακό θα σας έρθη από τους διαβασμένους»1.
Φέτος, βιώνοντας ένα ακόμη θέρος πύρινης κτηνωδίας, κατά την διάρκεια του οποίου η ανθελληνική και μισάνθρωπη κυβέρνηση της Νέας Δικτατορίας ανέχθηκε ή καθοδήγησε την δασοκτονία καθοριστικής σημασίας πράσινων πνευμόνων της Αττικής αλλά και πολλών άλλων, αντίστοιχων πνευμόνων της χώρας μας, ιδιαιτέρως δημοφιλής κατέστη η 96η προφητεία του Αγίου:
«Οι άνθρωποι θα μείνουν πτωχοί, γιατί δεν θάχουν αγάπη στα δένδρα».
Ωστόσο, στην γενική της διατύπωση («οι άνθρωποι…»), η προφητεία αυτή υπονοεί ότι αγάπη στα δένδρα δεν (θα) έχουν ούτε οι κυβερνώντες πολιτικοί ούτε οι κυβερνώμενοι πολίτες.
Είναι άραγε ορθή αυτή η προσέγγιση;
Παρότι στο μακρινό παρελθόν ήσαν διαδεδομένα τα σενάρια που ως κύριους εμπρηστές των δασών μας παρουσίαζαν τους οικοπεδοφάγους, τα δε τελευταία χρόνια το κέντρο βάρους της αιτίας των εμπρησμών φαίνεται να έχει μετατοπισθεί προς το πεδίο της αμελούς δράσης προσώπων που π.χ. βράζουν κόλλυβα στην αυλή τους ή εν γένει εκτελούν θερμές εργασίες ή κάνουν χρήση συσκευών που προκαλούν σπινθήρα (εξ ου και η λαϊκιστική αυστηροποίηση των σχετικών διατάξεων του Ποινικού Κώδικα), έτσι όπως διαμορφώνεται η κατάσταση της ανυπολόγιστης οικολογικής καταστροφής κάθε καλοκαίρι (διάβαζε ορθότερα: κακοκαίρι) υπάρχουν βάσιμες υπόνοιες ότι οι πυρκαϊές που κατακαίνε το πράσινο της Ελλάδος ενορχηστρώνονται ή, τουλάχιστον, εγκρίνονται ή διευκολύνονται διά παραλείψεως από την πλευρά της κυβέρνησης, η οποία προκλητικά, κάθε χειμώνα, μένει με σταυρωμένα τα χέρια.
Και ενώ σε άλλες περιπτώσεις (π.χ. για την καταπολέμηση της βίας, των τροχαίων ατυχημάτων, της εκπομπής διοξειδίου του άνθρακα κ.λπ.) εφαρμόζει το αυταρχικό δόγμα της μηδενικής ανοχής, στον τομέα των πυρκαϊών αποφεύγει να χαράξει και να υλοποιήσει μια γενναία πολιτική πρόληψης, η οποία θα έπρεπε, κατά την προσφιλή τακτική των επικοινωνιολόγων, να συνοδεύεται από το σλόγκαν «κανένα δένδρο δεν πρέπει να πηγαίνει χαμένο».
Μάλιστα, όχι μόνο δεν ενδιαφέρεται για την πρόληψη των πυρκαϊών, αλλά τολμά και κάνει προσλήψεις «κατόπιν εορτής», κοροϊδεύοντας ανερυθρίαστα τον ελληνικό λαό2.
Ισχυρή ένδειξη ότι πίσω από τις πυρκαϊές βρίσκονται οι «πυρομανείς πυροσβέστες» της κυβέρνησης αποτελεί και η θρασύτατη εμφάνιση του «λευκού ορατού εχθρού», δηλ. των ανεμογεννητριών, σε ολοένα και περισσότερες καμένες δασικές εκτάσεις3.
Επομένως, κατά την λογική της λαϊκής ρήσης «Γιάννης κερνά και Γιάννης πίνει», εκείνοι που έχουν αφηνιάσει με την «πράσινη μετάβαση» ως «μόνη σωτήρια λύση» για την καταπολέμηση της τάχα ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής είναι και εκείνοι που ωφελούνται από την μετατροπή των πράσινων πνευμόνων σε κατάμαυρα αποκαΐδια, πάνω στα οποία ξεφυτρώνουν τα άσπρα μεγαθήρια της νεοταξίτικης τεχνολογίας!
Όπως επισημαίνει ο Γιάννης Μυλόπουλος στο άρθρο του «Αιολικά πάρκα – Όταν η “πράσινη” μετάβαση γίνεται άλλοθι για την καταστροφή του αυθεντικού πράσινου της φύσης»:4
«το αρνητικό περιβαλλοντικό αποτύπωμα της εγκατάστασης γιγαντιαίων ανεμογεννητριών στη σπάνια ελληνική φύση είναι πολλαπλό, με πιο σημαντικές συνέπειες:
Την απώλεια της βιοποικιλότητας.
Την καταστροφή του τοπίου.
Την ερημοποίηση της φύσης εξ αιτίας της εγκατάστασης τόνων τσιμέντου σε παρθένες, μέχρι πρότινος, πράσινες εκτάσεις.
Την εγκατάλειψη της υπαίθρου και συνεπώς και την κοινωνική της ερημοποίηση, με συνέπεια την περαιτέρω αστικοποίηση του πληθυσμού.
Την ενίσχυση της ύφεσης της ελληνικής οικονομίας εξ αιτίας της εγκατάλειψης συγκριτικών αναπτυξιακών πλεονεκτημάτων μας, ήπιων, δηλαδή και γι’ αυτό “πράσινων” οικονομικών δραστηριοτήτων όπως η μελισσοκομία και η δασοκομία.
Κι ακόμη, οι αρνητικές συνέπειες σε εποχή κλιματικής αλλαγής γίνονται πιο δραματικές και επικίνδυνες, αν ληφθούν υπόψη:
Οι τοπικές κλιματικές μεταβολές επί το θερμότερο και το ξηρότερο, ως αποτέλεσμα της απώλειας της θετικής συνεισφοράς στην οικολογική ισορροπία της δασοκάλυψης και του πρασίνου.
Η επιδείνωση, αντί της βελτίωσης, της εμφάνισης των ακραίων φαινομένων που προκαλεί η κλιματική αλλαγή και συγκεκριμένα της ξηρασίας και των πλημμυρών».
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς σοφός για να αντιληφθεί ότι η (ψευτο)λύση που προωθείται από τους Νεοταξίτες-φωστήρες της ελληνικής κυβέρνησης για την υποκριτική «καταπολέμηση» της κλιματικής αλλαγής εδράζεται στην λογική του ανάποδου κόσμου:
Το «συνταγογραφούμενο» φάρμακο έχει την ακριβώς αντίθετη δράση, δηλαδή λειτουργεί ως δηλητήριο!
Ως εκ τούτου, οι Φαρισαίοι διαχειριστές των πυρκαϊών, οι οποίες προβάλλονται συχνά ως συνέπεια της κλιματικής αλλαγής (ενώ φαίνεται πως συμβαίνει το ανάποδο: είναι η αιτία και όχι το αιτιατό της!), αντιγράφουν τον σατανικό τρόπο σκέψης ενός γιατρού που, αντί να συμπεριφέρεται ως σωτήρας, έχει μεταλλαχθεί σε δολοφόνο του ασθενούς του.
Επομένως, η κυβέρνηση δεν προκαλεί απλώς το πρόβλημα που υποτίθεται ότι θα λυθεί μέσω της πράσινης μετάβασης, αλλά επιβάλλει και την «λύση» εκείνη, που οξύνει ακόμη περισσότερο το από αυτήν προκαλούμενο πρόβλημα!
Ούτως εχόντων των πραγμάτων, θα μπορούσε κάποιος να αντιτείνει ότι η ανωτέρω προφητεία του Κοσμά του Αιτωλού («Οι άνθρωποι θα μείνουν πτωχοί, γιατί δεν θάχουν αγάπη στα δένδρα») θα ήταν περισσότερο ακριβής, αν είχε διατυπωθεί ως εξής:
«Οι άνθρωποι θα μείνουν πτωχοί, γιατί οι κυβερνήσεις θα αισθάνονται μίσος για τα δένδρα».
Πάντως, αν λάβουμε υπ’ όψιν μας και την απαράδεκτα χλιαρή στάση των πολιτών έναντι της προκλητικής αδιαφορίας των πολιτικών στο θέμα της προληπτικής αντιμετώπισης των πυρκαϊών, τότε η επίμαχη προφητεία του Αγίου ήταν ολόσωστη και δεν χρήζει καμίας τροποποιήσεως.
Διότι, αν οι απλοί πολίτες αγαπούσαν πραγματικά τα δάση τους, δεν θα επέτρεπαν στους πολιτικούς να συμπεριφέρονται ως «πυρομανείς πυροσβέστες» αντικαθιστώντας το πράσινο χρώμα με το δυστοπικό ασπρόμαυρο, ούτε, βεβαίως, θα συνέχιζαν να τους χαρίζουν την ψήφο τους, νομιμοποιώντας το φρικτό, κατ’ εξακολούθησιν τελούμενο κακούργημα της δόλιας κυβερνητικής δασοκτονίας5.
Πρβλ. και:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου