ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΜΙΑ ΝΕΑ «ΚΙΒΩΤΟ ΤΟΥ ΝΩΕ» ΣΤΟΝ 21Ο ΑΙΩΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ...
Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Φτήνυναν πολύ η ανθρώπινη ζωή και η αξιοπρέπεια! Πρέπει να επιστρέψουμε στον χριστιανισμό και στις αξίες του στην Καινή Διαθήκη…
Μέσα σε ένα καλοκαίρι είδαμε ριζοσπάστες μουσουλμάνους που κατέσφαξαν στη Μεγάλη Βρετανία τρία μικρά κοριτσάκια αλλά η αντίδραση του συστήματος ήταν η συστηματική απόκρυψη της ταυτότητάς τους και η διαστροφή της πραγματικότητας, είδαμε γυναίκες με ανδρικά χρωμοσώματα (intersex διεμφυλικές) που έφθασαν στον τελικό της πυγμαχίας στους Ολυμπιακούς Αγώνες, κατά παράβαση κάθε έννοιας ανθρώπινης φύσης, είδαμε μετά τη καταστροφική πυρκαγιάς της Αττικής στα ΜΜΕ μια επικοινωνιακή εκστρατεία συγκίνησης για τη διάσωση των 150 «πυρόπληκτων ζώων», αλλά ελάχιστα ρεπορτάζ για την 65χρονη που κάηκε, είδαμε ανηλεή ξυλοδαρμό φιλήσυχων επιβατών πλοίου από ομάδα Ρομά…και πόσα ακόμα…
Ζούμε ένα καλοκαίρι κατά τη διάρκεια του οποίου:
-Πρώτον, ριζοσπάστες μουσουλμάνοι κατέσφαξαν στη Μεγάλη Βρετανία τρία μικρά κοριτσάκια επειδή δεν τους άρεσαν τα τραγούδια της Taylor Swift που άκουγαν.
Αλλά η αντίδραση του συστήματος ήταν η συστηματική απόκρυψη της ταυτότητάς τους και η επίρριψη ευθυνών σε χιλιάδες φιλήσυχους ανθρώπους για… ρητορική μίσους, επειδή βγήκαν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν.
-Δεύτερον, γυναίκες με ανδρικά χρωμοσώματα (intersex διεμφυλικές) έφθασαν στον τελικό της πυγμαχίας στους Ολυμπιακούς Αγώνες, κατά παράβαση κάθε έννοιας ανθρώπινης φύσης, και επεβλήθησαν από το σύστημα ως οι νικήτριες.
Για να περάσει στον νέο κόσμο το μήνυμα ότι τύχη έχεις μόνο αν είσαι «αλλιώς».
-Τρίτον, είδαμε ζωντανά έναν Ελληνα πρωταθλητή του τένις να καθυβρίζει και να «λούζει» τον πατέρα του με αγοραίους χαρακτηρισμούς.
-Τέταρτον, παρακολουθήσαμε την επομένη της καταστροφικής πυρκαγιάς της Αττικής στα δημόσια μέσα ενημέρωσης μια επικοινωνιακή εκστρατεία συγκίνησης για τη διάσωση των 150 «πυρόπληκτων ζώων» και για τη «νοσηλεία» τους σε κέντρα υποδοχής (αλλά δεν είδαμε αναλυτικά ρεπορτάζ για την 65χρονη που κάηκε).
-Πέμπτον, είδαμε στο διαδίκτυο -γιατί η τηλεόραση της πολιτικής ορθότητας τα αποκρύπτει αυτά με την κατηγορία του ρατσισμού- τον ανηλεή ξυλοδαρμό φιλήσυχων επιβατών πλοίου από ομάδα Ρομά, οι οποίοι εξεμάνησαν επειδή τους έκαναν παρατήρηση να μην κάνουν θόρυβο.
-Εκτον, είδαμε τον υποψήφιο αντιπρόεδρο του Τραμπ, Ντι Βανς, να γίνεται στόχος επικρίσεων επειδή ζήτησε από τις νέες γυναίκες να αγαπούν τη μητρότητα και τα παιδιά, και όχι τις γάτες και τα σκυλιά.
Ολα αυτά μου επανέφεραν στη μνήμη ένα σημείωμα που έγραψα προ έτους σε αυτήν εδώ τη θέση και έχω τη φρικτή υποψία ότι διατηρεί ακέραιη την επικαιρότητά του, ούτως ώστε να το θέσω υπόψη σας υπό το φως των νέων δεδομένων. Εχει ως εξής:
«Φτήνυναν πολύ η ανθρώπινη ζωή και η αξιοπρέπεια! Εχουμε άπειρα δάκρυα για τα ζώα, αλλά όχι για όσους καταρρέουν δίπλα μας.
Αυτός είναι ο νέος κόσμος που οικοδομούμε. Αυτή είναι η νέα κοινωνία. Η κοινωνία που λατρεύει τα άλογα και μισεί τα έλλογα. Οταν δεν τα αντικαθιστά με μηχανές της Τεχνητής Νοημοσύνης αποφασίζει ότι αγαπά τα μισά από αυτά.
Οχι όλα. Στον θαυμαστό κόσμο του διαδικτύου υπάρχουν αγάπη και ενδιαφέρον μόνο για τα ζώα και για συγκεκριμένες μειονότητες. Τις γνωστές μειονότητες.
Καμιά αγάπη για τον πατέρα. Πολύ λίγη αγάπη για τη γυναίκα, ειδικά τη στρέιτ γυναίκα και μητέρα. Μερική αγάπη για τα παιδιά, τα οποία στον νέο κόσμο που ζούμε πολλοί τα θέλουν ως κομφόρ επιβεβαίωσης και επικύρωσης των σεξουαλικών τους επιλογών. Οταν δεν τα αντικαθιστούν με σκυλιά…
Κάπως έτσι οδηγούμαστε σιγά σιγά σε έναν νέο κόσμο και σε ένα νέο Δίκαιο, που επικυρώνεται από τους συσχετισμούς της συγκυρίας, το οποίο από τα έλλογα προστατεύει όλες τις μειονότητες, είτε με βάση τη φυλετική καταγωγή είτε με βάση τη θρησκευτική καταγωγή ή με βάση τη σεξουαλική καταγωγή, και από τα άλογα κάθε μορφή τους.
Θα ήταν όμορφη αυτού του είδους η συμφιλίωση μεταξύ ελλόγων και αλόγων στον νέο θαυμαστό κόσμο μας.
Προφανώς και αγαπάμε τα ζώα, ιδιαίτερα όσοι μεγαλώσαμε στην επαρχία και συμφιλιωθήκαμε από πολύ νωρίς με την αγροτική ζωή. Είναι πλούτος για τον πλανήτη μας. Μας συμπληρώνουν. Είναι φύλακες άγγελοί μας.
Ο άγιος Παΐσιος έλεγε μάλιστα ότι, επειδή είναι άλογα και δεν θα πάνε στον Παράδεισο, πρέπει να κάνουμε οτιδήποτε περνά από το χέρι μας για να τους κάνουμε παράδεισο κάθε μέρα σε αυτή τη ζωή. Τα ζώα έχουν άλλωστε μεγάλο σουξέ στην εποχή μας, γιατί οι άνθρωποι πάψαμε να αγαπάμε τους ανθρώπους.
Καθοδηγούμαστε να μην αγαπάμε ο ένας τον άλλον. Αλλά η συμφιλίωση αυτή μεταξύ των ανθρώπων και των ζώων, που προβάλλεται ως προοδευτική ατζέντα, είναι ατελής, γιατί δεν περιλαμβάνει τους “άλλους”». Τους πάρα πολλούς “άλλους”.
Σταδιακά, η κοινωνία μας καταλαμβάνεται από έναν ιδιότυπο ρατσισμό για το παιδί (μόδα στις αγκαλιές είναι το σκυλί) και τη γυναίκα.
Από ασύλληπτο μίσος για το ανδρικό φύλο, στο οποίο φορτώθηκε όλη η νέα γενιά αδικημάτων με την ψευδοεπανάσταση του #ΜeΤoo (σεξισμός, περενόχληση), με στόχο την εξουδετέρωση και τον ευνουχισμό του.
Και, βεβαίως, από ασύλληπτο θαυμασμό για το λεγόμενο “τρίτο φύλο”. Δεν είναι όμως προοδευτική ατζέντα μόνο τα ζώα, οι μετανάστες, οι ΛΟΑΤΚΙ και τα ρομπότ.
Είναι μια ατζέντα μισανθρωπική. Μια ατζέντα που αποθεώνει τον άνθρωπο μόνο ως άτομο συγκεκριμένης σεξουαλικής ταυτότητας, και καταδιώκει τον άνθρωπο με βάση άλλες ιδιότητές του, όπως το χρώμα.
Φαντάζεται κανείς έναν πλανήτη χωρίς λευκούς; Χωρίς γυναίκες με ομορφιά και θηλυκότητα; Χωρίς αρσενικά που να διεκδικούν και να φλερτάρουν με ρομαντισμό το άλλο φύλο; Φαντάζεται κανείς έναν πλανήτη μόνο με ζώα, μειονότητες, μηχανές Τεχνητής Νοημοσύνης; Τι πλανήτης στέρφος θα ήταν αυτός;
Κι όμως, αυτή είναι η νέα Κιβωτός του Νώε που σχεδιάζουν για εμάς, χωρίς εμάς. Μια κιβωτός στην οποία τον πρώτο λόγο έχουν τα ζώα, οι γυναίκες που αρσενικοποιούνται, οι άνδρες που θηλυκοποιούνται και τα παιδιά που υιοθετούνται από τα νέα ομοφυλικά σχήματα οικογένειας.
Μια κιβωτός στην οποία συμπεριφέρονται στα ζώα σαν να είναι άνθρωποι και στους ανθρώπους σαν να είναι ζώα! Μια κιβωτός από την οποία αποβάλλονται οι άνδρες “παλαιάς κοπής”, οι γυναίκες κλασικής ομορφιάς, η πολιτιστική, εθνική και θρησκευτική παράδοση που τους ακολουθεί.
Μια κιβωτός στην οποία τα βαφτίσια είναι ντεμοντέ και η ονοματοδοσία μόδα. Μια κιβωτός η οποία ωρύεται για τις αμβλώσεις, ότι η γυναίκα δεν είναι εργαλείο αναπαραγωγής, αλλά κλείνει τα μάτια όταν παρένθετες μητέρες κυοφορούν τέκνα ΛΟΑΤΚΙ οικογενειών για 10.000 ευρώ (!), καθιστάμενες εργαλείο αναπαραγωγής εμπορίου βρεφών.
Είναι μια κιβωτός για την οποία δεν δίδει κανείς απαντήσεις για το πώς θα συνεχίσει να αναπαράγεται φυσιολογικά το ανθρώπινο είδος στο μέλλον, αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση.
Κάθε φορά που ρωτούν λοιπόν τη γνώμη μου για τον γάμο των ομοφυλοφίλων και την τεκνοθεσία, καλώ τους συνομιλητές μου να εξετάσουμε ολιστικά τη νέα επετηρίδα των ανθρώπων και να απαντήσουμε στο ερώτημα πώς θα συνεχίσουμε να υπάρχουμε στο μέλλον αν, αντί για παιδιά, αποκτάμε σκυλιά και αν, αντί για γάμους ανδρών – γυναικών, κάνουμε γάμους μεταξύ ανδρών και μεταξύ γυναικών.
Πρέπει να διορθώσουμε την κιβωτό με επιστροφή στον χριστιανισμό και στις αξίες του στην Καινή Διαθήκη. Η αγάπη για το άτομο πρέπει να αντικατασταθεί από την αγάπη για την κοινότητα».
Στον καιρό των θλίψεων θα ωφεληθείς πολύ, αν φέρνεις συχνά στο νου σου τις ακόλουθες σκέψεις, μελετώντας και αναλύοντάς τες σε βάθος και πλάτος με τον δικό σου τρόπο και λογισμό.
ΑπάντησηΔιαγραφή1. Τι ήμασταν πριν γεννηθούμε, πριν καν συλληφθούμε στη μήτρα της μητέρας μας; Δεν είχαμε ούτε σώμα ούτε ψυχή ούτε καμία αίσθηση. Δεν ήμασταν τίποτα! Και το τίποτα, το μηδέν, είναι λιγότερο κι από ένα άχυρο, ένα χορταράκι, έναν κόκκο σκόνης. Γιατί αυτά έχουν ύπαρξη, εμείς όμως πριν από τη σύλληψή μας δεν είχαμε.
2. Ας στοχαστούμε την ευσπλαχνία του Πανάγαθου Θεού, που από το τίποτα μας δημιούργησε “κατ’ εικόνα” Του, δίνοντάς μας όχι μόνο το υπερθαύμαστο ανθρώπινο σώμα, αυτό το θαύμα των θαυμάτων, με την ποικιλία των οργάνων και των λειτουργιών και των αισθήσεων, αλλά και τη μοναδική θεοειδή ψυχή, με το λογικό νου, τη θέληση, τη μνήμη και τις άλλες δυνάμεις.
3. Ας αναλογιστούμε μετά απ’ αυτό, πόση πρέπει να είναι η ευγνωμοσύνη μας σε Κείνον, τον ύψιστο και πανάγαθο Ευεργέτη μας, από τον οποίο πήραμε δωρεάν τόσα χαρίσματα, πόσο χρωστάμε να Τον αγαπάμε, να Τον ευχαριστούμε, να Τον δοξολογούμε, να Τον υπηρετούμε, και πόσο να προσέχουμε, ώστε ποτέ να μην Του φταίξουμε και να μην Τον πικραίνουμε.
4. Ας αναλογιστούμε τώρα την αγνωμοσύνη μας απέναντι στον Πλάστη μας, μιας και κάναμε ακριβώς τα αντίθετα από αυτά που έπρεπε. Αντί να Τον αγαπάμε και να Τον ευχαριστούμε και να Τον υμνούμε και να Τον ευαρεστούμε, εμείς Τον καταφρονήσαμε και Τον εγκαταλείψαμε και Τον λυπήσαμε, προτιμώντας τα πρόσκαιρα πράγματα και τις εφάμαρτες ηδονές.
5. Ας συλλογιστούμε πόσες τιμωρίες θα μας άξιζαν για την αχαριστία μας τούτη και πόσο δίκιο θα είχε ο Κύριος, αν μας στερούσε όλα όσα μας έδωσε, ακόμα και τη ζωή, το μεγαλύτερο δώρο Του. Αυτή η σκέψη, πιο πολύ απ’ λες τις άλλες, θα μας εμπνεύσει θείο φόβο και θα μας βοηθήσει να υπομείνουμε κάθε θλίψη, καθώς θα παραδεχθούμε αναμφίβολα πώς υποφέρουμε λιγότερο απ’ όσο μας πρέπει.
6. Ας θαυμάσουμε την άπειρη και ανερμήνευτη αγαθότητα του Θεού μας, που, ενώ μπορεί αυτήν ακριβώς τη στιγμή να μας τιμωρήσει βαριά και να μας θανατώσει και να μας κολάσει αιώνια, περιμένει ο πολυεύσπλαχνος τη μετάνοιά μας. Κι αν μας παιδεύει τώρα με μικρές και παροδικές θλίψεις, το κάνει για το καλό μας, σα στοργικός Πατέρας, για να βγούμε από τον κακό δρόμο της αμαρτίας και να έρθουμε στον ίσιο της αρετής, ώστε τελικά, λουσμένοι και καθαρισμένοι στο λουτρό των λυπηρών, ν’ αξιωθούμε της απόλαυσης του παραδείσου.
7. Ας αποφασίσουμε, από δω κι εμπρός τουλάχιστον, να δαπανήσουμε όλη την υπόλοιπη ζωή μας, τη ζωή που ανήκει σε Κείνον και όχι σε μας, στη διακονία και στη δόξα Του. Να Τον τιμούμε και να Τον ευχαριστούμε ακατάπαυστα για τις ευεργεσίες Του, αλλά και να αποδεχόμαστε καρτερικά κι αγόγγυστα τις δοκιμασίες που παραχωρεί σαν φάρμακα και γιατρικά της κακίας μας. Να θυσιάσουμε, τέλος, πρόθυμα, και τιμή και περιουσία και ζωή ακόμα, παρά να Τον αρνηθούμε ή να παραβούμε τις εντολές Του.
Αυτά να σκέφτεσαι και να μελετάς και θα δεις πόσο καρπό και πόση ωφέλεια θα σου δώσουν στον καιρό των μεγάλων θλίψεων που έρχονται.