ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ (ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΚΥΠΕΛΟΥ)

Η "ΕΥΜΑΡΕΙΑ"  Η "ΚΡΙΣΉ" ΚΑΙ ΤΟ ΧΑΛΙ
ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ

 

Το ποδόσφαιρο είναι όχι τυχαία το δημοφιλέστερο άθλημα στον κόσμο. Ακόμη και η φρικαλέα χώρα-φωλεά του εβραϊκού τραπεζοπιστωτικού αρπακτικού (η αμερική), μετά από πολλές δεκαετίες αντίστασης  αναγκάστηκε τα τελευταία χρόνια να το προσκυνήσει...

Η εξήγηση είναι σχετικά απλή. Η σύνθεση των ομάδων, οι θέσεις  αλλά κυρίως οι κανόνες του παιχνιδιού, αντιπροσωπεύουν
βασικές πλευρές του βίου μας.

Ένα προφανές στοιχείο που δείχνει το ποδόσφαιρο ως απεικόνισμα του βίου μας είναι η σύνθεση της ομάδας, η ομαδικότητα δηλαδή του αθλήματος. Όπως στην ζωή πετυχαίνει μια δουλειά αν έχει καλούς συνεργάτες που ταιριάζουν τα χνώτα τους, το ίδιο συμβαίνει με το ποδόσφαιρο.ώστε πλέον οι επιχειρήσεις θέλουν να το μιμηθούν και κάποιες βάζουν τους υπαλλήλους τους να φορούν ποδοσφαιρικές φανέλες σαν παίκτες για να δείξουν ότι στην επιχείρηση υπάρχει ομαδικότητα.

Οι θέσεις στο ποδόσφαιρο όπως και στη ζωή κατέχουν κυρίαρχο ρόλο και είναι εντυπωσιακή η αντιστοιχία ρόλων που υπάρχει, ας πούμε, μεταξύ ποδοσφαίρου και οικογένειας .

Ο τερματοφύλακας-και οι αμυντικοί π.χ. μπορούν να παραβληθούν με την μητέρα που προστατεύει την εστία, δηλαδή το σπίτι., (ο Ν, Καρούζος μάλιστα λέει πως η θέση του τερματοφύλακα θυμίζει την εγκυμοσύνη),
και αντίστοιχα οι επιθετικοί είναι ο άνδρας  που αγωνίζεται για καριέρα και χρήματα (γκολ)

Οι αλλαγές δε που έχει υποστεί ο κοινωνικός βίος ευθέως πέρασαν και στο ποδόσφαιρο. Η γυναίκα π.χ. έχει μπει στην παραγωγή και οι αμυντικοί βγαίνουν μπροστά βάζουν γκολ (δυστυχώς και μεις από αμυντικό της Αργεντινής την πάθαμε) πράγμα σχεδόν αδιανόητο παλιότερα.

Αυτός είναι ο λόγος  που βλέπουμε συνεχώς τις γυναίκες οπαδούς του ποδοσφαίρου να πληθαίνουν...

Σήμερα που η ζωή μας έχει άγχος και εξωφρενικές ταχύτητες, παίζεται και ταχύτερο ποδόσφαιρο.

Οι κανόνες του ποδοσφαίρου είναι τόσο προφανείς σε αντιστοίχηση με αυτούς της ζωής ώστε είναι σχεδόν περιττό και να αναφερθούμε. Όποιος καταστρώσει το καλύτερο σχέδιο και προσπεράσει εμπόδια και αντιπάλους, κερδίζει. Πολλές φορές προσπαθεί αλλά αστοχεί, όμως η επίμονη προσπάθεια σχεδόν πάντα φέρνει την επιτυχία.

Αυτά και άλλα πολλά δείχνουν την ομοιότητα του ποδοσφαίρου με την ζωή μας.

Υπάρχει όμως και μια βαθύτατη και ουσιώδης διαφορά:

Ότι στο ποδόσφαιρο υπάρχει δικαιοσύνη!!!

Φτάνει βέβαια ο διαιτητής να τηρεί τους κανόνες...

Θα βλέπαμε λοιπόν κι εδώ μιαν αντιστοιχία με την καθημερινή μας ζωή. Οι διαμαρτυρίες των ποδοσφαιριστών στο διαιτητή όταν θεωρούν ότι τους αδικεί, είναι αυτό που κάνουν στη ζωή και οι εργαζόμενοι, με τις διαδηλώσεις.

Και βέβαια εφ όσον το ποδόσφαιρο αποτελεί σμίκρυνση και αντιστοίχημα του βίου, η διαφθορά και η εξαγορά πολιτικών και κυβερνήσεων εκφράζεται και στο ποδόσφαιρο με την εξαγορά της διαιτησίας και τα στημένα παιχνίδια που όμως στηλητεύονται ανελέητα, σε αντίθεση με τις ανθρωποκτόνες αδικίες του βίου, που οι αγορασμένοι δημοσιογράφοι τις μετατρέπουν σε φυσικά επακόλουθα...

Επομένως ο κόσμος πάει να δει έναν αγώνα και εν τέλει σε μικρογραφία έναν κόσμο πιο δίκαιο από αυτόν που κατασκεύασαν οι τραπεζίτες...

Γιαυτό και οι φανατικοί οπαδοί του ποδοσφαίρου είναι άνθρωποι καθημερινοί, της μεσαίας και χαμηλής μισθολογικά τάξης αλλά και από τους πλούσιους, οι πιο λαϊκοί τύποι που δεν ξεχνούν την πολλές φορές ταπεινή καταγωγή τους ή που έχουν φιλοσοφήσει περισσότερο τα του βίου και έχουν βαρεθεί το καθώς πρέπει κουστούμι του ατσαλάκωτου πλούσιου επιχειρηματία.

Αλλά πάνω απ΄όλα οι παίκτες, οι μεγάλοι παίκτες, προέρχονται από τις φτωχογειτονιές, από εκεί που η ανάγκη, για έναν κόσμο που θα τον διέπει η δικαιοσύνη, είναι μεγαλύτερη..

Αυτή είναι και η αιτία για το χάλι του Ελληνικού ποδοσφαίρου. Όταν η Ελλάδα είχε πολλές φτωχογειτονιές και αλάνες αν και δεν υπήρχε υπήρχε τότε καμμία αθλητική υποδομή, είχε  καλύτερους παίκτες. Μετά όμως που οι τραπεζίτες άρχισαν να μας εκμεταλεύονται δανείζοντάς μας τεράστια ποσά για να καταναλώνουμε και να περνάμε καλά, τότε ήταν που άρχισε και το "επαγγελματικό" πρωτάθλημα και η χωρίς περιορισμούς απόκτηση ξένων παικτών και τότε βασιστήκαμε στα έτοιμα προϊόντα όπως πάντα.
Η προχειρότητα του βίου μας ακολούθησε και στο ποδόσφαιρο. Έτσι πήγαμε σαν εκδρομικός σύλλογος (με προπονήσεις στην Πάρνηθα) στο πρώτο μας παγκόσμιο κύπελλο και έπρεπε να βρεθεί ένας Γερμανός για να βάλει σε τάξη τα χάλια μας εκμεταλλευόμενος και τους Έλληνες παίκτες που έπαιζαν σε ομάδες της Ευρώπης και είχαν μάθει άλλη πειθαρχία.

Αυτά συνέτειναν και βοήθησαν να προχωρήσουμε
αλλά το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα μας το έδωσε ο Θεός!!!

 Το Ελληνικό ποδόσφαιρο είχε αναπτυχθεί αλλά δεν θα μπορούσε ποτέ να κατακτήσει αυτόν τον άθλο χωρίς την παρέμβαση του Θεού. Αυτό άλλωστε ήταν κοινή πεποίθηση των παικτών που τότε διακρίνονταν και για την σεμνότητα και για το ταπεινό τους φρόνημα. Ο Δέλλας μάλλιστα είχε πει για το γκολ που σημείωσε στο τελευταίο λεπτό: "Όταν έγινε το κόρνερ, είπα μέσα μου, ας ήταν να μπει τώρα και Κάποιος με άκουσε"!!!
Επίσης να θυμίσω τους αυτοτραυματισμούς (!) των καλύτερων παικτών της Τσεχίας (Νέντβεντ) και της παρ΄ολίγον
παγκόσμιας πρωταθλήτριας Γαλλίας (Ανρί).

Και σε όποιον βιαστεί να πει ότι ο Θεός δεν ασχολείται με το ποδόσφαιρο, θα πω πολύ απλά ότι οι γονείς ασχολούνται με τα παιδιά τους κι όταν αυτά παίζουν και παρεμβαίνουν υπέρ του αδικημένου ή του αδυνάτου όταν αυτό το ζητήσει. Τότε λοιπόν όλος ο κόσμος το ζητούσε και κρυφά προσευχόταν. Και να προσθέσω εδώ, ότι ακόμη και Αγιορείτες μοναχοί παρακολουθούσαν και παρακολουθούν πάντοτε την πορεία στα εθνικά μας παιχνίδια, του ποδοσφαίρου και όχι μόνον...

Τώρα όμως γιατί δεν έγινε το θαύμα;

Πιο πολλούς καλούς παίκτες και πιο νέους είχαμε (Σαλπιγκίδης, Τοροσίδης Νίνης κ.α.) την μαγιά από την πρωταθλήτρια Ευρώπης την είχαμε (Καραγκούνης Σαμαράς, Κατσουράνης, Γκέκας κ.α.) τον ίδιο προπονητή είχαμε, γιατί δεν μπορέσαμε;

Γιατί αντί να φιλοτιμηθούμε για την εύνοια που έδειξε ο Θεός και να προσπαθήσουμε να αποκτήσουμε σοβαρότητα και εργατικότητα, φτιάχνοντας μια αληθινά παγκοσμίου επιπέδου ομάδα, όπως αξίζει στην χώρα που γέννησε εκτός των άλλων και τον αθλητισμό, καθίσαμε πάνω στις δοσμένες από τον Θεό δάφνες και επί πλέον διατυμπανίζαμε ότι ο άθλος ανήκε στα παιδιά της εθνικής και ο α-Χαριστέας έκανε μάλλιστα εκείνη την άθλια διαφήμιση, όπου έλεγε ότι "άμα κάνεις του κεφαλιού σου, μπορεί να πάρεις και το πρωτάθλημα"!

Και τώρα γιατί δεν μπορέσαμε να κάνουμε "του κεφαλιού μας";

Διότι εμείς είμαστε ακόμη θύματα της ευμάρειας και της ευζωίας. Ο ίδιος λόγος που μας κρατάει κολλημένους στους καναπέδες
ενώ καίγεται η χώρα μας από τους ίδιους τους "κυβερνήτες", είναι και η αιτία που το κατ΄εικόνα και ομοίωση του βίου μας ποδόσφαιρο έχει αυτό το χάλι.

Μας διέσυρε η αναπληρωματική ομάδα της φτωχής και καθημαγμένης Αργεντινής, διότι οι Αργεντίνοι πάντα διψώντας για δικαιοσύνη, όταν διαταράχτηκε η ζωή της χώρας τους, βγήκαν στους δρόμους και το ποδόσφαιρό τους ακολουθώντας το βίο τους, ήταν πάντα υψηλού επιπέδου.

Θα κλείσω ελπίζοντας τώρα που έρχεται και στην Ελλάδα η φτώχεια, να αποκτήσουμε και άλλη συνείδηση ως προς τον συνάνθρωπο και άλλη ευαισθησία ως προς την πατρίδα μας και ίσως και καλύτερο ποδόσφαιρο...

Τότε ίσως γίνει ένας άλλος αγώνας Ελλάδας-Αργεντινής πλέον ισότιμος όπως τον "είδε" ο σπουδαίος γελοιογράφος μας Γιάννης Ιωάννου.