Μετά το «Σύνταγμα», τι;…
Το σύστημα δεν μεταρρυθμίζεται, καταστρέφεται!
Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη
(Διευθυντής του περιοδικού HELLENIC NEXUS)
Ο ελληνικός λαός σε όλες τις πλατείες της χώρας ζει τον δικό του «Μάη», αγανακτεί, εξεγείρεται, παίρνει την ζωή στα χέρια του, απαιτεί αποφασισμένος: ΦΥΓΕΤΕ ΤΩΡΑ!
Το σύστημα πόνταρε στην διάσπαση μεταξύ των χιλιάδων πολιτών με ετερόκλητες ιδεολογικές ταυτότητες. Απέτυχε, καθώς είναι διάχυτη η ενωτική ατμόσφαιρα. Πίστευαν ότι θα εκτονωθεί γρήγορα. Διαψεύσθηκαν, το κίνημα όλο και δυναμώνει και συντονίζεται με τον πανευρωπαϊκό βηματισμό.
Τώρα επιχειρούν να ανοίξουν παράπλευρες οδούς διαφυγής με πολιτικά τεχνάσματα και καθεστωτικά τερτίπια, που έχουν όμως ξεγυμνωθεί.
Ο κόσμος είναι αποφασισμένος να μείνει Σύνταγμα μέχρι την επόμενη ημέρα, μέχρι να φύγουν όλοι όσοι δημιούργησαν τη σημερινή κατοχή: κυβέρνηση, ΔΝΤ, τρόϊκα, Μνημόνιο και παρατρεχάμενοι.
Όσο περνάει ο καιρός, καταρρέουν τα σενάρια και τα φληναφήματα για ανάκαμψη, επανεκκίνηση και επιστροφή στο προ του 2009 κοινωνικό και εθνικό στάτους κβο, δικαιώνοντας όσους πρώτοι αντέδρασαν και κάλεσαν σε παλλαϊκό ξεσηκωμό.
Η πραγματικότητα είναι η απόλυτη σύγκρουση μεταξύ των οικονομικών συμφερόντων και των ανθρώπινων.
Γι’ αυτό και καταλαβαίνουμε απόλυτα τους εξεγερμένους της Ισπανίας, της Ισλανδίας, της Πορτογαλίας και της υπόλοιπης Ευρώπης, που μοιράζονται μαζί μας την κοινή απέχθεια προς το πολιτικό σύστημα, τα συνδικάτα και τους τραπεζίτες.Ο δρόμος είναι ένας: ξεσηκωμός για την ανατροπή του συστήματος μέχρι τέλους. Να αλλάξουμε τα πάντα «από τα νύχια μέχρι την κορυφή», όπως ζητούν οι «Αγανακτισμένοι», που κατέλαβαν τις πλατείες, όπως έκαναν πριν οι χιλιάδες Αιγύπτιοι της πλατείας Ταχρίρ.
Αυτό που τρέμει το σύστημα είναι η επανεμφάνιση ενός συλλογικού οράματος και ενός εθνικού σχεδιασμού.
Τρέμουν πρωτοβουλίες όπως αυτή των συμπολιτών μας στο Αίγιο, που έστησαν τοπικές κάλπες και αποφάσισαν με δημοψήφισμα στις 15 Μαΐου να αρνηθούν το πολιτικό σύστημα. Τρέμουν τις λαϊκές συνελεύσεις, όπως της Κεφαλονιάς που κήρυξε ανεπιθύμητους στο νησί τους πολιτικάντηδες και το ΣΔΟΕ…
Τρέμουν μην ξυπνήσει ο λαός, μην απεξαρτηθεί η ελληνική οικονομία από το ευρώ, μην γυρίσει ο ελληνικός στρατός τις πλάτες στις εντολές του ευρω-ατλαντικού συστήματος και σταθεί δίπλα στ’ αδέλφια του…
Απέναντι στην κυβερνητική πολιτική που, εκτός από αντισυνταγματική, εξοντωτική και μειοδοτική, είναι και αδιέξοδη, έχουν ορθωθεί δεκάδες αυτοοργανωμένες πρωτοβουλίες, κινήσεις και συλλογικότητες πολιτών,
οι οποίοι αναζητούν έναν καινούργιο,
δυναμικό και ενωτικό πολιτικό λόγο.
Με την εμπειρία όλων αυτών των μηνών και αφού τα "αριστερά" κόμματα δεν μπορούν –ή δεν θέλουν- να οργανώσουν την λαϊκή αντίσταση, έχει αρχίσει να συζητείται η ανάγκη συγκρότησης ενός Μετώπου για την σωτηρία του λαού και την αναγέννηση της χώρας. Χρειάζεται να γίνουν μεγάλα βήματα σε στενό χρονικό περιθώριο.
Προς τον στόχο αυτόν συνέβαλε καθοριστικά το «Βήμα Πληροφόρησης και Διαλόγου», της Πρωτοβουλίας Πολιτών «ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ», που λειτουργεί από τον Νοέμβριο του 2010 στην Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, και η «Ανοιχτή Συνέλευση Κινημάτων», που γινόταν όλο τον χειμώνα στον πολυχώρο «Αυλαία», στον Κεραμεικό.
Παρ’ όλες τις αντικειμενικές δυσκολίες, έχουν γίνει αρκετά βήματα συσπείρωσης και έχουν επεξεργασθεί κάποιες αρχικές θέσεις, όπως:1. Όλοι συμφωνούν στην ανάγκη ενός Μετώπου με πολιτικά χαρακτηριστικά, πέρα από κινήσεις διαμαρτυρίας, με την ευρύτερη ενωτική, ανοιχτή διαδικασία. Στην προσπάθεια αυτή πρέπει να ξεπερασθούν δύο άμεσα αναχώματα: α) Η αντίφαση ανάμεσα στην περιρρέουσα δυσπιστία προς τις οργανωτικές δομές και τα «καπελλώματα» και στην ανάγκη για αποφασιστική πολιτική παρέμβαση, β) Ο σεχταρισμός, η αλαζονεία και η βιασύνη πολλών πρωτοβουλιών να βάζουν πρώτα το δικό τους πολιτικό πλαίσιο χωρίς να αφουγκρασθούν υπομονετικά όλες τις υπαρκτές λαϊκές φωνές.
Βέβαια, πολιτικό μέτωπο σημαίνει οριοθέτηση, σημαίνει θέσεις και σύγκρουση με τις κατεστημένες πολιτικές δομές, όμως, για να πετύχει αυτό χρειάζεται η κατάλληλη έμπνευση και το σωστό τάϊμινγκ.
2. Οι στόχοι ενός παλλαϊκού αντιστασιακού μετώπου πρέπει να ξεκινούν από την απονομιμοποίηση της κυβέρνησης και του πολιτικού συστήματος, την παραδειγματική τιμωρία όσων ενέχονται στην λεηλασία του εθνικού πλούτου και την αλλαγή του καταστατικού χάρτη της χώρας ώστε να γίνει ο Έλληνας πολίτης κυρίαρχος στην πατρίδα του να ανακοπεί η παρακμή και να θωρακιστεί η εθνική ανεξαρτησία και ο τόπος από κάθε απειλή.
Όμως, για να πραγματοποιηθούν αυτοί οι στόχοι, χρειάζεται προφανώς η κατάκτηση της εξουσίας απέναντι σε ένα αδίστακτο και διεφθαρμένο σύστημα που θα αγωνιστεί με νύχια και δόντια για να το αποτρέψει. Το αν θα γίνει αυτό ειρηνικά, κοινοβουλευτικά ή με επαναστατικό τρόπο, θα επιλυθεί, ουσιαστικά, από τον τρόπο οργάνωσης και ανάδειξης του Μετώπου σε εκφραστή της αγωνιστικής λαϊκής πλειοψηφίας.
3. Η εξασφάλιση της εθνικής κυριαρχίας θα περάσει μέσα από την έξοδο από το ΔΝΤ, την άρνηση του απεχθούς χρέους, την στάση πληρωμών τοκοχρεωλυσίων και την αναδιοργάνωση της οικονομίας σε εθνική δημοσιονομική, νομισματική και αναπτυξιακή βάση.
Η σχετική συζήτηση επικεντρώνεται στην επαναδιαπραγμάτευση των σχέσεων της χώρας με την Ε.Ε. και όλες τις πιθανές λύσεις, όπως έξοδος από ευρωζώνη, επαναφορά εθνικού νομίσματος, ενδιάμεσες εκδοχές κ.λπ.
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, το ζήτημα δεν είναι τι προτείνεται να γίνει, αλλά πώς μια νέα εθνικοαπελευθερωτική συμμαχία θα καθορίσει αυτές τις εξελίξεις στην συγκεκριμένη ιστορική συγκυρία, με ποιες τακτικές κινήσεις, τι στηρίγματα από το εξωτερικό, και ποιον τρόπο άμυνας απέναντι σε ξένες επεμβάσεις.
Αν η χρεωκοπία «σκάσει» στα χέρια των κατεστημένων πολιτικών δυνάμεων σε συνθήκες γενικότερης κατάρρευσης της ευρωζώνης, όπως διαφαίνεται, τότε η επιστροφή στην νέα δραχμή θα γίνει σε εκβιαστικές και δραματικές συνθήκες.
Άρα πρέπει οι πραγματικά πατριωτικές λαϊκές δυνάμεις να καθορίσουν τις εξελίξεις και όχι να συρθούν πίσω απ’ αυτές γιατί τότε οι επιλογές πολιτικής θα έχουν συρρικνωθεί στην εξής μία: άμυνα μέχρις εσχάτων, με κάθε μέσον, για να περισωθεί ό,τι θα έχει απομείνει.
Οι συζητήσεις συνεχίζονται κάθε Δευτέρα στις 7:30 μ.μ., στο αμφιθέατρο της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών (Τοσίτσα 11) και καλούνται όλα τα σχετικά κινήματα και πρωτοβουλίες να συμμετέχουν.
Πλατεία Συντάγματος, 3 Ιουνίου 2011
ΣΧΟΛΙΟ ΟΙΜΟΥ-ΑΘΗΝΑΣ
Θέλουμε να διευκρινίσουμε ότι όταν λέει ο Λ. Αποσκίτης " να τα αλλάξουμε όλα" δεν εννοεί την κατάργηση των θεσμών αλλά την εξυγίανσή τους. Αυτό φαίνεται από την επόμενη φράση του:
"
Αυτό που τρέμει το σύστημα είναι η επανεμφάνιση ενός συλλογικού οράματος και ενός εθνικού σχεδιασμού". Οι εραστές του να αλλάξουν όλα, είναι οι εραστές της παγκοσμιοποίησης και όχι της ύπαρξης εθνικής οντότητας στα κράτη. Ορισμένοι απ΄αυτούς με διδακτορικά στην παγκοσμιοποίηση, διευθύνουν την ορχήστρα του πιό μεγάλου καπέλου στο κάτω μέρος του Συντάγματος, αλλά λίαν συντόμως θα απομονωθούν...Επίσης να πουμε εδώ κι ίσως το αναλύσουμε σε ξεχωριστή ανάρτηση, ότι οι " αγανακτισμένοι" είναι η βαλβίδα εκτόνωσης στη χύτρα των λαών που βράζει και απειλεί να τινάξει
"των σκοταδιώνε τα καπάκια" όπως έλεγε ο Νίκος Καρούζος.
Μόνο που οι Rothschilds δεν έχουν καταλάβει, ότι ενίοτε οι βαλβίδες δεν επαρκούν και σπάνε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου