H ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟ (ΑΝΤΙ) ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ...



Κι ὅμως, ἡ φωνητικὴ γραφὴ διδάσκεται στὰ σχολεῖα μας ἤδη!!!

Ἔτσι μᾶς κατήντησαν «γλωσσολόγοι» καὶ «δάσκαλοι».

Ἔπεσε στὰ χέρια μου ἕνα διορθωμένον κείμενον ἀπὸ βιθλίο τῆς Β’ Δημοτικοῦ. 
Στὴν λέξι μοτοσυκλέτα τὸ ὕψιλον ἔγινε ἰώτα.
Μοῦ ἔκανε ἐντύπωσιν τὸ γεγονός καὶ προσπαθήσαμε νὰ βροῦμε ἐκείνην τὴν ἐγκύκλιο ποὺ ἀφορᾷ στὴν διόρθωσιν.
Δὲν μᾶς ἐδόθῃ φυσικά!
Μετὰ ἀπὸ προσπάθειες ἐπικοινωνίας μὲ κάποιον ὑπεύθυνο, καταφέραμε νὰ μάθουμε ….τίποτα!
Ἡ γραμματικὴ δὲν εἶναι θέμα παρὰ  μόνον τῶν συντακτῶν τῶν βιβλίων!
Σύμβουλοι, δάσκαλοι καὶ λοιποὶ ὑπεύθυνοι ἁπλῶς δὲν ἐνημερώνονται!
Τόσο ἁπλῶς!

Ἀλλὰ γιὰ νὰ δοῦμε ἀκριβῶς τὸ τὶ συμβαίνει!
Ἡ λέξις Μοτοσυκλέτα προέρχεται ἀπὸ τὴν σύνθεσιν τῶν λέξων Μότο καὶ κύκλος.

 

Ἡ λέξις Μότο, γιὰ ὅσους δὲν ἀντιλαμβάνονται, προέρχεται ἀπὸ τὴν λέξιν moteur=κινητήρ, ἡ ὁποῖα προέρχεται μὲ τὴν σειρά της ἐκ τοῦ ἀμείβω= 1. ἀνταλλάσσω 2. ἐξέρχομαι οἰκίας, μεταβάλλω (τόπον) ὄθεν κινοῦμαι, διαβαίνω. (Λεξικὸν:  Ἕλλην Λόγος, Ἄννας Τζιροπούλου Εὐσταθίου, σελίς 460.)Ὑπάρχουν κι ἄλλα λεξικά, ὅπως τοῦ Σακελλαρίου (σελ. 750), ποὺ ὅμως δὲν κάνει ἑτυμολογικὴ ἀνάλυσιν, ἀλλὰ παραμένει ἕνα σοβαρότατον λεξικὸ τῆς Δημοτικιᾶς, καὶ ἀναφέρει τὴν μοτοσυκλέτα ὥς μοτοσυκλέτα κι ὄχι ὥς μοτοσικλέτα.

Ούσιαστικῶς ἡ λέξις Μοτοσυκλέτα εἶναι κατὰ βάσιν ἑλληνική, ἀλλὰ μέσῳ ἀντιδανείου μᾶς ἐπέστρεψε λατινοποιημένη.
Παρ’  ὅλα αὐτὰ ὅμως, οἱ λεξικογράφοι, καθῶς ἐπίσης καὶ τὰ βιβλία τοῦ Δημοτικοῦ, τοῦ Γυμνασίου καὶ τοῦ Λυκείου, ἔως καὶ τὴν προηγουμένη χρονιὰ τὴν παρουσίαζαν μὲ Ὕψιλον, ἀποδεικνύοντας τὴν πασιφανὴ μερική της ῥίζα ἀπὸ τὸν κύκλο.
Τώρα ὅμως τὰ πάντα ἄλλαξαν!
Ἡ νέα «γραμματικὴ» ὅμως ποὺ εἰσῆλθε ἐπὶ Διαμαντοπούλου, στὰ Δημοτικά μας, τὴν μετατρέπει σὲ Μοτοσικλέτα.

Μὲ ἀφορμὴ λοιπὸν τὴν μοτοσυκλέτα, καθῶς ἐπίσης καὶ τὴν ἄρνησιν γραπτῆς ἀπαντήσεως ἀπὸ κάποιον ὑπεύθυνον, ἀπεφάσισα νὰ ἀναζητήσω τὶς ὅποιες ἄλλες παρεμβάσεις ἔχουν κάνει στὰ τῆς γλώσσης μας, ἰδίως στὶς πρῶτες καὶ ἀπολύτως τρυφερὲς τάξεις τοῦ Δημοτικοῦ σχολείου!
Καὶ πράγματι, ἡ μικρή μου ἔρευνα ἔφερε στὴν ἐπιφάνεια …θαύματα!!!! 

Ὅλο τὸ βιβλίο, ὅπως ἀκριβῶς ἐμφανίζεται στὴν σελίδα τοῦ ὑπουργείου σήμερα (ἐδῶ):

Γλῶσσα Β’ Δημοτικοῦ τεῦχος α΄

Ἡ ἀναφορὰ στὴν λέξιν μοτοσυκλέτα, διορθωμένη ὅμως, ὅπως θὰ δεῖτε καὶ παρακάτω, στὴν σελίδα 20.

Τὸ βιβλίο τῆς γλώσσης, Β’ Δημοτικοῦ, ὅπως ἦταν:

Τὸ φυλλάδιον ἐργασιῶν, γιὰ τὴν ἐπανάληψιν τῆς ὀρθογραφίας, ὅπως μοιράστηκε στὰ παιδιά:

Καὶ φυσικὰ ἡ νέα σελίς, μὲ τὴν ἀλλαγὴ τοῦ Ὕψιλον σὲ  Ἰώτα:

Ἀνεζήτησα ἐπίσης τὰ παροράματα, στὰ ὁποῖα δὲν γίνεται ἀναφορὰ γιὰ τὴν διόρθωσιν τῆς λέξεως Μοτοσυκλέτα, στὴν σελίδα 20, καὶ τὰ ὁποῖα θὰ διαβάσετε ἐδῶ:

παροράματα β’ δημοτικοῦ (γλῶσσα)

Καμμία ἀναφορὰ στὴν λέξιν μοτοσυκλέτα τῆς 20ης σελίδος. Συνεπῶς ἔχουμε κάποιαν ἐγκύκλιον, ποὺ ὅμως δὲν μᾶς διαθέτουν οἱ «ὑπεύθυνοι» καὶ σαφῶς δικαιολογεῖ τὴν μετατροπή. Διότι ἀποκλείεται νὰ πρόκειται γιὰ αὐθαιρεσία τῶν δασκάλων. Αὐτὸ εἶναι δάκτυλος ἐκ τῶν ἄνω. 

Μὲ ἀφορμὴ ὅμως αὐτὴν τὴν λέξιν, καὶ σαφῶς πονηρεμένη ἀπὸ τὴν …«ἀδαοσύνη» τῶν πάντων, καθῶς ἐπίσης καὶ  τὴν ἄρνησιν ἀναλήψεως εὐθύνης, ἀπεφάσισα νὰ ἀνοίξω τὸ λεξικόν, ποὺ μόλις μοιράστηκε στὶς πρῶτες τάξεις τοῦ Δημοτικοῦ. 
Ἐκεῖ λοιπὸν ἀνεκάλυψα ….διαμάντια, ῥουμπίνια καὶ σμαράγδια!

 Ἀπό ποῦ νά ξεκινήσω καί ποῦ νά σταματήσω; 
Ἄς ξεκινήσω ἀπὸ τὶς …διορθώσεις!!!! Δῆλα δὴ τὰ καλὰ νέα! 

Οἱ λέξεις αὐγὸ καὶ αὐτὶ ἐξ αἴφνης μᾶς παρουσιάζονται μὲ τὴν ἱστορική τους ὀρθογραφία.
Βέβαια, στὴν λέξιν «αὐγὸ» σημειώνεται πὼς γράφεται καὶ … ἀβγό! Τὸ ποῦ τὸ βασίζουν δὲν μᾶς τὸ λένε….
Πάντως στὴν σελίδα  62 συναντοῦμε τὸ αὐγό: 

καθῶς ἐπίσης καὶ τὸ αὐτί:

(Κάποιος νὰ στείλῃ μήνυμα στὸν ὀργανισμὸ τοῦ ΔΟΛου πὼς ἐπανῆλθε ἡ κλασσικὴ ὀρθογραφία καὶ πὼς τὰ ξαναγράφουμε σωστά! Μᾶς ἔπηξαν στὴν ἀνορθογραφία οἱ ἄσχετοι!)

Ἐπίσης, στὴν σελίδα 224 βλέπουμε τὴν λέξιν κτίριο, μὲ τὴν σωστή της γραφή, προερχομένη ἐκ τοῦ κτίζω:

Αὑτὰ λοιπὸν ἦταν τὰ καλὰ νέα.  Τέλος!
Ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα ξεκινοῦν τὰ …ἀνισόρροπα νέα!!!!

Ἔχουμε λοιπὸν καὶ λέμε:

Οἱ ἀριθμοί μας σιγὰ σιγὰ ἀρχίζουν καὶ …χἀνουν τὴν πραγματική τους γραφὴ καὶ ἀλλάζουν! (σελίς 54)Τὸ ὀκτὼ γίνεται ὀχτώ, τὸ ἐπτὰ ἐφτά… Ἔτσι, γιὰ νὰ μὴ λυποῦνται οἱ ἀριστεροὶ ποὺ ἔφτιαξαν τὸν Ὀχτώβρη….
(Σαφῶς κι ἀκόμη δὲν τὸ ἐπέβαλαν πλήρως. Ὅμως εἶναι στὰ πρῶτα βήματα. ὅπως κάνουν πάντα δῆλα δή!) 

Καὶ συνεχίζει τὸ «λεξικὸν» τῆς δημοτικιᾶς:

Βρῶμα καὶ βρωμίζω μὲ ὄμικρον… Νὰ μὴν χαλᾶμε τὴν συνταγὴ Μπαμπινιώτου! (σελ. 78)

Καθαρῶς ἀκουστικὴ γραφή… Ἀλλὰ ἀκουστικὴ γιὰ …κωφούς!
Διότι οὐσιαστικῶς λέμε βρόόμα, δῆλα δὴ δύο ὄμικρον, ποὺ μετατρέπονται σὲ ὠμέγα!
Ἀλλά ποῦ ἡ ἀντίληψις τῶν συγγραφέων; Μπαμπινιώτης εἶναι αὐτός… Μὴν τὸν κακοκαρδίσουν! 

 Σελίς 96, τὸ δάκτυλον γίνεται δάχτυλον. Ἀναφέρεται καὶ τὸ δάκτυλον, ἀλλὰ ἡ βαρύτης πέφτει στὸ δάχτυλον:

Σελὶς 181, τὸ καπῶ, ἔγινε καπό: 

Σελὶς 204, χάθηκε τὸ δεύτερο κάπα ἀπὸ τὰ κόκκαλα, τὸ κοκκαλάκι καὶ τὸ κοκκαλώνω:

Σελὶς 206, ἡ κολώνα ἔγινε κολόνα:

Σελὶς 210, ἡ κορώνα ἔγινε κορόνα:

Σελὶς 237, τὸ ΛΟΤΤΟ, ἔγινε λότο… Ἔχασε τὸ ἕνα ταῦ….

Σελὶς 299, τὸ ξύδι ἔγινε ξίδι:

Σελὶς 342 τὸ πηγούνι ἔγινε πιγούνι:

Σελὶς 357 τὸ ἐπιφώνημα πῶ πῶ, ἔγινε ποπό (χωρὶς κενό!):

Σελὶς 375 τὸ ῥεβύθι ἔγινε ῥεβίθι:

Σελὶς 426 ἡ συγγνώμη ἔγινε συγνώμη:

Σελὶς 507, ἡ λέξις χατήρι ἔγινε χατίρι:

Ὅλες, μὰ ΟΛΕΣ οἱ λέξεις ποὺ δανειστήκαμε ἤ ἀντιδανειστήκαμε, ἔχουν χάσει τὴν ἱστορική τους ὀρθογραγία. 
Γιὰ παράδειγμα ἡ λέξις στυλό, (ἐκ τοῦ στύλος) γράφεται στιλό!!! (Σὲλ. 420) καθῶς ἐπίσης καὶ ἡ λέξις στύλ:

Τέτοια λέξις εἶναι  ἡ τζήν, ποὺ ἔγινε τζίν, καθῶς ἐπίσης ἡ πυτζάμα ποὺ ἔγινε πιτζάμα. 
Ὅλες οἱ λέξεις ποὺ προέρχονταν ἀπὸ τὶς λατινογενεῖς γλῶσσες, ὅπως μαγιῶ, μπῶλ,  καπῶ, μασκῶτ, μετρῶ, μῶβ, σκαμπῶ, σωφέρ, ταμπλῶ,  χῶλ, γιῶτ, ἔγιναν ΟΛΕΣ μὲ Ὅμικρον, χάνοντας ἐπίσης τὴν ἱστορική τους ὀρθογραφία, ποὺ κατεδείκνυε τὴν προέλευσίν τους. 

Γενικῶς, μέσα στὸ λεξικὸν ἐτοῦτον γίνεται μία γενναία προσπάθεια ἐξαφανίσεως τῶν γραμμάτων ἦττα,  ὕψιλον καὶ ὠμέγα, ἰδίως σὲ λέξεις ποὺ δανειστήκαμε καὶ ἀντιδανειστήκαμε, μὲ στόχον φυσικὰ τὴν λείανσιν τοῦ ἐδάφους πρὸς τὴν κατευθυνσιν τῆς λατινογενοῦς γραφῆς. 

Ἐννοεῖται πὼς οἱ δάσκαλοι δὲν ἔχουν ἀντιδράσει. Γιατί νά τό κάνουν; Ἔχουν σοβαρότερα νὰ ἐπιλύσουν. 
Συμφώνως μὲ τὴν ἀνακοίνωσίν τους, ποὺ διαβάζουμε ἐδῶ, γράφουν:

 

 Ὄχι «καλά» μου. Δὲν πονέσατε ΠΟΤΕ γιὰ τὴν μάνα ποὺ ἔχει ἄδειο ψυγεῖο!
Ὁ μοναδικός σας πόνος πάντα ἦταν ἡ τσέπη σας!
Οὐδέποτε κοπήκατε γιὰ θέματα παιδείας!
Τὸ μόνον ποὺ σᾶς ἀπασχολοῦσε ἦταν οἱ διασφαλίσεις τῶν κεκτημένων σας!
Οὐδέποτε συνειδητοποιήσατε τὴν συνυπευθυνότητά σας!!!! Πάντα ἐσεῖς δὲν εἴχατε εὐθύνη! 

Ναί, τὰ ἔχω μὲ τοὺς δασκάλους, ποὺ δὲν ἔθιξαν καὶ τὰ παραπάνω κακῶς κείμενα. 
Καὶ σαφῶς, ἐν μέσῳ τῆς ἀθλιότητος ποὺ διαβιοῦμε, τὸ σημαντικότερον εἶναι νὰ διατηροῦμε καθαρὴν τὴν σκέψιν μας.
Μὰ ἀκριβῶς ἐπεὶ δὴ διαβιοῦμε ἐν μέσῳ τῆς ἀπολύτου ἀποσυνθέσεως, κάποιοι, ἰδίως οἱ δάσκαλοι,  ὀφείλουν νὰ γίνουν φωτοδότες!
Καὶ δὲν τὸ ἀντέχουν!

Λυπᾶμαι!

Θὰ τὸ κάνουμε ἐμεῖς οἱ γονεῖς λοιπόν! Μὲ ὅποιο κόστος καὶ τίμημα!

Φιλονόη.