Η Πρόκριση της «Εθνικής Ποδοσφαίρου» στους «16» κατέβασε τον κόσμο στο δρόμο: Ορμητικός χείμαρρος ενθουσιασμού και πανηγυρισμών…
Γράφει ο Θ. Παπανικολάου
Μια πρώτη επιδερμική ανάγνωση αυτού του γεγονότος σε γεμίζει θλίψη, απογοήτευση, μαύρη απαισιοδοξία: Ο ελληνικός λαός δολοφονείται, καθημερινά και επί χρόνια, ανηλεώς και κτηνωδώς, αλλά συνεχίζει να παραμένει απαθής, αποδεχόμενος μαζοχιστικά τη δολοφονία του, ενώ η νίκη της Εθνικής στο ποδόσφαιρο τον κατέβασε στο δρόμο…
Μια τέτοια θεώρηση είναι εντελώς επιφανειακή, συνακόλουθα και λανθασμένη.
Ο λαός κατέβηκε στο δρόμο, γιατί η επιτυχία της Εθνικής αποτέλεσε τον «καταλύτη» για να ξεσπάσει και να εκφράσει την ΟΡΓΗ του για το κατακρεουργημένο και τσαλαπατημένο κοινωνικό και εθνικό του αίσθημα.
Η ΦΡΙΚΗ που ζει ο ελληνικός λαός και ο κοινωνικός και εθνικός του ακρωτηριασμός από τα δωσίλογα ανδρείκελα του 4ου Ράιχ, βρήκαν διέξοδο στην επιτυχία της Εθνικής.
Με πιο απλά λόγια: Η Εθνική ποδοσφαίρου αποτέλεσε μια ατομική προσφορά σε μια μαζική ζήτηση.
Αποτέλεσε τον ΕΝΩΤΙΚΟ κόμβο κινητοποίησης της ΟΡΓΗΣ και απελπισίας του, τον ΕΝΩΤΙΚΟ καμβά «έκρηξης» της κοινωνικής και εθνικής του ταπείνωσης…
Αυτή η διάσταση είναι πολύ σημαντική, ακριβώς διότι δείχνει τούτο: Όταν υπάρξει γεγονός ή πρωτοβουλία που ΕΝΩΝΕΙ τις διαθέσεις, την ψυχολογία, συνακόλουθα και τα προβλήματα του λαού, ΟΤΑΝ υπάρξει το ΟΧΗΜΑ, τότε ο λαός κινείται, ξεσπά και εκρήγνυται…
Το ποδόσφαιρο και γενικότερα ο Αθλητισμός, αναμφίβολα, είναι μέσον πνευματικής απονεύρωσης και χειραγώγησης. Ένα πανίσχυρο μέσο πνευματικής αποκτήνωσης και ηθικής κατήχησης. Μπορούμε να του αποδώσουμε τον κλασικό χαρακτηρισμό του όπιου του λαού, με τη διπλή έννοια του όρου. Από τη μια, πλήρης συσκότιση των κριτικών ικανοτήτων και, από την άλλη, αναπλήρωση, υποκατάστατο για τις πραγματικές δυστυχίες.
Τα αναλύουμε διεξοδικά στο άρθρο:
«Οι θεοί των γηπέδων είναι οι άρχοντες του σύμπαντος…».
Ωστόσο, ακριβώς η μαζική λειτουργία του Ποδοσφαίρου που το καθιστά «όπλο» χειραγώγησης στα χέρια της εξουσίας, αναδεικνύει και την ψυχολογία των λαϊκών μαζών, την ενοποιητική της διάσταση και την ενστικτώδη «έκρηξη» των υποδουλωμένων και ταπεινωμένων λαών.
Από αυτήν την άποψη η επιτυχία της Εθνικής αποτέλεσε τον ενωτικόν «ιμάντα» της ενστικτώδους «έκρηξης» του πολλαπλά υποδουλωμένου και ταπεινωμένου ελληνικού λαού, του πολλαπλά προδομένου από τα κόμματα της «αριστερής» ΑΦΑΣΙΑΣ…
Είναι συνεπώς η απουσία «καταλυτών» και «σπινθήρων», η απουσία μιας Αριστεράς που να προωθεί ενωτικούς αγωνιστικούς ιμάντες, που κρατάνε τον ελληνικό λαό σε …ακινησία…
Ακριβέστερα: Ακινησία δεν υπάρχει. Υπάρχει η ΟΡΓΗ που κοχλάζει, η υπόγεια λαϊκή κίνηση που σκοντάφτει στα φράγματα και στα ξεπουλήματα της «αριστεράς».
Αυτό, συνεπώς, που με πρώτη ανάγνωση μας απογοητεύει είναι ΑΙΣΙΟΔΟΞΟ: Αν βρεθεί ο καταλύτης και οι «ιμάντες» ο λαός θα κατέβει στο δρόμο και η ΟΡΓΗ του θα εκραγεί…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου